Een sterke blog van Wim de Bie over de voorkant van de Volkskrant afgelopen zaterdag, met wel erg veel aandacht voor een nieuw boek over Joodse collaboratie tijdens de Tweede Wereldoorlog. 120 Joodse Nederlanders zouden indertijd hebben meegewerkt aan het opsporen van onderduikers. Wat ik overigens een klein aantal vind op een bevolking van 140.000 Joden. Hoeveel Nederlanders collaboreerden er? Joden die collaboreerden hoopten zo naar ik aanneem zelf te kunnen blijven leven, terwijl de meeste Nederlandse collaborateurs niet voor zo'n dilemma stonden, en Joden aangaven voor geld.
Volgens De Bie is die overdreven aandacht niet helemaal fris:
Niet helemaal fris vind ik de overdreven aandacht voor dit boek op de voorpagina van de Volkskrant. Echt nieuws is het dus niet. Het is wel suggestief : 'Dit mag nu gezegd.' Of: 'Alles goed en wel, maar zelf waren ze ook niet… hè?'
Daarom maar weer 's, voor alle duidelijkheid: in de Tweede Wereldoorlog werden 100.000 NEDERLANDERS opgepakt, weggevoerd en vermoord.
Ik gebruik kapitalen, omdat zo langzamerhand met de benaming 'de Joden' de idee gaat postvatten dat het hier om een aparte bevolkingsgroep gaat. Dat doet Van der Zee ook met z'n 'zeker 120 in Nederland wonende Joden'.
De slachtoffers van de ramp waren medeburgers die door de Nazi's werden gestigmatiseerd met het stempel Jood. Laten we dat niet overnemen. Het gaat dus om Nederlanders (velen niet gelovig) van Joodse origine.
Mee eens, op de een of andere manier lijkt het toch iets minder confronterend wanneer over 100.000 Joden wordt gesproken dan over Nederlanders, en die hypocrisie legt De Bie heel scherp bloot. Alleen die opmerking dat vele van die Joden niet gelovig waren vind ik dan weer een beetje raar. Wat doet dat ertoe? Waren zij minder goede Nederlanders als een meerderheid wel gelovig was geweest?
RP (met dank aan IsraNed)
--------------
Geen opmerkingen:
Een reactie posten