Zie hier voor het eerste deel.
Op weer een andere blogpost van Anja Meulenbelt is een Palestijnse vrouw te zien die je indringend aankijkt. Ze stond voor een onmogelijke keuze en is inmiddels al een paar maanden dood. Meulenbelt schrijft:
Misschien was Samira Hassassian ook wel dood gegaan, of misschien later, wanneer ze niet voor een onmenselijke keus was gesteld: Haar chemotherapie vanwege kanker onderbreken, of haar rechten om in haar woonplaats Jeruzalem te wonen te verliezen.
Volgens een verhaal in de Guardian (bekend van hun levendige fantasie waar het Israel betreft) zou deze vrouw van de Palestijnse ambassadeur in Londen geen uitstel hebben gekregen van de autoriteiten om terug naar haar vroegere woonplaats Jeruzalem te gaan om haar verblijfsvergunning te verlengen. Ze had erom gevraagd maar kreeg steeds geen antwoord, ging toen toch maar naar Israel en stierf drie maanden later. Die gemene zionisten weer, weer een Palestijn gedood.
De Israelische autoriteiten ontkennen de beschuldigingen, zo lezen we verder naar onder in het Guardian artikel:
"If there is a health issue there is no question that she would have had to travel. There is no such policy. It is the strangest allegation I think I've ever heard," the spokesperson said.
En:
The embassy spokesman confirmed that a copy of Ellis's letter was in interior ministry files but said it had been unnecessary as an extension was not in doubt.
Het is dus het woord van Hassassian, haar man, tegenover dat van Israel, en er zijn verder geen bewijzen dat Hassassian gelijk heeft. Bovendien had haar eigen arts haar nog maximaal tot het einde van het jaar gegeven, dus de dood drie maanden na haar reis was in dat opzicht niet vreemd. CIF Watch voegt daaraan toe:
The real reason for Hassassian's trip to Israel, according to the Israeli spokesperson (and confirmed to me by a reliable Israeli official) was to seek a second opinion on her condition from doctors at Hadassah Hospital. And, indeed, Hassassian's husband, in the Guardian report, acknowledged that she had received care during the course of her illness by doctors in Jerusalem.
Bovendien, als haar verwachting was om nog minder dan een jaar te leven, zou ze dan zwaar ziek zijnde zo'n zware reis maken om haar residentiestatus te verlengen? Dat lijkt onwaarschijnlijk. De verklaring dat ze een second opinion en medische hulp zocht ligt meer voor de hand. Je hoopt immers altijd dat je toch nog langer kunt leven, dat er nog iets anders mogelijk is. En Israel loopt voorop in kankeronderzoek.
Meulenbelt besluit haar blog met de aantijging dat Israel zo probeert om de Palestijnen uit Jeruzalem te verdrijven. Ze verzwijgt daarbij dat de Palestijnen in Oost Jeruzalem het Israelische staatsburgerschap aangeboden kregen, maar de overgrote meerderheid dit weigerde uit protest tegen de annexatie door Israel. Uit enquêtes blijkt ondertussen dat een ruime meerderheid van de Arabieren in Jeruzalem liever zijn Israelische verblijfsvergunning houdt dan Palestijns staatsburger in 'Palestina' te worden. CIF Watch laat overigens heel overtuigend zien dat de aantijging van 'Judaisering' onzin is:
According to statistics provided by the Jerusalem Institute for Israel Studies:
- Between 1949 and 1967, when Jordan controlled all of East Jerusalem, the Arab population of East Jerusalem increased by only 860 people.
- By contrast, the Muslim Arab population of Jerusalem increased from 68,000 people to 275,000 people between 1967 and 2009, with the city under Israeli jurisdiction – ie an increase of 207,000 Arabs living in Jerusalem.
- Between 1967 and 2009, the Jewish population of Jerusalem grew from 197,000 people to 497,000 people
- A simple calculation therefore shows that during the period 1967 to 2009, the Jewish population of Jerusalem increased by 245% while the Arab population of Jerusalem grew by 380%
Van het hele voorbeeld blijft dus niks over, behalve dan dat een wanhopige terminaal zieke Palestijnse vrouw waarschijnlijk om medische redenen naar Israel reisde, en die reis mogelijk haar dood iets heeft bespoedigd. Maar het verhaal is te mooi om waar te zijn, de vrouw zelf is overigens ook niet lelijk, en het past perfect in het beeld dat Meulenbelt ons wil voorschotelen.
Al deze voorbeelden laten menselijk leed op micro niveau zien, vrouwen en kinderen zoals wij, volkomen onschuldig, zijn het slachtoffer van Israelische wreedheden. Geen context, essentiële informatie wordt weggelaten en Palestijnse aantijgingen klakkeloos overgenomen. En vooral nergens ook maar iets over het Palestijnse aandeel in de zaak. De Hamas viering van afgelopen week waar men weer eens zwoor heel 'Palestina' te bevrijden en de opruiende filmpjes op de PA tv gaan altijd volkomen langs Meulenbelt heen. Zo wordt een conflict waarin eigenlijk maar weinig doden vallen, en een leger dat naar verhouding zeer terughoudend is, opgeblazen tot een langzame genocide door een schurkenstaat die met de nazi's te vergelijken is (Meulenbelt zelf gebruikt deze vergelijking overigens niet). En dan ook nog eens een staat die door het Westen uit schuldgevoel aan de Joden is gegeven, en is geboren in schuld (Meulenbelt spreekt van een 'erfzonde'). Dus wij zijn ook een beetje verantwoordelijk voor die Palestijnse jongen op de intensive care en de vrouw die stierf aan borstkanker. Door aan de emotie te appelleren, door het leed van één kant uit te vergroten en tragische doden per definitie Israel aan te rekenen, dragen mensen als Meulenbelt bij aan het probleem in plaats van het te helpen oplossen. Het is ook een bekende propagandatechniek. Mohammed Al Dura, het Palestijnse jongetje dat in 2000 zou zijn doodgeschoten door Israel, is daarvan het beste voorbeeld. Er zijn aanslagen gepleegd in zijn naam, er verschenen postzegels met zijn beeltenis en moslims wereldwijd zagen hem als symbool van Israels wreedheid en westerse hypocrisie. Er werd wereldwijd gedemonstreerd tegen Israel. Uiteindelijk bleek uit filmmateriaal en onderzoek dat het onwaarschijnlijk is dat Israel hem heeft doodgeschoten, maar wie luistert daar nog naar? Hij is een martelaar geworden voor de Palestijnen, net als Tamimi en Samira Hassassian.
In de beleving van veel mensen is het Israelisch-Palestijns conflict een van de ergste, ook wel 'de moeder van alle conflicten' genoemd, en is een oplossing absoluut noodzakelijk om allerlei rampen te voorkomen en de aarde voor de ondergang te behoeden. In de afgelopen maanden had Meulenbelt geen enkele blog over het vele geweld in Syrië of Egypte. Geen bloederige foto's van de doden en het overmatige geweld tegen weerloze demonstranten, geen schrijnende verhalen over de martelingen, de vernederingen en de wreedheid van het leger en de politie. En natuurlijk never nooit wat over het geweld en de vernederingen van Hamas tegen de eigen bevolking. Of hoe de PA doodzieke patiënten liever laat sterven dan naar Israel afreizen voor behandeling.
De foto's op Meulenbelts blog zijn een krachtig propagandamiddel, en dragen, met de tekst, steeds dezelfde simpele boodschap uit: Israel is wreed, uit op overheersing, en doodt doelbewust burgers uit hoofde van een verderfelijke, racistische ideologie. De Palestijnen plegen daartegen verzet, bijna altijd ongewapend en zonder enige machtsmiddelen. Zij zijn moedig, heldhaftig, redelijk, en soms wanhopig. Bijna iedere blogpost heeft een grote foto waarop Palestijnen of hun sympathisanten mooi, sympathiek en vooral menselijk staan afgebeeld, terwijl Israeli's steevast als schreeuwlelijken of onderdrukkers worden neergezet. Ik ken niemand anders die zijn blog zo strak regisseert, zo gericht op die ene boodschap, en daarmee zo effectief propaganda bedrijft.
Wordt vervolgd.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten