NGO's en media scheppen boycotstemming Israel (IMO)

 

 

NGO’s en media scheppen boycotstemming Israel

http://www.israel-palestina.info/actueel/2014/01/12/ngos-en-media-scheppen-boycotstemming-israel/

= IMO Blog =   

Ik eindigde mijn vorige blog met de vraag hoe het komt dat de regering zo op hol geslagen lijkt wat betreft Israel. De negatieve focus in Nederland op Israel en met name het nederzettingenbeleid is op zichzelf niet nieuw. Wat wel nieuw is, is dat de politiek zich zo duidelijk inlaat met wat bedrijven doen en zich daarin zo partijdig opstelt, al ontkent men dat uiteraard ten stelligste.

Het Nederlandse publiek is de laatste 10 jaar overspoeld met eenzijdige mediaberichtgeving over harde strafexpedities en zware bombardementen in reactie op enkele zelfgemaakte raketjes van Hamas. Israelische leiders werden steevast neergezet als hardliners die geen duimbreed toegeven en Palestijnse leiders als welwillend maar machteloos. Israel is in de ogen van zowel media als een steeds groter deel van het publiek de bovenliggende partij die haar machtspositie misbruikt en de Palestijnen nodeloos treitert en vernedert. Veranderingen moeten dan ook vooral van Israel komen: dat moet zijn wurggreep op de Palestijnen loslaten zodat er ruimte komt voor een oplossing. En omdat Israel maar niet wil luisteren naar de vele kritiek op haar nederzettingenbeleid, harde repressie in de bezette gebieden en het inpikken van Palestijns land, water en grondstoffen, moet het op een gegeven moment ook maar op een andere manier duidelijk worden gemaakt.

Daarmee is men niet opeens tegen Israels bestaansrecht en zijn we in Nederland ook niet in Jodenhaters veranderd. Het is het gevolg van een onjuist beeld dat zich steeds meer heeft vast gezet in ons collectieve geheugen. Een zinsnede als de volgende is volkomen gemeengoed geworden en zal weinigen nog treffen als partijdig:

De kolonisatie van bezet gebied is in strijd met het internationaal recht. Volgens de VN moet Israël zich terugtrekken achter de grenzen van 1967. De weigering dat te doen is de voornaamste reden dat vredesonderhandelingen niet slagen.

Het is een stukje uit een ANP bericht dat o.a. op de website van de Volkskrant staat, het zoveelste over de bouw in nederzettingen, het zoveelste dat erin hamert dat dat en dat alleen het grote probleem is, de reden dat het maar niet wil vlotten met het vredesproces. Ook in het hoofdredactionele commentaar van de Volkskrant wordt het nederzettingenbeleid gehekeld en de actie van PGGM gesteund. Wat de Palestijnen ook doen, aanslagen, raketten, moordenaars als helden onthalen, in Palestijnse media de Joden demoniseren en oproepen tot hun dood, het maakt niet uit. De media berichten er niet over, en voor zover ze dat wel doen wordt het zo geframed dat het vooral een Israelische klacht is en niet een werkelijk probleem of obstakel. Zo legde Monique van Hoogstraten uit dat veel gevangenen inmiddels oud zijn en sommigen ziek, en de kans dat ze nog enig kwaad zullen doen nihil is. Daarmee ging ze voorbij aan het feit dat vrijgelaten gevangenen wel degelijk eerder hun oude ‘werk’ weer opgepakt hadden. Ook het feit dat hun daden aan scholieren als grootse voorbeelden van Palestijnse heldenmoed en standvastigheid worden gepresenteerd wordt doorgaans verzwegen.

Daarbij heeft de dubieuze rol van de VN en NGO’s als Amnesty International, Human Rights Watch, Oxfam/United Civilians for Peace en diverse Israelische en Palestijnse ‘mensenrechtenorganisaties’ de zaak ook geen goed gedaan. Een radikale organisatie als het Palestijnse Al Haq, dat voor een totale boycot van Israel is, tegen een twee statenoplossing en wordt geleid door een ex terrorist van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina, kreeg een paar jaar geleden een prijs. Het feit dat Shawan Jabarin van Israel geen uitreisvisum kreeg om de prijs in ontvangst te nemen genereerde weer een hoop negatieve publiciteit over Israel. Niks over het verleden van Jabarin of het feit dat men alle vormen van geweld tegen ‘de bezetting’ (waar wat hun betreft ook Israel onder valt) goedkeurt.

Dit is maar een voorbeeld van vele. Mensenrechtenorganisaties worden door de media als onafhankelijke organisaties beschouwd die geen andere agenda hebben dan de mensenrechten bewaken. In werkelijkheid zijn zij sterk gepolitiseerd, en baseren hun uitspraken, rapporten en veroordelingen vaak op Palestijnse bronnen. Van een Amnesty rapport van een paar jaar geleden hebben we dat uitgezocht. Ook het Goldstone rapport dat na de Gaza Oorlog (Cast Lead) werd opgesteld in opdracht van de VN Mensenrechtenraad, zat vol met fouten wat betreft aantallen gedode burgers door Israel, en de omstandigheden waarin zij werden gedood. Elder of Ziyon heeft het met een team medewerkers uitgeplozen en het resultaat is schokkend. Maar niks daarover in de media, alleen pro-Israel bronnen berichtten hierover. De lijst is nog veel langer, en doordat de media deze gekleurde en vaak incorrecte en zeer onvolledige rapporten weergeven als zijnde de waarheid die door onafhankelijke deskundigen is uitgezocht, krijgen mensen een zeer vertekend beeld van de situatie.

De vraag waarom deze organisaties zo gekleurd zijn is weer een andere en voert hier te ver. Maar dit heeft veel te maken met de VN waarin Israel nog steeds geen volwaardige positie heeft en op talloze manieren wordt gediscrimineerd, wat weer een gevolg is van de diplomatieke oorlog die de Arabische en islamitische landen tegen Israel voeren. Ook dit is een onderwerp waarvoor nauwelijks aandacht is, ondanks de extreme vormen die dit in bijvoorbeeld de Mensenrechtenraad heeft aangenomen.

In het kielzog van de vele internationale NGO’s zijn er ook in Nederland een batterij aan organisaties actief die effectief lobbyen voor een meer anti-Israel beleid en de publieke opinie beïnvloeden. UCP (dat bestaat uit Oxfam-Novib, ICCO, IKV/Pax Christi en Cordaid), Een Ander Joods Geluid, Het Palestina Komitee en vele anderen zijn voor en achter de schermen actief. Hun belangrijkste punt waar ze continu op hameren: de bezetting is het hoofdprobleem, zonder bezetting en nederzettingen komt de vrede vanzelf, en Israel als sterkste partij moet onder druk worden gezet om de impasse te doorbreken.

Dat idee is inmiddels grotendeels gemeengoed geworden en de eigen redactionele commentaren en achtergrondreportages van de media verschillen nog slechts in nuance van de vele opiniestukken die de anti-Israellobby geplaatst weet te krijgen. Daarnaast is de anti-Israellobby goed vertegenwoordigd in Den Haag, vooral binnen de linkse partijen. In Nieuwsuur vertelde een trotse Ghada Zeidan van het pro-Palestijnse Palestine Link dat de terugtrekking van PGGM en andere ‘successen’ het resultaat zijn van jarenlange arbeid: brieven schrijven, stukken in de media geplaatst krijgen, acties, gesprekken. Ze zei dat nu ook ABP zijn positie heroverweegt en er al honderden brieven zijn uitgegaan.

Ook deze organisaties worden door de media, ondanks hun zeer eenzijdige kijk en agenda, als onafhankelijk beschouwd. Het is de taak van de pro-Israel beweging en van hen die werkelijk onafhankelijk zijn en graag een oplossing zien van het conflict, om hier effectief tegenwicht aan te bieden. Israel maakt fouten, en de bouw van de nederzettingen is schadelijk voor het vertrouwen en de voortgang van het vredesproces. Maar wie de geschiedenis kent kan niet volhouden dat dit het voornaamste obstakel is; er was immers al een conflict lang voordat de bezetting bestond, en zelfs al voordat Israel bestond.

Het conflict ging en gaat nog steeds voor velen om Israels bestaansrecht, dat men als een onrecht beschouwt. De mythe dat Israel ten onrechte aan de Joden is gegeven uit schuldgevoel over de Holocaust is nog steeds (of weer) populair. Ook zij die niet zover willen gaan Israels bestaansrecht te ontkennen menen steeds vaker dat Israel blij mag zijn dat het überhaupt kan blijven bestaan; zelfs binnen de 1967 wapenstilstandslijnen heeft het al meer dan waar het recht op heeft (vergeleken met het delingsplan uit 1947), en dus mag men zich wel wat bescheidener opstellen.

Ook dit wordt niet door de geschiedenis gestaafd: er is geen enkele reden waarom de Joden, zelf van oorsprong een Midden-Oosters volk, geen recht hebben op een klein lapje grond in dit gebied. Er is geen gerechtvaardigde reden juist de Joden, het meest vervolgde volk in de laatste 20 eeuwen, zelfbeschikking in hun historische thuisland te ontzeggen. De kernoorzaak van het conflict ligt in de weigering van de Arabische wereld en een aantal andere landen om dit basale recht te ontkennen. In dat opzicht is er weinig veranderd in de afgelopen 60 jaar.

Ratna Pelle