IMO Blog, 2011
Onlangs heeft de nieuwe website "Palestine Link" de ASN publieksprijs gewonnen. Het publiek koos uit veertig projecten door te stemmen via de website "Voor de Wereld van Morgen", een initiatief van de ASN. Uit het persbericht:
Palestine Link heeft de publieksprijs van de ASN bank Wereldprijs gewonnen. Meer dan 25 duizend bezoekers van Voor de Wereld van Morgen brachten vanaf eind september hun stem uit op een van de veertig projecten voor de publieksprijs van € 10.000,-. Met meer dan 4000 stemmen brachten zij Palestine Link naar de eerste plaats.
Voorzitter Ghada Zeidan is bijzonder blij met de steun die in Nederland blijkt te bestaan voor Palestine Link. "Waardering van een vakjury is leuk, maar waar het natuurlijk om gaat is dat onze boodschap aanslaat bij het grote publiek."
Propaganda voor morgen en mythes van gisteren
Palestine Link omschrijft zichzelf als volgt:
Nieuw in Nederland is PalestineLink. Dit is een samenwerking van betrokken Nederlanders – met Palestijnse wortels - die opkomt voor de Palestijnse nationale- en mensenrechten. PalestineLink wil daarnaast de mythen en stereotypen over de Palestijnen doorbreken en hen hun menselijke gezicht teruggeven. De berichtgeving door de media ervaart PalestineLink vaak als te eenzijdig en incompleet. Dit geldt ook voor de Nederlandse politiek.
Een pro-Palestijnse propaganda site dus, naast United Civilians for Peace, het Palestina Komitee, Dries van Agts website, EAJG, Anja Meulenbelts blog, Maarten Jan Hijmans blog, Sargasso, Joop.nl en vele anderen. Op het moment is bijna alle informatie in het Engels, maar men wil met een uitgebreidere Nederlandse sectie komen. In het Engels zijn er uiteraard vele honderden, zo niet duizenden websites van en over Palestijnen waarin hun positie klakkeloos voor de waarheid wordt aangenomen en het hele conflict aan Israel wordt geweten.
Niet alleen de website zelf, ook het projectvoorstel op grond waarvan mensen konden stemmen, zit vol met propaganda en halve waarheden en hele leugens (later meer over de website):
De kwestie Palestina, zo wordt in Nederland gedacht, is een onoplosbaar en complex conflict dat al jaren voort sleept en waaraan weinig valt te doen. Nederland denkt part noch deel te hebben aan wat daar gebeurt. Maar Nederland speelt wel degelijk een rol in het voortduren van het gewapend conflict en de bezetting van Palestina door Israël. Nederland kiest partij tegen mensen die zij niet kent, de Palestijnen.
Juist vanwege de betrokkenheid van Nederland in dit militair conflict, is het van belang dat Nederlanders Palestijnen leren kennen zoals ze zijn, slachtoffers van de Europese geschiedenis, maar vooral mensen met een eigen geschiedenis cultuur en vreedzame aspiraties voor een betere toekomst.
Nederland steunt de PA met vele miljoenen per jaar, en steunt ook diverse eenzijdige pro-Palestijnse organisaties. Ook geeft Nederland geldt aan ontwikkelingsorganisaties, die het doorsluizen naar anti-Israel projecten en organisaties zoals het radikale Electronic Intifada. Nederland kiest dan ook helemaal geen partij tegen de Palestijnen. Nederland is sinds jaar en dag voor een tweestatenoplossing, bekritiseert het nederzettingenbeleid van Israel maar ook zaken als de opruiing in Palestijnse media, waar terroristen als helden worden afgeschilderd. Nederland is voor onderhandelingen tussen beide partijen, op basis van de Roadmap, de Oslo Vredesakkoorden en resolutie 242. Binnen de EU neemt Nederland een minder eenzijdige positie in dan sommige andere landen, die ronduit vijandig zijn naar Israel en voor sancties zijn totdat Israel eenzijdig aan een aantal eisen voldoet. Het is duidelijk dat men daar bij Palestine Link ook voor is, maar dat is natuurlijk geen evenwichtig standpunt.
Vervolgens de bekende mythe dat wij (mede)verantwoordelijk zijn voor het Palestijnse lijden, dat zij slachtoffers zijn van onze geschiedenis. Daarmee wordt natuurlijk de Holocaust bedoeld, waardoor Europa 'uit schuldgevoel besloot de Joden een stukje land te geven dat niet van hun was, buiten de wil van de daar wonende mensen om'. Aldus de mythe. In werkelijkheid is het zionisme veel ouder dan de Holocaust, en vanaf eind 19e eeuw begonnen meer en meer Joden naar Palestina te emigreren. Ook in de eeuwen daarvoor waren er Joden die naar Palestina kwamen, maar zij waren geen onderdeel van een project zoals de zionistische beweging die Herzl opzette. De Arabieren in het gebied (voor het Britse Mandaat was Palestina een onderdeel van het Ottomaanse rijk, en geen apart land met een eigen nationale identiteit) waren tegen de Joodse immigranten en beschouwden hen als ongewenste vreemdelingen met een vreemde religie (of geen religie) en cultuur. De Joden bouwden beetje bij beetje een eigen nationaal thuis op, dat onder het Britse mandaat meer en meer de vorm van een semi-staat kreeg, met eigen instituties, infrastructuur, fabrieken, scholen, ziekenhuizen, een vakbond en een ondergronds leger. Er werd niks 'gegeven', er werd vooral veel opgebouwd met hard werken ondanks Arabische vijandigheden en moordpartijen. De Britten gaven uiteindelijk het mandaat (waarin de stichting van een Joods nationaal thuis was opgenomen) terug aan de VN, die in 1947 voor deling stemden. Er was daarvoor geen Arabische staat, verre van. Er was wel een semi-Joodse staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten