Een kritisch commentaar van Ronny Naftaniel naar aanleiding van Khader Adnan, de activist van de Islamitische Jihad die in hongerstaking ging en na 66 dagen een deal bereikte waarin hij binnenkort wordt vrijgelaten. Er was veel aandacht voor de zaak, waarbij alle aandacht uitging naar het feit dat hij in administratieve detentie zat en er geen officiële aanklacht is tegen hem, en helemaal geen naar het feit dat hij als woordvoerder van Islamitische Jihad in de meest gruwelijke bewoordingen heeft opgeroepen tot het plegen van zelfmoordaanslagen en het doden van Israeli's. Ik weet niet waarom hij is opgepakt, maar alleen al deze woorden lijken me strafbaar, en ik kan me moeilijk voorstellen dat die het enige zijn wat de beste man op zijn kerfstok heeft.
Naftaniel pleit voor berechting of vrijlating van de overige ca. 300 Palestijnen in administratieve detentie. Dat pleidooi steun ik, en als er veiligheidsredenen zijn die daar tegenin druisen, dan zou ik, met verwijzing naar concrete gevallen uit het verleden, daar graag meer over lezen.
RP
---------
Commentaar: Administratieve detentie
http://www.cidi.nl/Nieuwsberichten/Commentaar-Administratieve-detentie.html
VR 24-02-2012
Een van de ernstigste bedreigingen voor de veiligheid van Israel is het Palestijns terrorisme. Tegen dit soort strijdmethoden zijn conventionele verdedigingsmechanismen niet opgewassen. Een leger in een democratische staat moet zich immers houden aan allerlei internationale conventies en binnenlandse wetten en regels, terwijl terreurorganisaties er rustig op los kunnen moorden omdat ze zich toch niets van het recht aantrekken.
Om je toch te kunnen verdedigen voert Israel bij terreuraanslagen en beschietingen op burgerdoelen een lik op stuk beleid en heeft het een veel bekritiseerd 'veiligheidshek' gebouwd, dat heel effectief is gebleken het aantal terreurslachtoffers te beperken.
Een van de andere middelen die Israel tegen terrorisme toepast is administratieve detentie. Dat is het zonder tussenkomst van de rechter mensen opsluiten omdat ze verdacht worden van het beramen van misdrijven. Het is een arrestatie vooraf aan (een vermoeden van) het misdrijf. Israel is niet het enige democratische land die dit middel toepast. Ook Engeland in de strijd tegen de IRA en de VS in Guantanomo Bay hebben dat gedaan. Er zitten momenteel in Israelische gevangenissen zo'n 300 mensen in administratieve detentie, meest Palestijnen en enkele radicale Joodse kolonisten. Deze methode van opsluiting is onlangs weer in de belangstelling gekomen door de strijd van de Palestijnse hongerstaker Khader Adnan, lid van de Islamitische Jihad, tegen zijn detentie. De kwestie is op het nippertje opgelost, maar het ethisch dilemma van administratieve detentie blijft.
Het is op zich verklaarbaar dat de autoriteiten in een democratie aanslagen en complotten tegen burgers en de staat zelf willen tegengaan. Een kortstondige opsluiting kan daarvoor een effectief middel zijn. Maar gaat zoiets langer dan enkele weken duren, komen de elementaire mensenrechten in het geding. Iedere verdachte heeft immers het recht te weten waarvan hij wordt beschuldigd. Het is, zoals in het geval van Khader Adnan een democratie onwaardig om iemand die niet in staat van beschuldiging is gesteld, maandenlang op te sluiten. Dat geldt overigens ook voor de gevangenen in Guantanomo Bay. Iedere verdachte heeft het recht zich te verdedigen en dient een normaal proces te kunnen krijgen. Israel heeft op het gebied van de rechtspraak een grote reputatie opgebouwd, met name door het optreden van het Hooggerechtshof. Door de commotie rondom de affaire Khader Adnan moet Israel nu doorpakken. Breng de ca. 300 personen die nu nog in administratieve detentie zitten voor de rechter, of laat ze vrij. Ook al worden ze verdacht van de meest gruwelijke zaken. Een rechtsstaat heeft geen andere keus.
Door Ronny Naftaniel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten