Thomas von der Dunk over Israel, Turkije en Egypte

 

http://www.zionism-israel.com/blog/archives/00000590.html

IMO Blog, 2011

Thomas von der Dunk is terug met een flitsende volkomen voorspelbare column over Israel op de Volkskrant online. Hij heeft natuurlijk al te lang niks van zich laten horen; zo'n man leeft van aandacht. Of het waar is wat je schrijft doet er dan niet zo toe, gedurfde en omstreden uitspraken staan garant voor aandacht.
Okay dan, hier mijn bijdrage aan die aandacht.


Het is moeilijk het huidige gedreig en getreiter van Turkije zonder meer te verdedigen, dus stelt Von der Dunk dat Turkije Israel met 'gelijke munt terugbetaalt'. De nare behandeling van de Israelische toeristen in Turkije is niet anders dan wat veel passagiers op Ben Goerion dagelijks ervaren. En de diplomatieke vernederingen aan het adres van Israel zijn niet anders dan de vernederingen van de Turkse ambassadeur in Israel vorig jaar. Ook het toegeven aan de eigen extremisten in Turkije zou niet anders zijn dan hoe Netanjahoe naar de pijpen danst van de kolonistenbeweging.

Vervolgens vervalt Von der Dunk in zijn oude clichés en Israel bashing, nog even uitleggend dat het heel logisch is dat Erdogan, Egypte en de hele Arabische wereld nu zo vol haat tegen Israel zitten. De oude leiders hebben immers te lang weggekeken toen de Palestijnen werden onderdrukt, en die opgekropte woede moet er een keer uit. Mind you dat de bevolking in de eerste plaats zelf werd onderdrukt en uitgebuit, dat talloze minderheden en dissidenten werden vervolgd en gevangengezet, dat de corrupte leiders zich verrijkten ten koste van het volk. Om de volkswoede af te wentelen hielden zij het vijandbeeld tegen Israel in stand, demoniseerden de Joden als de grote duivels die uit zijn op wereldheerschappij en alle moslims dan zullen vernietigen, terwijl ze ondertussen geen poot uitstaken voor de Palestijnen, die zogenaamd zo vreselijk onderdrukt werden door Israel. Deze hypocrisie stelt Von der Dunk natuurlijk niet aan de orde, dus hij wringt zich in bochten als:

Maar de Egyptenaren bleken plots niet zins om zich omwille van Israëls gemoedsrust nog langer door Mubarak te laten ringeloren. De omwentelingen in Cairo hebben zo tot gevolg dat door de nieuwe machthebbers veel meer rekening met de Arabische publieke opinie moet worden gehouden dan voorheen.

Juist ja, 'Mubarak, de grote zionist': altijd op de bres voor Israel. Bloeiende culturele en handelsbetrekkingen werden onderhouden tussen beide landen, de Egyptische top liet zich graag verwennen in Israelische vijf sterren hotels terwijl de Palestijnen crepeerden. En altijd maar Israel verdedigen in de internationale arena. Studenten en veelbelovende journalisten werden naar Israel gestuurd om een jaartje praktijkervaring op te doen. Vanuit de moskeeën werd in opdracht van de staat slechts verzoening gepredikt en uitgelegd hoeveel Joden en Arabieren gemeen hebben en hoe mooi het is in gelijkwaardigheid naast een soevereine en welvarende Joodse staat te leven. De media benadrukten Israels oprechte vredespogingen en hekelden Palestijns terrorisme. Maar nu is alles anders, nu pikken de Egyptenaren het niet meer, nu laten ze zich niks meer wijsmaken. Zionist Mubarak is eindelijk ontmaskerd en afgezet.

Wegkijken
En in Ankara heeft Erdogan, inziende dat een EU-lidmaatschap er op afzienbare termijn niet inzit, besloten nu de steven te wenden: hij zet in op een leidende rol in het Nieuwe Midden-Oosten, waarvan de contouren weliswaar nog zeer onduidelijk zijn, maar één ding wel vast staat: het zal niet langer meer zo makkelijk wegkijken bij wangedrag van Israël, al was het maar om de Arabische aartsvijand Iran niet teveel ruimte te geven.

Ja, ook in Turkije heeft men eindelijk het licht gezien: Israel is een schurkenstaat! Die paar duizend Koerdische dorpen die zijn verwoest, de honderdduizenden Koerden die gedwongen moesten verhuizen en assimileren, de aanvallen op Koerdische dorpen in Irak, de straffen op het praten van Koerdisch of het dragen van de vlag, de gevangenisstraffen voor het spreken over de Armeense genocide, het is allemaal niks vergeleken bij de Wandaden van Schurkenstaat Israel. Wat goed dat het volk dat eindelijk ziet en Erdogan daar op in speelt.
(Hier meer over het verschil tussen Israel en Turkije.)

Wie blind aan de zijde van Israël blijft staan, riskeert nu zelf in het Midden-Oosten een isolement - zeker zolang in West-Jeruzalem een regering zit die weigert serieus over de oprichting van een Palestijnse staat te praten, omdat zij daaraan op papier absurde eenzijdige voorwaarden verbindt, en op de grond de creatie ervan verhindert door de illegale nederzettingen steeds verder uit te breiden.

Wie niet meegaat in deze hetze, riskeert wel meer dan een isolement helaas. Woedende menigten hebben de om de Israelische ambassade in Cairo gebouwde muur alweer gedeeltelijk afgebroken en de ambassade bestormd. Al eerder voelden Israeli's zich niet veilig tijdens de protesten, toen alles en iedereen er weer eens van werd beschuldigd eigenlijk een agent van de zionisten te zijn. Een ergere beschuldiging is haast niet denkbaar in de Arabische wereld.
Na deze onzin over de veranderingen in de Arabische wereld liegt Von der Dunk verder dat Israel tegen onderhandelingen is:

'Njet'
De Israëlische legitimatie van het eigen njet is voor die fundamentele onwil illustratief: zolang de Palestijnen verdeeld zijn, heet het dat er geen gesprekspartner is, en tegelijk wordt ook elke Palestijnse poging om zich wèl te verenigen met een veto getroffen. Zowel als Abbas alleen blijft staan, als wanneer hij met Hamas gaat praten, geeft Netanyahu niet thuis.

Welke onwil, Von der Dunk? Ik heb pasgeleden nog in de Jerusalem Post gelezen dat Netanjahoe de Palestijnen oproept te onderhandelen. Ik heb dat overigens vaak gelezen: kom zonder voorwaarden vooraf naar de onderhandelingstafel, dan gaan we het daar hebben over nederzettingen en Jeruzalem en grenzen en erkenning en veiligheid. Volgens Israel is er dus wel een partner, namelijk de Palestijnse Autoriteit, ondanks alle opruiing en verheerlijking van geweld etc. en de weigering Israel echt te erkennen. Wanneer er een eenheidsregering is of daar serieus over gepraat wordt is er voor Israel wel een probleem, want Hamas is nog wat extremer en eenduidiger in haar afwijzing van Israel en pleit nog wat openlijker voor het doden van zoveel mogelijk burgers om het gehele land te bevrijden.

Ofwel men breekt radicaal met de neokoloniale landroofpolitiek en zet serieus in op een vergelijk met de Palestijnen. Die hebben al aangekondigd hun land binnenkort door de Verenigde Naties te willen laten erkennen.

Ah, zo kennen we Von der Dunk. Hij sprak ook al van de Geroofde Gebieden. Alsof in die gebieden een Palestijnse staat was gevestigd die vreedzaam naast Israel wilde leven en Israel die zomaar binnenviel, de bevolking verjoeg en de gebieden leegroofde. Alsof niet de Arabieren het delingsplan afwezen en een oorlog begonnen, en in 1967 wederom de Arabieren begonnen en Jordanië bombardementen op West Jeruzalem uitvoerde. Israel heeft die gebieden in de eerste plaats uit zelfverdediging veroverd en uit veiligheidsoverwegingen geweigerd er weg te gaan zonder vredesverdrag en erkenning. De Arabische weigering met Israel te praten en de voortdurende oorlogsretoriek heeft de kolonistenbeweging erg in de kaart gespeeld, en geleid tot het desastreuze nederzettingenproject.

Zo'n tweederde van de gewone leden van de Algemene Vergadering, het westerse meten met twee maten beu, zal daar ongetwijfeld toe overgaan. Dat zet ook Europa en Amerika meteen voor het blok: wat is belangrijker - blinde steun aan een steeds verder ontsporend Israël, of een werkbare relatie met de Arabieren?

Zo'n tweederde van de gewone leden van de Algemene Vergadering stemt automatisch voor iedere anti-Israel en pro-Palestijnse resolutie, ongeacht de inhoud. Dit zijn de landen van de islamitische conferentie aangevuld met een aantal landen die vroeger met de communisten meestemden en zogenaamde niet gelieerden. Deze zelfde meerderheid houdt in de 'Mensenrechtenraad' de wreedste dictaturen de hand boven het hoofd (Soedan, Iran) en veroordeelt alleen Israel. Von der Dunk vindt dit blijkbaar een prima praktijk en heeft er geen moeite mee dat landen als Pakistan en Saudi-Arabië en tot voor kort Libië Israel de les lezen en zelf buiten schot blijven. Over het meten met twee maten gesproken. Zie ook: Israel en de VN.

De tijd dat het Westen Israel zonder meer steunde is overigens lang voorbij, voor zover die ooit heeft bestaan. Zoals ik in mijn vorige stukje uitlegde, is de Palestijnse staatsuitroeping en VN erkenning daarvan slecht voor de vrede. De Palestijnen omzeilen de onderhandelingen, waarin ze zelf ook concessies zullen moeten doen, en menen net als Von der Dunk dat Israel de enige schuldige is, dat zij slechts rechten hebben en Israel slechts plichten.

Tot slot nog wat over de titel van dit stukje vol clichés en onwaarheden: het VN rapport gaf Israel grotendeels gelijk en is daarmee zeker een overwinning voor Israel. Het komt niet vaak voor dat de VN een evenwichtig oordeel velt over iets dat Israel doet en de woede van Turkije heeft daar zeker mee te maken. Von der Dunk en andere antizionisten bagatelliseren dit en dikken de kritiek in het rapport aan. Ook negeren zij de belangrijke conclusie dat de Gaza blokkade legaal is en de soldaten op de Mavi Marmara uit zelfverdediging handelden. We lezen nu nog exact dezelfde onzinverhalen over de 'illegale blokkade' en 'collectief straffen' en het 'zomaar aanvallen van ongewapende vredesactivisten'.

Ik weet niet wat Von der Dunk in zijn vakantie heeft gedaan, maar hij heeft zich niet in het Israelisch-Palestijns conflict verdiept of besloten om voortaan geen afgekloven clichés meer te produceren maar met originele onderwerpen en verrassende invalshoeken de Volkskrant waar voor zijn geld te geven.

Ratna Pelle