= IMO Blog =
Soms lijkt de tijd even stil te staan, of achteruit te lopen. Soms lijken we zomaar weer te zijn aanbeland in het tijdperk van de LP's, en horen we een kapotte grammofoonplaat die maar blijft overslaan naar de vorige groef. Dit overkwam me toen ik vorige week van Dries van Agt op TV zag, sprekend in de Tweede Kamer over de Muur. Van Agt zei onder andere:
Het ten deze toepasselijke dwingend internationaal recht is uiteengezet in de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof van 9 juli 2004. Wat vooral opvalt is de herhaaldelijk terugkerende benadrukking: "Israel is under an obligation". Israël is verplicht de muur af te breken en de getroffenen schadeloos te stellen. Maar ook wordt gezegd, dat andere landen verplichtingen hebben, vooral staten welke zijn aangesloten bij de Vierde Geneefse Conventie van 1949. Nederland is daarbij aangesloten (Israël zelf trouwens ook). Die aangesloten staten moeten ervoor zorgen dat Israël zich aan die Conventie houdt, staat er in vierkante bewoordingen in. Het internationaal recht gebiedt ons dus actie te ondernemen tegen de vergrijpen die Israël pleegt tegen die Conventie. Het bouwen van de muur is een van die vergrijpen.
Het veronachtzamen van ernstige schendingen van de internationale rechtsorde, terwijl optreden mogelijk zou zijn, is ontrouw aan onze Grondwet. Zolang aan Israël geen strobreed in de weg wordt gelegd, wordt de internationale rechtsorde niet bevorderd maar beschadigd. Onze regering moet in deze zaak actie nemen en ons parlement is gehouden te bewerkstelligen dat zij dit doet.
Fijn dat er naast alle hektiek en veranderingen ook zaken zijn die hetzelfde blijven, zoals de vierkante bewoordingen van meneer Van Agt en zijn ietwat archaïsch taalgebruik. Maar goed, ter zake. Van Agt dus nog maar een keer. Of, in de woorden van een eveneens wat geïrriteerde blogger op de Telegraaf:
Daar is ie weer, Dries van Agt. Met zijn campagne tegen Israël. Nu weer prekend tot het Nederlandse parlement dat ook eens moest horen wie goed en fout is in de wereld.
Wat klopt er niet de redenering, die erop neer komt dat wij onze grondwet schenden als we geen sancties invoeren tegen Israel en alles doen wat binnen ons vermogen ligt om dat land ertoe te zetten die vermaledijde Muur af te breken? In de eerste plaats, maar dat wist u natuurlijk al, is 95% een hek, en in de tweede plaats, maar dat wist u natuurlijk ook al, is de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof een advies en geen 'toepasselijk dwingend internationaal recht'. Het is een advies waar nogal wat op valt af te dingen, zoals het feit dat het normaal alleen uitspraak doet bij geschillen tussen twee staten, en Palestina ondanks de recente statusverhoging in de VN nog steeds geen soevereine staat is. In de derde plaats wees het Hof Israels claim van zelfverdediging af omdat het hier niet om geweld van een andere staat ging (een rare redenering, want men erkende 'Palestina' wel als bevoegd om uitgebreid haar bezwaren tegen de 'muur' toe te lichten), en ten vierde is de route van de barrière op diverse trajecten inmiddels aangepast op grond van uitspraken van Israels eigen hooggerechtshof. Ten vijfde heeft de 'muur', los even van de kritiek die je op de route kunt hebben, vele levens gered en er samen met andere veiligheidsmaatregelen voor gezorgd dat honderden zelfmoordaanslagen werden verijdeld. Ten zesde is het absurd te claimen dat alle landen die de Geneefse Conventie hebben ondertekend alle landen die die zouden schenden daar voortdurend op zouden moeten aanspreken en sancties tegen deze landen zouden moeten instellen. Deze conventie, en andere conventies en het internationale recht überhaupt, worden door vele tientallen staten zwaar geschonden, en zelfs nette Westerse democratieën zoals Nederland, Frankrijk en Duitsland gaan niet vrijuit.
Volgens Dries van Agt moet Nederland dus overgaan tot sancties tegen Israel zolang het de 'muur' niet afbreekt. De Palestijnen hoeven uiteraard helemaal niks. Het Palestijnse geweld houdt vanzelf op wanneer Israel ze 'hun rechten' geeft, zo heeft hij vaker verkondigd, en hij toonde in het verleden begrip voor Palestijnse aanslagen en bagatelliseerde ze als wanhoopsdaden van enkelingen. Daarmee heeft hij al lang laten zien zeer slecht van de feiten op de hoogte te zijn, bijvoorbeeld van het feit dat aanslagen op en geweld tegen Israelische burgers door grote groepen Palestijnen worden goedgekeurd en als legitieme 'verzetsvorm' gezien. Ook gaat hij geheel voorbij aan het feit dat veel Palestijnen (en zeker Hamas, maar ook Fatah) menen dat heel Israel bezet Palestina is dat ooit, via de ene of de andere weg, weer Palestijns moet worden. Maar dat wisten we allemaal al, en Van Agt maakt zelf geen geheim van zijn eenzijdige kijk op het conflict.
Hoe reageerde de kamer op dit anti-Israel pleidooi? Wel, grotendeels langs de bekende lijnen: de rechtse partijen waren het er niet mee eens, de linkse reageerden positiever en Timmermans schipperde weer eens:
Minister Timmermans reageerde ook op de petitie van Van Agt. Hij zei dat het kabinet van mening is dat de bouw van de muur illegaal is daar waar die op Palestijns grondgebied is, danwel wordt gebouwd. (…)
Hij zei dat het voor de Israëlische premier Netanyahu en de Palestijnse leider Abbas waarschijnlijk de laatste kans is om tot een tweestatenoplossing te komen. Sancties tegen Israël brengen vrede tussen beide partijen niet dichterbij, meent Timmermans. 'Nu het roer omgooien' zou volgens hem in de weg staan van pogingen van de Verenigde Staten om Israël en de Palestijnen weer om tafel te krijgen.
Dat is natuurlijk correct, maar er zijn ook meer principiële redenen om sancties tegen Israel af te wijzen. Kamerlid en buitenlandwoordvoerder Desiree Bonis stapte overigens, mede vanwege het in haar ogen te softe standpunt van haar partij over Israel, op. Jammer dat voor veel mensen linkse en solidaire politiek gelijk staat aan het veroordelen van alleen Israel, en een volkomen blindheid voor Palestijns radikalisme en de veiligheidsproblemen van Israel. Maar ook het CDA stelt teleur, en van die partij komt dat eigenlijk meer als een verrassing. Zo dienden de Kamerleden Van der Staaij, Voordewind en Van Roon de volgende motie in:
Gewijzigde motie van het lid Van der Staaij, SGP, c.s.
De Kamer,
Gehoord de beraadslaging,
Constaterende, dat het Israëlische veiligheidshek voor de Israëlische regering een belangrijk defensief instrument vormt om de veiligheid van haar burgers te kunnen waarborgen;Overwegende, dat het tracé van dit hek meermalen onderworpen is geweest aan het oordeel van het Israëlisch gerechtshof en dat dit Hof heeft uitgemaakt dat er evenwicht moet bestaan tussen de legitieme veiligheidsbehoeften en de belangen van de plaatselijke Palestijnse bevolking;
Voorts overwegende, dat de uitspraken van genoemd gerechtshof geleid hebben tot concrete aanpassingen van het tracé van het hek;
Voorts nader overwegende, dat in de huidige omstandigheden er alle reden is om in te zetten op een politieke oplossing van het Palestijns-Israëlische conflict;
Spreekt uit dat het Israëlische veiligheidshek – als belangrijk defensief instrument om de veiligheid van burgers te beschermen – geen reden vormt om (internationale) sancties jegens Israël te treffen
En gaat over tot de orde van de dag.
Van der Staaij
De Roon
Voordewind
Een keurig nette motie die beknopt en helder aangeeft waarom sancties niet op zijn plaats zijn. Het CDA steunde de motie echter niet, waardoor die, met de stemmen van de VVD fractie erbij, op 64 stemmen bleef steken. "86 Kamerleden sluiten sancties richting Israël vanwege de veiligheidsmuur niet uit", zo concludeert DDS correct. Dat is eigenlijk redelijk schokkend. Je kunt kritiek hebben op de route van de barrière, en ik heb zelf vooral kritiek op het feit dat Israel wel erg traag is met het gehoor geven aan de uitspraken van het eigen hooggerechtshof, maar je kunt je ergere dingen voorstellen om sancties voor in te stellen. Het is een zwaar middel dat we niet bij iedere onenigheid met iedere staat van stal halen, en dat door getroffen landen doorgaans hoog wordt opgenomen. Tegen Israel loopt bovendien al van alles: de etikettering, die daar ook niet bepaald goed is gevallen, eindeloze kritiek op de nederzettingen en huisuitzettingen in Oost-Jeruzalem, op grond van informatie van zeer eenzijdige pro-Palestijnse organisaties, EU beleid om tegen de Oslo Akkoorden in de Palestijnen te steunen bij bouwen in de zogenaamde C-gebieden, en natuurlijk de statusverhoging van de Palestijnen in de VN onlangs. Israel heeft dus al genoeg te verstouwen, waar nauwelijks kritisch beleid tegenover de Palestijnen tegenover staat. Waarom dan staan maar liefst 86 parlementsleden hier niet onwelwillend tegenover?? De Telegraaf meldt:
D66 wil de betrekkingen met Israël niet intensiveren, terwijl SP en GroenLinks voor sancties zijn. Opvallend was dat het CDA dat ook niet uitsluit. Als Israël een levensvatbare Palestijnse staat onmogelijk maakt, kan het EU-associatieverdrag met Israël worden opgezegd, zei CDA-Kamerlid Pieter Omtzigt.
De EU heeft associatieverdragen met verschillende landen rond de Middellandse Zee, waar het, dat is geen nieuws natuurlijk, met de mensenrechten niet allemaal even goed gesteld is. Toch hoor je niemand over het opzeggen van het associatieverdrag met Libanon (waar een gewapende militie ongekend veel macht heeft en sektarisch geweld geregeld voorkomt) of Egypte (waar de situatie steeds verder achteruit holt en geweld tegen christenen geregeld oplaait) of Marokko (dat sinds 1975 de West Sahara bezet houdt en er een duizenden kilometers lange muur heeft gebouwd) of zelfs Turkije waar de Koerden het al decennia zwaar te verduren hebben, tientallen journalisten in de bak zitten en vrijheid van meningsuiting niet echt bestaat), etc. Deze eenzijdigheid wordt altijd gelaakt door de partijen die welwillend tegenover Israel staan en ontkend of als irrelevant afgedaan door de critici. Toch lijkt het me reëel en geloofwaardig om een zo eenduidig en consequent mogelijk buitenland beleid te voeren, waarin eenzelfde soort verdrag met verschillende landen in vergelijkbare situaties wordt aangewend om landen onder druk te zetten.
Omtzigt heeft natuurlijk gelijk dat het blijven bouwen in de nederzettingen een oplossing niet dichterbij brengt. Zonder echter de vele Palestijnse acties en eisen die een tweestatenoplossing in de weg staan ook te benoemen, te veroordelen en daar sancties aan te verbinden, kan opschorten van het associatieverdrag met Israel (of het steeds dreigen daarmee) slechts worden uitgelegd als selectief anti-Israel beleid. Terwijl minister Timmermans er alles aan doet om de schijn te vermijden dat de staat Israel wordt voorgetrokken op de Palestijnse Autoriteit (ondanks het feit dat beide nou eenmaal geen gelijkwaardige partners zijn voor Nederland en de PA überhaupt geen staat is) zou een wat gelijkere omgang wat betreft het uiten van onze kritiek zeker op zijn plaats zijn.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten