IMO Blog, 2012
http://www.zionism-israel.com/blog/archives/00000697.html
Naast de Stemwijzer, het Kieskompas en de Stemmentracker (over het gevoerde beleid) zijn er ook nog allemaal alternatieve stemwijzers. Er is een dierenstemwijzer, een reli-stemwijzer, een vredesstemwijzer en vast nog veel meer. De vredesstemwijzer is van IKV Pax Christi en heeft als enige stemwijzer die ik heb gedaan een specifieke vraag over Israel. Ondanks mijn 'helemaal oneens' op de volgende stelling
Nederland moet zich binnen de EU sterk maken voor grotere druk op Israel om te stoppen met het bouwen van illegale nederzettingen in de Palestijnse gebieden.
was mijn uitkomst de SP. Pax Christi gaf bij iedere stelling, heel objectief, een toelichting. Bij deze luidde die: Israël en de Palestijnen dienen zich, evenals ieder ander, aan de regels van internationaal recht te houden. Israël geniet nu handelsvoordelen bij de EU. IKV Pax Christi pleit ervoor deze handelsvoordelen te gebruiken als drukmiddel op Israël om zich aan het internationaal recht te houden en af te zien van het bouwen van illegale nederzettingen in bezet gebied.
Mijn uitkomst bewijst maar weer eens dat het tegenwoordig onmogelijk is om een rechtvaardigere maatschappij en wereld na te streven zonder Israel onrecht te doen. Als er nog had gestaan: 'Pax Christi pleit ervoor de druk op zowel Israel als de Palestijnen te verhogen zich aan het internationale recht te houden en obstakels voor vrede te verwijderen', waarbij bijvoorbeeld de hate speech en verering van zelfmoordterroristen aan Palestijnse kant werd genoemd als iets dat dient te verdwijnen, dan had ik wellicht met de stelling ingestemd. De nederzettingen bevorderen de vrede niet, maar ik weet ook dat volgens Pax Christi en de hele mikmak aan Israel kritische organisaties ook de oude stad van Jeruzalem met de Klaagmuur en diverse synagoges een illegale nederzetting is die zo snel mogelijk moet worden afgebroken. Het ligt immers over de groene lijn, dus in bezet Palestijns gebied. Bovendien ben ik tegen economische sancties als die niet tegen alle landen waarmee we handelsverdragen hebben (en die dus, in termen van Pax Christi, handelsvoordelen genieten) en die de mensenrechten vaak op nog veel grotere schaal schenden, worden ingezet. Het is immers alleszins begrijpelijk dat dergelijke sancties tegen alleen Israel als zeer onrechtvaardig zullen worden opgevat.
Pax Christi had overigens al een kant en klare tweet voor me klaarliggen:Ik en @emileroemer zijn het roerend met elkaar eens over vrede&veiligheid. #1 match op de @IKVPaxChristi Vredesstemwijzer goo.gl/fnvbU
Ik heb dat maar niet getweet. 'Roerend eens' is toch niet helemaal de juiste typering voor een match van 80% waarbij ik op een zo cruciaal punt juist het tegenovergestelde vind.
Naast Pax Christi heeft ook EAJG een soort stemwijzer gemaakt, al kun je die niet zelf invullen. Op negen punten worden de verkiezingsprogramma's met elkaar vergeleken en ieder punt wordt door EAJG van commentaar voorzien. Dit commentaar is, vergeleken met de boude beweringen van Hamburger en anderen, opvallend gematigd van toon. Zo pleit men zelfs niet voor opschorting van het associatieverdrag met Israel, waar alle linkse partijen voor zijn, omdat het inconsequent zou zijn om dat dan niet ook te doen met de associatieverdragen met andere landen, en dat laatste zou onze economie en positie teveel schaden. Men stelt daarom het volgende voor:Er zijn wel andere instrumenten, zoals bijvoorbeeld - maar niet uitsluitend - de jaarlijkse bespreking met Israël in de Associatieraad waarin de EU met meer inzet dan tot heden de mensenrechtensituatie in de door Israël gedomineerde bezette gebieden aan de orde zou kunnen stellen. Politieke partijen zouden de voorhanden zijnde mogelijkheden dienen te inventariseren en vervolgens kunnen aandringen op gebruikmaking daarvan.
Natuurlijk is men evengoed zeer eenzijdig, want de mensenrechtenschendingen door de PA en Hamas blijven onvermeld, laat staan dat men enige druk bepleit om bijvoorbeeld het verheerlijken van geweld tegen Israelische burgers en het demoniseren van Israeli's en Joden door media, imams, politici en anderen in de Palestijnse maatschappij, te stoppen. En natuurlijk pleit men voor praten met Hamas, en wordt de fabel maar weer eens verkondigd dat Hamas heus heel gematigd en redelijk is geworden en zelfs bereid zou zijn tot accepteren van een tweestatenoplossing. Oproepen heel het heilige land te bevrijden en alle Joden te vernietigen worden voor het gemak genegeerd.
Heel Oost Jeruzalem is volgens EAJG bezet Palestijns gebied en het is onredelijk te verwachten dat de Palestijnen Israel erkennen als Joodse staat. Hierover zegt men:Commentaar Een Ander Joods Geluid: Een Ander Joods Geluid vindt dat onderhandelingen tussen Israël en de Palestijnen in de eerste plaats dienen te gaan over de condities waaronder een volwaardige Palestijnse staat in het leven geroepen kan worden. Eén van de onderhandelingstactieken waarvan de huidige Israëlische regering, onder leiding van Benjamin Netanyahu, zich tegenover de Palestijnen bedient, is om vooraf eisen te formuleren die de agenda voor zulke onderhandelingen belasten met voorwaarden waaraan Palestijnen dienen te voldoen. Een erkenning van Israël als 'Joodse staat' is pas de afgelopen jaren als eis geformuleerd; met deze eis wordt de discussie verlegd.
Vervolgens legt men uit waarom dit voor de Palestijnen onacceptabel is (Arabische minderheid in Israel en het zou het recht op terugkeer van de vluchtelingen uitsluiten). Het getuigt ofwel van grote onwetendheid ofwel een flinke portie chutzpa om juist Israel te beschuldigen van het stellen van voorwaarden vooraf. President Abbas kwam de afgelopen jaren met de ene na de andere voorwaarde voordat er gepraat kon worden. Israel moest eerst een totale bouwstop instellen. Toen er, na de nodige Amerikaanse druk, een gedeeltelijke bouwstop was wilde hij nog steeds niet praten, en kwam pas onder zware Amerikaanse druk kort voor het einde van die bouwstop naar de onderhandelingstafel, om daar meteen aan te kondigen dat de bouwstop verlengd en uitgebreid moest worden voordat er serieus gepraat kon worden. Amerika deed zijn best, er was sprake van een verlenging van drie maanden en een of ander compromis rond Jeruzalem, maar Abbas gaf meteen te kennen dat dat niet voldeed. Later kwamen daar ook nog eisen bij als dat Israel op voorhand moest toezeggen dat de pre-1967 wapenstilstandslijnen de grens zouden worden en dat Israel alle Palestijnse gevangenen moest vrijlaten.
Voor al deze zaken geldt natuurlijk precies wat EAJG hierboven zegt: het is een taktiek die de onderhandelingen bemoeilijkt, zo niet onmogelijk maakt, omdat de ander onmogelijk aan al deze eisen kan voldoen. Het zou de Israelische onderhandelingspositie natuurlijk enorm verzwakken als men van tevoren al zulke cruciale eisen inwilligt, zonder er iets voor terug te krijgen. Wat wel fair is, is dat beide een soort basis verklaring afleggen waarin ze het bestaansrecht en de nationale aspiraties van de ander erkennen en respecteren. Dat helpt het noodzakelijke vertrouwen te kweken voor vruchtbare onderhandelingen. Maar dat is nou net waar EAJG tegen is: de erkenning van Israel als staat waar het Joodse volk zelfbeschikking heeft.
Volgens EAJG moet het vluchtelingenprobleem in de onderhandelingen worden geregeld, en zou erkenning als Joodse staat daarop vooruit lopen. Daarmee zegt men eigenlijk dat de vraag of er in de toekomst nog een staat mag zijn waar de Joden zelfbeschikking hebben, een kwestie van onderhandelingen is. Men weet natuurlijk ook wel dat Israel niet met de eigen opheffing gaat instemmen, en inwilliging van de eis dat de vluchtelingen en hun miljoenen nakomelingen naar Israel kunnen 'terug'keren, komt daar wel op neer. EAJG spreekt zichzelf bovendien tegen, door te beginnen met de stelling dat de tweestatenoplossing de meest duurzame en wenselijke oplossing is van het conflict. Men meldt daarbij meteen dat de nederzettingen die oplossing in de weg staan, maar noemt geen enkel obstakel van Palestijnse kant. Het is me weleens eerder opgevallen dat veel mensen het over een tweestatenoplossing hebben maar dan niet twee staten voor twee volken bedoelen, een Joods Israel naast een Arabisch Palestina (met uiteraard gelijke rechten voor minderheden die in beide landen wonen), maar een Arabisch Palestina en een Israel dat niet Joods mag zijn. Het argument is dan altijd dat dat Joodse karakter discriminatoir is ten opzichte van de Arabische minderheid, dit ondanks het feit dat in Israel minderheden een betere positie (en nagenoeg gelijke rechten) hebben dan in alle Arabische landen. Moedwillig lijkt men ervan uit te gaan dat Joods gelijk staat aan 'Joods religieus' en zelfs 'theocratisch', ondanks het feit dat de Joden zich nadrukkelijk ook als volk definiëren.
Het stuk van EAJG klinkt misschien redelijk en gematigd, maar als je goed leest valt dat helaas vies tegen. Je kunt de standpunten van de verschillende partijen zonder eenzijdig commentaar ook vinden bij het CIDI. Ook op IPI komt nog informatie hierover.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten