http://www.israel-palestina.info/actueel/2015/05/24/de-fifa-en-de-diplomatieke-oorlog-tegen-israel/
= IMO Blog =
De Palestijnen lijken de leuze ‘voetbal is oorlog’ vrij letterlijk te nemen en voeren hun strijd tegen Israel nu ook binnen de FIFA. De voorzitter van de Palestijnse voetbalbond PFA, Ribril Rajoub, die een paar jaar wegens terrorisme in een Israelische gevangenis heeft doorgebracht, voert een campagne voor schorsing van de Israelische voetbalbond IFA, en heeft dit voor het FIFA congres op 29 mei op de agenda gezet. Pogingen van FIFA voorzitter Sepp Blatter om te bemiddelen hebben geen effect gehad. Ook wezen de Palestijnen een voorstel af voor een vriendschappelijke wedstrijd tussen de voetbalploegen van Israel en ‘Palestina’. Blatter is al twee jaar bezig om een schikking te treffen tussen de PFA en IFA, maar ook deze laatste poging lijkt geen effect te hebben. Dat is ook niet zo vreemd aangezien Rajoub de FIFA bewust misbruikt voor zijn politieke doelen, nl. het isoleren van Israel en Palestina als onafhankelijke staat op de kaart zetten.
Zijn beschuldigingen aan Israel zijn grotendeels onjuist. Zo hekelt hij het racisme in het Israelische voetbal, terwijl nota bene Al Jazeera daarover zegt dat “de IFA trots kan zijn het enige land in het Midden Oosten te zijn dat een actief antiracisme programma heeft en dat het met regelmaat Israelische voetbalteams op de vingers wijst op dit gebied. Zo moest voetbalvereniging Beitar onlangs punten inleveren vanwege wangedrag van fans op dit vlak.”
Ook de andere aantijgingen zijn niet overtuigend. Zo beticht men Israel ervan de bewegingsvrijheid van Palestijnse voetballers te zeer te beperken, maar na bemiddeling is overeen gekomen dat de Palestijnen van tevoren doorgeven welke voetballers wanneer waarheen reizen. De Palestijnen schonden deze overeenkomst afgelopen week, wellicht bewust, toen een groep Palestijnse voetballers van de Westbank naar Tunesië reisde, waaronder de eerder veroordeelde Sameh Maraabah. Hij werd eerder kort vastgehouden omdat hij een koerier zou zijn voor Hamas.
Reuters schrijft:
Israel had accused Maraabah of returning from a team trip to Qatar in April 2014 bearing money, a mobile phone and messages given to him by a Hamas operative whom Israel had exiled to the Gulf state as part of a prisoner exchange.
An Israeli security official said Maraabah was questioned briefly about his travel plans and was warned by authorities not to engage in any more “forbidden activities against the state of Israel”.
Voetballers en andere mensen met een zekere immuniteit en bekendheid zijn een aantrekkelijk middel voor Hamas om spullen en geld te smokkelen, en het is bekend dat ze daar zeer bedreven in zijn, dus Israels alertheid is terecht. De Palestijnen hebben doelbewust een eerder gemaakte afspraak geschonden om hier vervolgens stampij over te maken bij de FIFA, waar de PFA een officiële klacht tegen Israel heeft ingediend. Het heeft er alle schijn van dat dit een doelbewuste actie was, een week voor het FIFA congres waar over het Palestijnse voorstel de IFA te schorsen zal worden gestemd.
De derde aantijging is dat bij de IFA voetbalteams uit nederzettingen op de Westbank zijn aangesloten. Omdat de nederzettingen bij Israel horen en de inwoners Israelisch staatsburger zijn en van Israelische voorzieningen gebruik maken, hebben zij ook voetbalclubs die in de Israelische competitie meespelen. Dat is in de huidige situatie, waarin er nog geen vredesakkoord is en de nederzettingen nog niet zijn opgegeven (of verdeeld, of uitgeruild tegen land elders) een logische situatie. De Palestijnse voetballers ondervinden daar verder geen schade van.
Volgens FIFA directeur Blatter heeft Israel geen FIFA statuten geschonden en wordt de FIFA voor politieke doeleinden misbruikt. Daarom heeft hij geprobeerd om het schorsingsvoorstel van de agenda te krijgen, maar dat is niet gelukt. Wanneer dit voorstel zou worden aangenomen, zet dit de deur open voor andere landen om het voetbal aan te wenden voor hun politieke doelen. Er zijn zelden landen geschorst door de FIFA (Zuid-Afrika was een van de weinige landen). Een schorsing moet door driekwart van de leden worden goedgekeurd.
Die kans lijkt klein, maar in diverse VN gremia lukt het de Palestijnen wonderwel om hun politieke agenda door te duwen ten koste van de zaak waar de betreffende organisatie voor staat. Zo heeft de Wereldvrouwenorganisatie alleen Israel veroordeeld voor het schenden van vrouwenrechten, iets dat hilarisch is als het niet zo triest was. Juist op het gebied van emancipatie doet Israel het naar verhouding erg goed, stukken beter dan de Palestijnen en alle andere Arabische landen. Ook is Israel door de Wereldgezondheidsorganisatie als enige land in een rapport bekritiseerd voor het schenden van gezondheidsrechten. Sinds de Palestijnen er lid zijn hebben ze UNESCO ook al tot anti-Israel resoluties kunnen bewegen, en notoir is natuurlijk de Mensenrechtenraad, die haar naam totaal onwaardig is en is verworden tot een instituut waar corrupte leiders en dictators westerse democratieën, met name Israel, de les lezen.
Je vraagt je af waarom het Westen dit spel nog langer meespeelt en waarom de media iedere keer braaf melden dat Israel weer eens is veroordeeld wegens de nederzettingen, de blokkade, het niet behandelen van nog meer Palestijnen in haar ziekenhuizen, of het niet terughoudender zijn dan ieder ander land, de NAVO landen incluis, in het reageren op agressie en bedreigingen.
De Arabische landen voeren al tientallen jaren strijd tegen Israel langs diplomatieke weg en via talloze internationale organisaties. Nog voordat Israel een feit was werd de Arabische boycot van Israel als officieel beleid gelanceerd, waartoe ook bedrijven horen die handel drijven met Israel. Nederlandse ambtenaren hebben om die reden in de jaren ’70 nog zogenaamde niet-Jood verklaringen afgegeven voor bedrijven die personeel naar Saoedi-Arabië wilden uitzenden. Het feit dat Nederland, samen met alle andere Europese landen, voor het WHO-rapport stemde, doet aan die lafheid denken. De WHO negeerde alleen humanitaire crisissen elders en behandelde alleen de door Israel bezette gebieden. Natuurlijk is Israel niet de grootste schender van gezondheidsrechten, integendeel. Israel zet zich juist erg in, zendt altijd een groot hulpteam met veldhospitaal naar rampgebieden, behandelt in haar ziekenhuizen duizenden Palestijnen per jaar waaronder zelfs Hamas leden, en is leidend in medische technologische ontwikkelingen.
Dit soort aantijgingen hebben, net als die van de PFA tegen de IFA, niks met de werkelijke zaak te maken maar alles met een politieke agenda waarvoor deze gremia worden misbruikt. Blatter erkende dit maar is zelf niet bij machte de stemming over schorsing te voorkomen. De EU is ondertussen veel te druk met haar afkeuring over de nederzettingen uitspreken en de Gaza blokkade bekritiseren (onlangs is het zoveelste eenzijdige rapport daarover uitgekomen) om de Palestijnse politieke manipulaties te hekelen. Als je ogen op één zaak zijn gericht zie je nou eenmaal vaak niet wat er aan de andere kant gebeurt. Dat de nieuwe Israelische regering vraagtekens oproept wat betreft haar compromisbereidheid doet niks af aan de niet aflatende Palestijnse (en Arabische) inspanningen om via een achterdeur hun eisen ingewilligd te krijgen en Israel te bestrijden. Het is in het belang van de doelstelling van internationale gremia alsook de geloofwaardigheid van de internationale gemeenschap tegenover Israel, dat deze praktijk een halt wordt toegeroepen en de Palestijnen leren dat zij niet overal automatisch op goodwill kunnen rekenen.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten