NRC analyse: zelfs links Israel is pro-Israel

http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/01/10/nrc-analyse-zelfs-links-israel-is-pro-israel/

= IMO Blog =

Vervolg op “Im Tirtzu’s aanval op Breaking the Silence“

‘Links is uit de mode in Israël’, vervolgt NRC zijn aanklacht. Links zou ook van alle kanten onder druk staan. Gideon Levy wordt bespuugd als hij naar de Carmel markt in Tel Aviv gaat, dus dat doet hij niet meer. Niet goed natuurlijk, maar de woede is wel te begrijpen. Levy laat niet na Israel zo zwart mogelijk neer te zetten in een wekelijkse Engelstalige Haaretz column, en wordt daarom vaak om zijn mening gevraagd door buitenlandse journalisten en documentaire makers. Hij heeft daarmee veel bijgedragen aan het negatieve beeld van Israel in het buitenland, met alle gevolgen van dien. Dat hij niet geliefd is begrijp ik dus wel.

Filmmaker Rina Rosh wordt aangehaald, die geregeld filmt vanuit ‘Palestijns Oost Jeruzalem’, en van boze landgenoten de vraag krijgt waarom ze zoveel onder de Palestijnen verkeert. Goede vraag, want voor veel Joden is het er niet veilig, is het vijandelijk gebied. Dat een Joodse ervoor kiest met mensen te praten die in West Jeruzalem willekeurige Israeli’s belagen met messen of overrijden, is niet zo’n gekke vraag. Maar de NRC vindt dat men vooral bezig moet zijn met wat deze mensen bezielt, en ook waarom Israelische ‘kolonisten’ in deze Palestijnse wijken gaan wonen. Dat ze dit deel van de stad beschouwen als een plaats waar ook Joden moeten kunnen wonen en waar zij ook wortels hebben, zal de NRC (en ook Rosh) wel geen bevredigend antwoord vinden. In de vragen liggen de antwoorden, of althans de richting, al besloten. Het doet sterk denken aan de schandalig eenzijdige reportage van Monique van Hoogstraten een maand geleden, waarin een stenengooiende jongen uit Oost Jeruzalem als zielig slachtoffer werd neergezet van het wrede agressieve Israel. Geen hoor en wederhoor, geen verschillende visies, geen vragen ook, want het antwoord was duidelijk: Israels bezettingspolitiek drijft de vredelievende Palestijnen tot dit soort daden. Kritiek op dergelijke ‘journalistiek’ wordt door de NRC neergezet als eng nationalistisch.

Im Tirtzu wordt verweten dat het dicht bij regeringskringen staat, en gesuggereerd dat het samenwerkt met het Joodse Huis van Naftali Bennett. Een mensenrechtenactivist wordt geciteerd (zij worden voortdurend geciteerd, want alleen hun stemmen zijn blijkbaar relevant voor de NRC): “het is een georkestreerde campagne tegen alle onwelgevallige meningen. Ze willen ons uitschakelen.”

Feit is dat veel Israeli’s de voortdurende zeer eenzijdige kritiek op Israel, en vooral ook de steun en aandacht die deze organisaties (en journalisten, en mensenrechtenactivisten) in het buitenland krijgen, meer dan zat zijn. Hun land wordt bedreigd, zowel militair als ideologisch, het staat voortdurend in de spotlights en ter discussie op het wereldtoneel, en deze organisaties spelen daar een bedenkelijke rol in. Wanneer je je bedreigd voelt ben je boos wanneer je landgenoten de vijand lijken te helpen. Het is bekend dat alles wat felle Israel critici zeggen op de sites van pro-Palestina organisaties belandt, en in de media, en wordt gebruikt om boycots en sancties te bepleiten en sowieso door de media en veel anderen voor de naakte waarheid wordt gehouden en niet de visie van een bepaalde speler in het conflict. De invloed van deze organisaties is gigantisch, en hoewel ik denk dat die niet alleen maar negatief is, maar ook laat zien dat Israel een levendige democratie is waarin mensen het openlijk en hartgrondig met elkaar oneens zijn, wordt dat door velen wel zo gevoeld. Misschien dat wanneer het Westen eens ophoudt om deze activisten en hun organisaties op een voetstuk te plaatsen en met miljoenen per jaar te steunen, er in Israel weer wat ontspannener op ze wordt gereageerd. Wanneer wij dezelfde waarde hechten aan wat Im Tirtzu en Palestinian Media Watch zeggen en wanneer zij in onze achtergrondprogramma’s mogen uitleggen wat volgens hen de oorzaak en oplossing van het conflict is, krijgen we niet alleen een evenwichtiger beeld van het conflict maar neemt ook de woede en frustratie van veel Israeli’s af. De NRC is dus zelf mede schuldig aan het klimaat wat ze zo hekelt.

NRC vliegt volledig uit de bocht wanneer men schrijft:

Links heeft in Israël niet geheel dezelfde betekenis als in Nederland. Sociaal-economisch zijn partijen als Meretz en het Zionistische Kamp links te noemen. Maar met betrekking tot het Israëlisch-Palestijnse conflict is er maar één smaak: pro-Israël, pro-leger. Een aanhanger van Meretz vertelt dat hij Europa antisemitisch vindt. Reden: de EU heeft bepaald dat op producten uit illegale nederzettingen niet langer ‘Made in Israel’ mag staan.

Dat is pertinente onzin. Meretz denkt compleet anders over het Israelisch-Palestijns conflict en de rol die Israel moet spelen. Meretz pleit voor een tweestatenoplossing, een einde aan de bezetting en hekelt dan ook de nederzettingen en in het algemeen de nationalistischere koers van de rechtse partijen. Men is uiteraard niet tegen het leger, Meretz is een zionistische partij die er niet voor pleit dat er een einde komt aan de Joodse zelfbeschikking en Israel moet opgaan in een groot Palestina. Blijkbaar is dat genoeg reden voor de NRC om hen met rechts over een kam te scheren.

Wat mensen zowel ter linker- als rechterzijde stoort aan de etikettering is dat zo’n regel er voor geen enkel ander land en gebied is. Dat is discriminatie. Ik vraag me af of dat de enige reden is dat die ‘aanhanger van Meretz’ Europa antisemitisch vindt. In tegenstelling tot de linkse activisten wordt deze gematigde Israeli niet geciteerd. En wat is een ‘aanhanger van Meretz’? Is dat iemand die actief is voor de partij of een willekeurige burger die zegt de laatste keer op Meretz te hebben gestemd? Welke vraag werd hem gesteld? Wat zei hij er nog meer bij? Wellicht (en waarschijnlijk) vertelde hij erbij dat hij zelf ook tegen de nederzettingen is? Op grond van een zo’n anonieme uit zijn verband gehaalde uitspraak een partij een bepaald standpunt of houding toedichten is, laten we zeggen, POWned niveau en de NRC onwaardig. Ook de Zionistische Unie hekelt geregeld het regeringsbeleid en pleit voor een andere houding tegenover de Palestijnen, gericht op verzoening en compromissen. Het zal de NRC niet ver genoeg gaan want ook zij zijn, zoals de naam aangeeft, zionistisch en dat lijkt voor de NRC een vies woord te zijn.

Dat NRC Handelsblad vanuit een anti-Israel houding over het conflict schrijft is geen nieuws. Dat deed men in 2007 en de daarop volgende jaren ook al. Een mens blijft soms tegen beter weten in hopen dat zoiets minder wordt, dat de drang goed journalistiek werk af te leveren het wint van de vooroordelen tegen Israel. Vooralsnog is dat duidelijk niet het geval.

Ratna Pelle