Een blinde vlek op links (2)

http://www.israel-palestina.info/actueel/2017/04/02/blinde-vlek-op-links-2/

 

= IMO Blog =

* Vervolg op: Een blinde vlek op links

Overigens is ook niet alle steun van rechts voor Israel even brandschoon. Extreemrechts en extreemlinks ontmoeten elkaar weleens in bizarre anti-Westerse complottheorieën waarin ook de Joden geen al te fraaie rol spelen. Op de site van Stormfront worden soms artikelen gepost van pro-Palestina sites en op pro-Palestina demonstraties zijn weleens extreemrechtse mensen te zien geweest. In andere landen is die link sterker dan bij ons, zoals het Duitse AfD waarin het neonazi gedachtegoed niet afwezig is. Ik kom hier in een volgend artikel nog op terug.

Gematigd rechtse partijen zetten in het buitenlandse beleid vaak handel en ons eigen belang vóór de hulp aan armere landen. Voor hen is Israel een aantrekkelijke handelspartner vanwege de hoogwaardige technologische sector, de vele innovaties, de handelsgeest en het relatief westerse karakter en cultuur van het land. In de jaren ’70, toen Israel een linkse regering had en de Kibboetsen floreerden, had de PvdA nauwe banden met Israel en was de VVD veel terughoudender; men wilde de relaties met de Arabische landen (olie) niet op het spel zetten voor ideologisch gekleurde steun voor dit kleine linkse landje. En waar velen in de pro-Israel scene nu rechts prijzen omdat ze Israel steunen, sluit men vaak de ogen voor de steun van datzelfde rechts voor vreselijke dictaturen.

Links laat graag haar principes gelden in het buitenlandse beleid en is daarmee vatbaar voor symboolpolitiek en selectieve verontwaardiging. Het is nou eenmaal moeilijk je tegelijkertijd kwaad te maken over mensenrechtenschendingen door tientallen landen en groeperingen. Daarbij is het fijn als de zaken een beetje duidelijk zijn: er moet dus een duidelijk sterkere en onderdrukkende partij aan te wijzen zijn, en veel conflicten zijn daar veel te ondoorzichtig en verwarrend voor. Als die partij nou ook nog eens ‘wit’ is en westers, is dat helemaal mooi, want een land of volk dat zelf zeer onder het Westerse imperialisme te lijden heeft gehad, dat is toch wat lastiger aan te pakken. – Oeps, wacht even, hebben wij de Joden niet… Nee, dat waren de nazi’s, wij hebben ze juist proberen te helpen, wij konden daar toch ook verder niks aan doen? En de Joden maken deel uit van onze Judeo-christelijke cultuur, en daarom mogen wij ze aan de allerhoogste normen houden, ongeacht waar ze wonen en wat hun buren allemaal uitspoken.

Israel is voor journalisten een, relatief gezien, fijne en relaxte plek om te zitten en verslag vandaan te doen. Veilig, zaken zijn er goed geregeld, er is vrijheid van meningsuiting en relatief veel bewegingsvrijheid etc. In de meeste oorlogsgebieden lopen journalisten veel meer gevaar te worden ontvoerd door rebellen, of door de regering in de gevangenis gegooid of op zijn minst uitgezet, en moeten ze meer rekening houden met censuur. En omdat er zoveel journalisten in Israel zitten, krijgen we ook zoveel beelden te zien. Zonder beelden geen nieuws tegenwoordig. En die beelden roepen woede en afgrijzen en mededogen etc. op, en de roep om iets te doen want er is al zoveel onrecht dat we machteloos aan moeten zien. Niemand roept serieus op om Noord-Korea nog maar eens te veroordelen want dat heeft geen enkele zin. Tegen grote landen als China of Rusland leggen we het simpelweg af, al houdt links ook wat dat betreft wel van symboolpolitiek. Maar een klein en kwetsbaar en toch ook machtig land, waarmee we vrij veel handel drijven en ons verbonden voelen, en dat dan vervolgens van alles doet dat er op de tv niet zo fraai uitziet, dat is een aantrekkelijk doelwit om drukmiddelen tegen in te zetten.

Een groot deel van links heeft tot begin jaren ’80 zijn ogen gesloten voor de verschrikkingen van het communisme in de Sovjet-Unie en China. Ja, men wist dat er niet zulke fraaie dingen gebeurden, men wist dat sommige zaken wel heel ver gingen, men wist dat de machthebbers hun macht misbruiken, dat de klasseloze maatschappij zogezegd nog in opbouw was. Maar ze waren tenminste bezig. Bezig een alternatief voor onze westerse maatschappij te ontwikkelen met al zijn onrecht en hebzucht en onderdrukking en ongelijkheid. Het waren kinderziekten. Ze werden ook enorm tegengewerkt door het Westen, dat er natuurlijk alle belang bij had om dit te laten mislukken. Etc.

Zoiets zie je tegenwoordig wat betreft islamitisch extremisme, jihadisme en antisemitisme: Ja, het is niet goed, en er zijn inderdaad groeperingen die er afschuwelijke ideeën en praktijken op nahouden. Maar daar is het Westen ook debet aan, door onze islamofobie en ons gerommel in het Midden-Oosten. Wij hebben die groeperingen deels zelf opgekweekt zoals in Afghanistan, of in de hand gewerkt door hun rivalen te steunen. Wij maken onszelf gehaat. We hebben ons antisemitisme naar het Midden-Oosten geëxporteerd en we hebben ze met onze steun aan Israel met ons Jodenprobleem opgezadeld, dan moeten we niet vreemd opkijken wanneer ze een hekel hebben aan Joden. Etc.

Het ligt kortom, allemaal aan ons. Wanneer allochtonen zich niet zo achtergesteld zouden voelen zouden ze zich niet tot het salafisme aangetrokken voelen, en wanneer wij Israel niet zo zouden voortrekken zou er allang vrede zijn. Het is, net als wat betreft het communisme, niet 100% onzin. Het Westen heeft zich op diverse manieren niet bepaald geliefd gemaakt in de wereld, we hebben soms tonnen boter op ons hoofd en zetten groepen tegen elkaar op. Maar het is wel een enorme versimpeling van zaken, en ook een erg Westers georiënteerde visie. Alsof men in de rest van de wereld alleen maar reageert op ons.

Het is ook naïef-romantisch om te doen alsof wij de haat en nijd hebben geëxporteerd en de volkeren hebben verdeeld, die tot dan toe als edele wilden in vrede met elkaar in een soort paradijs leefden. Ongelijkheid en onderdrukking en discriminatie zijn overal, daar is het verdorven Westen niet voor nodig. Links dicht niet-westerse landen en volken soms wel erg weinig handelingsbekwaamheid en dus verantwoordelijkheid toe.

Omgekeerd is er ook bij sommigen ter rechterzijde zo’n naïef en versimpeld wereldbeeld, waarin het verlichte westen tegenover de barbaren in het Midden-Oosten en elders staat. Israel is een baken van vrijheid en verlichting in een zee van duisternis. Het brengt welvaart, ook voor de Palestijnen, zoals wij ook slechts goede dingen brengen in de rest van de wereld.

Waar links inmiddels lang en breed is genezen van die kritiekloze en naïeve houding tegenover het communisme, is er wat betreft islamitisch extremisme, jihadisme en antisemitisme nog een lange weg te gaan. Soms lijkt het de goede kant op te gaan. Dan hoor je Marcouch of Aboutaleb zich scherp uitspreken. Maar een Palestijnse aan Hamas gelieerde conferentie mag vervolgens van diezelfde Aboutaleb weer wel doorgaan. Het lijkt wel of juist wanneer het met Israel of Joden te maken heeft het het lastigst is de feiten te onderkennen.

Soms zegt iemand in een half helder moment dat we Israel en Joden uit elkaar moeten halen: we kunnen dan ook antisemitisme uit allochtone hoek benoemen en bestrijden zonder dat je daarmee de verdenking op je laadt dat je op een of andere manier Israel in de kaart speelt of je voor het karretje van de zionistische lobby laat spannen. Het op zijn best half werk, en het echte probleem blijft buiten beschouwing: antisemitisme verschuilt zich achter antizionisme en hangt er nauw mee samen.

Om het nieuwe antisemitisme te bestrijden moet je ook kijken naar de doorgeschoten kritiek op en soms regelrechte haat tegen Israel, omdat het daar voor een groot deel door wordt veroorzaakt. Je moet begrijpen dat het feit dat we vaak negatieve beelden uit Israel zien nog niet wil zeggen dat wat Israel doet ook altijd fout is. De media geven vaak nauwelijks context; daar stoort men zich binnen links ook vaak aan wanneer het onderwerpen betreft die links ter harte gaan. Zo herinner ik me een keer dat in Nieuwsuur uitgebreid werd getoond hoe asielzoekers op kosten van de gemeente mogen verhuizen naar een ruime, hen toegewezen woning. Later pas hoorde ik dat het geld daarvoor terugbetaald moet worden.

De kolonisten en ultra orthodoxe Joden die vaak in reportages worden opgevoerd en daarin verklaren dat het hele land van hen is en de Arabieren in Jordanië thuishoren, zijn net zo weinig representatief voor Israel als radikale en scheldende jonge Marokkanen voor de gehele allochtone bevolking. Ze zijn er, en ze zijn een probleem dat we onder ogen moeten zien, maar je moet ook oog hebben voor al die mensen waarmee het wel goed gaat en hen niet over een kam scheren. Hoewel die wel in de media komen, is er vaak onevenredig veel aandacht voor de extremen.

Een genuanceerdere visie op Israel leidt tot een positiever beeld van Joden, en omgekeerd. Hoewel er ook enkele Arabieren en een aantal Druzen in het Israelische leger zitten, vertegenwoordigt en verdedigt het een Joodse staat en haar belangen. En hoewel er ook Arabieren worden gedood bij Palestijnse aanslagen en raketten, zijn die in de eerste plaats gericht tegen de Joden in Israel. Een groot probleem is wat de Arabische en allochtone tv zenders en websites en facebookpagina’s over Israel en Joden laten zien. Zijn de NOS en de NRC vaak al gekleurd, daar is sprake van regelrechte propaganda. En daar halen veel mensen, ook als zij redelijk geïntegreerd overkomen, hun informatie vandaan. Het is betreurenswaardig dat de linkse partijen alarmerende signalen zoals problemen bij onderwijs over de Holocaust, niet nog veel serieuzer nemen.

Ratna Pelle