Het boek “Israël van lieveling tot paria?” door Hans Knoop verscheen in september 2011. We plaatsten hier al eerder een recensie uit Joods Actueel. Infoteur Etsel (zelf een religieus zionist) besprak onlangs een hoofdstuk uit dit boek over de rol van de journalistiek bij Israels huidige slechte imago, een thema dat ons ook regelmatig bezighoudt.
------------------
Boekrecensie: Israël van lieveling tot paria? – Hans Knoop
In 2011 kwam de bekende Joodse journalist Hans Knoop met het boek 'Israël van lieveling tot paria?' Een interessant boek waarbij Hans Knoop tracht na te gaan wat de oorzaken zijn van Israëls internationale isolement. Hij legt de schuld hiervan zowel bij de wereld als Israël zelf. Knoop ziet de Joodse aanwezigheid in Judea en Samaria, hoewel die niet illegaal is, als grootste struikelblok.
Allereerst meldt Hans Knoop dat Israël nu een andere staat is dan vóór 1967. Israël was toen een agrarische staat en thans behoort het land tot de vijf sterkste militaire staten ter wereld en is het modern en technologisch ontwikkeld. Destijds was elk onderwerp over Israël nieuws. Tegenwoordig geldt dat niet meer. Dat had mede met de Tweede Wereldoorlog te maken. De wereld was overrompeld dat Joden zo goed konden presteren. De Zesdaagse Oorlog van 1967 deed daar nog een schepje bij bovenop. Daarna werkte het sprookje niet meer. Joden werden weer als normale mensen beschouwd en ook zo beoordeeld. Knoop noemt die overdreven bewondering voor Israël van vóór 1967 een vriendelijke vorm van antisemitisme (ik onderschrijf dat geheel). Kennelijk zag de wereld de Joden als onvolwaardig en moesten Joden over hun bol geaaid worden. Israël raakte volgens Knoop aan die aandacht verslaafd.
Deels kan ik me vinden in de uitleg van Knoop. Toch spelen er volgens mij nog wel wat meer zaken. Ten eerste zijn veel mensen op den duur het conflict zat geworden. Vóór 1967 werd er weliswaar veel over Israël bericht maar dat was voornamelijk via de kranten en de radio. Na 1967 ging de televisie een veel belangrijkere rol spelen. Dus niet alleen Israël veranderde, maar ook de media. De oorlogen kwamen zo veel dichter bij de mensen. Dit gold vooral voor de twee Intifada's die plaatsvonden. Deze werden uitgebreid op televisie getoond. Die beelden oogden niet altijd even prettig en hebben het imago van Israël niet veel goeds gedaan. Wanneer bovendien kijkers dagelijks die beelden zagen werden ze het op den duur zat. Ze hadden in principe nog wel begrip voor Israël, maar gingen toch onbewust sympathie koesteren voor de underdog (de Palestijnen) in de hoop dat als Israël onder druk gezet zou worden er dan sneller een eind zou komen aan het conflict. En hoe langer het conflict duurt des te meer mensen zich tegen Israël gaan keren. Hans Knoop verzuimt dus mijns inziens de opkomst van de televisie te melden.
Een tweede punt voor de omslag is het feit dat in Nederland en Europa steeds meer moslims zijn komen wonen vanaf de jaren'60. Deze hebben er voor gezorgd dat de bevolkingssamenstelling veranderde en er veel meer mensen kwamen die zich tegen Israël gingen verzetten (autochtone Nederlanders worden hierbij beïnvloed door allochtone Nederlanders). Voor Israël is de invloed van de islam in Europa een groot gevaar. In de VS speelt dat probleem veel minder. Vandaar dat de banden tussen de VS en Israël veel beter zijn dan de banden tussen Europa en Israël.
Lees verder: http://kunst-en-cultuur.infonu.nl/recensies/95544-boekrecensie-israel-van-lieveling-tot-paria-hans-knoop.html
En wat te denken van het negatieve Imago dat door de vooral linkse media geven aan Israel.
BeantwoordenVerwijderenDat is toch iets dat zeker niet vergeten mag worden
Henk