Een aardig verslag, dat laat zien in wat voor bizarre en ook gevaarlijke situaties je als toerist terecht kan komen. Achter de luchtige toon gaat echter wel een trieste werkelijkheid schuil: de haat tegen Joden is zo groot, dat ze (want dit overkomt ook Joodse toeristen en dan werkt de truuk met de Arafatsjaal niet) in levensgevaar kunnen komen door een verkeerde afslag te nemen als ze van bijvoorbeeld de Hebreeuwse Universiteit naar een ander deel van de stad rijden. Dit is meermaals voorgekomen. Die mensen zijn het natuurlijk niet schuld dat er Joodse kolonisten in de wijk zijn die zich rottig gedragen. Overigens is het niet helemaal terecht om van Joodse kolonisten in Silwan te spreken. Silwan was voor 1948, toen het onder Jordaans bestuur kwam, een gemengd dorp met 5 tot 10% Joodse inwoners.
RP
---------
'Verwarrend: de beleefde stenengooier in Jeruzalem'
WEBLOG - Rolf Bos − 11/04/12, 18:50
VK WEBLOG Met stenen gooien naar een auto met een buitenlander aan het stuur, dat vinden ze in de wijk Silwan in Jeruzalem wel een leuk tijdverdrijf, merkte correspondent Rolf Bos.
Eén van de eerste woorden die de nieuwe inwoner van Jeruzalem leert is het woordje 'Balagan'. Het is Jiddisch en het betekent 'chaos'. Voordringen in het postkantoor? Balagan! De oude stad van Jeruzalem afgezet door politiemannen omdat tegelijkertijd de Goede Vrijdagprocessie en de moskeegang naar de El Aqsa plaatsvinden? Balagan! Ja, je kunt het zelfs gebruiken om het gestolde vredesproces tussen Israël en de Palestijnen te duiden. Allemaal Balagan!
Verkeersopstoppingen
Je hoort het woordje echter het meest bij verkeersopstoppingen - en daar zijn er hier veel van. Is de halve stad weer eens afgezet vanwege een of ander religieus festival, heb je meteen 'balagan'. Kun je, zoals tijdens de afgelopen Paasdagen gebeurde, ineens niet meer op een normale manier van het noorden naar het zuiden rijden. Moet je, zoals veel Israëliërs dan maar in arren moede doen, helemaal in het westen naar beneden rijden. Een lange omweg vol files.
Of je kunt via Oost-Jeruzalem, tussen oude stad en Olijfberg, proberen zuidwaarts te komen. Op papier is dat de snellere route. Probleem daarbij is dan wel dat je verzeild raakt in Palestijnse sloppenwijken, daar waar, om met U2 te spreken, de straten geen naam hebben. De grijze huizen zijn tegen de steile heuvels opgebouwd. Overal lopen weggetjes tussen het zwerfvuil omhoog en omlaag. Je weet wel ongeveer waar je heen moet, je hebt hier zelfs wel eens gefietst, helemaal zeker ben je nooit van je zaak.
Kan het zomaar gebeuren dat je in de altijd onrustige wijk Silwan een smal straatje inrijdt dat voorbij een bochtje doodloopt op een vuilnisbelt. Moet je achteruit weer omhoog - de auto past net tussen de muren, altijd een fijne manoeuvre. Kom je achteruitrijdend uit op een klein rommelig pleintje waar plots een groepje Palestijnse jochies met stenen klaarstaat.
Spierbundel
Dat vinden ze hier wel een geinig tijdverdrijf, met stenen gooien naar een auto met een buitenlander aan het stuur. Waarbij moet worden aangetekend dat in Silwan op diverse plekken Joodse kolonisten huizen hebben overgenomen, waar ze, bewaakt door spierbundels met automatische wapens, te midden van duizenden boze Palestijnen wonen. Voor die jochies zie je eruit als een fanatieke Amerikaans-Joodse kolonist, en die kan hier een steen op zijn kop krijgen - dat is die Palestijntjes bij de geboorte in het dna meegegeven.
Op zo'n moment voel je je als de sukkelige Sherman McCoy die in The Bonfire Of The Vanities van Tom Wolfe, samen met zijn maîtresse, in New York een verkeerde afslag neemt en in de gewelddadige Bronx terechtkomt. Klets, daar gaat de eerste steen al op het dak.
Hard wegrijden is geen optie. Je moet immers eerst nog op dat smalle pleintje draaien. Oplossing? Je trekt snel de rood-wit geblokte Palestijnse sjaal vanonder je stoel vandaan, gooit die achter de voorruit, draait je raampje open en vraagt in je beste Arabisch naar de juiste weg.
Robben
Waarop een van de stenengooiers, nog met verse munitie in zijn hand, op je toe stapt en netjes-met-twee-woorden-sprekend komt uitleggen hoe je weer bij Hebron Road moet uitkomen. Waarna hij, nu je hier als Nederlander toch bent, ook nog even de dribbels van Arjen Robben met je wilt doornemen.
Balagan? Jazeker, très Balagan! Verwarrend. Dat ook.
Rolf Bos is correspondent in Jeruzalem voor de Volkskrant
Geen opmerkingen:
Een reactie posten