De in onze media niet beschreven rol van Abbas.
Eigenlijk al voordat de vredesbesprekingen tussen de PA en Israel onder leiding van Kerry startten gingen de Nederlandse media ervan uit dat Netanjahoe de besprekingen zou torpederen. De media waren hier van overtuigd en tijdens de besprekingen was en bleef deze mening dominant aanwezig. Nu stond Netanjahoe niet al te positief tegenover de voorstellen van Kerry, maar volgens Livni, de ex-minister van Buitenlandse Zaken van Israel en nu parlementslid, liepen de besprekingen niet stuk op een onwillige Netanjahoe maar op een onwillige Abbas, zoals in de New York Times te lezen valt. http://www.nytimes.com/2014/12/24/opinion/roger-cohen-why-israeli-palestinian-peace-failed.html?_r=1
Op 17 maart 2014 presenteerde Obama aan Abbas een framework voor een overeenkomst over de grote problemen met inbegrip van grenzen, veiligheid, nederzettingen, Jeruzalem en Palestijnse vluchtelingen. Hoewel Netanjahoe zijn bedenkingen had over dit plan was hij bereid dit plan als uitgangsstuk te aanvaarden. En Abbas? Die antwoordden niet eens. Dat was opnieuw in een vergevorderd vredesplan waar Abbas gewoon doet of het vredesplan er niet ligt (oorzaak 1 van het mislukken). In 2008 had Olmert ook een vergaand vredesplan aangeboden en ook toen heeft Abbas het gewoon genegeerd alsof het nooit aangeboden was. Ook over dat plan, dat door Abbas genegeerd werd, is nooit iets in onze media gekomen. De ontmoeting met Obama in maart dit jaar beschreef Saeb Erekat, de Palestijnse onderhandelaar, later als een “moeilijke” ontmoeting. Bovendien werd dit vredesplan van Obama weer niet naar buiten gebracht. Je kunt alleen maar gissen naar het waarom van dat “moeilijk” van Erekat, maar de indruk, dat Abbas zich geen vrede kan veroorloven, dringt zich wel op. Dit is de tweede keer dat er een goed uitgangsplan ligt en Abbas het gewoon negeert. Zeker in het vervolg van de besprekingen dit jaar lijkt Abbas er alles aan te doen een redelijk plan te torpederen. Kerry drong aan op voortgang van de besprekingen nadat Abbas niet gereageerd had en zo geschiedde. Op 1 april waren er dergelijke vorderingen gemaakt dat Israel erin toestemde een laatste aantal van honderd Palestijnse gevangenen vrij te zullen laten terwijl Amerika Jonathan Pollard ( een Amerikaan die al 25 jaar gevangen zat op beschuldiging van spionage voor Israel) vrij zou laten. Verder zouden de besprekingen na de deadline van 29 april worden voortgezet en er zou een bevriezing komen van nederzettingen op de Westbank. Het volgende wat Livni zag op televisie, terwijl ze op een bijeenroepen van het parlement wachtte, was Abbas die het lidmaatschap van 15 internationale organisaties aanvroeg, waarvan hij had toegezegd dat niet voor 29 april te zullen doen (oorzaak 2 van het mislukken). Livni probeerde nog via Erekat Abbas hiervan af te houden, maar Abbas schond gewoon de afspraak. De reactie van Israel was dat de laatste Palestijnse gevangenen nu bleven waar ze waren, er geen bevriezing van de bouwplannen kwam en (aan Amerikaanse kant) Pollard ook bleef zitten waar hij zat. Op 23 april kwam de definitieve doodsteek voor het vredesproces toen Fatah (Abbas) zich met Hamas verzoende (oorzaak 3 van het mislukken). Hiermee blokkeerde Abbas verdere besprekingen omdat Hamas opeens deel aan de besprekingen moest nemen. Zowel Amerika als Israel weigeren met terreurorganisaties te spreken, wat overal en bij iedereen bekend is, dus ook bij Abbas.
Er moet worden vastgesteld dat in feite Abbas de grote misdrager van het vredesproces was. Dit in tegenstelling tot wat nu alom beweerd wordt , namelijk dat Israel geen vrede wil. Misschien staat Netanjahoe inderdaad niet vooraan voor die vrede nu, maar Abbas houdt de vrede gewoon tegen en loopt met de overwinning in de media en in de publieke opinie weg. Hij heeft zo zijn eigen manier om te krijgen wat hij wil en wat hij niet via onderhandelingen denkt te krijgen. Echter zijn verbond met Hamas is zeker geen winst voor hem, want Hamas heeft al een coup tegen hem gepleegd, die weliswaar mislukt is, maar daarmee is de feitelijke oorlogsstaat tussen Fatah en Hamas niet beeindigd.
Helaas wordt ook nu weer in het artikel in de New York Times vooral de nadruk gelegd op de houding van en de afkeer voor Netanjahoe en moet je door het eerste stuk, dat tegen Netanjahoe geschreven is, doorlezen om bij de werkelijke oorzaak van het mislukken van de vredesbesprekingen te komen. En ook weer wordt geprobeerd door deze manier van beschrijven Abbas te vrijwaren en Netanjahoe verantwoordelijk te stellen.
MS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten