De Al-Quds universiteit in Oost Jeruzalem werkt wel nog samen met Israelische universiteiten.
= IMO Blog =
Onlangs schreef ik al over het pro-Palestina activisme aan de UvA en meer in het bijzonder IMSTAR, een organisatie die oorspronkelijk bedoeld was voor het steunen van vluchtelingen maar zich sinds 2011 uitsluitend bezig houdt met de Palestijnen. Onlangs is het clubje SRP (‘Studenten voor Rechtvaardigheid in Palestina’) van de VU een petitie gestart waarin men hogescholen en universiteiten oproept tot een academische boycot van Israel. De drogredenen zijn inmiddels wel bekend.
Men begint met de algemene stelling dat ‘Israel de Palestijnen al decennia hun fundamentele rechten op vrijheid, gelijkheid en zelfbeschikking ontzegt door middel van etnische zuivering, kolonisatie, discriminatie en militaire bezetting’, om van daaruit meteen Nederland en het Nederlandse hoger onderwijs van medeplichtigheid hierin te betichten, omdat men ‘Israëlische Hoger Onderwijsinstellingen faciliteert door nauwe, uitgebreide en bevoorrechte banden met hen te onderhouden’. Daarna volgt de idiote bewering dat ‘Israëlische docenten en studenten die kritiek hebben op het beleid van de Israëlische staat of de academische boycot van Israëlische instituties steunen dit doen onder bedreiging van sancties’. Ik kan mij overigens wel voorstellen dat universiteiten niet blij zijn met medewerkers of studenten die oproepen tot een boycot van diezelfde universiteit; de vraag dient zich aan waarom ze daar zelf niet mee beginnen, in plaats van wel gebruik te maken van de voordelen om vervolgens het geleerde tegen de universiteit te gebruiken.
Het meest onzinnige aan deze boycot en beweringen is natuurlijk dat zo’n 20% van de studenten aan Israelische universiteiten zelf Arabisch is, evenals een deel van de docenten, en kritiek op Israel er bepaald niet wordt geschuwd. Op het Technion in Haifa is zelfs een derde van de studenten Arabisch. Veel docenten, vooral van sociale studies, zijn links en fel tegen de bezetting. Aan Israelische universiteiten worden Palestijnse artsen, tandartsen, ingenieurs etc. opgeleid, waarvan sommige in de Palestijnse gebieden werkzaam zijn.
De beweringen over etnische zuivering en ontzegging van het recht op vrijheid, gelijkheid en zelfbeschikking is gratuit en (grotendeels) onjuist. Etnische zuivering betekent het massaal uitmoorden en/of verdrijven van een bevolkingsgroep uit een bepaald gebied. Er zijn echter alleen maar meer Palestijnen bij gekomen. Het aantal Palestijnen dat jaarlijks wordt gedood ten gevolge van het conflict (vaak na eerst zelf aangevallen te hebben of een aanval voor te bereiden) loopt van enkele tientallen in rustige jaren tot duizend of meer als er een oorlog is geweest zoals in 2014 in Gaza. Dit laatste is tragisch en daar zaten ook redelijk veel burgers bij, maar het is volkomen absurd dit een vorm van etnische zuivering te noemen. In vergelijking met tientallen andere langlopende conflicten in de wereld zijn de slachtoffers in het Israelisch-Palestijns conflict, en de begane wreedheden daarin, zeer bescheiden. Als dit reden is tot een boycot, dan moeten we een groot deel van de wereld boycotten vanwege bezettingen, mensenrechtenschendingen, oorlog en geweld en rechteloosheid van bepaalde bevolkingsgroepen.
Hier wordt altijd tegenin gebracht dat dat flauw is omdat je dan niks kunt doen (er is immers altijd wel ergens nog groter onrecht te vinden dat dan voor zou moeten gaan), maar dat is onzin. Het is logisch en rechtvaardig om landen die eenduidig en op grote schaal andere volken onderdrukken en andere landen zonder geldige reden aanvallen, te boycotten voordat je een land gaat boycotten dat dit niet of op veel bescheidener schaal en ook voor een flink deel uit zelfverdediging doet. Als je je voorstaat op begrippen als rechtvaardigheid en gelijkheid, dan is dit een valide punt waar je je tegen moet kunnen verdedigen, en dat je niet af kunt doen als flauwiteit van de pro-Israel scene. Daarbij maken juist de Palestijnse Autoriteit, Hamas en veel Arabische landen zich schuldig aan mensenrechtenschendingen: geweld tegen burgers wordt openlijk aangemoedigd, critici worden lastig gevallen en gevangen gezet, het ontbreekt aan basale burger- en vrouwenrechten. Het is vreemd en onlogisch om je pijlen te richten op Israel en de mensenrechten-schendingen en het geweld van haar vijanden te negeren. Veel activisten van BDS blijken banden te hebben met pro-Hamas organisaties en zelf sympathieën te hebben voor Hamas. Of dit geldt voor de leden en activisten van SRP weet ik niet, maar de kans is reëel. Men steunt vaak de Palestijnse strijd kritiekloos, getuige ook bijvoorbeeld de komst van oud terroriste Leila Khaled naar Nederland niet lang geleden, een event dat mede door SRP werd ondersteund.
Men roept voorts op de BDS beweging van de Palestijnen te steunen en verwijst naar de oproep daartoe van meer dan 70 Palestijnse instellingen, waaronder de Palestijnse Federatie van Vakbonden van Universiteitsdocenten. Ook moeten Palestijnse academische instituties worden gesteund zonder van hen te verlangen met hun Israelische tegenhangers samen te werken. Vergeten wordt hierbij dat die samenwerking juist ook de Palestijnse instituties zeer ten goede komt. Daarbij is de uitwisseling van kennis en ideeën essentieel in de academische wereld. Wanneer Israel daarvan uitgesloten zou worden, zou op grond van gelijkheid, rechtvaardigheid en proportionaliteit een groot deel van de wereld moeten worden uitgesloten.
Discriminatie, en samenwerking tussen leger, onderwijs en industrie kom je vrijwel overal tegen, en aan schendingen van mensenrechten maken grote delen van de wereld zich schuldig, inclusief de VS, China, Rusland, Europese landen en niet in de laatste plaats de Arabische staten. Sluit je Israel uit en de gehele Arabische wereld niet, dan hanteer je dubbele maatstaven en maak je je schuldig aan discriminatie. Het zou bizar zijn als de wetenschap met de Arabische landen samenwerkt en het zoveel vrijere Israel, met zijn hoogstaande technologie en medische wetenschap, zou boycotten. Bovendien is de vraag in hoeverre wetenschap zich met politieke issues moet inlaten. Er zijn gevallen waar dat misschien wenselijk of noodzakelijk is, maar dat zijn uitzonderlijke situaties.
Daarbij past het een universiteit en de wetenschap om niet klakkeloos achter een oproep aan te lopen, maar deze kritisch te onderzoeken. Het artikel in Ad Valvas over de petitie was opvallend kritiekloos en oppervlakkig. Het was geschreven door Peter Breedveld, die op zijn blog al jarenlang partij koos voor de Palestijnen, of eigenlijk doet vooral zijn partner Hassnae Bouazza dat, en iedere kritiek daarop werd onmiddellijk betiteld als karaktermoord en racisme, en pogingen om hem en zijn geliefde Hassnae monddood te maken.
Volgens SRP staat BDS voor ‘vrijheid, gelijkheid en rechtvaardigheid voor het Palestijnse volk’. Het staat echter evenzeer voor onrechtvaardigheid tegenover Israel en de Joden. Men bepleit geen tweestatenoplossing, geen compromis, geen vrede. Men bepleit 100% inwilliging van de Palestijnse eisen, waardoor er voor Israel geen plek meer zal zijn. Dat heeft weinig met rechtvaardigheid te maken.
Een algehele boycot is een uiterste middel. Zelfs wanneer je van mening bent dat Israel hoofdschuldig is in het conflict en de Palestijnen groot onrecht aandoet, is het de vraag of je een boycot moet steunen. Het gooit de deuren dicht en daarmee de mogelijkheid via dialoog zaken te veranderen. Het is onrechtvaardig naar al diegenen in een land die niet aan het onrecht deelnemen en hier zelf ook niet achter staan. En het schaadt ook de bevolking waar het juist om te doen was. Daarom zijn veel Palestijnen ook alleen in naam voor een boycot. Ondertussen profiteren zij van een goed salaris (het dubbele van wat men in Palestijns gebied voor hetzelfde werk verdient) in Israel of de nederzettingen, van de veel betere Israelische medische zorg (Israel behandelt jaarlijks vele duizenden Palestijnen in haar ziekenhuizen), van Israelische technologie op het gebied van water en landbouw, Israelische universiteiten en op tal van andere gebieden. En BDS is zoals gezegd niet voor vrede maar voor een einde aan Israel. Palestijnse en internationale leiders van de BDS beweging hebben dat expliciet gezegd. Daarom zijn veel mensen die fel tegen de bezetting zijn, geen voorstander van BDS.
Tot slot: BDSers verwijzen graag naar de strijd tegen het Apartheidsregime in Zuid-Afrika, waarbij de internationale boycot een grote rol speelde. Israel is echter niet te vergelijken met het Zuid-Afrika onder Apartheid. Zoals gezegd studeren er veel Arabieren en Palestijnen, zijn zij in Israel werkzaam, ook op hoge functies, er zijn geen rassenwetten, Arabieren mogen stemmen en gekozen worden, etc. Er is wel discriminatie en er is ook racisme, zoals in ieder land (niet in de laatste plaats de Arabische Golfstaten, waar Oost-Aziaten soms als moderne slaven worden gehouden zonder enige rechten). Als er al sprake zou zijn van Apartheid dan geldt dat eerder voor de Palestijnen zelf: op de verkoop van grond aan Joden staat de doodstraf, Joden mogen niet studeren aan Palestijnse universiteiten en zelfs Joodse pro-Palestijnse activisten klaagden in het verleden dat zij niet binnen mochten bij lezingen. Racisme, in het bijzonder Jodenhaat, is zeer wijd verbreid onder Palestijnen. Dus misschien is BDS wel een beetje een boemerang: als je je erin gaat verdiepen blijken er meer redenen om de Palestijnen te boycotten dan Israel. Dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn geweest.
Gelukkig werken veel Israelische organisaties graag samen met Palestijnse; wanneer dat niet het geval is, is dat meestal uit protest van Palestijnse kant. Zo is een paar jaar geleden een project voor waterzuivering van de zwaar bevuilde Kidron beek in Oost Jeruzalem stopgezet (Royal Haskoning zou daaraan meewerken), toen de samenwerking daarin tussen Israel en lokale Palestijnen (die zeer onder de vervuiling te lijden hadden) te zeer in de spotlights kwam. Zo gaat het vaak: Palestijnen werken graag samen met Israel, zolang dit low profile gebeurt. In het openbaar kan men ondertussen lekker tegen Israel tekeer gaan en zo de schijn vermijden een collaborateur te zijn. Daar staat namelijk de doodstraf op.
In plaats van een boycot lijkt het me zinvol dat Nederlandse universiteiten met zowel Israelische als Palestijnse universiteiten en wetenschappelijke instituten samenwerken, en ook de wederzijdse samenwerking tussen beide bevorderen. Door elkaar te leren kennen en van elkaar te leren komt men hopelijk dichter tot elkaar, en daarmee een stapje dichter bij vrede.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten