Israëlische wapens ‘getest op Palestijnen’?

http://www.israel-palestina.info/actueel/2014/09/30/israelische-wapens-getest-op-palestijnen/

- Door Tjalling. –

Op 10 september verscheen in Trouw een artikel van Sander Becker waarin werd gesteld dat Israëlische wapens “in de praktijk ‘getest’ zijn op Palestijnen op de bezette Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook”. Terwijl het na de afgelopen Gaza oorlog langzaam is doorgedrongen dat de praktijken van Hamas mede debet waren aan het hoge aantal burgerdoden in Gaza, moest er desondanks weer een artikel worden gepubliceerd om hoe dan ook alles, maar dan ook alles, wat Israël doet verdacht te maken.

Aanleiding voor het artikel was de Nederlandse première van de documentaire The Lab die is gemaakt door de Israëlische filmmaker Jotam Feldman. In deze documentaire onderzoekt Feldman een mogelijke interactie tussen de Israëlische wapenindustrie en de politiek van het land, de economie en militaire besluitvorming. Feldman ging bij het maken van zijn documentaire echter uit van een veronderstelling, en ja die zal toch op de een of andere manier moeten worden aangetoond. In elk geval reden genoeg voor Sander Becker om een artikel hieraan te wijden.

Amorele conclusie

Feldman concludeert dat ‘de Israëlische wapenindustrie bloeit als nooit tevoren. Buitenlandse klanten staan in de rij, vooral omdat Israëlische wapens in de praktijk ‘getest’ zouden zijn op Palestijnen op de bezette Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook’.

Becker weerlegt die conclusie niet. Dit is vreemd, want een bewering als ‘in de praktijk getest op Palestijnen’ is onjuist en zelfs amoreel. Hier had op z’n minst een kritische noot bij moeten worden geplaatst. Israël moet zich verdedigen tegen terroristisch geweld en daarbij vooral de eigen burgers beschermen, en tegelijkertijd zoveel mogelijk voorkomen dat onschuldige Palestijnen getroffen worden. Het richt zijn militaire acties dan ook op militaire doelen zoals wapenopslagplaatsen en commandocentra van Hamas, en daarnaast de communicatiemiddelen en infrastructuur (waaronder de tunnels) die voor terreur worden gebruikt. Problematisch is dat Hamas c.s. opzettelijk vanuit dichtbevolkt gebied opereren en daar ook hun wapens opslaan, waardoor het aantal slachtoffers bij Israëlische aanvallen groter wordt.

Er is veel aandacht in de media voor de militaire campagnes die Israël noodzakelijkerwijs moet voeren, waarbij vaak het accent wordt gelegd op het hoge aantal slachtoffers onder burgers. Ondanks hetgeen in veel mediaberichten wordt gesuggereerd slaagt Israël er vrij goed in om het aantal burgerslachtoffers beperkt te houden, maar elke dode is er één te veel en wordt door Hamas zelfs als weerzinwekkend propagandawapen gebruikt tegen Israël. Los van onheuse imagoschade is het zeker de bedoeling van Israël om het aantal onschuldige slachtoffers zoveel als mogelijk is te beperken. Het ligt dan ook voor de hand om bij het ontwikkelen van wapens en gevechtstechnieken dit belangrijke doel te verwezenlijken.

Gaza oorlogen

Tijdens de afgelopen drie Gaza ‘oorlogen‘ (de tweede was een beperkte campagne) kwamen er aan Palestijnse kant aanzienlijk meer burgers om het leven dan aan Israëlische zijde. Israël doet er alles aan om zijn burgers te beschermen en investeert in bijvoorbeeld een heel duur raketafweersysteem, een waarschuwingssysteem en tal van schuilplaatsen voor haar burgers. Hamas daarentegen heeft nooit geld geïnvesteerd in schuilkelders en schiet raketten af ten midden van burgervoorzieningen, zoals huizen, scholen en moskeeën, waardoor de burgers tot een menselijk schild worden gemaakt. Dit verklaart voor een groot deel het verschil in aantal doden aan beiden kanten, naast het evidente verschil in vuurkracht. Het hoeft geen betoog dat als Israël op burgerdoden uit zou zijn, het een veelvoud aan slachtoffers zou kunnen maken met enkele bombardementen, maar het probeert deze juist te voorkomen.

Daarbij moet worden opgemerkt dat de cijfers over het aantal burgerdoden aan Palestijnse kant onbetrouwbaar zijn. Kortom, het is onjuist om te stellen dat Israëlische wapens ‘in de praktijk worden getest op Palestijnen’. Ze hebben wel hun effectiviteit in de praktijk bewezen door het uitschakelen van militaire doelen met een minimaal aantal burgerslachtoffers (hoe wrang dat ook klinkt voor de nog vele onschuldige slachtoffers).

Lucratief

Israël zou veel geld verdienen aan de wapenindustrie. Maar liefst 20 procent van alle Israëlische export zou nu van militaire aard zijn en de verkoop van militair materieel en kennis aan het buitenland zou zo’n 5,5 miljard euro per jaar opbrengen. De bron waaruit deze informatie komt wordt overigens niet genoemd. Maar als we aannemen dat de wapenindustrie inderdaad geld opbrengt, dan staat daar tegenover het hoge defensiebudget, wat voor een groot deel opgebracht moet worden door de Israëlische belastingbetaler. Israël krijgt 3 miljard dollar jaarlijks van de VS op een defensiebudget van ruim 15 miljard dollar, 1900 dollar per inwoner. Er wordt dus niet alleen aan wapenindustrie verdiend. Overigens kostte deze oorlog Israël minstens 2,5 miljard dollar (experts schatten zelfs 3 tot 4 miljard). Maar Feldman houdt het erop dat het moreel twijfelachtig is wanneer een land zoals het zijne drijft op wapens die in de praktijk zijn getest.

Bezetting werkelijke oorzaak van amok

Hoe omstreden het verdienen van geld aan wapenindustrie ook moge zijn, het komt overal op onze planeet voor, ook in de westerse landen. Het bezwaar van Feldman kan dan ook niet genoemd worden als specifiek gericht op Israël. Iedereen die streeft naar een betere wereld schuwt immers wapengebruik. De diepere reden waarom Sander Becker publiceerde over The Lab zal hoogstwaarschijnlijk verband houden met de bezetting.

De Israëlische oud-generaal Joaf Galant, het brein achter de Gaza Oorlog van 2008-2009, had opgemerkt dat Westerse landen Israël toen veroordeelden vanwege ‘de vele burgerslachtoffers’. Maar na afloop van de oorlog stuurden volgens Galant diezelfde landen hun militaire experts, om van Israël te leren hoe het ‘zo weinig burgerslachtoffers’ had kunnen maken. Galant noemt dit een huichelachtige houding. Daar is Feldman het mee eens, maar om een andere reden: hij vindt dat de westerse landen door Israëlische wapens te kopen de bezetting legitimeren. En dat is natuurlijk waar het werkelijk om gaat, de bezetting. Die zou dè oorzaak zijn van alle ellende en dat zal, hoe dan ook, telkens weer moeten worden aangetoond. Er is altijd wel een aanleiding te vinden, in dit geval de première van The Lab, om met behulp van eenzijdige uitlegkunde en retoriek een artikel te produceren om maar weer eens te ‘bewijzen’ hoe verkeerd die bezetting is. Veel publicaties in Trouw en ook in andere mainstream media, die direct of indirect verband houden met de bezetting, doen mij denken aan een soort van eindeloos herhalen. Varieer alleen een beetje met de manier waarop het gebracht wordt en dan is succes verzekerd! Echter wanneer er steeds weer naar een wijze wordt gezocht om feiten uit te kunnen leggen in het nadeel van Israël, dan slaat zo’n herhaalreeks om in amorele publicatie.

The Lab ging op afgelopen 10 september in première in De Balie te Amsterdam, in aanwezigheid van de filmmaker. De première is georganiseerd door de Universiteit van Amsterdam en Gate48, een platform voor Nederlandse Israëliërs die de bezetting afkeuren.