Het derde deel van een serie van Afshin Ellian over de Iraanse kernbom. In dit artikel schetst hij manieren om het Iraanse regime ten val te brengen zonder (kern)oorlog.
Democratie en mensenrechten moeten in Iran prevaleren boven het nucleaire programma. De beste en veiligste oplossing voor het islamitische regime is dat zij door hun eigen volk naar de hel worden geholpen.
-------------------------
Het regime in Teheran moet naar de hel
maandag 14 november 2011 09:25
Een enorme explosie in een raketopslagplaats en kazerne van de Revolutionaire Garde (RG) vlakbij Teheran heeft geleid tot paniek en verwarring binnen het islamitische regime.
Teheran heeft bekendgemaakt dat bij deze explosie ook de founding father van het raketprogramma van Iran, generaal Hassan Tehrani Moghadam van de RG, om het leven is gekomen.
Niemand gelooft dat het een incident was. Dergelijke plaatsen worden extreem goed bewaakt: alleen een selecte groep van RG-officieren heeft toegang tot de strategische wapens.
Saboteurs
Officieren van de RG zelf hebben deze explosie dus mogelijk gemaakt. Of deze saboteurs contacten hadden met het Westen of Israël, kan nooit worden vastgesteld.
Maar feit blijft dat iemand - of een groep - binnen de RG een raketbasis, met daarin een aantal Shahab-3 raketten met een bereik van 1280 kilometer, heeft opgeblazen.
Dit is een prima manier om de wereld te verlossen van dit regime. Er heerst nu wantrouwen en achterdocht bij de machthebbers: wie is er nog te vertrouwen?
Luchtaanval
Een luchtaanval op de nucleaire installatie van Iran is niet erg zinvol. Het gevaar zit in het regime zelf.
Het islamitische regime van Iran moet worden omvergeworpen, dat is de beste garantie voor vrede en veiligheid.
Is het mogelijk om een regimeverandering in Iran teweeg te brengen? Er zijn drie reële factoren die daartoe kansen bieden:
1.
Een serieus deel van de bevolking is tegen het islamitische regime, zo blijkt al sinds 2009. Deze volksoppositie heeft een kleur en een naam: de Groene Beweging.
2.
Het regime is intern ernstig verdeeld. Een conflict tussen de bende van Ahmadinejdad en die van Khamenei verzwakt het regime. Naast deze twee groepen is er nog een derde groep, namelijk de bende van oud-president Rafsanjani. Deze bendes kunnen elkaars bloed wel drinken.
3.
Het Westen is voor de eerste keer min of meer overtuigd van het existentiële gevaar van het islamitische regime voor de regio. Het belang van deze regio blijkt wel uit het feit dat hier de westerse olie vandaan komt.
Perspectieven
Deze drie factoren bieden perspectieven voor een alomvattend scenario tegen het islamitische regime.
Het Westen moet de oppositie op serieuze wijze steunen. Het gaat hier om mediasteun en technisch-financiële steun bij het organiseren van demonstraties en stakingen.
Als dergelijke steun in 2009 was verleend aan de organisatoren van de demonstraties in Iran, zat er nu wellicht een andere regering in Teheran.
Obama
Die steun bleef toen uit omdat het Witte Huis geloofde in onderhandelingen met het regime. President Barack Obama schreef twee brieven aan de Iraanse leider Khamenei.
Nu heeft Washington een ander beleid, al heeft dat nog geen concrete invulling gekregen.
Onontkoombaar
Steun aan de Groene oppositie in Iran is onontkoombaar. Wat WikiLeaks deed, kunnen de CIA en de Mosad ook doen met de gevoelige staatsdocumenten van Iran.
Zij moeten inbreken in het systeem, en vervolgens de documenten openbaar maken die betrekking hebben op de onderdrukking van de bevolking, op politieke gevangenen, en op de militaire en economische plannen van Iran.
Imago
Dit zal enorme schade toebrengen aan het imago van het regime. Deze openbaarmaking zal daarnaast de bewustwording van het volk versnellen.
Een cyberoorlog tegen de Iraanse inlichtingendiensten en de Revolutionaire Garde zal van nut zijn op de cruciale momenten waarop demonstraties staan gepland.
Als de statelijke knokploegen de verkeerde kant op gaan, kunnen de demonstranten een stad voor langere tijd ontwrichten. Ook het afluistersysteem van Iran moet in de war worden gebracht.
Diplomatie
En de diplomatie? Naast de genoemde maatregelen moet het Westen een soort Cuba-crisis veroorzaken rond het nucleaire programma van Iran.
Daarbij kunnen de Amerikanen op verzoek van Golfstaten alle schepen die naar Iran varen, controleren om de lading vast te kunnen stellen. Dit is erg vernederend voor Teheran.
Bij de Iraanse bevolking zullen hierdoor vragen rijzen over de prijs van het avontuurlijke beleid van ayatollahs.
Niks aan de hand
In de huidige situatie worden Iraniërs verkeerd ingelicht. Nog steeds denken velen op basis van de staatspropaganda dat er niets aan de hand is.
Tegelijkertijd moeten de Amerikanen bereid zijn om zichtbare militaire dreigementen te gebruiken tegen het islamitische regime.
Democratie en mensenrechten moeten in Iran prevaleren boven het nucleaire programma. De beste en veiligste oplossing voor het islamitische regime is dat zij door hun eigen volk naar de hel worden geholpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten