http://www.israel-palestina.info/actueel/2015/12/18/volgens-de-media/
= IMO Blog =
Het is weer zover: “Leger Israel doodt Palestijnen” melden Trouw, Elsevier (!) en aanvankelijk ook de Telegraaf (hulde voor het aanpassen van deze suggestieve kop) op hun websites. De aap komt pas later uit de mouw, in de kleine lettertjes die veel mensen niet lezen. Men snelt koppen en denkt “Israel is weer lekker bezig met Palestijnen onderdrukken”. Zoals meestal het geval, vielen de gedode Palestijnen eerst Israeli’s aan, in dit geval soldaten die het vluchtelingenkamp Kalandia waren binnen gegaan om er van terreur verdachte Palestijnen op te sporen. Er waren rellen, er was geweld, en toen werd er op de soldaten in gereden. Dagelijks zijn er aanvallen op Israeli’s, vaak burgers. Met messen, auto’s en andere wapens worden ze belaagd. Dit haalt doorgaans niet de journaals of krantensites. Soms schieten Israelische soldaten of veiligheidspersoneel de daders dood, vaak om meer Israelische slachtoffers te voorkomen. Dat haalt vaak wel het nieuws, met in de kop alleen de Palestijnse doden. Maar ook de tekst die volgt is meestal suggestief en verre van neutraal. Nu schrijft men:
Het Israëlische leger heeft woensdag twee Palestijnen doodgeschoten op de Westelijke Jordaanoever. Volgens het Israëlische leger gebeurde dat toen de twee in auto’s op militairen inreden .
Het doodschieten van de Palestijnen is een feit. Het inrijden op de militairen is geen feit maar een bewering: volgens het Israelische leger gebeurde dat, maar dat is misschien wel helemaal niet zo. Het Israelische leger kan van alles beweren om hun moordzucht en bloeddorst te rechtvaardigen, zal de sceptische lezer wellicht denken.
Afgelopen maandag reed een Palestijn in op een groep wachtenden bij een bushalte in Jeruzalem. Er vielen 14 gewonden, waaronder een baby en een oude vrouw. De dader werd doodgeschoten door een bewapende omstander. In zijn auto werden een bijl en een schroevendraaier gevonden, wat erop wijst dat hij zijn aanval daarmee wilde voortzetten. De aanval werd geclaimd door Hamas. Deze aanval, niet opgemerkt door het ANP of een ander persbureau, belandde derhalve ook niet op de krantensites. Wel berichtte de Volkskrant er dinsdag kort over in de papieren krant. In het artikeltje werden de bijl en schroevendraaier niet vermeld, wel het totaal aantal gedode Palestijnen sinds de nieuwe geweldsgolf deze herfst begon. Zo lijkt het wederom alsof Israel de agressor is en disproportioneel geweld gebruikt. Ook werd de Palestijnse aanvaller een ‘aanslagpleger’ genoemd, wat een wat verkrampte manier lijkt om het woord terrorist te mijden. Palestijnen die aanslagen plegen of raketten afvuren op Israel worden meestal in onze media eufemistisch als ‘militanten’ aangeduid.
Steun voor geweld
Opvallend is dat Abbas de gewelddadigheden niet veroordeelt, en zelfs zijn steun uitspreekt voor het ‘gewelddadige verzet’ van de Palestijnen tegen de bezetting. Het geweld tegen Israelische burgers wordt door een ruime meerderheid van de Palestijnen ondersteund, zo blijkt uit een onlangs gepubliceerde enquête. Israel Today schrijft:
Twee derde van de Palestijnse bevolking, 71 procent in de Gazastrook en 63 procent in Judea en Samaria, benadrukte bij de enquête dat de jongste terreurgolf in het nationale belang van het Palestijnse volk is en effectiever is dan onderhandelingen.
Van de Palestijnen verwelkomt 45 procent een tweestatenoplossing, hoewel slechts 34 procent van mening is dat een dergelijke oplossing inderdaad mogelijk is.
Bovendien zou 65 procent van de Palestijnen willen dat Machmoud Abbas aftreedt als leider van de PA, want volgens 78 procent van de Palestijnen zijn de functionarissen in de Palestijnse Autoriteit allemaal corrupt.
Ook hebben de Palestijnen geen hoge dunk van hun zogenaamde vrijheid van spreken in Judea en Samaria, slechts 34 procent denkt dat je probleemloos kritiek op de PA kunt uiten.
En als er momenteel verkiezingen onder de Palestijnse bevolking zouden worden gehouden, dan zou de Hamasleider in de Gazastrook, Ismail Haniyeh, de verkiezingen hebben gewonnen, want 51 procent zou volgens de enquête op Haniyeh stemmen en slechts 41 procent op Abbas.
Deze steun van de Palestijnen voor geweld tegen burgers wordt doorgaans uitgelegd als teken van frustratie over de bezetting en hun ‘uitzichtloze positie’. Dat andere volken die er heel wat slechter aan toe zijn niet met messen op willekeurige burgers insteken, wordt voor het gemak vergeten. Ook Palestijnen buiten Israel doen zoiets niet, ondanks hun uitzichtloze situatie in bijv. vluchtelingenkampen in Libanon. In werkelijkheid speelt de ophitsing door de PA, Hamas en Palestijnse media een grote rol. De voorbeelden daarvan zijn legio. Vorige week onderschepte Israel een partij ‘terreurpoppen’ bestemd voor de PA. De poppen waren besteld in de Verenigde Arabische Emiraten en kwamen onder het mom van kleding en tapijten aan in Haifa. De poppen hadden een steen in de hand en een keffiyeh voor hun gezicht waarop staat ‘Jeruzalem is van ons’. Ook werd onlangs een kerstboom onthuld die is opgetuigd met portretjes van zogenaamde ‘martelaren’, terroristen die Israeli’s hebben gedood en verwond. Het CIDI meldt:
De Grieks-orthodoxe aartsbisschop Atallah Hanna en Sheikh Abdul-Majid Ata Amarna, de moefti van Bethlehem, hebben deze ‘martelarenboom’ onthuld.
De ceremonie werd bijgewoond door honderden studenten en inwoners van Jeruzalem, tientallen universitaire docenten, religieuze leiders en andere hooggeplaatste personen. De aartsbisschop en de moefti onthulden de boom door de bedekking van de kerstboom te halen, waardoor de foto’s van tientallen Arabische terroristen uit Jeruzalem zichtbaar werden. De twee hoogwaardigheidsbekleders spraken over de “martelarenboom”. Hierna volgden toespraken waarin de terreur van de afgelopen weken werd verheerlijkt. Naast de boom stond een erewacht van jonge Arabieren in keffiyehs, het
traditionele Arabische gewaad, met vlaggen van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) in hun handen. Gasten droegen reusachtige posters van de terroristen bij zich.
Daarnaast zijn er de talloze berichten van PMW waarin men laat zien dat Fatah leiders en PA-media geweld steunen en aanmoedigen. Bijzonder zijn altijd de video’s waarin (zeer) jonge kinderen figureren, en we de vreselijkste dingen uit de mond van deze vaak schattige kindjes horen, zoals een video van eind novemberwaarin een schattig meisje figureert. Het meisje (uit de Gazastrook) steunt recente aanvallen van Palestijnen waarbij Israeli’s werden doodgestoken, en antwoordt vervolgens op de vraag wat ze tegen de jeugd op de Westbank zou willen zeggen met: ‘Steek! steek! steek! steek!’ waarbij ze vervaarlijk met een groot mes zwaait. De video stond op de Facebookpagina van de ‘Jerusalem Intifada’s Young People’s Coalition’. Dergelijke video’s zijn geen uitzondering.
Olifant in de kamer
De media in Nederland (maar ook in andere landen, zie bijvoorbeeld de vele berichten op de website van Honest Reporting, en ook in andere landen bestaan dergelijke watchdogs) berichten zelden over deze olifant in de kamer. Ik blijf mij daarover verbazen. We wonen niet in een totalitaire staat waar de media instructies krijgen en bepaalde zaken niet vermeld mogen worden. Niemand belandt in het gevang als-ie wel melding maakt van de terreurkerstboom, de terreurpoppen of de video van het meisje uit Khan Yunis. Toch gebeurt het niet. Heel soms, in een grotere reportage die voor 90% gaat over Israelische wandaden en Palestijns leed, wordt zoiets heel even aangestipt, om meteen te worden gerelativeerd door te melden dat beide kanten elkaar dit soort verwijten maken en een extreme uitspraak van een of andere Israelische extremist te vermelden.
De media hebben, zo lijkt het, op enig moment collectief besloten dat Israel genoeg steun en sympathie heeft gehad en de beurt nu is aan de Palestijnen. Niemand durft daar vanaf te wijken, op een enkel opiniestuk of column na. Het geven van een evenwichtig beeld, van relevante feiten van beide kanten, moet wijken voor de missie vooral de Palestijnse kant voor het voetlicht te brengen en hun leed inzichtelijk te maken. Dat heet, zolang dat aan Israel kan worden geweten. Anders is het opeens een stuk minder interessant. In tegenstelling tot sommige anderen geloof ik niet dat de redacties bij serieuze media worden bevolkt door notoire Israelhaters of zelfs antisemieten. Sommige journalisten geloven oprecht dat zij fair en evenwichtig over Israel en de Palestijnen berichten. Ik heb er vaker over geschreven, maar blijf me hierover verbazen. En hopen dat het verandert, en men de eigen blinde vlek en de olifant in de kamer een keer ziet. En vervolgens niet meer begrijpt hoe men hem al die tijd over het hoofd heeft kunnen zien.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten