Kan de maatschappij zich wel vereenzelvigen met cartoonisten en niet met Joden? Is vrijheid van meningsuiting een belangrijker goed dan vrijheid van religie? Waar was de massale shock toen Joden vermoord werden? Of ontstond er hysterie na Charlie Hebdo, omdat Europa beseft dat niet alleen Joden een doelwit vormen voor extremisten, maar dat iedereen een target kan zijn? Ik heb geen antwoord op deze vragen. Ik besloot donderdagavond me niet aan te sluiten bij de massa. In stilte herdacht ik de cartoonisten en vooral de vergeten slachtoffers van Toulouse en Brussel.
Een belangrijk verschil is natuurlijk dat de medewerkers van Charlie Hebdo bekende mensen waren in Frankrijk (zeker sinds de cartoonrellen), die gericht werden vermoord vanwege hun publicaties, zoiets als wanneer hier Collignon, Munnik en Yrrah zouden zijn doodgeschoten vanwege hun cartoons. Dat maakt nou eenmaal meer indruk dan mensen waar niemand van heeft gehoord.
Ik denk echter dat het inderdaad toch nog wat dichterbij komt wanneer niet-Joden worden vermoord, maar ‘gewone’ mensen om de mening die ze vertolken. Hoe wrang dat ook is, aan een zekere mate van antisemitisme, zeker onder de Arabische bevolking, zijn we wellicht toch een beetje gewend geraakt. Het is fout, maar het is er nou eenmaal. Dat mensen zomaar worden doodgeschoten omdat zij tekeningen maken die niet iedereen bevallen, is iets waar we (nog?) niet aan gewend zijn, en massaal tegen de straat op gaan. Dat is mooi en noodzakelijk. Maar laten we dat ook voor Joodse slachtoffers van terreur doen. Antisemitisme mag niet wennen!
RP
-------------
'Waar was de collectieve verontwaardiging na 'Brussel' en 'Toulouse?'
http://www.jonet.nl/nieuws/waar-was-de-collectieve-verontwaardiging-na-brussel-en-toulouse/2396
Brigitte Wielheesen twijfelt na de aanslagen in Parijs. 'Waar was de collectieve verbijstering en het medeleven voor de nabestaanden na de aanslagen in Toulouse en Brussel?'
'De wereld zal nooit de aanslag op Charlie Hebdo vergeten. Massaal kwam de mensheid bijeen om hun afschuw en verdriet voor deze verschrikkelijke extremistische actie te delen. Mijn eerste reactie was om me aan te sluiten bij dit prachtige collectieve gebaar en samen met vele Nederlanders mijn medeleven voor de nabestaanden van de slachtoffers van Charlie Hebdo te betuigen in een van de steden waar een stille tocht was georganiseerd. Mijn tweede reactie echter was vertwijfeling.
Waar was de collectieve verbijstering en het collectief medeleven voor de nabestaanden na de aanslagen in Toulouse en Brussel? In Toulouse werden vier personen, waaronder drie kinderen vermoord en in Brussel schoot een Syriëganger vier mensen dood met een Kalasjnikov. Eveneens terroristische aanslagen!
Kan de maatschappij zich wel vereenzelvigen met cartoonisten en niet met Joden? Is vrijheid van meningsuiting een belangrijker goed dan vrijheid van religie? Waar was de massale shock toen Joden vermoord werden? Of ontstond er hysterie na Charlie Hebdo, omdat Europa beseft dat niet alleen Joden een doelwit vormen voor extremisten, maar dat iedereen een target kan zijn? Ik heb geen antwoord op deze vragen. Ik besloot donderdagavond me niet aan te sluiten bij de massa. In stilte herdacht ik de cartoonisten en vooral de vergeten slachtoffers van Toulouse en Brussel.
De gijzeling in de kosjere supermarkt kwam niet als een verassing. Joden wisten dat zij het volgende doelwit zouden zijn. Na de aanslag op Charlie Hebdo verlieten vele Joodse Parijzenaren de stad, doken onder. Zij worden in Europa het hardst getroffen door het toenemende antisemitisme. In het afgelopen jaar vluchtten al zevenduizend personen, jong en oud, naar Israël. Het aantal meldingen (527) van antisemitische incidenten in Parijs verdubbelde in het eerste half jaar van 2014 met dat van het jaar ervoor. In de meeste gevallen zijn de daders moslims. De acties worden steeds brutaler en gewelddadiger. In december 2014 verkrachtte een moslim een 19- jarig meisje omdat ze Joods is.
Ruim 45 procent van de Parijse jongeren onder de twintig jaar is moslim. Voor de duidelijkheid niet iedere moslim is een terrorist, een extremist, een jihadist of een Syriëganger. De plegers van de aanslagen zijn in mijn optiek het niet waard zich moslim te noemen en in naam van Allah te handelen. In mijn ogen zijn het een stel zwaar ontspoorde jongeren, gevaarlijke gekken en maken ze de Islam te schande. Het is tijd dat de vijftig miljoen moslims in Europa dit soort extreme uitwassen zal veroordelen en dat de moslimgemeenschap ook zelf actie zal ondernemen tegen extremisme.'
Brigitte Wielheesen is columnist voor Jonet en is de voormalig directeur van liefdadigheidsinstelling Collectieve Israel Actie (CIA).
gepubliceerd op 11 januari 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten