= IMO Blog =
“Meer dan 500 wetenschappers uit de hele wereld hebben een petitie ondertekend die zich keert tegen ‘de voortdurende schendingen door Israël van de rechten van de Palestijnen, inclusief de Israëlische militaire bezetting van de Gazastrook, de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem.”
Zo las ik deze week op Israel Today, een christelijke pro-Israel website. De ondertekenaars van deze petitie (inmiddels meer dan 700 antropologen) ‘verplichten zich niet aan projecten of bijeenkomsten mee te werken die door Israëlische academische instituten worden geïnitieerd. Zij willen dergelijke projecten niet financieren, er geen lezingen geven, niet aan conferenties in dergelijke instituten deelnemen en geen artikelen in Israëlische vakbladen publiceren’.
Zij zijn van mening dat regeringen en mainstream media Israel niet hebben veroordeeld voor zijn ‘vergrijpen tegen het geldende volkerenrecht’. Zij schrijven verder: ‘Als een gemeenschap van geleerden die de problemen van deze wereld hebben bestudeerd – zoals machtshonger, onderdrukking en culturele hegemonie – hebben wij een morele verantwoordelijkheid en eisen rekenschap van Israël en van onze regeringen’. Ze eisen dat Israel de bezetting van 1967 en de belegering van Gaza beëindigt, de fundamentele rechten van de Arabisch-Palestijnse burgers van Israel en de stateloze Bedoeïenen in de Negev erkent en hen volledige gelijkheid verzekert, en alle Palestijnse vluchtelingen het recht geeft terug te keren conform VN-resolutie 194.
Over de meeste van deze eisen en de (on)redelijkheid of onjuistheid ervan heb ik herhaaldelijk geblogd. De problematiek van nomadische groepen speelt in veel meer moderne natie-staten, en er wordt zelden goed mee omgegaan, maar statenloos zijn de Bedoeïenen in Israel niet; enkele honderden dienen zelfs in het IDF. Het vermeende recht op terugkeer van de vluchtelingen tenslotte, betreft een selectieve interpretatie van de genoemde VN-resolutie, die ertoe zou leiden dat Israel ophoudt te bestaan als Joodse staat.
De initiatiefnemer van de petitie, de American Anthropological Association, probeert zich in te dekken tegen kritiek op eenzijdigheid door te verwijzen naar haar eerdere boycotcampagnes, die overigens Amerikaanse kwesties betroffen en geen andere staten of bevolkingen. Van de Palestijnen wordt intussen helemaal niks geëist, evenmin als van Hamas, Hezbollah, Arabische staten die Hamas steunen en niet nalaten Israel en de Joden zwart te maken en de grofste leugens over hen te verspreiden.
Van wetenschappers verwacht ik dat ze aan waarheidsvinding doen, dat ze nieuwsgierig zijn naar verschillende perspectieven, dat ze extra kritisch zijn waar het propaganda betreft en ze voor het karretje van een bepaalde ideologische groepering worden gespannen. Zo heb ik dat indertijd tijdens mijn studie cultuur- en wetenschapsstudies meegekregen.
Ik verwacht ook dat ze het nieuws een beetje volgen voordat ze iets roepen, zoals dat Israel helemaal niet werd veroordeeld in media en politiek. En dat ze zich verdiepen in wat dat volkenrecht inhoudt en hoe dat in de praktijk uitpakt. Maar goed, als je sowieso al tegen Israel bent dan doet dat er eigenlijk niet meer toe.
Israelische en Palestijnse universiteiten
Extra wrang is het feit dat er nergens in het Midden-Oosten zoveel academische vrijheid is als op Israelische universiteiten. Op sommige universiteiten bestaat de helft van de studenten uit Arabieren, en men is er over het algemeen kritisch tegenover de regering, de eigen geschiedenis en het zionisme. Het is onbegrijpelijk dat men geen moeite lijkt te hebben met de censuur op Arabische en Palestijnse universiteiten, waar bijvoorbeeld Joden niet welkom zijn en Jodenhaat welig tiert. De bekende antizionistische journaliste Amira Hass werd onlangs de toegang ontzegd op de Palestijnse Birziet Universiteit, vanwege haar Israelische nationaliteit en werkgever (Haaretz). Hetzelfde Haaretz dat men maar wat graag citeert als de bezetting of ander onrecht tegen de Palestijnen weer eens wordt gehekeld. Als zelfs een bekend en fel criticaster van Israel al de toegang wordt geweigerd, omdat de aanwezigheid van Israelische Joden (niet Israelische Arabieren) tegen de regels is, dan zegt dat wel wat over het klimaat waarin Palestijnen daar studeren. Zelfs Hass, die overloopt van begrip voor Palestijnse gevoeligheden, heeft hier geen goed woord voor over. Ze meldt ook al eerder te zijn afgewezen voor een cursus Arabisch.
Eerder dit jaar bood professor Dajani zijn ontslag aan op de Al Quds Universiteit, na felle kritiek omdat hij studenten had meegenomen naar Auschwitz. Hij wilde zijn studenten kennis en begrip van de Joodse geschiedenis bijbrengen, maar dat was niet de bedoeling. Ook twee leerlingen van Birzeit zouden meegaan, maar zagen hier onder zware druk van af. In een ook naar Israel kritisch stuk schrijft Matthew Kalman in Haaretz:
This obsession with politics, although understandable, does a considerable disservice to the students who rely on Birzeit and the other Palestinian universities to help them create a better future for themselves – and for the Palestinian people.
Birzeit, ironically, was actually founded by the Israelis. The dictatorial Jordanian regime would never sanction an independent university in the West Bank. It soon became the intellectual powerhouse of Palestinian resistance against the Israeli occupation.
But it has failed to mature into a new, post-revolutionary role and become the engine of emerging Palestinian statehood.
Academische vrijplaats
Mensen die met de Palestijnen begaan zijn zouden zich hier zorgen om moeten maken, net als het volgende:
The main reason for the under-development of Palestinian high-tech is the poor education on offer from universities like Birzeit. One of the few successful tech start-ups in Ramallah was founded by an East Jerusalem Palestinian who studied at a Hebrew-speaking Israeli school and then at an Israeli university. His business is expanding fast, but he cannot find enough skilled Palestinian graduates to hire.
It’s a complaint I hear repeatedly when I’m reporting on Palestinian graduates. High grades in exams are achieved by parroting the lecturers’ ideas, not by challenging them. The universities are simply not teaching their students the independent critical thinking skills needed in today’s world. Their educational system is mired in the past.
De Palestijnen gelden binnen de Arabische wereld als hoog opgeleid. Toch is de Palestijnse samenleving afhankelijk van miljardensteun uit het Westen, en wordt continu geklaagd dat er niet genoeg geld is, en overheidssalarissen niet kunnen worden uitbetaald. Dit kan niet alleen aan de bezetting worden toegeschreven en aan Israelische restricties. Er zijn zeker belemmeringen, maar de Arabische staten doen het niet beter. De Arabische wereld blijft zo achter op het gebied van wetenschap en technologie (en dus in welvaart) omdat er niet in wordt geïnvesteerd, omdat corrupte politici en religieuze leiders het belang niet inzien van een open academisch klimaat en debat, een vrijplaats voor jonge intelligente mensen om zich te ontwikkelen en kennis te nemen van ideeën, theorieën en uitvindingen van elders. Sterker nog, men ziet dit als regelrechte bedreiging van de eigen machtspositie. Maar dat probleem wordt door de zelfbenoemde sympathisanten van de Palestijnen genegeerd; zoals zo vaak zijn Palestijns leed en Palestijnse problemen alleen interessant wanneer men Israel de schuld kan geven en zwart kan maken. Hier zijn de Palestijnen echter niet mee geholpen, integendeel.
Ratna Pelle
PS: een anti-boycot petitie als reactie heeft tot nu toe 1370 handtekeningen van diverse academici verzameld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten