= IMO Blog =
Wat opvalt is dat de subsidies voor anti-Israel propaganda en agitatie geregeld onderwerp van discussie zijn geweest, er al eerder Kamervragen over zijn gesteld en ook bewindspersonen zeiden de zorgen te delen en er wat aan te willen doen. Maar het ging daarbij vaak om een enkel incident of project dat de aandacht had getrokken, en het structurelere probleem kwam niet aan de orde, laat staan dat dit serieus werd aangepakt. ICCO trok zich weinig aan van het 'openhartige' gesprek met minister Rosenthal, en liet weten Electronic Intifada gewoon te blijven steunen. En Verhagen is volgens mij niet meer toegekomen aan het terugvorderen van subsidie omdat hij toen al demissionair was. Mogelijk dat ICCO door Rosenthal is gekort maar of dat lag aan haar steun voor EI of dat het om een algemene bezuinigingsmaatregel ging, is niet duidelijk. Het heeft in ieder geval tot geen enkele verbetering geleid en de openheid van zaken is ondanks de hoopvolle woorden van het CIDI ook niet echt toegenomen.
Nog steeds worden tientallen anti-Israel organisaties door de Nederlandse hulporganisaties gesubsidieerd, en daarmee voeren zij nog steeds een actieve anti-Israel campagne, die bovendien steeds meer voet aan de grond krijgt. Konden we eerder de radikale ideeën van Ali Abunimah, het Palestina Komitee of Shawan Jabarin nog gemakzuchtig afdoen als geschreeuw in de marge, voornamelijk gehoord en eindeloos gekopieerd door de eigen sympathisanten, nu blijkt definitief dat dit niet klopt. Zoals eerder toegelicht moeten we de desinvesteringen van de afgelopen maanden, maar ook de etiketteringsdiscussie en de soms wat paniekerige reactie van de supermarkten ook in dit licht bekijken. Een bedrijf als Vitens papegaait de anti-Israel propaganda die de anti-Israellobby al jaren uitkraamt bijna letterlijk na:
Vitens haalde woensdag in zijn verweer opnieuw een VN-rapport aan over mensenrechtenschendingen door Mekorot. „Je zou verwachten van de politieke partijen in de provincie Overijssel dat ze absoluut niet willen dat we zakendoen met een bedrijf dat door de VN-Mensenrechtenraad wordt beschuldigd van een flinke waslijst aan schendingen van mensenrechten en internationale verdragen. Dat ligt blijkbaar anders voor bedrijven in Israël."
Zoals eerder beschreven blijken de lijnen tussen PGGM en de anti-Israellobby bijzonder kort, en schrijft de directeur van het PFZW openhartig hoe men door deze lobby is bewerkt en hoe serieus men hen neemt. Het verhaal dat zij al jarenlang vertellen, via ingezonden stukken, acties, fraaie brochures en websites, en natuurlijk in de vele persoonlijke kontakten die men legde, is grotendeels mainstream geworden. De eigen hoofdredactionele commentaren van kranten verschillen vaak nog slechts in nuance van de ingezonden stukken van de anti-Israellobby. Een reportage van de NOS of Nieuwsuur over Palestijnse vluchtelingen, Sharon of de nederzettingen verschilt in toon en inhoud nauwelijks van wat we hierover lezen op Palestine Link, Een Ander Joods Geluid of United Civilians for Peace.
Ook zonder subsidie zitten de boycotactivisten niet stil. Ze hebben in vakbonden als de AbvaKabo en in de PKN (Protestantse kerken) werkgroepen opgezet die daar ijveren voor aansluiting bij de boycotcampagnes. De Midden-Oosten werkgroep van GroenLinks is veel radicaler dan de partij zelf, en de PvdA zag zich genoodzaakt in 2012 haar Midden-Oosten werkgroep op te heffen, nadat deze leden met minder radicale standpunten weigerde.
Een goede vraag is hoe de 'oppermachtige geoliede en professionele Israellobby' het zo ver heeft kunnen laten komen. Het hele beeld van deze lobby, die met bakken geld uit het ook al zo machtige en invloedrijke Israel in leven zou worden gehouden, is een slimme truc om van het eigen lobbywerk af te leiden. Op zowat iedere internet discussie waar sympathisanten van Israel zich wagen wordt gesuggereerd dat dit betaalde agenten van Israel zijn. Likoed is van diverse sites geweerd omdat ze zou 'trollen'. De anti-Israellobby hoeft zich daar echter niet mee bezig te houden. Zij speurt geen sites af om haar verhaal te vertellen, want op iedere site zijn antizionisten actief, georganiseerd of niet, en ze braken overal dezelfde drek uit over gestolen land en water, misbruik van de Holocaust, misplaatste slachtofferrol van de Joden, en Israel dat zich boven iedere wet verheven voelt en het internationale recht aan haar laars lapt. Oh ja, en natuurlijk concentratiekamp Gaza, collectieve straffen, genocide en Apartheid, soms nog opgeleukt met een paar fraaie nepcitaten van Sharon of Ben-Goerion.
Minister Timmermans lijkt oprecht voor vrede te zijn en het belang in te zien van een goede relatie met Israel. Hij sprak zich bij Knevel en Van den Brink uit tegen een boycot van Israel, en vond een tweet van de ambassadeur van Qatar die de terugtrekking van PGGM uit vijf Israelische banken toejuichte, ongepast. De relatie met Israel staat echter onder toenemende druk van de BDS acties van de, mede door onze regering betaalde, anti-Israellobby. Van de advocaten van Al Haq tot de website van Een Ander Joods Geluid, van conferenties en debatten waar met name zeer kritische sprekers te gast zijn, tot het lobbywerk van Palestine Link en de acties bij supermarkten van het Palestina Komitee. Zolang die ongemoeid wordt gelaten blijven zij hun gif spuien en zal de relatie tussen Nederland en Israel steeds meer onder druk komen te staan, en daarmee ook de bemiddelende rol die Nederland in het conflict kan spelen. Het wordt tijd voor een ontmoedigingsbeleid van de anti-Israellobby en het schandalige misbruik van subsidies en donaties van mensen voor de hetze tegen een VN lidstaat en enige (zij het imperfecte) democratie in de regio.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten