http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/10/07/mediacommentaar-nrc-israel-2/
(augustus 2016)
Zie ook deel 1.
Nati Rom
Op 14 augustus bracht NRC Handelsblad een artikel over Nati Rom, inwoner van een nederzetting op de Westelijke Jordaanoever en activist voor Israel. Hij bindt de strijd aan met de BDS campagne en heeft daartoe zelfs een heuse ‘kliklijn’ opgezet, zo meldt NRC, waar mensen heen kunnen bellen als zij informatie hebben over anti-Israel activisten. Twee ministers hadden kort daarvoor opgeroepen om informatie over ‘iemand die zich voordoet als toerist, maar die eigenlijk in Israël verblijft als boycotactivist’ door te geven, zodat men ‘eraan kan werken om hem het land uit te krijgen’. In het artikel wordt de BDS beweging als volgt omschreven:
Twaalf jaar geleden begonnen Palestijnse activisten met de ‘BDS-beweging’, waarbij de afkorting staat voor ‘boycot, desinvesteren en sancties’. Hiermee hopen ze op geweldloze wijze een einde te maken aan de Israëlische bezetting en aan de discriminatie van Palestijnen. Een beproefde BDS-methode is om bedrijven en overheden die zich inlaten met illegale Joodse nederzettingen onder druk te zetten. Ook Nederlandse bedrijven zijn daar gevoelig voor.
Daaronder staat dat ‘in de ogen van Israëlische politici BDS echter een antisemitische poging is om Israël schade toe te brengen. Daarom heeft de regering dit jaar 30 miljoen euro toegekend aan Israëlische ambassades wereldwijd om de beweging tegen te gaan.’
Daarmee neemt de NRC stelling, voor BDS en tegen Israels strijd ertegen. Een neutralere omschrijving van waar BDS voor staat had meegenomen dat men vrede en onderhandelingen afwijst en niet in een tweestatenoplossing gelooft. BDS leiders zoals Omar Barghouti hebben dat letterlijk zo gezegd. En over hoe geweldloos de BDS is, kun je twisten. BDS-ers hebben artiesten geïntimideerd die in Israel (niet in de bezette gebieden) wilden optreden, in Nederland zijn voorstellingen van Israelische artiesten verstoord en Joodse en Israelische studenten hebben geregeld met geweld en intimidatie te maken vanuit groeperingen die achter BDS staan. Het lijkt erop dat de NRC de doelstellingen gewoon letterlijk van de website van een pro-BDS organisatie heeft geplukt. Waarom zou je ook moeite doen om eigen, onafhankelijk onderzoek naar een zaak te doen als je ook gewoon een paar regels van het Palestina Komitee of BDS Nederland kunt overpennen? En je komt er tegenwoordig prima mee weg, zo blijkt.
Het hele artikel ademt deze stellingname. Nati Rom en zijn acties tegen BDS worden subtiel weggezet als extremistisch. Zo wordt even fijntjes opgemerkt dat Rom geen handen van vrouwen schudt uit religieuze overwegingen en hij een gebreid keppeltje draagt. Veel BDS-ers zijn minstens even religieus en onverdraagzaam, maar daar zul je bij de NRC niet snel over lezen. De activiteiten van Nati Rom zijn in principe ook helemaal niet nieuwswaardig, en als hij dit voor een ander land zou doen dan zou de NRC er geen serieus artikel over schrijven. Maar het gaat over Israel en anti-Israel campagnes, het past in het plaatje van de machtige slinkse overactieve pro-Israellobby, en omdat Nati Rom in een nederzetting woont en religieus is, kan er ook nog een religieus-nationalistisch tintje aan worden gegeven. Een onderwerp dat die drie ingrediënten bevat kan men natuurlijk niet laten liggen.
Kuitenbrouwer
Op 15 augustus een felle reactie van Jan Kuitenbrouwer op Leon de Winter en anderen die Dyab Abou Jahjah van antisemitisme beschuldigen. Kuitenbrouwer vind het onzin dat volgens deze critici met ‘zionisten’ soms ‘Joden’ bedoeld wordt en drijft hier de spot mee. Hij noemt dit ‘ultrasonoor antisemitisme’: je hoort het alleen als je over een speciaal, hypersensitief gehoor beschikt. Hij vergelijkt dit met de vroegere heksenvervolgingen: het bewijs is onzichtbaar, maar niettemin belastend. Leuk verzonnen, maar de vergelijking gaat natuurlijk volledig mank. Heksen bestaan niet, antisemieten wel. En antisemieten zullen, net als racisten en andere extremisten, vaak proberen hun visie een beetje in te kleden en als redelijk te presenteren. Dat men dan bepaalde woorden mijdt en verhullend taalgebruik hanteert, is niet ongebruikelijk. Kuitenbrouwer houdt zich hier wel erg van de domme.
Hij hekelt voorts mensen die in het volgens hem gematigde relaas van Abou Jahjah in Zomergasten toch radikale en antiwesterse denkbeelden hoorden:
Jahjah praatte met meel in de mond,” sprak oud-VPRO-cineast Hans Fels. „Hij probeert salonfähig te doen, maar het blijft een verhulde antisemiet.” Verhuld. Tja, ‘verhuld’ ben ik een aap op zoek naar een banaan. Is dat erg?
Jan Kuitenbrouwer gaat er kennelijk vanuit dat mensen altijd precies zeggen wat ze bedoelen en hun woordkeus nooit laten beïnvloeden door het publiek waarvoor ze spreken en wat ze willen bereiken. Natuurlijk moet je de aantijging ‘verhuld antisemitisme’ wel kunnen aantonen of onderbouwen, door er bijvoorbeeld op te wijzen dat het woord ‘zionist’ niet wordt gebruikt in de gangbare neutrale betekenis van iemand die het zionistische streven naar een staat voor het Joodse volk onderschrijft, maar dat daar van alles aan wordt toegeschreven dat heel toevallig ook door antisemieten vaak aan Joden wordt toegeschreven (macht, invloed achter de schermen, achterbaksheid, oorlogen financieren etc.). Abou Jahjah heeft genoeg uitspraken gedaan over Israel, haar inwoners en sympathisanten, en ook Joden, om deze beschuldiging te kunnen onderbouwen. En ja, dat is erg.
Antisemitisme en Israelhaat gaan vaak hand in hand en de Joodse gemeenschap heeft dan ook steeds vaker te maken met bedreigingen, intimidaties en soms geweld. Kuitenbrouwer bevestigt dit in feite zelf wanneer hij min of meer zegt dat het allemaal de schuld van de zionisten zelf is: ‘Het zionisme is een etnisch gedefinieerde ideologie. Plomp gezegd: dat is vragen om moeilijkheden’. Ah, de zionisten zijn schuld aan het antisemitisme. Zonder Israel had het er allemaal ongetwijfeld heel anders uitgezien. Sterker nog, voor die tijd hadden we dat probleem niet. Toen was antisemitisme nog echt antisemitisme en was er geen term waarachter antisemieten zich konden verschuilen. Een stuk beter inderdaad. Ook zegt hij : ‘Dat die twee begrippen elkaar in hoge mate overlappen, kun je dat Abou Jahjah verwijten?’ Een dun gelegenheidsargument. Als dat zo is, dan is het des te redelijker om al het lelijks dat Abou Jahjah zegt over zionisten als een verkapte vorm van antisemitisme te zien. Veel Joden zijn inderdaad zionist, dat wil zeggen dat ze achter het bestaansrecht van Israel staan en zich ook (in meerdere of mindere mate) met Israel verbonden voelen en het opnemen voor deze staat. En op deze mensen doelt Abou Jahjah wanneer hij los gaat tegen ‘zionisten’, niet op de vele niet-Joden die Israels bestaan erkennen en het land een warm hart toedragen. Hij sluit af met:
De theorie van het ultrasonore antisemitisme leent zich intussen ook goed om kritiek op Israël te demoniseren: dit gaat niet over de racistische en fascistische aspecten van de Israëlische politiek, dit is hoe de Shoah begon! Als het geen bewuste strategie is, zou het er een moeten zijn.
HJe kon erop wachten. Wanneer mensen die geen overtuigd nazi zijn van antisemitisme worden beschuldigd, duurt het nooit lang voordat iemand roept dat het juist de zionisten zijn die antisemitisme in de hand werken en dat de aantijging vaak wordt misbruikt om Israel vrij te pleiten. Blijkbaar deelt Kuitenbrouwer de Israelhaat die lieden als Abou Jahjah uitbraken en ziet dit als legitieme kritiek op de ‘racistische en fascistische aspecten van de Israëlische politiek’. Welja, waarom zou je ook een poging doen genuanceerd te zijn? Wanneer je Abou Jahjah ziet als gematigd opiniemaker, verbaast het natuurlijk niet echt dat je er zelf even gratuite beschuldigingen uitflapt.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten