maandag 29 december 2014

Abbas torpedeerde vredesbesprekingen eerder dit jaar

Bron: http://israel-in-de-media.blogspot.nl/2014/12/abbas-torpedeerde-vredesbesprekingen.html

De in onze media niet beschreven rol van Abbas.

Eigenlijk al voordat de vredesbesprekingen tussen de PA en Israel onder leiding van Kerry startten gingen de Nederlandse media ervan uit dat Netanjahoe de besprekingen zou torpederen. De media waren hier van overtuigd en tijdens de besprekingen was en bleef deze mening dominant aanwezig. Nu stond Netanjahoe niet al te positief tegenover de voorstellen van Kerry, maar volgens Livni, de ex-minister van Buitenlandse Zaken van Israel en nu parlementslid, liepen de besprekingen niet stuk op een onwillige Netanjahoe maar op een onwillige Abbas, zoals in de New York Times te lezen valt. http://www.nytimes.com/2014/12/24/opinion/roger-cohen-why-israeli-palestinian-peace-failed.html?_r=1

Op 17 maart 2014 presenteerde Obama aan Abbas een framework voor een overeenkomst over de grote problemen met inbegrip van grenzen, veiligheid, nederzettingen, Jeruzalem en Palestijnse vluchtelingen. Hoewel Netanjahoe zijn bedenkingen had over dit plan was hij bereid dit plan als uitgangsstuk te aanvaarden. En Abbas? Die antwoordden niet eens. Dat was opnieuw in een vergevorderd vredesplan waar Abbas gewoon doet of het vredesplan er niet ligt (oorzaak 1 van het mislukken). In 2008 had Olmert ook een vergaand vredesplan aangeboden en ook toen heeft Abbas het gewoon genegeerd alsof het nooit aangeboden was. Ook over dat plan, dat door Abbas genegeerd werd, is nooit iets in onze media gekomen. De ontmoeting met Obama in maart dit jaar beschreef Saeb Erekat, de Palestijnse onderhandelaar, later als een “moeilijke” ontmoeting. Bovendien werd dit vredesplan van Obama weer niet naar buiten gebracht. Je kunt alleen maar gissen naar het waarom van dat “moeilijk” van Erekat, maar de indruk, dat Abbas zich geen vrede kan veroorloven, dringt zich wel op. Dit is de tweede keer dat er een goed uitgangsplan ligt en Abbas het gewoon negeert. Zeker in het vervolg van de besprekingen dit jaar lijkt Abbas er alles aan te doen een redelijk plan te torpederen. Kerry drong aan op voortgang van de besprekingen nadat Abbas niet gereageerd had en zo geschiedde. Op 1 april waren er dergelijke vorderingen gemaakt dat Israel erin toestemde een laatste aantal van honderd Palestijnse gevangenen vrij te zullen laten terwijl Amerika Jonathan Pollard ( een Amerikaan die al 25 jaar gevangen zat op beschuldiging van spionage voor Israel) vrij zou laten. Verder zouden de besprekingen na de deadline van 29 april worden voortgezet en er zou een bevriezing komen van nederzettingen op de Westbank. Het volgende wat Livni zag op televisie, terwijl ze op een bijeenroepen van het parlement wachtte, was Abbas die het lidmaatschap van 15 internationale organisaties aanvroeg, waarvan hij had toegezegd dat niet voor 29 april te zullen doen (oorzaak 2 van het mislukken). Livni probeerde nog via Erekat Abbas hiervan af te houden, maar Abbas schond gewoon de afspraak. De reactie van Israel was dat de laatste Palestijnse gevangenen nu bleven waar ze waren, er geen bevriezing van de bouwplannen kwam en (aan Amerikaanse kant) Pollard ook bleef zitten waar hij zat. Op 23 april kwam de definitieve doodsteek voor het vredesproces toen Fatah (Abbas) zich met Hamas verzoende (oorzaak 3 van het mislukken). Hiermee blokkeerde Abbas verdere besprekingen omdat Hamas opeens deel aan de besprekingen moest nemen. Zowel Amerika als Israel weigeren met terreurorganisaties te spreken, wat overal en bij iedereen bekend is, dus ook bij Abbas.

Er moet worden vastgesteld dat in feite Abbas de grote misdrager van het vredesproces was. Dit in tegenstelling tot wat nu alom beweerd wordt , namelijk dat Israel geen vrede wil. Misschien staat Netanjahoe inderdaad niet vooraan voor die vrede nu, maar Abbas houdt de vrede gewoon tegen en loopt met de overwinning in de media en in de publieke opinie weg. Hij heeft zo zijn eigen manier om te krijgen wat hij wil en wat hij niet via onderhandelingen denkt te krijgen. Echter zijn verbond met Hamas is zeker geen winst voor hem, want Hamas heeft al een coup tegen hem gepleegd, die weliswaar mislukt is, maar daarmee is de feitelijke oorlogsstaat tussen Fatah en Hamas niet beeindigd.

Helaas wordt ook nu weer in het artikel in de New York Times vooral de nadruk gelegd op de houding van en de afkeer voor Netanjahoe en moet je door het eerste stuk, dat tegen Netanjahoe geschreven is, doorlezen om bij de werkelijke oorzaak van het mislukken van de vredesbesprekingen te komen. En ook weer wordt geprobeerd door deze manier van beschrijven Abbas te vrijwaren en Netanjahoe verantwoordelijk te stellen.

De 10 ergste VN beslissingen van 2014

In een week van lijstjes en jaaroverzichten, heeft UN Watch weer haar eigen jaarlijkse top 10 samengesteld van de ergste beslissingen van de VN. Zowel Israel als de mensenrechten komen er weer bekaaid af.

______________

Top 10 Worst U.N. Decisions Of 2014

http://www.buzzfeed.com/unwatch/top-10-worst-un-decisions-of-2014-16hdk

The most immoral, corrupt and unjust U.N. resolutions of the year.

posted on Dec. 21, 2014, at 4:25 p.m.

UNWatch

10. U.N. Elects Iran to Women’s Rights Commission

ATTA KENARE AFP / Getty Images

NEW YORK, April 24, 2014 - The U.N. Economic and Social Council in New York elected Iran to a four-year term on its 45-nation Commission on the Status of Women, the top world body dedicated to protecting women’s rights.

9. U.N. Elects Elects New Human Rights Council Members: China, Russia, Cuba and Saudi Arabia

On January 1, 2014, several of world’s worst dictatorships were elected to judge the rest of the world on human rights.

8. U.N. Creates Biased Inquiry into Hamas-Israel War, Declares Israel Guilty in Advance

GENEVA, JULY 23, 2014 — In an emergency session, the U.N. Human Rights Councildeclared Israel guilty of “gross violations of international human rights,” even as it created a commission of inquiry to purportedly investigate the facts.

7. U.N. Picks Genocidal Sudan to Oversee Human Rights Activists

Via fc04.deviantart.net

NEW YORK, April 24, 2014 — The U.N. rewarded genocidal Sudan, along with the regimes of slave-holding Mauritania, Pakistan, Turkey, and Venezuela, by making them members of the powerful 19-nation U.N. Committee on NGOs, a coveted position that allows governments to silence criticism by acting as the gatekeeper and overseer of all human rights groups that seek to work inside the world body.

6. U.N. “Sees No Objection” to Praising Qatar’s Human Rights Record

After UN Watch raised objections from migrant workers, women, and terror victims to a report praising Qatar’s human rights record, the U.N. went ahead and adopted the report anyway, with the Chair of the Human Rights Council saying, “I see no objection.”

5. As 9/11 Truther Richard Falk Exits, U.N. Names His Wife and Co-Author to Top Human Rights Post

GENEVA, May 8, 2014 — The U.N. Human Rights Council appointed Hilal Elver, the Turkish wife of Richard Falk, to become its Special Rapporteur on the Right to Food. Together with her husband and co-author, Elver is explicitly acknowledged in the world’s leading 9/11 conspiracy book, “The New Pearl Harbor,” for the help she provided the author, David Ray Griffin. Elver’s own academic work cites to Griffin’s conspiracy book, which argues that the U.S. government helped orchestrate the attacks on the World Trade Center to justify wars against Muslims in Iraq and Afghanistan. In a 2012 law journal article, Elver explicitly cited to Griffin’s notorious conspiracy tract. She compared 9/11 to Pearl Harbor, saying that both incidents “gave permission to the government to unleash the war power,” “invade countries”, “create new hegemonies”, and “racially discriminate against and segregate the people inside the United States.”

4. UNRWA Hands Rockets in Gaza Schools Back to Hamas Terrorists

UN Watch

THE DAILY BEAST, July 20, 2014 - Reached by phone in Barcelona, Spain, UNRWA spokesman Chris Gunness insisted that the local authorities in Gaza report to the Palestinian government in Ramallah, not to Hamas. “As far as we are concerned, the government that we are dealing with now is the government of national consensus and they have authority over the organization that we dealt with for getting rid of these rockets from our school,” said UNRWA spokesman Chris Gunness. “We handed them over to the relevant authorities, and that organization, as it were, the experts that came and did it, are under the government of national consensus in Ramallah.”

July 23, 2014: “The Secretary-General is alarmed to hear that rockets were placed in an UNRWA school in Gaza and that subsequently these have gone missing…” (U.N. Spokesman of Ban Ki-Moon)

3. U.N. Names Anti-Israel Judge to Head Gaza Inquiry

William Schabas, a law professor who said that Israel’s prime minister was his “favorite in the world” to see in the dock of the International Criminal Court was selected by the U.N. Human Rights Council to chair its inquiry into the Hamas-Israel war of 2014. However, top human rights activist Aryeh Neier said that “any judge who had previously called for the indictment of the defendant should recuse himself.”

2. U.N. rewards murderous Syrian regime with top post on human rights committee

Via blog.unwatch.org

The U.N. Special Committee on Decolonization, charged with upholding fundamental human rights and opposing the subjugation of peoples, voted by acclamation to elect the murderous Syrian regime to a senior post.

1. U.N. Adopts 20 Resolutions on Israel vs. 4 on Rest of World Combined

UN Watch / Via blog.unwatch.org

In 2014, the U.N. General Assembly adopted 20 resolutions condemning Israel, and only four on the rest of the world combined, being one on Syria, North Korea, Ukraine and Iran.

There were zero UNGA resolutions condemning gross and systematic abuses committed by China, Cuba, Egypt, Pakistan, Russia, Saudi Arabia, Sri Lanka, Sudan, Turkey, Venezuela, Zimbabwe, nor on many other major perpetrators of grave violations of human rights.

vrijdag 26 december 2014

Situatie voor christenen in Gaza zorgelijk

Niet alleen in Gaza, ook op de Westoever daalt al vele jaren het aantal christenen; de reden lijkt een combinatie van factoren te zijn.

_______________

Situatie voor christenen in Gaza zorgelijk

http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieuws/situatie_voor_christenen_in_gaza_zorgelijk_1_879406

23-12-2014 11:42 | Redactie kerk

Israëlische militairen bij Sderot, Gaza. beeld EPA

De situatie voor christenen in de Gazastrook wordt steeds bedreigender, stelt een studie van de Konrad Adenauer Stiftung uit Berlijn. Steeds meer radicale islamisten komen vanuit de Sinaï naar Gaza toe.

Dat meldde de Duitse persdienst Idea maandag. Een op de vijf inwoners van Gaza (19 procent) oordeelt positief over de Islamitische Staat (IS). Tegelijkertijd krimpt de christelijke gemeente. Aan de vooravond van de Zesdaagse Oorlog, in 1967, woonden er in Gaza nog rond de 10.000 christenen, nu zijn dat er iets meer dan 1300: 0,07 procent van de 1,8 miljoen inwoners. „Als de emigratie van christenen uit Gaza aanhoudt, zal de 1700 jaar oude christelijke gemeenschap in Gaza spoedig geschiedenis zijn”, waarschuwen de opstellers van het rapport.

Op dit moment zijn alle rooms-katholieke, evangelische en oosters-orthodoxe geestelijken niet uit Gaza, maar uit het buitenland afkomstig. De grootste zorg voor de achtergeblevenen is, aldus de studie, dat op een dag de radicaal-islamitische Hamas plaatsmaakt voor nog extremere islamitische groepen. „Dan staan de christenen in Gaza voor eenzelfde scenario als hun broeders en zusters in Irak en Syrië.”

Onder de Israëlische en Egyptische blokkade lijden moslims en christenen evenveel, meldt de studie verder. Na de oorlog tussen Hamas en Israël van afgelopen zomer komt de wederopbouw slechts langzaam op gang. „Op dit moment hebben wij zekerheid, maar we hebben geen idee wat de toekomst brengt”, zegt de rooms-katholieke priester George Hernandez. „Vooral jongeren hebben de hoop op een betere toekomst opgegeven.”

donderdag 25 december 2014

Staakt het vuren Gaza weer geschonden door Hamas (IMO)

Staakt het vuren Gaza weer geschonden door Hamas

http://www.israel-palestina.info/actueel/2014/12/25/staakt-het-vuren-gaza-weer-geschonden-door-hamas/

= IMO Blog =

Het is een bekend patroon: het haalt het nieuws pas wanneer Israel terugslaat. Afgelopen weekend werd opnieuw het staakt het vuren van augustus geschonden en vuurden Palestijnen vanuit de Gazastrook een raket af op Israel. Er vielen geen doden of gewonden, de raket kwam neer in een open veld. Dus het was geen nieuws, al was dit alweer de derde keer sinds augustus. Israel schoot terug, en hoewel ook daarbij geen slachtoffers vielen haalde het wel diverse nieuwssites. Israel viel een trainingskamp van Hamas aan, dat het als machthebber van de Gazastrook verantwoordelijk houdt voor de raketaanvallen.

Nu.nl en diverse andere nieuwssites plaatsten zaterdag het volgende bericht over Israels reactie:

Israel voert luchtaanvallen uit op doelen in Gazastrook

Het Israëlische leger heeft luchtaanvallen uitgevoerd op doelen in de Gazastrook.

Het is de eerste keer dat Israël zo’n actie onderneemt sinds een staakt-het-vuren tussen Hamas en Israël in augustus is ingegaan.

De militaire actie is een vergelding voor raketten die vanuit het Palestijnse gebied naar Israël zijn geschoten, meldt de BBC en de Israëlische krant Haaretz.

Volgens het Israëlische leger is er vrijdag vanuit de Gazastrook een raket afgevuurd die op een veld in Zuid-Israël tot ontploffing kwam. Daarbij raakte niemand gewond en niets beschadigd. “De terroristische organisatie Hamas is verantwoordelijk voor deze aanval op Israël”, aldus een woordvoerder van het Israëlische leger.

Pas in de tweede alinea en niet in kop of onderkop, staat waarom Israel aanviel. Er wordt niks gemeld over waar Israel aanviel en of er slachtoffers waren. De NOS schrijft wel: “Getuigen melden dat ze twee explosies hebben gehoord. Volgens de autoriteiten in Gaza zijn er geen slachtoffers gevallen.”

Opvallend is ook het gebruik van de passieve en actieve vorm: Terwijl Israel luchtaanvallen uitvoert en actie onderneemt, worden raketten afgevuurd. Door wie en waarom is niet duidelijk. Misschien zijn ze zelfs per ongeluk afgegaan? Ook wordt alleen bij Israels reactie het staakt het vuren vermeld, terwijl de raket dat in de eerste plaats schond. Men lijkt er alles aan te hebben gedaan om de raket zo onschuldig mogelijk neer te zetten. Dat de Palestijnen het bestand voor de derde keer schonden, wordt uiteraard ook niet vermeld.

In Israelische media kwam ik nog ander interessant nieuws tegen dat Nu.nl en de diverse krantensites niet de moeite waard vonden. Zo las ik in o.a. The Jerusalem Post dat Hamas cement en ander bouwmateriaal, dat nu weer in beperkte hoeveelheden mag worden ingevoerd voor de wederopbouw in Gaza, heeft geconfisceerd en voor de tunnelbouw gebruikt. Dit hebben anonieme Palestijnse bronnen gemeld.

In light of fear that incoming construction material would end up in the hands of Hamas, the UN brokered a deal with Israel and the Palestinian Authority to create a monitoring mechanism to ensure that material are not diverted to Hamas for use in rebuilding the tunnels Israel destroyed during the summer conflict.

That mechanism – which went into operation during UN Secretary-General Ban Ki-moon’s visit to Gaza in mid-October – is designed to allow an estimated 60,000 homes that were damaged or destroyed to be rebuilt. The material is earmarked for both the private and public projects, as well as those organized by the international community.

Israel waarschuwde hier indertijd voor, omdat Hamas eerder hulpgeld en hulpgoederen misbruikte, maar dat werd in de media nauwelijks vermeld. Er was volop aandacht voor de vele verwoeste huizen en voor het wrede Israel dat niet eens de zo noodzakelijke goederen door wou laten om de boel te repareren. Alleen Elsevier had aandacht voor dit nieuws.

Ander nieuws dat aan de aandacht van de Nederlandse media is ontglipt, is dat Hamas vorige week een grote militaire oefening hield. Gedurende een hele nacht hoorden inwoners van Israelische plaatsen nabij de Gazastrook explosies en schoten. Ook blijkt dat Hamas langs de grens in het Noorden van de Gazastrook diverse militaire posities en commandoposts heeft opgebouwd, soms op slechts een paar honderd meter van Israelische gemeenschappen:

In northern Gaza, across from Netiv HaAsara, residents have spotted dirt hills, fortifications, and ramps only several hundred meters from their homes. Pictures obtained by Ynet show Hamas’ construction activity, including forward positions, adorned with the Gazan group’s signature green flag.

The new reality on the ground is of deep concern to the local residents. “Hamas has been busy recently in gathering intelligence and in observation. We have noticed that the new lookout posts were manned at all hours of the day and even for parts of the night.”

Tel daarbij op dat Israel onlangs een grote aanslag in Tel Aviv verijdelde die door Hamas en Islamitische Jihad opgeëist zou worden, en de voortdurende oproepen Israel te vernietigen, en het lijkt duidelijk dat het een kwestie van tijd is voor de volgende Gaza oorlog uitbreekt. Natuurlijk zal die de schuld zijn van Israel, dat zomaar terugsloeg toen Hamas raketten afvuurde, tunnels gereedmaakte en aanslagen beraamde.

Inmiddels is er gisterochtend een nieuw artikel op Nu.nl verschenen naar aanleiding van een nieuw incident. Het is iets, maar niet veel, beter. Onder de kop ‘Gevechtsvliegtuigen Israël bestoken Gaza na beschietingen bij grens’ meldt men dat:

Gevechtsvliegtuigen van de Israëlische luchtmacht hebben doelen in het zuiden van de Gazastrook bestookt. Palestijnse scherpschutters zouden eerder op Israëlische troepen bij de grens hebben geschoten.

Dat meldt AFP. Een 33-jarige Palestijn zou om het leven zijn gekomen. Al-Arabiya meldt op basis van bronnen binnen Hamas dat het slachtoffer lid was van de militaire tak van de beweging.

“Als antwoord op de beschietingen van onze troepen hebben we aanvallen uitgevoerd op de relevante doelen”, stelt het leger.

Het is de tweede keer sinds augustus dat Israël luchtaanvallen uitvoert. Vrijdag bombardeerden Israëlische gevechtsvliegtuigen een basis van Hamas in de Gazastrook vanwege eerdere raketbeschietingen.

Israel bestookt doelen, maar of Palestijnse scherpschutters eerder Israelische troepen hebben beschoten is niet zeker: dit zouden ze hebben gedaan; het kan dus ook zijn dat dit niet klopt. Waarom die twijfel bij iets dat gewoon even feitelijk waar is als de Israelische reactie? Blijkbaar is wat Israel zegt toch wat minder betrouwbaar, en is het nodig scepsis over het waarheidsgehalte daarvan te laten blijken. Dit gebeurt vaak: let maar eens op hoe vaak het woordje ‘zou’ wordt gebruikt als het om Palestijns geweld gaat, en hoe vaak bij Israelisch geweld. Evenals de passieve en actieve vorm (Israel bombardeert, terwijl raketten werden afgevuurd) is dit een veel voorkomende manier waarop subtiel partij wordt gekozen en een kant als betrouwbaarder of agressiever wordt neergezet.

Voorts valt op dat wel wordt gemeld dat Israel voor de tweede keer in korte tijd aanvallen uitvoert, maar niet dat dit inmiddels de vierde Palestijnse schending is van het bestand dat in augustus een einde maakte aan de Gaza oorlog.

Bij de Palestijnse beschieting raakte een Israelische soldaat zwaar gewond. Voorts lezen we in Israelische media dat het om een verandering van taktiek van Hamas gaat, dat tot nu toe het staakt het vuren probeerde te handhaven en optrad tegen sporadische schendingen daarvan door andere groeperingen. Hamas eiste deze aanval op, maar ontkende de raket van afgelopen week te hebben afgevuurd.

Door dit soort gekleurde berichtgeving wordt het beeld in stand gehouden dat Israel de agressor is. De voorbereidingen van Hamas voor een nieuwe confrontatie blijven onvermeld, en ook verijdelde aanslagen halen zeer zelden het nieuws. En doordat de raketten slechts ‘werden’ afgevuurd en Palestijnen ‘zouden’ hebben geschoten, lijkt wat zij eventueel zouden hebben gedaan sowieso niet erg, terwijl Israel weer op oorlogspad is met heuse gevechtsvliegtuigen en bombardementen waarbij zelfs een Hamas man omkwam. Dat is natuurlijk vragen om problemen en meer geweld. Zo weten we vast wie we straks de schuld moeten geven als het weer echt uit de hand loopt.

Ratna Pelle

Nieuw-Mokum in Israël (NIW)

Nieuw-Mokum in Israël

http://www.niw.nl/nieuw-mokum-in-israel787/
Door Redactie

Foto: Virtualjerusalem

Twee Amsterdammers werken aan de bouw van een Nederlands dorp in Israël. Ze willen het Joodse Nederlanders makkelijker maken om alia te maken. Een dorp inclusief windmolens, pannenkoeken en grachten. Is het deel van een in de media uitbundig beschreven vlucht van Joden uit Nederland?
Door Annet Röst

De gebeurtenissen van afgelopen zomer waren voor mij de druppel,” vertelt initiatiefnemer David Beesemer, voorzitter van Maccabi Nederland. Hij was tot voor kort gelukkig in Nederland. De explosieve groei van haatuitingen en bedreigingen op sociale media, extreme anti-Joodse uitspraken zoals tijdens de pro-Islamitische Staat-demonstratie in Den Haag en incidenten rond de laatste Gaza-oorlog hebben bij de vastgoedondernemer voor een kentering gezorgd. „Ik ben nu constant bezig met de vraag of ik mijn kinderen hier een veilige toekomst kan bieden,” aldus Beesemer. „Voor de zomer van 2014 dacht ik hier helemaal niet over na.” Dat hij niet de enige is die zich zorgen maakt bleek tijdens gesprekken met Joodse vrienden aan zijn keukentafel. „Bij iedereen was het gevoel van onveiligheid toegenomen en er werd serieus over emigratie gesproken. De wens is er, maar financiële onzekerheid en vooral het gemis van sociale coherentie zijn grote obstakels.”

Veilige omgeving
Het zijn obstakels die volgens Beesemer op te lossen zijn. Samen met zijn goede vriend, de 37-jarige Ritchie Kremer, eigenaar van een Amsterdams communicatiebureau, sloeg hij de handen ineen en bedacht een plan: een Nederlands dorp in Israël. Een plek waar Nederlandse immigranten in een veilige omgeving kunnen wonen, samen met andere Nederlanders. Beesemer: „Eerst wilden we het project ‘de Ark van Noach’ noemen, maar dat is toch wel heel dramatisch. Het is niet zo dat we het gevoel hebben dat we het land uit moeten vluchten.” De werktitel is nu ‘Moshav Mokum’. Een mosjav is een coöperatieve landbouwnederzetting, waarvan de eerste werden opgericht door Joodse pioniers, nog voor de oprichting van de staat Israël. „Eigenlijk moet het een soort Holland-dorp worden,” aldus Beesemer. „We willen geen winst maken, het zal een dorp met een socialistische inslag zijn. Mensen kunnen er de eerste paar jaar dat ze in Israël zijn wonen, daarna moeten ze weer ruimte vrijmaken voor nieuwkomers.” Van tevoren kunnen immigranten aangeven wat hun wensen zijn wat betreft werk, huisvesting en scholen. „In het dorp komt een kantoor met betaalde professionals, die daar een perfecte invulling aan proberen te geven. Emigreert er een geoloog, ik noem maar wat, dan zorgen wij ervoor dat hij precies weet hoe hij in Israël aan de slag kan gaan. Ook zal het dorp beschikken over een crèche, medische faciliteiten en een taalinstituut om het Hebreeuws zo snel mogelijk onder de knie te krijgen.”

Inkomsten worden vooral gegenereerd door het vastgoed – de nieuwe immigranten moeten gewoon huur betalen – en toerisme. Beesemer ziet de pannenkoekenhuizen, windmolens en Nederlandse architectuur al voor zich. „Fantastisch toch? Dan komen er ook lokale toeristen op af. Een hartstikke leuk uitje voor veel Israëli’s. En de inkomsten pompen we dan weer in bijvoorbeeld die betaalde professionals. Mijn inschatting is dat wanneer we dit goed uitwerken er zomaar tientallen Nederlandse gezinnen zullen zijn die interesse zouden kunnen hebben om de stap te maken.”

Positief advies
De strakke brochure die Kremer en Beesemer hebben gemaakt is de Israëlische ambassadeur, Haim Divon, onder ogen gekomen. Volgens het duo is hij erg enthousiast. „We hebben samen met hem rond de tafel gezeten en de ambassadeur vindt het een geweldig plan. Hij kwam al meteen met locaties op de proppen en heeft een positief advies doorgestuurd naar Israël. Hij verwacht dat er in januari al een reactie komt. Waarschijnlijk zullen we een uitnodiging krijgen om ernaartoe te gaan om topambtenaren te ontmoeten en over ons plan te praten.”
Of Kremer en Beesemer zelf in het dorp gaan wonen staat nog niet vast. Kremer zegt dat het voor hem momenteel ‘niet opportuun’ is om alia te maken, maar wie weet: „Op het moment dat de burgemeester van Den Haag feitelijk niet optreedt tegen dingen die worden geroepen in de Schilderswijk, dan voel ik me vogelvrij verklaard. Dat is gek en heb ik nog nooit zo gevoeld. Ik denk dat we elkaar moeten steunen. De ene persoon wil nu weg, de ander later. Zelf weet ik het nog niet. Economisch gezien ziet het er overigens goed uit in Israël, misschien nog wel rooskleuriger dan hier.” Beesemer denkt er wel aan om de stap daadwerkelijk te maken. „Het is nu, in de romantiek van het idee, wel de overweging,” zegt hij. „Maar het leven leert dat niet ieder idee realiteit wordt. Ook ik denk dat het de komende vijf jaar alleen maar erger gaat worden voor Joden in Nederland. Ik ben 49 jaar en maak me vooral zorgen voor mijn kinderen. Bied je je kinderen een veilige toekomst? Mijn dochter is nu 21 en is er erg mee bezig.”

Britse delegatie
Maar in hoeverre voegen Joden nu daadwerkelijk de daad bij het woord en vertrekken Joodse jongeren echt naar het buitenland? Is er daadwerkelijk een exodus gaande, zoals onder andere het Engelstalige blad Newsweek afgelopen zomer groots bracht. Op de cover de tekst: Exodus: Why Europe’s Jews are fleeing once again, geïllustreerd door een jonge vrouw met een rolkoffer in haar hand. ‘Jonge Joden willen weg’, schreef het christelijke Nederlands Dagblad onlangs, een bericht dat vervolgens gretig werd overgenomen door andere media. Dit naar aanleiding van een bezoek aan de Joodse scholengemeenschap Maimonides van een Britse parlementaire delegatie die zich bezighoudt met de bestrijding van antisemitisme in Engeland. ‘Een groot aantal Joodse jongeren voelt zich zo bedreigd dat ze willen vertrekken uit Nederland’, aldus de krant.

Ook Brigitte Wielheesen – tot voort kort directeur van de Collectieve Israel Actie – wijdde er een column aan op de Joodse community- website Jonet. ‘Het is 1938!’ kopt de voormalige D66-politica. Ook zij constateert in haar column – mede met verwijzing naar het bezoek van de Britse parlementariërs – dat Joodse jongeren uit Nederland weg willen. ‘Als de Nederlandse politici hun prioriteiten niet gaan verleggen, hebben we straks geen Joodse jongeren meer,’ schrijft ze.

David Pappie, bestuurslid van het Joods Bijzonder Onderwijs (JBO), waar het Maimonides deel van uitmaakt, is verbaasd over hoe de uitspraken van de Britse parlementariërs een eigen leven zijn gaan leiden in de media. Hij was erbij tijdens het bezoek: „Er was een discussie met leerlingen van VWO 5 en 6 om te peilen hoe de Joodse jongeren tegen het antisemitisme aankijken. In de discussie vroeg een van de Britten wie er naar Israël zou willen. Meerdere jongeren staken hun hand op. De bewuste parlementariër heeft dat gelinkt aan een gevoel van onveiligheid,” aldus Pappie, „maar we hebben altijd leerlingen die na hun schooltijd naar Israël gaan, dat is nooit anders geweest.” Pappie denkt dan ook dat er geen explosieve stijging is van het aantal Joodse jongeren dat vertrekt. „Ik ben actief binnen de Joodse gemeenschap. Het is waar dat er een gevoel van onbehagen is, misschien ook vanwege de gebeurtenissen afgelopen zomer, maar ik heb geen aanwijzingen dat mensen en masse hun koffers aan het pakken zijn.”

Stabiel
En wat zeggen de concrete cijfers? Volgens officiële cijfers van de Israëlische overheid is het aantal Joodse Nederlanders dat alia maakte het afgelopen decennium vrij stabiel. In 2014 waren het er 64. Twee personen minder dan in 2005, toen er 66 Nederlandse Joden naar Israël kwamen. Daartussen lag het gemiddelde tussen de 60 en 70 per jaar. Chris Bonfeel van de Irgoen Olei Holland (IOH) – de Nederlandse immigrantenorganisatie in Israël – ziet ook geen toename van het aantal immigranten. „Ik heb wel contact met een aantal mensen die in de nabije toekomst op alia willen komen, maar ik heb niet het gevoel dat er een stijging is sinds afgelopen zomer,” aldus Bonfeel.

Michael Hess (32) denkt ook dat de krantenkoppen overdreven zijn. Joden vertrekken volgens hem niet in groten getale, en zeker niet in reactie op de berichtgeving over groeiend antisemitisme. Zelf vertrok Hess wel zeven jaar geleden vanuit Amsterdam naar Israël. „Dat was overigens geen vlucht, want ik vind Nederland een fijn land en heb er heel veel vrienden die heel goede dingen doen voor de Joodse gemeenschap. Ik wilde naar Israël voor mijn persoonlijke levensgeluk en om daadwerkelijk onderdeel van het land te zijn.” Sinds een paar maanden is Hess weer terug, zij het tijdelijk. Hij is uitgezonden door de Joodse jeugdbeweging Haboniem-Dror en de Jewish Agency met als opdracht Joodse jongeren te versterken in hun identiteit. Mochten ze besluiten alia te maken, dan kunnen ze bij Hess aankloppen. „Ik houd niet van het idee dat bij sommige Israëli’s leeft dat er geen toekomst meer is voor Joden in Europa,” aldus Hess. „Ik geloof wel dat er een kentering is sinds deze zomer. De situatie in het Midden-Oosten heeft zijn uitwerking en ik hoor dat het invloed heeft op de mensen hier. Ik heb echter nog niemand ontmoet die nu halsoverkop Nederland wil verlaten.” Het aantal Franse Joden dat naar Israël vertrekt is wel gestegen aldus Hess. „Het afgelopen jaar waren het er zo’n vijfduizend, maar dat is nog steeds maar één procent van de Franse Joodse gemeenschap. Daar val ik niet steil van achterover.”

Niet uit angst
Een jong Joods gezin dat wél Nederland gaat verlaten is de familie Van der Sluis. „Wij vertrekken echter niet uit angst en gaan ook niet naar Israël,” vertelt Yuri van der Sluis (40). Amerika is zijn voorland, al gaat zijn voorkeur wel uit naar Israël. „Mijn ouders hebben elkaar ontmoet tijdens de Zesdaagse Oorlog, toen ze er als vrijwilligers waren om gewonde soldaten te helpen. Het land heeft altijd een bijzondere plek gehad, niet alleen vanuit religieus perspectief.” De twee broers van Van der Sluis wonen er ondertussen al, evenals zijn moeder, die drie weken geleden is vertrokken. Hij legt uit waarom hij uiteindelijk niet gaat: „Emily, mijn vrouw, en ik waren afgelopen zomer op een bruiloft in Israël. De raketten vlogen boven Tel Aviv. Emily was hoogzwanger. Dit heeft effect op haar gehad.” Toen Van der Sluis een baan aangeboden kreeg in Amerika was de kogel door de kerk. „We hebben er toen toch voor gekozen om te emigreren naar de Verenigde Staten.”

Van der Sluis, wiens familie al generaties in Nederland woont, zegt niet te vertrekken vanwege groeiend antisemitisme. „We voelen heel veel liefde en warmte hier en hebben erg veel vrienden. Maar toch voel ik wel dat je als Jood in Nederland en in Europa veel minder welkom bent. We zijn zo’n kleine minderheid tegenwoordig, de zorg om het welzijn van Joden weegt niet op tegen de angst voor repercussies uit extreme moslimhoek. Die agenten bij de pro-IS-demonstratie hoorden heus wel dat er ‘dood aan de Joden’ geroepen werd. Maar als agent durf je het niet aan te pakken. Ze zijn ook bang. En het aantal Joden in Nederland is zo klein; electoraal gezien zijn wij niet interessant.”

Woestijn
Beesemer wil ‘Moshav Mokum’ – waar overigens ook mensen van buiten Amsterdam welkom zijn – zo snel mogelijk van de grond krijgen. Hij hoopt dat Israël het project goed zal ontvangen: „Als het een serieus project wordt wil ik het binnen vijf jaar realiseren. Anders wordt het een soort mega langlopend ding en daar heb ik geen zin in.” Voordat het zover is zullen er nog veel ‘no-go’-momenten zijn, verwacht Beesemer, mede vanuit zijn ervaring als vastgoedondernemer. „Israël moet wel medewerking verlenen wat betreft de vergunningen en financiën. De ambassadeur kwam al met voorstellen voor stukken grond. Uiteraard werd de woestijn genoemd, maar dat lijkt me niks. Zijn andere suggestie was het noorden, de groene heuvels van Galilea… dat lijkt me wel wat.”

Hess denkt dat het Hollandse dorp wel een leemte zou kunnen vullen. „Ik liep ook tegen dingen aan als nieuwkomer. Sociaal ging het wel goed, ik woonde in een opvangcentrum met allemaal nieuwe immigranten. Dat was heel fijn. Maar het was lastig om een goede ingang te vinden in de arbeidsmarkt, een soort loopbaanbegeleiding. Dat miste ik, al bleek het er achteraf wel te zijn. Ik kende mijn opties gewoon niet.” Ephraim Eisenmann, voorzitter van de IOH is sceptisch over de plannen: „Moshav Mokum? Klinkt heel aardig moet ik zeggen, maar mijn eerste indruk is toch: een aardig commercieel idee om op een originele manier wat te verdienen.” Van der Sluis is enthousiast over het idee van een Nederlands dorp in Israël. „Ik denk dat het voor veel mensen misschien een warm gevoel geeft om de ‘Mokum-sfeer’ te verplaatsen naar Israël. Voor mij zou het niet interessant zijn, omdat ik het land al ken en we er familie hebben wonen, maar voor jonge gezinnen die dat niet hebben of voor ouderen die zich wel bedreigd voelen in Nederland denk ik dat het heel goed is. Een nobel streven.”

December in Haifa: vredesfestival met menorahs, kerstbomen en halve manen

Haifa is de meest gemengde, multiculturele stad van Israel. Het is overigens ook de stad van bloggers als Simon Soesan, Bert de Bruin en Stuart Palmer.

_______________

December in Haifa, when menorahs mingle with Christmas trees and crescents

http://www.timesofisrael.com/silver-bells-on-my-menorah-haifas-festival/

Festival of Festivals celebrates the 3 major monotheistic religions plus Druze and Bah’ai minorities with a 200,000-strong street party

BY MELANIE LIDMAN December 22, 2014, 11:43 pm

Over the past two weekends in December, Haifa’s artsy neighborhood of Wadi Nisnas has been overrun with soldiers in green uniforms. But these soldiers don’t have guns.

These “soldiers of love” are street performers at the popular Festival of Festivals in the mixed city of Haifa, Israel’s version of a “festivus for the rest of us” that celebrates the winter holidays of Jews, Christians, and Muslims. Over three weekends — Dec 12-13, December 19-20, and the upcoming December 26-27 — the festival is drawing approximately 200,000 visitors for a street fair with performances, exhibits, music, art, and plenty of traditional food, including a special “Christmas knafeh” or Arabic dessert.

The “soldiers of love” performance aims to upend the concept of soldier, a divisive subject fraught with meaning in Israel.

‘Love soldier’ street performers at Haifa’s Festival of Festivals during the first weekend of the festival, December 2014. (photo credit: Courtesy Beit Hagefen)

The festival began in 1994, when Christmas, Hanukkah, and Ramadan all fell around the same time in December. Because the Muslim lunar calendar does not have leap months like the Jewish lunar calendar, the holy month of Ramadan lands at different points every year, and this year the holiday took place over the summer. Still, the festival is committed to celebrating all monotheistic beliefs, as well as the city’s other minorities of Baha’i and Druze.

In a country where most people live in religiously segregated neighborhoods, Haifa remains dedicated to multiculturalism and coexistence.

The first year, the majority Arab Christian neighborhood of Wadi Nisnas — known for its large community of artists — invited Jewish and Muslim artists to collaborate on a small street festival. Since then, the festival has grown to one of the largest events in Haifa and a major economic engine for the city. The streets are crowded as hijabs mingle with Santa hats and a few kippot, with lights strung across the neighborhood and Christmas trees poking out of restaurant doorways.

“This festival is very important for people to give voice to their ideas, especially for people who come from outside Haifa and don’t live in a shared city,” explained Assaf Ron, the executive director of Beit Hagefen, an Arab-Jewish community center that organizes the festival. “Visitors can see that [Arabs and Jews] can sit together, you can enjoy the same music, Arab music or international music. The city puts a lot of money into it, because it’s an important message and because it brings people to the city.”

Many of the city’s museums host special exhibitions for the festival. There’s also an antique fair, a liturgical music concert series, crafts workshops, and plays for children and adults. There are also tours, such as the special “Inside the Trash Cans” (it rhymes in Hebrew) exploring what the city throws away, to raise environmental awareness about waste. This year, Ron was excited about the inclusion of “Conversation Jams,” a series of facilitated street conversations aimed at engaging visitors in conversations about difficult topics in Israeli society.

“It’s not connected to religion at all, it’s totally about multiculturalism,” said Danny Ronen, the director of Haifa’s Tourist Board. “For Israeli Jews to come here and see a Christmas tree and to see Santa Claus and all those things is really nice, it puts them in the spirit of Christmas.” Ronen noted that growing up abroad in France and Belgium, his family incorporated their celebration of Hanukkah into the Christmas spirit of those countries, and he enjoys the blend of holidays. “It’s almost like going abroad, it’s really nice because Christmas is a special atmosphere,” he enthused.

In the past, the city’s rabbis have been less than enthusiastic. Two years ago, one municipality rabbi threatened that any restaurants or event halls that displayed “non-Jewish holiday symbols” would lose their kashrut license, though the city was quick to revoke the letter.

The festival is part of Haifa’s bid to become a tourism hub for northern Israel. According to Ron, the city has just 1,400 hotel rooms, putting it on par with cities like Netanya or Nazareth. Ronen said improvements in the highway infrastructure have positioned Haifa as a good base for tourists to explore the north, though they face stiff competition from Nazareth for Christian tourists and the Galilee for tourists looking for a quiet northern vacation.

The summer Israel-Hamas war in Gaza makes a joint Arab-Jewish festival especially pertinent this year, organizers said. The ongoing terror in Jerusalem highlights the importance of building cultural bridges, especially because Haifa does not find itself dealing with the same kind of religious extremism found in Jerusalem, added Ronen.

“Bringing my kids to see the lighting of the Christmas trees on Ben Gurion Street is a blessing,” said Ron. “It helps us understand we’re not alone in the world. There are more people living beside us who have the right to enjoy the holidays. It won’t hurt my Judaism, it may even strengthen it, because true Judaism is pluralism.”

At the city’s main traffic circle in front of the Baha’i Gardens, a worker put the finishing touches on a large menorah, a Muslim crescent, and a Christmas tree, celebrating all three monotheistic religions in front of the holiest site for the Baha’i faith.

“You won’t make peace because of this festival,” declared Ron. “You do so because people get to know one another, and that’s what we’re doing all year round.”

dinsdag 23 december 2014

Meeste Palestijnen durven Abbas niet te bekritiseren

““But I am aware of others who were pressured or threatened to stop criticism,” she said. The margin of freedom in the social media is narrow in the Palestinian territories.”

“We face an autocratic regime that doesn’t believe in any freedoms, in freedom of unions or freedom of speech,” said Jihad Harb, a writer and Fatah member. “The people are now terrified. They don’t speak up, fearing reprisal.”

Most Palestinians in the West Bank and Gaza appear to disagree, according to a poll published last week by the independent Palestinian Center for Policy and Survey Research. Sixty-six percent said they believe they cannot criticize Abbas without fear, according to the survey among 1,270 respondents, with an error margin of 3 percentage points.

The episode confirmed a perception — held by more than 80% of Palestinians, according to last week’s poll — that Palestinian Authority institutions are tainted by corruption, with nepotism cited as a major problem.

Uit bovenstaande citaten (van Fatah leden) en cijfers blijkt dat niet alleen rechtse zionisten met een agenda om de Palestijnen zwart te maken, maar ook veel Palestijnen zelf forse kritiek hebben op het PA bestuur van de ‘gematigde’ president Abbas. Over de misstanden, zoals het gevangen zetten van vakbondsleiders en andere dissidenten, ontslaan van ambtenaren die een kritische noot durven laten horen, martelingen in de gevangenissen, wijdverbreide corruptie etc. lees je echter zelden in de media, omdat dat niet past in het beeld dat men heeft van het conflict, waarin de Palestijnen door Israel worden onderdrukt en gedwarsboomd.

Daarom maakt het ANP geen bericht over het gevangen nemen van die vakbondsleiders of het bedreigen van mensen vanwege kritische facebookposts. Evenmin als extreme uitspraken tegen Israel en oproepen tot geweld de media halen. Op deze manier krijgen mensen een totaal vertekend beeld van de complexe stuatie en geloven veel mensen zonder meer dat een Palestijnse staat democratisch en vrijheidslievend zal worden, precies zoals de propaganda van Abbas en consorten ons wil doen geloven. En ondertussen steekt de EU vele miljoenen in de Palestijnse instituties omdat zij het ‘gematigde’ alternatief zijn voor de islamisten.

---------------

Most Palestinians accuse Abbas of silencing dissent

Two-thirds are afraid to criticize the PA president, poll shows; over 80 percent say corruption rampant

http://www.timesofisrael.com/most-palestinians-accuse-abbas-of-silencing-dissent/

BY KARIN LAUB AND MOHAMMED DARAGHMEH December 17, 2014, 10:24 am

Palestinian police with riot gear stand guard as they stop supporters of the Popular Front for the Liberation of Palestine (PFLP) from reaching the headquarters of president Mahmoud Abbas in the West Bank city of Ramallah on September 7, 2013, during a protest against negotiations with Israel (photo credit: Issam Rimawi/Flash90)

RAMALLAH, West Bank (AP) — Two-thirds of Palestinians say they are afraid to criticize Mahmoud Abbas, according to a poll, and some of the Palestinian president’s recent actions only seem to confirm claims that dissent comes at a price.

Critics say that after a decade in power, Abbas is overseeing a largely authoritarian system with shrinking room for dissent — a claim denied by Abbas supporters who say Palestinians enjoy more political freedoms than most in the Arab world.

Complaints of heavy-handedness come at a time of paralysis on all fronts. Abbas’ strategy of setting up a Palestinian state through negotiations with Israel has hit a dead end, while the bitter rivalry between Fatah and the Islamic militant group Hamas continues to fester.

With his approval rate down to 35%, Abbas lashes out against those he views as a political threat, such as former aide Mohammed Dahlan, now based in the United Arab Emirates, and ex-Prime Minister Salam Fayyad.

In 10 years in office, the 79-year-old has avoided grooming a successor.

Abbas’s defenders say Israel and Hamas are largely to blame for the gridlock: Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu adopted harder negotiating positions than his predecessors, while Hamas seized Gaza in 2007 and set up a mini-state there.

The Hamas-Fatah split was largely responsible for eroding political institutions, such as parliament, and blocking presidential and parliamentary elections, now five years overdue, analysts said. This has opened the door for Abbas to consolidate power, they said.

Ahmed Assaf, a Fatah spokesman, said criticism is permitted — provided it does not cross a line by accusing Abbas or members of his government of being traitors or infidels.

“If you look around and see what is going on in the Arab world, you realize how much freedom we enjoy here,” Assaf said.

One recent controversy centered on the largest Palestinian union, which represents about 40,000 employees of the Palestinian Authority.

Last month, Abbas outlawed the union and had two top officials jailed for a week. The decision followed strikes by the union demanding more benefits.

Critics said Abbas and Fatah had used the union in the past as a tool against rivals. They said Abbas went after the union last month because it was causing problems for his hand-picked prime minister, Rami Hamdallah.

Bassam Zakarneh, one of the union leaders who was jailed by Abbas, said the union is being targeted because “they don’t want anyone to stand up to the government.”

Abbas aide Nimer Hamad said the union was never registered and that strikes “caused huge damage to the interests of the people.”

Meanwhile, others defending the union also got in trouble.

Senior Fatah official Azzam al-Ahmed, who criticized the decision to ban the union, found himself accused by Hamdallah of nepotism for pushing his sister-in-law for the post of education minister — a rare “outing” of one member of the ruling elite by another.

The incident played out on a talk show earlier this month on government-run Palestine TV. Asked about his sister-in-law, al-Ahmed denied he used his influence to get her the cabinet job. Hamdallah called the show, contradicting al-Ahmed’s version on the air.

Some speculated the showdown over the union could also be linked to internal power struggles in Fatah ahead of a party convention next month.

Regardless of intentions, the crackdown on the union is unpopular, with two-thirds of the public opposed, said pollster Khalil Shikaki.

Abbas’ approval rating has dropped to 35%, from 50% last summer. “There is no doubt that the crackdown on freedoms and liberties, particularly unions, is certainly one of those factors that are pushing in that direction,” said Shikaki, who conducted last week’s poll.

Abbas also continues to engage in battles with perceived foes, even though they have not declared themselves as challengers.

Earlier this year, he began purging supporters of former Gaza strongman Dahlan from the ranks of Fatah. He has warned others they would be expelled if they maintain ties with Dahlan, some in Fatah said.

In this environment, many use social media as an outlet for their views, but that’s also fraught with risk.

Ahmed Zaki, the news director of Palestine TV, said he was recently demoted after a Facebook post in which he criticized the choice of a talk show guest on his station — an Egyptian commentator who supported Israeli attacks against Hamas targets in Gaza.

After that post, Zaki said he received a call from Abbas’ office and was told he would no longer serve in his job, though he remains on the station’s payroll.

Tami Rafidi, a 35-year-old Fatah activist in Ramallah, said she has been admonished for Facebook posts critical of Abbas and told by party members and security officials to tone down her comments. She said she has not been threatened because of her role in Fatah.

“But I am aware of others who were pressured or threatened to stop criticism,” she said. “The margin of freedom in the social media is narrow in the Palestinian territories.”