= IMO Blog =
Waterbedrijf Vitens beriep zich onder meer op een 'recentelijk onderzoeksrapport van de Verenigde Naties' bij het rechtvaardigen van haar besluit om de overeenkomst met het Israelische zusterbedrijf Mekorot op te zeggen. Dit rapport is feitelijk een initiatief van de infame 'Mensenrechtenraad' van de VN, een van de meest Israel-vijandige organen binnen de toch al niet Israel-vriendelijke VN.
Dit hele rapport is zeer gekleurd en staat vol met ongefundeerde beweringen die niet zijn na te gaan. De 'mission heard of' en 'Information and testimonies' bevestigen of 'Information gathered by the mission shows' waarna de bekende aantijgingen volgen, over geweld van kolonisten, waterbronnen die door Israel werden vernietigd, land dat werd ingepikt, etc. etc. Vaak staat er verder geen enkele bron vermeld, soms wordt verwezen naar pro-Palestijnse bronnen als OCHA, Betselem, Yesh Din, de An-Nadaj Universiteit en eerdere rapporten van de VN. Een vrij willekeurig voorbeeld:
85. The Mission heard of situations where villagers must travel several kilometres to get water when closer water resources serve neighbouring settlements. Settlements benefit from enough water to run farms and orchards, and for swimming pools and spas, while Palestinians often struggle to access the minimum water requirements. The Mission heard that some settlements consume around 400 l/c/d56, whereas Palestinian consumption is 73 l/c/d, and as little as 10-20 l/c/d57 for Bedouin communities which depend on expensive and low quality tanker water.
In East Jerusalem houses built without a permit cannot connect to the water network.
86. Water shortages are further exacerbated by restrictions on movement, destruction of infrastructure, expropriations, forced evictions and settler violence, which also largely contributes to diminishing access to water for Palestinians.
Het is een bekend beeld: kolonisten zwemmen letterlijk in het water, terwijl Palestijnen onder het minimum zitten en vaak uren per dag geen stromend water hebben of helemaal worden afgesloten. De missie hoorde dat de nederzettingen 400 liter per persoon gebruiken, maar heeft dit blijkbaar nergens gecheckt, want er staat verder geen bron bij. Volgens cijfers van Israelische zijde gaat het echter bij zowel Israeli's als Palestijnen om heel andere getallen. Zo schrijft Missing Peace:
De consumptie per hoofd van de Palestijnse bevolking op de Westelijke Jordaanoever bedraagt 95 m3 water. Er is echter per hoofd van de bevolking 124 m3 per jaar beschikbaar. In dit cijfer is verwerkt dat Palestijnen 17 miljoen m3 water verkrijgen door het boren van illegale bronnen. De World Health Organization heeft het minimum quotum drinkwater per persoon vastgesteld op 36 m3 per jaar.
Verder is het in dit verband belangrijk te vermelden dat van 1967 tot 1995 Israel de hoeveelheid water beschikbaar voor de Palestijnen verdubbelde van 60 m3 tot 120 m3 per hoofd van de bevolking per jaar. In 1967 was slechts 10% van de Palestijnse huishoudens aangesloten op het waternet. Vandaag is dat meer dan 95%.
En:
In Jericho gaat de waterverspilling onverminderd door. Daar werd in 2008 door de 43.101 inwoners 3,6 miljoen m3 drinkwater verbruikt. Dat komt neer op 229 m3 per hoofd van de bevolking per jaar. Dat is het hoogste cijfer in de door de PA bestuurde gebieden, in Ramallah bijvoorbeeld lag het cijfer op 141 m3 per hoofd van de bevolking. Het verbruik in Jericho is ook veel hoger dan het gemiddelde verbruik in Israel, dat lag in 2009 op 154 m3 per hoofd van de bevolking.
Het VN rapport bevat allerlei aantijgingen, gestoeld op getuigenissen en beweringen van Palestijnen die men zegt gesproken te hebben, maar die totaal niet controleerbaar zijn, zoals:
The denial of water is used to trigger displacement, particularly in areas slated for settlement expansion, especially since these communities are mostly farmers and herders who depend on water for their livelihoods. A number of testimonies highlighted that the cutting off from water resources often precedes dispossession of lands for new settlement projects.
Op grond van 'a number of testimonies' (twee, vijf of tien?) trekt men hier vergaande conclusies. Is dit ook los van de getuigenverhalen onderzocht? Daar lijkt het niet op, ook gezien het feit dat men niet ter plekke is geweest. De vraag is hoe vaak het de laatste jaren überhaupt is voorgekomen dat Palestijnen van hun land werden verdreven voor nieuwe nederzettingenprojecten. Dit is een veelgehoorde bewering van de anti-Israellobby, maar het is ook volgens de Israelische wet illegaal om grond in privé bezit van Palestijnen te confisqueren, tenzij in uitzonderlijke gevallen zoals de bouw van de afscheidingsbarriere, waarvoor compensatie aan de gedupeerden is aangeboden. Dat wil niet zeggen dat het nooit gebeurt, maar dergelijke gevallen worden door kritische organisaties in Israel zeker opgemerkt en aangekaart. De uitbreiding van nederzettingen vond doorgaans plaats binnen de gemeentegrenzen van die nederzettingen, op grond die dus al bij de nederzetting hoort (het gaat hierbij om zo'n 9% van de Westoever).
Missing Peace verantwoordt zich, in tegenstelling tot de VN missie, wat betreft brongebruik:
Onder iedere bewering vindt u de feiten zoals die onder andere door de Zwitserse wetenschapper Lauro Burkart zijn onderzocht in zijn dissertatie "The politicization of the Oslo Water Agreement". Verder gebruikten wij een academische studie van het BESA instituut van de Bar Ilan universiteit getiteld: " The Palestinian Israeli waterconflict" en gegevens die ons werden aangeleverd door de Israëlische Water Autoriteit en het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken en Justitie.
Dat is natuurlijk geen garantie dat alles wat men schrijft waar is, maar een en ander is wel na te gaan en na te lezen, met uitzondering van de gegevens die hen persoonlijk werden verstrekt door Israel. Dat Bedoeïenen weinig water gebruiken erkent overigens ook Missing Peace, en is ook niet verwonderlijk, omdat zij rondtrekken en in tenten leven, en weigeren in de door Israel voor hen gebouwde steden te leven. Daar kan men begrip voor hebben, hun geringe waterverbruik valt niet alleen Israel aan te rekenen.
Wat in het VN rapport verder opvalt is dat de Palestijnen geen enkele verantwoordelijkheid wordt toegedicht in de problemen die men heeft, ondanks het feit dat meer dan 90% van de Palestijnen in door de PA bestuurd gebied woont. Hier zijn geen checkpoints en worden diensten waaronder water maar ook scholen en ziekenhuizen door de PA geregeld (waarvoor de PA rijkelijk wordt betaald door Westerse donorlanden). Er zijn soms restricties in het reizen van en naar C gebied en natuurlijk bij import en export uit Israel of andere landen, maar binnen dit gebied is er geen sprake van een bezetting. Volgens de VN en volgens de meeste hulp- en mensenrechtenorganisaties liggen alle problemen van de Palestijnen echter altijd aan de bezetting. Daar komt nog bij dat de missie helemaal niet de opdracht had om eventuele problemen en mensenrechtenschendingen door de PA te onderzoeken, iets wat Human Rights Watch, zelf ook behoorlijk kritisch naar Israel, hekelde.
Niet alleen Vitens, ook veel politici, media en allerhande 'deskundigen' baseren hun visie op dergelijke partijdige en vaak onjuiste rapporten. Deze visies verschijnen in kranten, op TV, in adviezen aan de Nederlandse regering, in aanbevelingen en wat dies meer zij. Ze worden tot gemeengoed, tot 'common knowledge' die niet meer ter discussie wordt gesteld, en als dat al gebeurt is dat in de marge. Heel af en toe sijpelt iets door in mainstream media zoals Hertzbergers column in de NRC een paar weken geleden, maar meestal halen dergelijke visies de grote kranten niet. En moeten mensen dus de moeite nemen om naar obscure sites als Israel-Palestina.Info te komen om de andere kant te lezen.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten