zondag 21 februari 2016

Open brief aan Marcel Gelauff, hoofdredacteur NOS Nieuws

 

Marcel Gelauff

 

http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/02/21/open-brief-aan-marcel-gelauff-hoofdredacteur-nos-nieuws/  

Geachte heer Gelauff,

Stelt u zich voor dat op dezelfde dag op een aantal plaatsen in Nederland jonge mannen van Arabische komaf op politieagenten schieten en bewakers en burgers aanvallen met messen. Het nieuws erover zou als volgt kunnen luiden: ‘Zaterdagnacht worden vlakbij het Leidseplein twee politiemannen beschoten. De agenten schieten terug en doden de aanvallers. Zondagmiddag probeert een vrouw in nikab een politieman te steken die de wacht houdt bij de Portugese synagoge in Amsterdam. De agent schiet haar neer, en de vrouw wordt zwaargewond naar het AMC vervoerd. Eerder die middag wordt een vrouw in Den Haag met een mes bedreigd. Ze weet nog net op tijd aan haar belager te ontkomen. Ook worden die dag auto’s met stenen bekogeld, en meer politieagenten aangevallen.’

Gelukkig is dit geen realiteit in Nederland, en omdat zulke incidenten nooit voorkomen, lopen er ook niet overal bewakers, soldaten en politie rond, hun geweren in de aanslag, want als je net te laat bent lig je in een plas bloed op de grond. Maar hoe zou de NOS erover berichten als dit bij ons zou gebeuren? Niet op de volgende manier lijkt mij zo:

Opnieuw geweld in Nederland: vijf Arabieren gedood.

Bij vier afzonderlijke incidenten in Nederland heeft de politie zeker vijf mensen van Arabische komaf doodgeschoten. Het laatste incident was bij het Centraal Station in Amsterdam. Daar werden twee Arabieren gedood die het vuur openden op Nederlandse agenten.

Wanneer het Israël betreft, is het blijkbaar heel normaal om in de kop (‘Opnieuw geweld op Westoever: vijf Palestijnen gedood’, vorige zondag) alleen de Palestijnse doden te vermelden en pas daarna te melden dat zijzelf eerst aanvielen, soms nog in bedekte termen zoals ‘volgens een legerwoordvoerder’. Alsof het nog maar de vraag is of dat daadwerkelijk het geval was. Ook wordt in het betreffende NOS artikel niet ter zake doende kritiek van ‘een mensenrechtenorganisatie’ op de Israëlische uitbreiding in de nederzettingen vermeld:

Volgens een mensenrechtenorganisatie heeft Israël vorig jaar 1800 huizen op de Westoever gebouwd voor Joodse kolonisten. De internationale gemeenschap is fel tegen deze uitbreidingsprojecten.

Wat doet dat ter zake? Er had evengoed kunnen staan hoe vaak de mede door het Westen gefinancierde PA televisie videoclips uitzond waarin geweld tegen Israël wordt verheerlijkt. Of hoeveel Palestijnen er het afgelopen jaar in Israëlische ziekenhuizen zijn behandeld (heel wat meer dan de 1800 nieuwe huizen op de Westoever, waar, naar ik aanneem, ook een groot deel van Jeruzalem onder valt, want dat noemt men bij de NOS ook ‘Westoever’).

Het is niet de eerste keer dat de NOS (evenals andere media) op deze manier bericht over de aanhoudende Palestijnse aanvallen. Al maanden lezen we vette koppen over hoeveel Palestijnen zijn gedood, en blijkt pas verderop in het bericht dat zij de daders waren en niet de slachtoffers. Soms lezen we dan nog suggestieve opmerkingen over de nederzettingen of de bezetting die de indruk geven dat daar het eigenlijke probleem ligt. Nooit lezen we hoeveel opruiende en haat zaaiende filmpjes en uitspraken er aan Palestijnse kant circuleren, hoezeer de terroristen worden verheerlijkt, dat de PA deze aanvallen nog niet één keer heeft veroordeeld. Zelden ook krijgen Israëlische slachtoffers een gezicht en wordt hun leed in beeld gebracht.

Mag ik vragen waarom het zo moeilijk is om gewoon de feiten te geven zonder de lezer of kijker een bepaalde richting op te duwen? ‘Op plaats X vielen Y Palestijnen Z Israëlische burgers/politie/een legerpost aan, waarop zij onder vuur werden genomen/wisten te ontkomen/werden gearresteerd. De terroristen (waarom wordt dit woord nooit gebruikt voor Palestijnen en wel voor messentrekkers in het Westen of Joodse extremisten die Palestijnse burgers aanvallen?) wisten X mensen te doden/verwonden, en onder hen vielen Y doden/gewonden.’

En als het dan toch nodig is, geef naast de dodenaantallen aan beide kanten (waarbij duidelijk moet zijn dat de meeste Palestijnse slachtoffers vielen nadat zij zelf Israëli’s aanvielen) ook eens het totaal aantal terroristische aanslagen en incidenten. Zo lees ik op internet dat er 228 (pogingen tot) aanvallen tegen Israëli’s waren sinds oktober afgelopen jaar. Volgens de cijfers van de Israëlische veiligheidsdienst Shin Beth vond driekwart daarvan plaats op de Westelijke Jordaanoever, 10% binnen Israël en 15% in Jeruzalem.

Dat verklaart misschien ook waarom de NOS zo weinig aandacht aan deze aanvallen besteedt: wanneer ze op de Westoever (of in Jeruzalem) plaatsvinden, in omstreden of volgens de NOS zelfs Palestijns gebied, dan is het niet vermeldenswaard. De Israëli’s die daar wonen doen dat willens en wetens, zij zijn onderdeel van het conflict en dus niet slechts slachtoffer maar vooral ook dader, zo suggereert Monique van Hoogstraten vaak in haar reportages. Geweld op de Westoever is op een of andere manier altijd Israëls fout en Palestijnen zijn altijd zielige slachtoffers, zoals de stenengooier uit Oost Jeruzalem die Van Hoogstraten begin januari portretteerde in een weeïg aandoende reportage. De arme jongen kon alleen nog huiswerk maken bij zijn paard, alleen daar vond hij rust en kon hij even bijkomen van de pesterijen van die gemene Israëlische soldaten. Het leek wel een klassiek sprookje, zo dik lag wie goed en slecht was er bovenop.

De laatste dodelijke steekpartij, afgelopen donderdag in een Rami Levi supermarkt ten noordoosten van Jeruzalem (op, jawel, de Westelijke Jordaanoever), vond u wederom niet het vermelden waard, net als de brute moord op Dafna Meir een paar weken geleden, moeder van zes en verpleegster in een ziekenhuis waar ook veel Arabieren worden behandeld. Leed van mensen in een nederzetting is zoals gezegd geen nieuws voor de NOS. De beide daders van de steekpartij in de supermarkt – jongens van 14 jaar – werden neergeschoten en vervolgens overgebracht naar een Israëlisch ziekenhuis, waar zij aan hun verwondingen worden behandeld. Ook dat is dus blijkbaar geen nieuws, in tegenstelling tot de dood van drie Palestijnen afgelopen vrijdag, die Israëlische soldaten aanvielen. Zijn aanvallen op Israëli’s nou werkelijk alleen interessant voor de NOS wanneer de aanvallers worden gedood? Zodat daar in het nieuws weer de nadruk op gelegd kan worden, en Monique van Hoogstraten kan beweren (8 januari jl., vanaf 2:28, naar aanleiding van een aanslag door een Israëlische Arabier in Tel Aviv met verschillende doden en gewonden):

Weer is een Palestijnse verdachte van een terreuraanslag gedood. Joodse verdachten worden opgepakt en berecht. Huizen van Palestijnse terroristen worden met de grond gelijk gemaakt. Huizen van Joodse terroristen niet. Meten met twee maten? Ja, zeggen sommigen: Palestijnse levens zijn minder waard in Israël. Nee, zeggen anderen: de Joodse staat moet juist Joodse levens beschermen.

Het is een valse en onterechte vergelijking. De Israëli’s doden Palestijnse/Arabische daders (als je zojuist verschillende mensen hebt neergestoken ben je geen verdachte maar een dader) om meer slachtoffers te voorkomen en wanneer zij op het leger of de politie schieten. Joodse extremisten doen dat doorgaans niet en kunnen dus makkelijker worden gearresteerd. Maar dat vertelt Van Hoogstraten er niet bij, zoals zij ook nooit vertelt hoeveel Palestijnen (ook daders van vreselijke aanslagen) in Israëlische ziekenhuizen worden behandeld. In een itempje van nog geen 2 minuten wordt zo weer even een negatief beeld neergezet van Israël. Overigens werden gisteren (zaterdag) nog twee Palestijnse jongeren gearresteerd in Hebron en Jeruzalem die met messen soldaten wilden neersteken.

Beste Marcel Gelauff, het zal u niet zijn ontgaan dat de berichtgeving van de NOS en de reportages van Monique van Hoogstraten bij veel Joden woede en verontwaardiging oproepen. Daarbij worden soms kwalificaties gebruikt die ik zeker niet deel. Ik geloof dat u oprecht probeert om ingewikkelde problemen voor een breed publiek toegankelijk te maken en te duiden, waarbij u mijns inziens weleens wat te veel doorschiet in het versimpelen van zaken. Maar de berichtgeving over Israël, en het weglaten van feiten die een ander beeld geven dan dat van een koelbloedig en agressief Israël tegenover wanhopige en machteloze Palestijnen, heeft wel kwalijke gevolgen. De woede tegen Israël (en dus ook Joden in Nederland, want dat onderscheid maakt nou eenmaal niet iedereen) wordt erdoor aangewakkerd. Mensen worden daarbij niet goed geïnformeerd, en dat druist in tegen uw journalistieke opdracht om goed en onpartijdig te berichten.

Ik wil u met klem verzoeken om zorgvuldiger en minder bevooroordeeld te berichten over dit gecompliceerde conflict. Maakt u, voor de verandering, eens een reportage over de propaganda van bijv. Hamas die via kinderprogramma’s en videoclips al jong Jodenhaat en een ideologie van jihad zaait onder Palestijnse kinderen. Het ligt immers niet alleen aan de bezetting dat de daders steeds jonger worden, al doet Van Hoogstraten dat vaak zo voorkomen. En breng het leed en de problemen van gewone Israëli’s in beeld. Laat zien dat niet alle kolonisten religieuze fanaten zijn, maar dat er ook heel gewone mensen leven die voor co-existentie met Palestijnen zijn. Zo zei de weduwnaar van Dafna Meir na haar bloedige dood dat hij niet boos is op de Arabieren en niemand haat, en dat ze zo ook de kinderen hebben opgevoed. Misschien zou het voor meer evenwicht zorgen wanneer naast Van Hoogstraten ook Ankie Rechess wat vaker commentaar mag leveren op het conflict?

Ik hoop van u te horen.

Met vriendelijke groet,

Ratna Pelle

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten