Doorgaans is de tijd van kerst ook de tijd van de eenzijdige reportages uit Bethlehem waar Palestijnse christenen vertellen hoezeer de bezetting hun parten speelt, en hoe solidair de moslims met hen zijn. President Abbas weet het kerstfeest altijd goed uit te buiten voor zijn propaganda, en Westerse journalisten verslaan al die Palestijnse verhalen en kerstwensen altijd volkomen kritiekloos.
Hieronder legt de evenwichtige Alfred Muller in zoveel woorden uit dat Palestijnse christenen een heel ander verhaal vertellen met camera’s erbij dan zonder. Het is niet al te goed voor je gezondheid om je als christen in de Palestijnse gebieden kritisch uit te laten over moslims.
RP
-------------
Palestijnse christenen onder druk, maar waardoor?
http://alfredmuller.net/2013/12/24/palestijnse-christenen-onder-druk-maar-waardoor/
Met grote regelmaat –zeker in de dagen voor Kerst– duiken er berichten op in de internationale media dat het beroerd gaat met de Palestijnse christenen. Al jarenlang wordt er gesproken over de massale emigratie van christenen uit Bethlehem en de steden eromheen.
Een paar ‘dode’ heilige plaatsen zijn het enige wat er over een paar jaar nog van het christelijk geloof over zou zijn. Maar over de vraag wie de schuldige is, lopen de meningen uiteen. Sommige media geven Israël de schuld, andere moslims.
Coöperatie
Praten belangstellenden met een Palestijnse politicus, hoge ambtenaar, directeur van een christelijke organisatie of een theoloog over de verhoudingen tussen moslims en christenen, dan is de kans groot dat ze te horen krijgen dat deze uitstekend zijn en dat zij gebroederlijk samen met hetzelfde probleem worstelen, namelijk de Israëlische bezetting. Terwijl het Midden-Oosten elders bol staat van spanningen tussen christenen en moslims, vormt Palestina een soort gunstige uitzondering dankzij de verdraagzaamheid en interreligieuze coöperatie. De emigratie van Palestijnse christenen is volgens deze gedachteschool uitsluitend te wijten aan de slechte politieke en economische omstandigheden, waarvan Israël de schuld krijgt.
Vraagt men een gewone Palestijnse christen naar de verhoudingen tussen moslims en christenen, dan bestaat de kans dat men een soortgelijk antwoord krijgt. Maar niet altijd. Er is ook een mogelijkheid dat er een genuanceerd antwoord klinkt. Dat is zeker het geval als de ondervrager de audiorecorder en het notitieboekje in de tas stopt en belooft de naam van de persoon niet te publiceren. Hoewel gewone Palestijnen de economische problemen niet zullen ontkennen, wijzen ze ook op de druk die er bestaat van moslimzijde. Klachten die ik heb gehoord, gaan onder meer over het lastigvallen van vrouwen en meisjes, het afpakken van land en de eenzijdigheid van de politie bij ongevallen waarbij moslims en christenen betrokken zijn.
Orde
Wat christenen mij ook vertellen, is dat de situatie de laatste paar jaar iets is verbeterd, sinds de vroegere Palestijnse premier Fayyad heeft gepoogd orde te creëren. Ook hopen ze dat radicale moslims niet aan de macht komen – zoals in de Gazastrook en grote delen van Syrië en Irak. Als Palestina een zelfstandige staat wordt, dan hopen ze op de komst van een gematigde, democratische en seculiere regering.
Uit een onderzoek van de verzoeningsorganisatie Musalaha naar vermeende vervolging onder 300 christenen in verschillende steden op de Westoever en in Oost-Jeruzalem bleek dat christenen in steden met een grote christelijke presentie – Bethlehem en omgeving bijvoorbeeld– relatief weinig vervolging van autoriteiten of in de economische en sociale sfeer ervaren. In plaatsen waar weinig christenen wonen (Nablus, Ramallah en Jeruzalem) zijn er meer klachten. Opvallend is dus dat christenen niet alleen onder de Palestijnse, maar ook onder de Israëlische soevereiniteit problemen ervaren.
(Israël Ingezoomd: RD-correspondent Alfred Muller levert elke zaterdag vanuit Jeruzalem commentaar op gebeurtenissen in Israël in het Reformatorisch Dagblad.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten