Het bekende beeld: de Palestijnen hebben een schrijnend tekort aan water, vaak urenlang geen stromend water terwijl Joodse kolonisten en Israeli's letterlijk baden in het water. Wie kent de foto's niet van zwembaden in nederzettingen tegenover stoffige straatjes en arme Palestijnen in de nietsontziende hitte? Uiteraard zijn de Palestijnen er zo slecht aan toe vanwege Israels (vaak sterk uitvergrote) voorspoed en rijkdom. In werkelijkheid ligt het allemaal een heel stuk genuanceerder. Zo komt het gemiddelde waterverbruik van Israeli's en Palestijnen steeds dichter bij elkaar, onder andere omdat water in Israel steeds schaarser wordt en men steeds meer water hergebruikt. Een ander sprookje is dat Israel water van de Palestijnen steelt, en dat de bezetting er mede op gericht is dit water te kunnen blijven 'jatten'. Er zijn echter duidelijke afspraken over het watergebruik uit de gemeenschappelijke aquifers die onder zowel Israel als de Westoever liggen, en de Palestijnen gebruiken meer dan daarin overeengekomen en hebben daarnaast ook een aantal illegale bronnen aangeboord.  

 

RP

------------    

 

Waterproblematiek Palestina, vooral foute informatie in omloop

·        http://joodsactueel.be/2012/06/12/waterproblematiek-palestina-veel-foute-informatie-in-omloop/

·        Dinsdag 12 Juni 2012 8:56

Tegenstanders van Israël verwijzen steeds naar de waterproblematiek in het gebied, of beter, op hoe Israël water "steelt" van de Palestijnen. Dat was gisteren nog het geval in een artikel van Luckas Catherine op Dewereldmorgen.be. In een vorige editie van Joods Actueel belichtten wij de waterproblematiek vanuit het Israëlische perspectief. Altijd handig voor wie de echte feiten wil kennen en geen genoegen neemt met pamflettaire uitspraken.

Eén van de eerste overeenkomsten die in Oslo in 1993 in het kader van het Palestijns zelfbestuur werden goedgekeurd, omvatte een akkoord over water. In september 1995 werd in Washington het Oslo II-verdrag ondertekend. Hierbij erkende Israël de Palestijnse waterrechten. Het verdrag voorzag ook de aanzet tot het creëren van een kader voor een permanente regeling. Met dit akkoord beloofden beide partijen:

·         - Te erkennen dat het watertekort voor beide partijen een probleem is.

·         - Inspanningen te leveren om nieuwe bronnen aan te boren voor gevarieerd gebruik. Dit zou voornamelijk in de nog onontgonnen 'Eastern Aquifer' (waterhoudende grondlaag) moeten gebeuren, maar ook via het recycleren van afvalwater, en ontzilting.

·         - 'Illegale' afleiding van water tegen te gaan

·         - Het rioolwater te zuiveren ten einde vervuiling van de waterbronnen te voorkomen, ook van de bronnen van de andere partij. 

 

Met het oog op de 'toekomstige noden van de Palestijnen', werd overeengekomen dat Israël 28,6 miljoen kubieke meter per jaar aan de Palestijnen zou leveren (waarvan vijf miljoen kubieke meter in Gaza), in principe uit de 'Eastern Aquifer'.

Door de Caïro-akkoorden (1994) verwierven de Palestijnen ook in Gaza de controle over de waterhuishouding. Daardoor werden ze zelf verantwoordelijk voor het beheer en de verdere ontwikkeling van de waterbevoorrading en voor de behandeling van het afvalwater. In 2005 werd als onderdeel van de volledige Israëlische terugtrekking uit Gaza ook het waterbevoorradingssysteem, de bronnen, de reservoirs en het overbrengingssysteem van de ontruimde Israëlische dorpen aan de Palestijnen overgedragen. Daardoor kwam de totale watervoorziening en het afvalwater in Gaza onder exclusief Palestijns bestuur.

Het hele Palestijnse ontwikkelingsprogramma in verband met de waterbevoorrading en het zuiveren van het afvalwater wordt gefinancierd door donorlanden. Voorwaarde voor deze financiering is de goedkeuring van het  Joint Israeli Palestinian Water Committee (JWC), een waterbeheercomité.

De zeldzame projecten die geen goedkeuring van het comité kregen waren niet in overeenstemming met het Waterakkoord. Meestal waren dit voorstellen om nieuwe Palestijnse bronnen te boren in het noordelijke of westelijke gedeelte van het 'Mountain Aquifer'. Sommige goedgekeurde projecten (ook het aanboren van nieuwe bronnen) zijn nog niet uitgevoerd omdat ze niet prioritair waren bij het aanwenden van de fondsen van de donorlanden. 

 

Waar loopt het mis?

·        Waterzuivering:

Een deelcomité van het JWC houdt zich bezig met waterzuivering. Er werd aan Palestijnse kant nog maar één waterzuiveringsinstallatie gebouwd (in El- Bireh). Nochtans heeft het JWC al verschillende projecten goedgekeurd, waarvan de financiering door de donorlanden ook rond was. Israël is dus niet het struikelblok, wel de interne Palestijnse organisatorische problemen.

·        Ontzilting van zeewater:

Voor de ontzilting van zeewater was er een Israëlisch voorstel om een ontziltingsfabriek te bouwen in de buurt van Hadera. Die zou door de donorlanden opgericht en uitgebaat worden om rechtstreeks water te leveren  aan de West Bank. Voor Gaza stelde Israël voor om water te leveren van de ontziltingsinstallatie in Ashkelon. Hoewel de Palestijnen in het akkoord de oprichting goedkeurden, blijven ze weigerachtig tegenover het gebruik van ontzilt water. Dit om politieke redenen. Israël is hier dus evenmin het struikelblok.

·        Illegale activiteiten:

Hoewel de akkoorden dit uitdrukkelijk verbieden, hebben de Palestijnen meer dan 250 bronnen aangeboord in het noordelijk bassin, meer bepaald in de buurt van Jenin  en in het westelijk bekken, in de omgeving van Qualquilya en Tulkarem, zonder goedkeuring van het JWC, wat de bevoorrading van Israël in het gedrang brengt. Daarnaast is er het illegale aftappen van de bevoorradingspijplijnen van de (Israëlische) watermaatschappij Mekorot.

Via dergelijk aftappen hebben inwoners van Sair en Shuyuk (drink)water voor de bevloeiing van hun velden gestolen. Daardoor waren er watertekorten in de dorpen Hebron, Kiryat Arba, Bam Naim en Beitar. Daardoor zag Israël zich genoodzaakt om nieuwe pijpleidingen aan te leggen via een andere route. Het illegaal aftappen van Israëlische leidingen wordt geschat op een diefstal van 3,5 miljoen kubieke meter op jaarbasis. Hoewel de Palestijnse afgevaardigden in het JWC telkens herhalen dat ook zij het slachtoffer hiervan zijn, worden in de praktijk geen maatregelen genomen om dergelijke incidenten te voorkomen, wat een ernstige inbreuk is op de bestaande akkoorden.

In Gaza hebben de Palestijnen de volledige controle over de waterwinning. Daar zijn, onmiddellijk na de terugtrekking van Israël uit het gebied, meer dan 3.000 illegale bronnen aangeboord, Dit veroorzaakte een aanzienlijke daling in het waterpeil en veroorzaakte een ernstige verlies aan waterkwaliteit in de Gaza-aquifer. De inwoners van Gaza zijn hiervan  de voornaamste slachtoffers. Wanneer deze dramatische toestand voortduurt zouden in de toekomst ook de andere waterbekkens in moeilijkheden kunnen komen.

Milieuzorg ontbreekt

Door de geografische kenmerken vloeit het rioolwater van de Palestijnse dorpen naar het westen, richting Israël. In Hebron en omgeving, vloeit het naar het zuiden en vanuit Jeruzalem naar het oosten. Niet bewerkt rioolwater vormt een bedreiging voor de volksgezondheid en voor de watervoorraden van Israël en de West Bank. Momenteel is er aan Palestijnse kant nog geen enkele vooruitgang gemaakt in de behandeling van het afvalwater. Nochtans kan dit afvalwater na zuivering probleemloos herbruikt worden voor de irrigatie. Nu wendt men daarvoor  hoogwaardig drinkwater aan. In Israël wordt wel consequent gebruik gemaakt van gezuiverd afvalwater in de landbouw.

Van de naar schatting 52 miljoen kubieke meter rioolwater wordt er slechts 4 miljoen gezuiverd in Palestina, de rest wordt zo maar geloosd. Rivieren als de Kishon, Modi'in, Nablus, Alexander, Kidron en Hebron lijken daardoor op sommige plaatsen eerder open riolen, tot ongenoegen van de bewoners in de aanpalende dorpen. Door de ernstige bodemverontreiniging  moesten sommige bronnen bv Beit Fajjar, eigendom van de gemeente Bethlehem en een aantal bronnen in de Jordaanvallei en in de omgeving van Jeruzalem, gesloten worden.

Hoewel de waterverdragen de verplichting inhouden om het afvalwater te behandelen, blijken de Palestijnen daar weinig belangstelling voor te hebben. Liever laten ze het rioolwater zijn natuurlijke gang gaan, richting Israël. Nochtans ontvangt de Palestijnse Autoriteit voldoende subsidies van donorlanden. In de periode 1996 -2002 werd  500 miljoen dollar geschonken, waarvan 200 miljoen aangewend werd voor waterwinning. Van de 130 miljoen dollar die door de donors voorbestemd was voor de zuivering, werd slechts 25 miljoen (= 5% van het totale bedrag) geïnvesteerd voor de bouw van de zuiveringsinstallatie in EL-Bireh. Nochtans voorzag het plan ook zuiveringsinstallaties voor de steden Nablus, Tulkarem, Jenin, Ramallah, Kidron, Hebron, Gaza stad en andere plaatsen.

Drinkwatertekort?

Het jaarlijkse verbruik van 'natuurlijk zoet drinkwater' per inwoner daalde in Israël van 1967 van 508 kubieke meter per persoon tot 170 kubieke meter per persoon in 2006. Het Palestijnse jaarlijkse verbruik steeg van 85,7 kubieke meter per persoon in 1967 tot 100kubieke meter per persoon. Door het in gebruik nemen van 13 nieuwe Palestijnse bronnen zal het gemiddelde verbruik per persoon in de West Bank dit jaar verder toenemen, terwijl het verbruik van vers drinkwater in Israël verder afneemt.

Wat betreft de bijkomende leveringen van water aan de Palestijnen: waar de akkoorden de levering van 28,6 miljoen kubieke meter per jaar voorzagen, levert Israël jaarlijks bijna het dubbel van die hoeveelheid. Zo werd er in 2008 51,8 miljoen kubieke meter natuurlijk zoet drinkwater geleverd. 

 

WATERAKKOORDEN – WAT WERD OVEREENGEKOMEN, WAT WERD UITGEVOERD?

WAT WERD AFGESPROKEN?		UITVOERING?
Artikel	Akkoord	Door Israël	Door Palestijnen
7	Overeenkomst om rechtsreeks 31 miljoen kubieke meter per jaar te leveren	Er wordt 51,8 miljoen kubieke meter rechtstreeks geleverd
8/1b	Verhinderen van illegale boringen	Geen illegale boringen	Meer dan 250 illegale boringen, meestal in de noord-westelijke sector
3/f	Preventie van vervuiling door afvalwater(behandeling, hergebruik en selectief aanwenden van de verschillende soorten water)	Veel afvalwater wordt gezuiverd en opnieuw aangewend. Er is verder onderzoek om het systeem nog te verbeteren.	Minder dan 10% van het afvalwater in de West Bank wordt gezuiverd.Gevolg: vervuiling van het grondwater.

 

Factsheet:Water in the West Bank

http://elderofziyon.blogspot.nl/2012/06/factsheetwater-in-west-bank.html  

 

This document was released yesterday by COGAT and it answers a lot of the lies we keep hearing about water usage in the territories.

Here's the FAQ section:

Do settlers get more water than the Palestinians?
As Israeli citizens,  settlers' water falls within the Israeli allowance allocated by the Interim Agreement. The 350,000 settlers in the West Bank consume 47 MCM/year which means 134m3/year of fresh natural water per capita. This is lower than the Israeli allowance of. 150 m3/year.

Do settlers 'steal Palestinian water?
 No. Settler consumption falls within the Israeli allocation, and therefore does not tap into, or affect, the Palestinian allocation. Settlers source their water only from Israeli sources (which includes approved Israeli wells in the  West Bank) and sourcing directly from Israel.  The water sourced from Israel amounts to 100MCM in total, of which 52.5 MCM for Palestinian usage, and 47.5 MCM for settler usage (in addition
 Palestinians produce 140 MCM/ year themselves)  although in reality settler ,usage is lower than this thus leaving more water .for the Palestinians.

 Does Israel use Palestinian water?
 No. Israel uses strictly the amount of fresh water allocated by the agreement, and does not tap into Palestinian allocation.

 Does Israel continue its presence in the West Bank as this offers a water advantage?
 No. Israel's consumption from the Mountain Aquifer (and freshwater consumption in general)  is distinctly lower than it was in 1967: In 1967 Israelis consumed 504 m3/year per capita (total water consumption of
1411MCM/year) of fresh natural water. In 2009 Israeli consumption was 137 m3/year per capita (total water consumption of 1040 MCM/year), and this despite a considerable population increase since1967.

 Does Israel need the West Bank in order to access the underground aquifer?
 No. The aquifer is spread  out under both Israel and the West Bank, with the largest part of the aquifer
 actually lying beneath Israel: 8900 km, while only 5600 lie under the West Bank.

 Does Israel sell water to the Palestinians at inflated prices?
 No. The trade price of  water between the Israeli and Palestinian sides was established by the JWC Pricing Protocol in 1998, as 2.6 NIS per .cubic meter for the PWA. This is a considerably lower rate than the full real price and also significantly lower than that paid by Israeli municipalities, both within Israel and the West
 Bank (the average Israeli Municipality pays 3.86 NIS per cubic meter.)

 Is it difficult for Palestinians to drill wells?
 No, and the procedure  is identical for Israelis wishing to drill wells. The procedure for drilling wells requires either one or two steps. The first step is to get an approval for the well by the JWC. This applies to both
 Israelis and Palestinians wishing to drill wells in the West Bank. If the well is located within Areas A or B, Palestinians do not need any further approvals or permits and can start drilling. If the well is within Area
 C, both Israelis and Palestinians require a permit from the Civil Administration, which approves and permits 99% of requests.

You can read the whole thing here:
Factsheet: Water in the West Bank