Dries van Agt pleit voor boycot Israël

http://www.israel-palestina.info/actueel/2016/03/08/dries-agt-pleit-boycot-israel/  

Acties tegen BDS zouden bezetting legitimeren

– Door Tjalling –

Op Jouw Online Opinie Pagina (JOOP) werd eind februari voor de zoveelste keer de visie van Dries van Agt gepubliceerd. Dit keer spitste die zich toe op de BDS boycotcampagne tegen Israël. Van Agt wil namelijk niet dat er acties tégen BDS worden gevoerd. Volgens hem zou dat alleen maar een campagne vóór de Israëlische bezetting van Palestijns gebied zijn. Van Agt is nadrukkelijk tegen die bezetting en laat dit steeds weer merken ook, echter lang niet altijd op sterke gronden.
Op JOOP mag een ieder zeggen of beweren wat hij wil. Daar is op zichzelf niks mis mee en ook niet met de bedoeling van JOOP dat het vooral een website zou moeten zijn tegen de (vermeende) dominantie van politiek rechts op internet. Opvallend is wel dat er heel veel anti Israël artikelen worden gepubliceerd op JOOP. Kennelijk past het bij politiek ‘links’ om uiterst Israël kritisch te zijn en tegelijk vergoelijkend jegens de Palestijnen en de omringende Arabische landen die werkelijk kritisch benaderd zouden moeten worden.

Opvallend is ook dat Dries van Agt in zijn artikel de situatie in Gaza erbij haalt, die er hier echt niet toe doet. De boycotcampagne in Nederland richt haar pijlen immers op producten die in Joodse nederzettingen op de Westbank worden gefabriceerd en bedrijven die zouden meewerken aan de bezetting, althans dat pretendeert ze naar buiten toe. De eigenlijke agenda van de BDS beweging gaat veel verder en heeft tot doel Israël te delegitimeren.

Juist in de week voordat het stuk van Dries op JOOP verscheen, had Herzl Halevi, hoofd van Israëls militaire inlichtingendienst, Israëlische parlementariërs gewaarschuwd ‘dat Gaza dreigde te ontploffen als de economische situatie daar niet zou verbeteren. Israël zou als eerste de gevolgen daarvan ondervinden’. Om de economie van Gaza te verbeteren pleitten enkele hooggeplaatste Israëlische legerofficieren dat Gaza een haven krijgt. Of die haven in alle opzichten een verbetering zal zijn is twijfelachtig. In 2001 werd een in aanbouw zijnde Gazaanse haven verwoest omdat er mortieren vanaf werden gevuurd op Netzarim in Israël.

Het ligt voor de hand dat Halevi zijn opmerking zeker ook maakte uit bezorgdheid over de positie van Israël, maar Van Agt lijkt Halevi’s woorden eerder te gebruiken als illustratie voor zijn eigen visie, in dit geval namelijk dat Israël geboycot moet worden.

De economische situatie in Gaza is inderdaad slecht, maar anders dan Van Agt suggereert, ligt dit zeker niet alleen aan Israël. Gaza wordt immers geregeerd – of juister gezegd, gedicteerd – door Hamas. Deze terreurbeweging is primair verantwoordelijk voor de economische situatie in Gaza. Hierbij moet nog maar eens worden opgemerkt dat er na de oorlog in Gaza tijdens de zomer van 2014 in totaal 3,5 miljard dollar aan hulp toegezegd was voor de wederopbouw. De grootste fout die de donorlanden daarbij maakten was het achterwege laten van de eis tot ontwapening van Hamas, als voorwaarde voor de financiële hulp voor de Gazastrook. Die voorwaarde had nooit achterwege gelaten mogen worden. Hamas gebruikt die hulpgelden o.a. voor het graven van tunnels.

Volgens Dries van Agt is het noodzakelijk dat Europa de confrontatie aangaat met het nederzettingenbeleid van Israël, en hij citeert daarbij enkele gezamenlijke conclusies van 28 EU-lidstaten. Echter, Van Agt wil meer, namelijk concrete stappen om het nederzettingenbeleid aan de kaak te stellen. (Alsof dat mondiaal al niet genoeg gebeurt!) BDS zou zo’n concrete stap kunnen zijn, maar die nu juist is – terecht – onder internationaal vuur komen te liggen. Van Agt betreurt dat. Volgens hem is ‘BDS voortgekomen uit vreedzaam verzet van Palestijnen tegen de Israëlische bezetting en kan wereldwijd op steeds meer maatschappelijk draagvlak rekenen’. Dat moge dan zo zijn, in de praktijk is het streven van de BDS beweging beslist niet vreedzaam. Het komt er op neer dat er aan Israël eisen worden gesteld waaraan het zeker niet kan voldoen. Met name de eis van terugkeer van alle Palestijnse vluchtelingen zou de ondergang betekenen van de Joodse staat.

Bovendien, en niet onbelangrijk, rust het draagvlak van de BDS op onwetendheid. De BDS beweging benadert het publiek namelijk geraffineerd met ongegronde en misleidende argumenten. In Frankrijk is er al een verbod op het boycotten van Israël en in Engeland, de VS, Canada en Duitsland wordt inmiddels ook door de overheid stelling genomen tegen BDS.

Dries van Agt beweert dat het legitimeren van de nederzettingen de agenda zou zijn achter acties tegen de BDS campagne. Niets is minder waar. De acties tegen BDS zijn bedoeld om Israëls bestaansrecht te verdedigen.

Het steunen van de boycotcampagne tegen Israël past precies bij de uiterst eenzijdig kritische houding van Dries van Agt jegens Israël. Echter van een ex-premier mag toch een evenwichtig standpunt worden verwacht met oog voor beide kanten van het conflict, ook als hij ‘allang met pensioen is’.

Helaas is het probleem van de eenzijdige benadering van Israël en het conflict met de Palestijnen niet alleen voorbehouden aan Dries van Agt. Hij heeft veel medestanders die, net als Van Agt, opvallend veel ruimte in de – mainstream – media krijgen,  maar eigenlijk niets nieuws meer te melden hebben. Het probleem van de doorgeschoten en soms ‘dwangmatige’ kritiek op Israël kan daarom intussen ook vele redacties worden verweten.