Abbas en Netanjahoe samen aan tafel: concessies op het menu?

http://www.zionism-israel.com/blog/archives/00000487.html

IMO Blog, 2010

Na de eerste ontmoeting tussen Abbas en Netanjahoe afgelopen week in Washington is het 'blame gamen' al losgebarsten, en vallen de doemscenario's over ons heen. Het eerste en grootste obstakel lijkt de bouw in de nederzettingen te zijn. Abbas heeft aangekondigd met de onderhandelingen te zullen stoppen als Israël op 26 september de bouwstop niet voortzet, en het is waarschijnlijk dat Israël weer beperkt gaat bouwen. Volgens de meeste analisten zal er in de blokken weer gebouwd gaan worden maar niet in de geïsoleerde nederzettingen, en Abbas heeft al gezegd daar niet mee te kunnen instemmen. Een obstakel dat de media doorgaans ontgaat, is dat Abbas wederom geen enkele concessie wil doen. Zo zei hij onlangs:

"I will not give up on any of the constants and if they ask me to make concessions on the right of refugees or the 1967 borders, I will leave. I will not accept it on myself to sign on one single concession," he concluded.

En bij het begin van de vredesbesprekingen zei hij:

The Palestine Liberation Organization is taking part in these negotiations... We will not relinquish our rights and claims... and we will continue to insist on a just solution for Palestinian refugees in accordance with international law.

De Palestijnse ambassadeur in Teheran maakte het helemaal bont:

"With reliance upon Grace of Almighty God and through solidarity of world Muslims, we hope to witness complete eradication of the fabricated regime in due course," Zawawi said.

Deze man is door de Palestijnse Autoriteit aangesteld, die overigens is opgezet tijdens het Oslo vredesproces om vrede met Israël te sluiten. Een ambassadeur spreekt altijd namens zijn land en regering. Helaas halen deze woorden de voorpagina van de NRC niet, zoals die van rabbi Ovadia Yosef, die overigens op eigen naam sprak.

Ook wordt onterecht beweerd, bijvoorbeeld in het NOS journaal van vorige week, dat zowel Abbas als Netanjahoe er met de haren bij zijn gesleept en eigenlijk geen zin hadden in de onderhandelingen. In werkelijkheid roept Netanjahoe als vanaf het begin van zijn ambtstermijn als premier op tot directe onderhandelingen en is het Abbas die dat weigerde en met steeds weer nieuwe voorwaarden kwam. Acceptatie van een tweestatenoplossing, een bouwstop op de Westoever, een bouwstop ook voor Oost Jeruzalem, de pre-1967 wapenstilstandslijnen erkennen als basis voor de toekomstige grenzen, etc. etc. De indirecte besprekingen kwamen er omdat Abbas geen directe onderhandelingen wilde. Israël heeft aan een aantal voorwaarden van Abbas voldaan, en bovendien de bewegingsvrijheid van Palestijnen aanzienlijk vergroot. Israëlische Arabieren mogen ook weer naar de Westoever reizen. Het is natuurlijk allemaal niet genoeg, en Abbas heeft de bouwstop, die in feite ook geldt voor Oost Jeruzalem, dan ook niet gebruikt om te gaan onderhandelen, maar daarmee gewacht totdat die bijna afgelopen is. Je gaat haast denken dat hij het expres doet om dadelijk een goed excuus te hebben om uit de onderhandelingen te stappen.

Een van de grootste obstakels die ik zie is het feit dat de PA regering op de Westoever geweld blijft verheerlijken, en heel Israël als bezet Palestina voorstelt. Kinderen wordt geleerd dat Jaffa en Haifa bezette steden zijn die in de toekomst hopelijk weer onder Palestijns gezag komen. Ook uit opmerkingen van Fatah en PA functionarissen blijkt dat men Israël helemaal niet erkent, en niet bereid is tot vrede met Israël. Deze uitspraken komen nooit in onze kranten en wanneer je ze daarop wijst, beweert men dat dat niet ter zake doet.

Elder of Ziyon wijst op het opportunisme van Saeb Erekat, en maakt hem zelfs uit voor leugenaar omdat hij geregeld andere dingen zegt voor zijn eigen publiek dan voor de internationale gemeenschap, zoals uit dit filmpje blijkt.

Ook in de Jerusalem Post wordt gewezen op de tegenstrijdige berichten die Palestijnse onderhandelaars afgeven:

Following last week's ceremony in Washington, the chief Palestinian negotiator, Saeb Erekat, gave a series of interviews to various media outlets.

In one interview, he was quoted as saying that Prime Minister Binyamin Netanyahu was not serious about reaching peace with the Palestinians and that his only goal was to waste time. Erekat later issued a denial, saying his words had been taken out of context.

In another interview, Erekat was quoted as saying that Israel and the Palestinians had agreed in Washington on the core issues that would be discussed during the direct talks. Later that day he was quoted by a different newspaper as saying that the two sides had yet to agree on the agenda of the negotiations.

Dagblad De Pers zwijgt natuurlijk over dergelijke zaken, maar hekelt naar goed anti-Israël gebruik wel uitgebreid het opportunisme van Netanjahoe, die voor eigen publiek gezegd zou hebben dat hij vrolijk doorgaat met bouwen en voor internationaal publiek dat alles op tafel ligt tijdens de besprekingen. Ook zou hij voor eigen publiek Jeruzalem ondeelbaar hebben genoemd ('de stad is en blijft van Israël') en men vindt het tegenstrijdig dat hij voor eigen publiek vrede definieert als een 'veilige Israëlische staat en een stuk land voor de Palestijnen waarover Israël de controle houdt' terwijl hij voor internationaal zei: "Ik ben hier gekomen om een historisch compromis te vinden, opdat beide volken vrede, veiligheid en waardigheid kennen". Er staat geen bron bij, dus het is niet na te zoeken wat hij wanneer of waar precies heeft gezegd, wat ik nogal onprofessioneel vind voor een krant. De grote vraag is natuurlijk wat je onder 'controle' verstaat. Netanjahoe zal bedoelen dat in ieder geval voorkomen moet worden dat er een 'Hamasstan' wordt gebouwd en tjokvol wapens gestopt die gericht zijn op Israël. Israëlische controle op veiligheidsgebied vindt hij denk ik geen tegenstelling met een waardig en vredig leven voor de Palestijnen, en dit is ook niet perse tegenstrijdig. Ik zou graag de originele tekst zien wat betreft die controle om te kunnen beoordelen in hoeverre dit een inbreuk maakt op Palestijnse soevereiniteit. Ik ben de quote zelf niet in Israëlische kranten tegengekomen, ook niet in Haaretz. Ik kan mij wel erg goed voorstellen dat de Palestijnen niet erg gecharmeerd zijn van het idee dat ze onder Israëlische controle blijven.

Wat betreft de bouwstop: wanneer de Palestijnen met een serieuze concessie over de brug zouden komen, zoals erkenning van Israël als Joodse staat, of erkenning dat de vluchtelingen en hun nakomelingen niet in grote getale naar Israël kunnen terugkeren, of erkenning van Joodse rechten in Jeruzalem, dan is zo'n verlenging zeker bespreekbaar en kan Netanjahoe dat ook verkopen in zijn coalitie. Maar een beperkte hervatting in de blokken lijkt me ook te verdedigen. Immers, Israël zet er op in om die te kunnen houden en eerdere vredesvoorstellen zoals de Clinton parameters en het Geneefse Akkoord voorzien daar ook (gedeeltelijk) in.

Dit is wat een commentator in Haaretz schreef:

The prime minister is entering negotiations with two primary demands: Palestinian recognition of Israel as the "state of the Jewish people"; and the stationing of the Israeli army in the Jordan Valley, along the eastern border of a future Palestinian state, as a buffer against the smuggling of rockets and other heavy weapons.

He also wants Jewish settlements in the Etzion Bloc to remain in Israel, as well as Ma'aleh Adumim and Ariel, and he is committed to the unity of Jerusalem. These principles are no different from what Barak and Olmert proposed to the Palestinians at Camp David and Annapolis, respectively.

Since resuming the post of prime minister, Netanyahu has not set foot anywhere beyond the so-called Olmert map - which roughly follows the route of the security barrier, with lands swaps. More importantly, he has not said that the settlements are important for Israel's security.

This is not to say he has decided to evacuate settlements beyond the settlement blocs and hand them to the Palestinian state. It does, however, mean that his opening position provides room for compromise with the Palestinians as long as they don't take an "all or nothing" stance.

In eerdere akkoorden was Israël bereid om minstens 95% van de Westoever aan de Palestijnen over te dragen, en dat lijkt me lastig als men zowel Maaleh Adumim, Ariel als Gush Etzion wil houden. Ook waren Olmert en Barak bereid om de nederzettingenblokken in ieder geval gedeeltelijk te compenseren door een landruil (in het voorstel van Olmert zelfs geheel), en zij waren eveneens bereid tot een vorm van deling van Jeruzalem. Dat laat onverlet dat de positie van Netanjahoe niet principieel verschilt van die van Barak en Olmert, en deze posities vrij goed de Israëlische consensus weerspiegelen. Hierbij moet worden opgemerkt dat het bij bovenstaande beschrijving om de 'opening position' van Netanjahoe gaat, niet het eindcompromis waartoe hij mogelijk bereid zal zijn. Netanjahoe is geen vredesduif, maar is ook niet de hardliner die veel media ervan maken. Hij is een pragmaticus, die net als Abbas met tegenstand binnen een deel van zijn eigen partij en kabinet heeft te maken, en anderzijds met druk vanuit Amerika. Beiden hebben ook met (religieuze) extremisten te maken die de vredesonderhandelingen graag zien mislukken en God daar graag een handje bij helpen. In tegenstelling tot Abbas heeft Netanjahoe echter met een publiek te maken dat voor het merendeel achter een tweestatenoplossing staat en de noodzaak inziet van compromissen. En in tegenstelling tot Abbas is zijn termijn als premier nog niet verlopen en wordt hij door het merendeel van het publiek gesteund in de onderhandelingen met de Palestijnen. Maar in tegenstelling tot Abbas wordt hij door veel Westerse commentatoren al als de schuldige van het waarschijnlijke mislukken van de onderhandelingen aangewezen.

Wordt vervolgd.

Ratna Pelle