http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/01/10/im-tirtzus-aanval-op-breaking-the-silence/
= IMO Blog =
Aan het einde van het oude jaar ontstond er weer eens ophef in Israel over de NGO Breaking the Silence, die getuigenissen van oud-soldaten verzamelt over misstanden in het leger. De rechtse organisatie Im Tirtzu had een korte video gemaakt over o.a. Breaking the Silence, en noemt hen en andere mensenrechtenactivisten infiltranten (die worden aangestuurd door EU landen): ‘Ze zijn Israeli’s die hier met ons leven, maar ze zijn agenten van Europese staten. Terwijl wij de terreur bestrijden, bestrijden zij ons.’ De infiltranten zouden terroristen helpen als ze worden ondervraagd of aangeklaagd, en ze maken de soldaten zwart die onschuldige burgers tegen terroristen beschermen; ze beschuldigen Israel van oorlogsmisdaden terwijl het zich verdedigt tegen de terreur.
Dit is zonder meer een eenzijdig verhaal, en hoewel het inderdaad soms lijkt alsof deze organisaties de terroristen helpen, houden ze de Israelische autoriteiten ook scherp. Iedere misdadiger heeft recht op een advocaat die naar beste kunnen zijn belangen behartigt. Dat is een kernpunt in de rechtsstaat. In plaats van deze advocaat zwart te maken moeten we zorgen dat er een even goede tegenover staat. Het hoort bovendien bij een rechtsstaat dat er tal van kritische organisaties zijn die wetten en besluiten uitpluizen, demonstreren, kritische stukken schrijven en wat al niet meer. Het feit dat deze organisaties in Israel bestaan, en zij niet bang hoeven te zijn dat een groep gewapende mannen zomaar hun pand binnendringt, de boel overhoop haalt en de aanwezigen meeneemt, zoals in landen als Rusland en Turkije en een aantal Arabische landen gebruikelijk is bij organisaties die de staat bekritiseren, is een groot goed. Het is dat wat democratieën onderscheidt van dictaturen en politiestaten, het is wat Israel onderscheidt van de Arabische wereld, waar het altijd nauw luistert hoe ver je kunt gaan en je altijd op je hoede moet zijn.
Im Tirtzu roept op om een petitie te tekenen tegen de buitenlandse staatsfinanciering van NGO’s. Over het filmpje is ophef ontstaan, en Haaretz plaatste het ene na het andere artikel dat Im Tirtzu zwart maakt en van antidemocratische en fascistoïde praktijken beschuldigt. Breaking the Silence (BtS) heeft ook een tegenfilmpje gemaakt, dat om een of andere reden alleen in het Ivriet is verschenen terwijl men zich normaal juist op een Engelstalig publiek richt. Ook Nederlandse media lieten van zich horen en namen het op voor BtS. De NRC schreef:
Het filmpje is de apotheose van een strijd die al langer gaande is: het zwart maken van linkse mensenrechtenorganisaties. En dit gebeurt niet alleen door Im Tirtzu, een organisatie die bekend staat om haar aanvallen op linkse ngo’s; ook het Israëlische kabinet doet eraan mee.
Daarop volgen een paar voorbeelden van voorstellen vanuit de politiek tegen deze organisaties, waarna men vervolgt:
Een van de voornaamste doelwitten is Breaking the Silence. Populair was deze beweging van oud-militairen nooit; Israëliërs horen niet graag dat hun leger, de meest gerespecteerde organisatie van het land, zou bijdragen aan de onderdrukking van een ander volk. En dat is precies de boodschap die Breaking the Silence uitdraagt door middel van – veelal anonieme – getuigenissen van oud-militairen.
Daarna mag een woordvoerder van BtS uitleggen dat een door hen gepubliceerde getuigenis nog nooit onwaar is gebleken en hoe men probeert BtS monddood te maken. Een volkomen eenzijdig verhaal dus. Want hoewel organisaties als BtS nuttig zijn en bij een rechtsstaat horen, richten ze ook wel degelijk schade aan. Het voornaamste kritiekpunt op BtS is niet dat ze hun werk niet zouden mogen doen, maar dat ze zich meer op het buitenland lijken te richten met hun kritiek dan op het proberen zaken op te lossen binnen bijvoorbeeld het leger of de politiek. De anonieme getuigenissen worden naar Engelstalige media gestuurd en men geeft rondleidingen in bijvoorbeeld Hebron waar een gids in het Engels uitlegt aan toeristen wat het leger allemaal voor rottigheid uithaalt. Waarom moeten toeristen op de hoogte worden gesteld van wat er mis is in het leger? Ik heb van geen enkel ander land gehoord dat er rondleidingen worden gegeven, gericht op toeristen, waar allerhande misstanden uit de doeken worden gedaan. Mensen die misstanden aan de kaak willen stellen tippen media in de landstaal, gaan in de clinch met de overheid of gemeenten, houden petities of proberen bepaalde info via de WOB boven tafel te krijgen. Buitenlandse media tonen doorgaans weinig interesse, evenals toeristen.
Dat buitenlandse regeringen organisaties steunen die binnenlandse problemen onderzoeken of met de overheid in de clinch liggen gebeurt alleen bij dictaturen, waar zulke organisaties continu worden tegengewerkt en alle actieve leden de gevangenis al eens van binnen hebben gezien. Het is dan ook niet zo gek dat de miljoenen die BtS, Betselem en vele andere Israelkritische organisaties jaarlijks krijgen van met name EU landen, in Israel op weerstand stuiten. Daar wordt tegenin gebracht dat ook rechtse organisaties zoals Im Tirtzu of Palestinian Media Watch geld uit het buitenland krijgen. Daarbij gaat het echter om particulieren die deze organisaties steunen, niet om regeringen of door overheden gefinancierde ontwikkelings- en kerkelijke organisaties. Een groot verschil, al zou het eveneens vreemd zijn als organisaties het geheel moeten hebben van gulle gevers uit het buitenland.
Een gezonde organisatie drijft in de eerste plaats op steun uit eigen land, heeft een achterban en sympathisanten in eigen land. Dat is ook de reden dat zij serieus wordt genomen door media en de overheid. Wanneer de overheid van Saudi-Arabië grof geld geeft aan een organisatie die tot doel heeft de islam in Nederland verder te verspreiden, zou dat bij ons ook op weerstand stuiten. Er is meermaals te doen geweest om de lange arm van Turkije en Marokko, die met name ‘hun’ burgers in Nederland in de gaten of op het ‘rechte pad’ zouden willen houden. Of denk aan de geheime Sovjetsteun indertijd voor onze vredesbeweging, ook behoorlijk dubieus.
Dat Breaking the Silence extra weerstand oproept omdat zij het leger, de meeste gerespecteerde organisatie in Israel, continu zwart maakt, klopt wel. Zonder leger zou Israel geen dag kunnen voortbestaan, daar twijfelt bijna niemand aan. Dat het leger soms vuil werk doet is bij de meeste Israeli’s wel bekend, ze hebben er immers zelf in gezeten en kennen anders wel genoeg verhalen van vrienden of familie. Maar zoals dat gaat bij een land dat in een voortdurende low scale strijd is verwikkeld, is er niet veel behoefte die kritiek breed uit te meten en heeft men vooral respect en bewondering voor de jongens en meisjes die dagelijks met vaak gevaar voor eigen leven, de veiligheid van het land bewaken. Er zijn overigens diverse films over het leger, waarin oud soldaten soms opvallend openhartig vertellen over wat ze deden en zagen.
Het is de vraag wat al die anonieme verhalen die BtS verzamelt aan dit alles precies toevoegen. Het gaat soms over dingen die jaren geleden (soms meer dan 10 jaar) plaatsvonden en niet meer te onderzoeken zijn. In november 2015 plaatst een pro-Israel groep een filmpje op Facebook van zo’n tour in Hebron met Avner Gvariyhu van BtS. Daarin vertelt hij toeristen:
Every four years, there’s a big soccer match, and the patrol… the soldiers are angry that they are walking the streets of Hebron and not going to be watching the game. So they look for a house with a satellite. They enter the house in the middle of the night, take the entire family, cover the eyes of the head of the family, lock the family in a room, and sit and watch the game.
De werkelijkheid blijkt iets anders in elkaar te zitten, aldus My Truth op facebook:
This description, which Breaking the Silence guides tell on a weekly basis in Hebron, is based on one of Breaking the Silence’s numerous anonymous testimonies. This story is dated as coming from the “Ramallah and al-Bireh area” in 2002. In other words: This is all based on an anonymous 13-year old testimony, from a place that isn’t even remotely close to Hebron! Even more disturbingly, the description that Gvaryahu gives doesn’t even match the testimony that was given to the organisation. For example, the claim that the head of the house had his eyes covered and the family was locked up in a room doesn’t appear anywhere in the original testimony.
Volgens sommigen zijn veel getuigenissen zo algemeen gemaakt of zo oud dat ze gewoon niet meer te checken zijn, en dus ook niet te weerleggen. Dat ze anoniem worden gedaan, en zelden met open vizier wordt gestreden maakt ze er niet geloofwaardiger op. Natuurlijk, je maakt je kwetsbaar als je dat doet, maar bij zulke stevige aantijgingen is het van belang dat ze onafhankelijk (dus buiten BtS) kunnen worden nagetrokken.
Ratna Pelle
Lees hier het vervolg: “NRC analyse: zelfs links Israel is pro-Israel“
Geen opmerkingen:
Een reactie posten