= IMO Blog =
Op Joop.nl, Sargasso en een aantal andere Nederlandse en Belgische websites verscheen twee weken terug een video over racisme in Israel. Een schokkende video, waar ik behoorlijk van schrok. Vooral de uitspraken van enkele politici, zoals Miri Regev die de Afrikaanse infiltranten een kankergezwel noemt, schokte me, evenals de agressie van sommige rechts-extreme jongeren maar ook ogenschijnlijk normale mensen tegen de Afrikanen en zij die hen proberen te helpen. Het lijkt alsof heel Israel en alle mainstream politici de Afrikaanse asielzoekers haten.
Max Blumenthal
De maker is Max Blumenthal, een naam die me vaag bekend voorkwam. Na op Facebook mijn verontwaardiging over het getoonde te hebben geuit, besloot ik hem eens te googelen. Volgens Joop is hij 'een gerenommeerde journalist die onder andere voor The Guardian en The New York Times werkt'. Dat hij ook voor de Libanese pro-Hezbollah krant Al Akhbar werkte (tot midden 2012, dus niet bepaald lang geleden) meldt men uiteraard liever niet. Hij is verschillende keren in opspraak gekomen omdat hij mensen verkeerd citeerde en beweringen deed die hij niet kon onderbouwen.
Zo plaatste hij een foto op Twitter van twee gehandboeide Palestijnen die naakt op de grond liggen om 'aan te tonen' hoe wreed de Israelische grenspolitie is. Hij 'vergat' erbij te vermelden dat de foto zeven jaar oud was en het om terroristen ging die zojuist probeerden een aanslag in Israel te plegen met kilo's explosieven. Eerder twitterde hij eens een foutief aantal door Israel gedode Palestijnen over 2011. Zelfs de Palestijnse site waarvan hij dit had gekopieerd gaf duidelijk aan dat bij dit aantal ook doden waren geteld waar Israel niks mee te maken had, zoals door intern geweld en ongelukken.
A quick look at the Occupied Palestine webpage shows that they list all people they consider "martyrs," but they are not claiming that Israel killed them all. This distinction is lost on Max, of course, who stated flatly that Israelis killed "239 Palestinians" in 2011. He didn't simply retweet – he added his own "facts."
Het werkelijke aantal ligt rond de 100, grotendeels 'strijders' (terroristen).
Blumenthal heeft ook recentelijk een boek geschreven over Israel, getiteld "Goliath: Life and Loathing in Greater Israel". Uit een (toegegeven: pro-Israelische) boekbespreking:
Goliath is a propaganda tract, not an argument as it does not even consider alternative explanations for the anti-Israel conclusions it reaches on every page. Its implicit equation of Israel with Nazis is also particularly distasteful to any fair-minded individual. And its larding of virtually every sentence with pointless adjectives designed to demonstrate the author's distaste for his subject is as amateurish as it is ineffective.
Elder of Ziyon schrijft:
Blumenthal's anti-Israel screed is called "Goliath." From what I can tell he took every possible activity by every possible Israeli Jew that can be remotely construed as negative, adding some hyperbole and eliminating context, and threw it into a book that is being hawked by the usual misozionistic crowd as evidence that Israel is rotten to the core.
In 2009 maakte Blumenthal een video waarin hij dronken jongeren in Jeruzalem (schijnbaar merendeels Amerikaanse studenten) uithoorde over Obama, die binnenkort naar Israel zou komen. Obama is geen grote vriend van Israel, al stelt de VS zich nog steeds als een bondgenoot op in de meeste opzichten. En er is onder een bepaalde, rechtse stroming van mensen in heel het Westen (en vooral ook in de VS zelf) een anti-Obama stemming. Wanneer je dan bewust dronken jongeren gaat 'interviewen' en de ergste uitspraken achter elkaar monteert dan is de uitkomst vrij voorspelbaar. Zoiets heeft natuurlijk weinig met journalistiek te maken, net als het verdraaien van citaten, geven van foutieve aantallen doden of het vergelijken van Israel met de nazi's.
De Afrikaanse immigranten
Met deze zaken in het achterhoofd ziet de video er al iets anders uit. Hij is stukken subtieler dan de video uit 2009 maar op het tweede gezicht wordt duidelijk hoe propaganda in zijn werk gaat. Na een paar inleidende zinnen waarin wordt beweerd dat Israel de asielzoekers/immigranten alle rechten en 'benefits' onthoudt, val je binnen een minuut in een demonstatie waar woedende inwoners van Tel Aviv eisen dat ze worden opgepakt en teruggestuurd. Ze lijken welhaast hysterisch. Maar hoe representatief zijn deze mensen? En wat is er aan de hand? We vallen van de ene demonstratie in de andere, maar nergens wordt vermeld hoeveel mensen aan die demonstraties meedoen (een keer wordt van meer dan 1000 mensen gesproken). En er wordt al helemaal niet gerept over de mensen die de Afrikanen helpen, de organisaties die er voor hen zijn, of de beperkte voorzieningen die Israel ze wel biedt.
Blumenthal verzwijgt cruciale zaken. Zo beweert hij dat Israel een detentiecentrum voor de asielzoekers in de Negev heeft gebouwd, waar duizenden kunnen worden opgesloten tot maximaal drie jaar. Hij suggereert dat de omstandigheden er onmenselijk zijn en ze wegkwijnen zonder dat er een haan naar kraait. Dat laatste is nergens op gebaseerd, en hij 'vergeet' te melden dat het Israelische Hooggerechtshof de nieuwe wet die het mogelijk maakt om migranten zonder papieren drie jaar vast te houden, onwettig heeft verklaard:
The High Court of Justice unanimously on Monday invalidated the amendment to the Anti-Infiltration Law that allows the incarceration of asylum seekers from Africa for up to three years.
In its dramatic decision, an expanded panel of nine judges ruled that the law was unconstitutional and disproportionately impinged on a person's right to liberty, as well as being in conflict with Israel's Basic Law regarding human freedom and dignity. The court instructed the state to examine the cases of all those incarcerated under the provisions of this law within 90 days.
Ook stelt Blumenthal de Afrikaanse asielzoekers allemaal voor als onschuldig, terwijl de inwoners van delen van Tel Aviv veel overlast ondervinden van de asielzoekers, die bij gebrek aan onderdak vaak op straat leven, en bij gebrek aan fatsoenlijk werk en voorzieningen vaak in het criminele circuit belanden. Een artikel in JTA geeft een realistisch beeld van de problematiek, en ook de hulp die sommige Israeli's deze mensen bieden:
In Israel, they live without fear of torture and death. But their rising numbers have led to a backlash here, prompting a government crackdown that has nearly eliminated the cross-border flow. In July, Israel sent 13 detained Eritreans back home and has been urging others to self-deport for more than a year.
But though the influx has stopped, nearly 55,000 migrants remain in Israel, most of them in Tel Aviv. The government affords them limited rights and services, but does not recognize them as refugees, instead giving them temporary IDs they must renew every three months.
For these migrants, who arrived in Israel with no money, no Hebrew and no work permit, daily life often is a challenge.
(…)
Despite its refusal to grant them permanent residence, the Israeli government provides a range of services to the migrants. Children receive free education through high school and infants get free medical care. This year, the Health Ministry opened an emergency medical clinic for migrants at the Tel Aviv Central Bus Station, and a Tel Aviv municipal program provides child psychiatric services and access to government services to the migrant population.
An array of community nonprofits also have sprung up to help.
Blumenthal negeert daarnaast een belangrijk deel van het probleem: de asielzoekers komen uit Eritrea en Soedan, en leggen een lange en gevaarlijke weg af naar Israel. In de Sinaï worden zij vaak opgepakt en ontvoerd door Bedoeïnen bendes, die ze martelen en losgeld eisen van de familie om ze te laten gaan. Ook de Egyptische politie gaat behoorlijk hardhandig met ze om, en heeft ze in het verleden beschoten aan de Egyptische kant van de grens. Het is een triest verhaal, net als de gammele bootjes waar de bootvluchtelingen uit Noord-Afrika zich voor veel geld en gevaar voor eigen leven mee laten overzetten naar Europa. Een Europa dat, net als Israel, niet op honderdduizenden asielzoekers zit te wachten. Evenals in Israel worden ze soms direct bij aankomst opgepakt en opgesloten. Het racisme is in Arabische landen veel extremer dan in het Westen en in Israel, wat overigens ons en Israel niet vrij pleit. Ieder westers en (relatief) rijk land worstelt met de vraag hoe met de komst van asielzoekers en illegalen om te gaan. De grenzen streng controleren (en soms zelfs een hek bouwen), restrictiever zijn in wie je een verblijfsvergunning geeft en illegalen uitzetten zijn in Europese landen gangbare middelen geworden om dit probleem beheersbaar (proberen) te houden. Of dat rechtvaardig is, is een andere vraag, en hoe Westerse landen eraan kunnen bijdragen dat er minder armoede en ellende in de wereld is, is weer een andere. Die problematiek voert hier te ver. Er bestaat echter geen enkel land waar asielzoekers gewoon welkom zijn en zonder procedures en voorwaarden van alle rechten en mogelijkheden in een land gebruik mogen maken.
Racisme
In Blumenthals filmpje wordt echter onterecht en volkomen foutief een beeld opgeroepen van een door en door racistisch volk vol haat en minachting tegenover iedereen die niet Joods is. Met hetzelfde gemak zou je op die manier menig Westers land (en zeker Oost-Europese landen en Griekenland) als door en door racistisch kunnen neerzetten. In ieder land is er racisme, laat dat duidelijk zijn. Dit racisme komt in bepaalde gevallen meer aan de oppervlakte en is in sommige landen meer geaccepteerd. In Israel is het hele publieke debat een stuk feller, deels door cultuur en aard (in Italië gaan parlementariërs elkaar ook weleens te lijf) en deels door de omstandigheden: door zoveel landen gehaat te worden en zoveel raketten op je gericht weten doet ook iets met een mens. Blumenthal geeft als enige reden voor het zo restrictieve beleid dat men een Joodse meerderheid wil behouden, en plaatst dat zonder meer in de racistische hoek. Dat is wel erg makkelijk. Wanneer Nederland voor 25% uit niet-autochtone Nederlanders zou bestaan, zou Wilders weleens op 50 zetels kunnen staan, in plaats van de pakweg 28 waarop hij nu staat. Het is niet fraai, het zou er niet toe mogen doen, maar natie-staten zijn nog steeds voor een groot deel gebaseerd op etniciteit en de meeste mensen vinden het prettig wanneer hun etnische afkomst in een land ook in de meerderheid is. Bij de Joden kan ik er echter nog wel enig begrip voor opbrengen, gezien hun geschiedenis. Als zij ooit een minderheid in eigen land worden dan is dat het einde van Israel en van de Joodse zelfbeschikking. Dat neemt niet weg dat ik in enkele tienduizenden Afrikaanse migranten geen enkel gevaar zie wat dat betreft.
Al deze nuances gaan verloren in een film die ook helemaal niet tot doel heeft het probleem te helpen oplossen, ons er meer inzicht in te geven of het lot van de Afrikaanse asielzoekers te verbeteren (dan had men wel de namen van een paar organisaties genoemd die ze helpen en om een donatie gevraagd) maar slechts om Israel te demoniseren. Zoals Wilders' film indertijd niet tot doel had het probleem van de radikale islam te belichten en naar een oplossing te zoeken, maar slechts de gehele islam als 'gewelddadige ideologie' wilde wegzetten, zo interesseert Blumenthal zich niet voor de asielzoekers maar heeft weer iets gevonden om Israel zwart te kunnen maken. En, geheel in de lijn der verwachtingen, namen de meeste progressieve websites de film klakkeloos over.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten