De academische boycot van Israel wil in Nederland nog niet echt van de grond komen; wellicht omdat er aan zo’n boycot weinig academisch is...
Hieronder doet Paul Damen verslag van een weinig verheffende pro-boycot bijeenkomst.
Wouter
____________
Voor een ‘Israël-vrije’ VU
Door Redactie
Door: Paul Damen
Het organiserende studentencomité SRP (Studenten voor Rechtvaardigheid in Palestina), was meteen middelpunt van een rel. Eerst gaf het VU-bestuur toestemming voor het debat, al was, volgens bestuursvoorzitter Jaap Winter, ‘voor antisemitische geluiden, haat en onverdraagzaamheid geen plek’. Toen daarop ene Muhammad Seher (waarschijnlijk een niet-bestaand iemand) op de SRP-Facebookpagina de tekst ‘Free Palestine! VU Joden-vrij!’ plaatste, veranderde het bestuurscollege van standpunt. Dit debat kón niet meer aan de VU, omdat, aldus Winter, ‘het gevoelens van uitsluiting en onveiligheid oproept binnen de universitaire gemeenschap’. Met andere woorden: na diverse aanslagen op Joden discussieert de VU liever niet meer over de oorzaak daarvan. De universitair woordvoerder wil tegenover het NIW niets aan die verklaring toevoegen. Wél wil men, zo blijkt uit die eerdere verklaring, ‘in gesprek’ met de SRP, ondanks de door hen veroorzaakte ‘uitsluiting en onveiligheid’.
Al langer bestaat er aan de VU rumoer rondom activiteiten waarbij de islam en moslims figureren. Drie jaar geleden weigerde men de Brits-Palestijnse ‘shariageleerde’ Haitham al-Haddad pas de toegang nadat de Tweede Kamer de komst van die antisemitische ‘haatimam’ afkeurde. Op een vrouwendag discussieerden allochtone medische studentes over de vraag of je wel iemand van de andere sekse mocht onderzoeken. En in september werden studenten in korte broek bij een promotie geweigerd omdat een Indonesische islamitische hoogleraar wellicht aanstoot nam aan hun kleding.
Het niet toestaan van het debat, deze week, vindt SRP-inleidster Sarah Bekkali ‘regelrechte censuur’. Volgens rechtenstudente Bekkali noemt de Vrije Universiteit zich ten onrechte ‘vrij’. Blijkbaar weet ze niet dat dat niet slaat op het democratisch gehalte van haar universiteit, maar op het feit dat het geen overheidsinstelling is.
Moederlijk
Ook Anja Meulenbelt hekelde de VU in een ietwat moederlijke toespraak, waarin ze de studenten op het hart drukt ‘vooral actief te blijven’. De studenten weten dan al dat Anja’s ouders in de Tweede Wereldoorlog ‘Joodse mensen in veiligheid’ brachten en dat het ‘in de openluchtgevangenis Gaza’ van kwaad tot erger gaat, maar dat nergens het opleidingsniveau zo hoog is als daar – opmerkelijk voor een gevangenis. Meulenbelt debiteert wel meer groteske opmerkingen. Volgens haar is Israël er bewust op uit om Gaza te bombarderen en zo veel mogelijk kinderen te vermoorden. Hamas is, geeft ze toe, ‘nogal fundamentalistisch’, maar ‘het is óók de overheid van Gaza’. Inderdaad – een dictatuur is ook een soort overheid. Ook zouden moslims ‘antisemitisme in de schoot geschoven’ krijgen en zou ‘nog maar tien procent van de Europese bevolking achter Israël staan’. Dat voor Meulenbelt de waarheid van minder belang is, geeft ze ruiterlijk toe: ‘toen Nederland bezet werd door de Duitsers lag de waarheid ook niet in het midden’.
Ook Anja Meulenbelt hekelde de VU in een ietwat moederlijke toespraak, waarin ze de studenten op het hart drukt ‘vooral actief te blijven’. De studenten weten dan al dat Anja’s ouders in de Tweede Wereldoorlog ‘Joodse mensen in veiligheid’ brachten en dat het ‘in de openluchtgevangenis Gaza’ van kwaad tot erger gaat, maar dat nergens het opleidingsniveau zo hoog is als daar – opmerkelijk voor een gevangenis. Meulenbelt debiteert wel meer groteske opmerkingen. Volgens haar is Israël er bewust op uit om Gaza te bombarderen en zo veel mogelijk kinderen te vermoorden. Hamas is, geeft ze toe, ‘nogal fundamentalistisch’, maar ‘het is óók de overheid van Gaza’. Inderdaad – een dictatuur is ook een soort overheid. Ook zouden moslims ‘antisemitisme in de schoot geschoven’ krijgen en zou ‘nog maar tien procent van de Europese bevolking achter Israël staan’. Dat voor Meulenbelt de waarheid van minder belang is, geeft ze ruiterlijk toe: ‘toen Nederland bezet werd door de Duitsers lag de waarheid ook niet in het midden’.
De spreker na haar, de Israëli Ronnie Barkan, slaagt erin om Meulenbelt links in te halen. Israël is volgens hem gebaseerd op discriminatie, apartheid en etnisch superioriteitsdenken, en niet eens Joods. ‘Israël is enkel Joods zoals Zuid-Afrika wit was.’ Zionisme, zegt Barkan, is te vergelijken met de Ku Klux Klan, en Israël een ‘apartheidsstaat’ omdat ‘dat zo is’. Israëlische universiteiten werken immers ‘allemaal samen met het leger’.
Gerechtigheid
Na hem komt de activist Abulkasim Al-Jaberi aan het woord, die al eerder Zwarte Piet aan Israël knoopte (allebei racisme). Al-Jaberi, die goede contacten heeft met Hamas en de Moslimbroederschap, ziet Israël als het ‘resultaat van koloniale geschiedenis’. Volgens hem hadden vóór de Tweede Wereldoorlog ‘de Joden’ 7 procent van Israël ‘in handen’ en in 1950 ‘bijna het hele land’ – daarmee wegsmokkelend dat het eerste om grondaankopen van individuele Joden ging, en het laatste om de internationaal erkende staat Israël.
Na hem komt de activist Abulkasim Al-Jaberi aan het woord, die al eerder Zwarte Piet aan Israël knoopte (allebei racisme). Al-Jaberi, die goede contacten heeft met Hamas en de Moslimbroederschap, ziet Israël als het ‘resultaat van koloniale geschiedenis’. Volgens hem hadden vóór de Tweede Wereldoorlog ‘de Joden’ 7 procent van Israël ‘in handen’ en in 1950 ‘bijna het hele land’ – daarmee wegsmokkelend dat het eerste om grondaankopen van individuele Joden ging, en het laatste om de internationaal erkende staat Israël.
De discussieleider drukt vervolgens de vragenronde kundig de grond in door vooraf te bepalen waarover vragen gesteld mogen worden. Iemand in de zaal (een opposant!) wil weten hoe, met al die genocide door Israël, de Palestijnse bevolking niettemin zo explosief gegroeid is. Die vraag, aldus de ‘discussieleider’, is racisme en ‘resoneert met de PVV’. Een bedeesd meisje met een hoofddoek om wil weten waarom ‘in de heilige boeken’ Israël steeds maar aan Joden wordt toegewezen. Daarbij lijkt ze te verwijzen naar onder andere de Koransoera 5, vers 21 waarin God de Joden dwingt om het land dat voor hen voorbestemd is te accepteren. Ze wordt meteen op haar plaats gezet: ‘wat in een boek staat, hoeft nog niet waar te zijn’. Gemompel onder de vele andere aanwezige dames met hoofddoek, nu hún Koran als ‘een boek’ wordt weggezet. Na nog enige verdere uiteenzettingen wordt het ‘debat’ afgesloten. Ruim na afloop van de bijeenkomst werd er, in een relletje bij de uitgang, nog iemand gearresteerd die aanwezigen met de dood zou hebben bedreigd – toch nog een mediagenieke afsluiting van een verder uiterst tamme avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten