Dries van Agt in Elsevier

http://www.zionism-israel.com/blog/archives/00000583.html

IMO Blog, 2011

Het is altijd weer verbluffend om te lezen hoe Dries van Agt recht praat wat krom is en krom praat wat recht is, en vol overtuiging is dat hij moreel aan de goede kant staat. Nooit enige twijfel, nooit enige nuance, nooit het idee dat sommige dingen misschien toch wat ingewikkelder liggen.

Hij schrijft in Elsevier:


'Boekestijn zegt dat ik over Israël 'zulke eenzijdige standpunten' inneem. Zo lever ik kritiek op de democratie van Israël, terwijl ik zwijg over het totaal ontbreken van democratie in Syrië. Over Israël schreef ik dat de democratie aldaar niet volwaardig is. Syrië heb ik in dat verband niet genoemd, geen enkel Arabisch of niet-Arabisch land trouwens. Mijn website gaat immers alleen over het conflict tussen Israël en Palestina. Bij dat onderwerp doet het wel zeer ter zake dat Israël en zijn protagonisten voortdurend goede sier proberen te maken met de beweerdelijk onberispelijke kwaliteit van de democratie in dat land,' aldus Van Agt.

Dat is nou juist het probleem, dat hij Syrië niet noemt en geen enkel ander land. Geen enkele democratie is volmaakt, maar Israel heeft tenminste een democratie en dat is in deze wereld, en zeker in een regio met zoveel spanningen en (religieus) extremisme en omringd door corrupte dictators en koningen, alles behalve vanzelfsprekend. Je kunt Israels gedrag niet isoleren van haar omgeving en haar vijanden en de gevaren die daaruit voortkomen. Iedere democratie neemt omstreden maatregelen wanneer hij zich bedreigd voelt, en vaak wordt hard opgetreden tegen terroristische organisaties of extremisten (Rote Armee Fraction, IRA, ETA, VS tegen Al Qaida). Er is altijd een spanningsveld tussen de idealen van een werkelijk open samenleving en de realiteit van extremisten die daar misbruik van (proberen te) maken. Hoeveel ruimte moet je hun bieden, hoeveel kan de democratie aan, hoeveel gevaar loopt men? Het zou interessant zijn om eens te vergelijken hoe verschillende landen daarmee om zijn gegaan en hoe dat heeft uitgepakt, niet om er een zwart te maken, maar om er meer helderheid over te krijgen en een beter perspectief.

Wanneer je naar het Midden-Oosten kijkt, valt meteen op dat Israel de enige Westerse democratie is met werkelijke vrijheid van meningsuiting, onafhankelijke rechtspraak, vrijheid van religie, een zeer levendig debat in de media en talloze groeperingen die scherpe kritiek hebben op de staat en daar zeer open voor uit komen. Er is simpelweg geen enkel vergelijk met andere landen uit de regio, ook niet met Turkije waar schrijvers voor hun mening worden opgepakt en je het niet over de Armeense genocide mag hebben. Dat is natuurlijk problematisch voor mensen die een hekel aan Israel hebben, en ons willen doen geloven dat Israel op een of andere manier de oorzaak is voor veel, zo niet alle problemen in het Midden-Oosten. En dus roepen ze de hele tijd dat die vergelijking niet eerlijk is, dat het daar niet om gaat en dat er in Israel ook van alles niet in orde is.

Er zijn weinig mensen die beweren dat Israel perfect is of dat de democratie er 'onberispelijk' is. Iedereen die ik ken en pro-Israel is heeft wel kritiek, en is boos of ontevreden over bepaalde zaken. Zelf heb ik ook de nodige kritiek. Op de te grote toegeeflijkheid tegenover sommige orthodoxe Joden die hun normen aan iedereen willen opleggen, op de te milde houding tegenover gewelddadige kolonisten en de 'buitenposten', op de weinige aandacht voor natuur en milieu, op het niet of traag reageren op kritiek van binnenuit en voorgestelde veranderingen, de bureaucratie, het feit dat met sabbat geen openbaar vervoer rijdt enz. enz. Maar veel van deze dingen zijn in Israel een stuk beter dan in de omliggende landen, en in de meeste landen.

Het is nogal onrealistisch om het conflict tussen Israel en de Palestijnen te scheiden van Israels conflict met een groot deel van de Arabische wereld. Sympathisanten van de Palestijnen doen dat graag, want dan kunnen ze Israel als enorm sterk tegenover machteloze en weerloze Palestijnen neerzetten. Maar als je bedenkt dat Hamas wordt gesteund, getraind en bewapend door Iran en Hezbollah (dat op zijn beurt eveneens door Iran en door Syrië wordt gesteund en bewapend) en ook de Islamitische Jihad en andere terroristische organisaties steun uit Iran of Arabische staten krijgen, dan zie je al hoe absurd dat is. Tussen 1948 en 1967 werden Palestijnse groeperingen bewapend en getraind in Syrië en Egypte, van waaruit ze in Israel aanslagen pleegden of bommen legden. Tot de 'Zwarte September' in 1970 zat de PLO in Jordanië, daarna in Libanon, van waaruit geregeld bussen in Israel werden gekaapt. De Arabische Liga heeft de Palestijnse zaak altijd als een kernzaak beschouwd, heeft een boycot van Israel afgekondigd nog voordat het land officieel bestond en voert op vele wijze actie tegen Israel, tegenwoordig vooral diplomatiek. Maar een Libanees parlementslid van Hezbollah droomde vorige week weer hardop dat na de Amerikaanse terugtrekking uit Irak, Iran, Irak, Syrië en Hezbollah samen Israel zullen vernietigen.

Vervolgens gaat de oud-premier in op enkele opmerkingen van Boekestijn over Hamas. De columnist meent dat Van Agt zich moet ergeren aan de Palestijnse organisatie, die Israël niet erkent.

'Welk Israël? Dat van de VN-resolutie van 1947, het veel grotere Israël dat na de onafhankelijkheidsoorlog ontstond of een nog groter gebied dat mede (een deel van) de na 1967 gekoloniseerde gebieden omvat? Let wel dat Israël zijn eigen grenzen niet heeft bepaald! De PLO, toen nog onder Yasser Arafat, heeft al in 1998 viervijfde deel van historisch Palestina aan Israël afgestaan zonder dat het daarvoor ooit iets heeft teruggekregen. Hamas zegt nu: gelijk oversteken, dus jullie moeten tegelijkertijd onze staat Palestina erkennen. Dat is allerminst onredelijk.'
Van Agt concludeert dat geen van Boekestijns verwijten steek houden. Hamas is volgens hem wel degelijk bereid zich neer te leggen bij een tweestatenoplossing, 'indien redelijk verlopende onderhandelingen met Israël daarin zouden uitmonden en die uitkomst dan door het Palestijnse volk in een referendum zou worden aanvaard.'

"...het veel grotere Israël dat na de onafhankelijkheidsoorlog ontstond" - Dat is een goeie. Bij antizionisten pikte Israel altijd zomaar een heleboel extra land in. Als je er vervolgens op wijst dat de Palestijnen het delingsplan afwezen en een oorlog begonnen, vinden ze dat helemaal terecht, want zij waren met meer en dus hadden ze ook recht op meer land (dat het Israelische deel voor 60% uit woestijn bestond vergeten we even). Dat je een oorlog ook kunt verliezen en die consequenties ook moet accepteren, dat klopt dan natuurlijk weer niet. De Palestijnen hadden hun case gemaakt (of niet, want ze weigerden met het mandaat en de VN mee te werken en ook maar iets met de Joden te maken te hebben, maar dat was hun eigen keuze). De Joden hadden hun case gemaakt. En de VN had besloten. Mensen die zoveel om het internationaal recht geven als Van Agt beweert te doen, zouden daar respect voor moeten hebben, en het beginnen van een oorlog omdat je bij de VN je zin niet krijgt moeten afkeuren. De Arabieren in Palestina (en daarbuiten) wezen ieder compromis af, ook voorstellen in 1937 waarbij een Joodse staat maar 20% van het mandaatgebied zou bevatten. Ook Hamas is tegen ieder compromis en dus doen de grenzen van Israel er voor wat betreft het standpunt van Hamas niet toe. Laat Hamas zich positief uitspreken over het principe dat de Joden een volk zijn en recht hebben op zelfbeschikking in een deel van het land van de rivier tot de zee, zonder verdere grenzen te noemen. Hebben ze nog nooit gedaan, en dat is geen toeval.

Wanneer en waar heeft Hamas laten weten voor een tweestatenoplossing te zijn? Dit is een veelgehoorde mythe waar echt niks van klopt. Hamas zegt continu dat het tegen vrede, tegen onderhandelingen en tegen Israel is. Een tweestatenoplossing zonder Israel en onderhandelingen lijkt me lastig, maar misschien wil men twee Arabische staten creëren. Binnen Fatah is dit de gewenste oplossing, en ook een meerderheid van de Palestijnen staat daar achter volgens een recente enquête: het land bevrijden in fases, dus eerst een staat op de Westoever en Gaza en daarna de rest van Israel bevrijden. Met 'redelijk verlopende onderhandelingen' bedoelt Van Agt wellicht dat Israel accepteert dat de nakomelingen van miljoenen vluchtelingen naar Israel mogen emigreren, de Wet op de Terugkeer wordt afgeschaft en ook alle Joodse symbolen verdwijnen. Van Yad Vashem wordt een Nakba museum gemaakt en Israeli's die buiten Israel zijn geboren worden gedwongen uitgezet?

Arafat heeft geen viervijfde van Palestina afgestaan, want hij had dit gebied nooit in bezit. Hij heeft de Palestijnse claim erop ook nooit opgegeven, en bleef in het Arabisch de bevrijding van het hele gebied prediken zoals ook Fatah dat nu doet en de door de Palestijnse Autoriteit gecontroleerde media. Verschillende hooggeplaatste PA functionarissen hebben zich tegen de tweestatenoplossing en erkenning van Israel uitgesproken.

Arafat heeft er een heleboel voor teruggekregen: hij mocht als een koning (raïs) terugkeren naar de Gazastrook met een gevolg van duizenden PLO vriendjes die bij vliegtuigkapingen en andere ongein betrokken waren geweest. Er werd een voorlopige Palestijnse regering opgezet die allerlei bevoegdheden kreeg en wapens en training van de VS, en Israel droeg steeds meer land over aan de PA. De Palestijnen kregen ambassades en erkenning en werden in het buitenland uitgenodigd. En men kreeg, niet te vergeten, een enorme bak geld om de eigen organisatie goed te laten verlopen en om de vrede te bevorderen. Van dit geld wordt nu onder andere aan terroristen die in Israelische gevangenissen zitten een maandelijks salaris uitbetaald. Hoe langer ze zitten, hoe meer ze krijgen. Gewone autodieven krijgen overigens niks, het gaat specifiek om plegers van geweld tegen Israel.

Ik concludeer dan ook dat geen van Van Agts verwijten steek houden. Misschien moeten de media eens ophouden met iedere scheet van Van Agt te rapporteren als ware het een serieuze, weldoordachte zaak. Hoewel, hij maakt het je soms wel heel makkelijk om aan te tonen hoe onzinnig veel is wat er over Israel wordt uitgekraamd, vooral door zogenaamde critici.

Ratna Pelle