Onbedoeld misstapje van Voordewind breed uitgemeten.
- Door Tjalling & Wouter. –
Tweede Kamerlid Joël Voordewind (ChristenUnie) bezocht tijdens het afgelopen herfstreces projecten in Israël die gericht zijn op verzoening tussen Israëli's en Palestijnen. Hij schreef daarover een viertal berichten op zijn weblog, waarvan er drie ook op de website van Trouw verschenen onder de sectie opinie. Enkele van deze stukjes kregen felle en buitenproportionele kritiek in de blogosfeer.
Op 24 oktober plaatste Voordewind een bericht waarin hij vertelt over o.a. zijn ontmoeting met Yehuda Cohen, Israëlisch manager van een fabriek van plastic huishoudartikelen op de Westbank, en een niet bij naam genoemde vertegenwoordiger van de Palestijnse Autoriteit. Gedreven door een verlangen naar verzoening tussen Israëliërs en Palestijnen, zorgt Cohen ervoor dat Palestijnen en Israëliërs samenwerken in zijn fabriek, die in of nabij Ariel ligt. De vertegenwoordiger van de P.A. is niet blij met het initiatief van Cohen: "Wij werken niet samen met de bezetter. Als we dat wel zouden doen, zouden we de bezetting goedkeuren".
Deze tegenstelling illustreert wat allang een patstelling is geworden, namelijk de tegenstrijdige belangen tussen Israëli's en Palestijnen. Of ook tussen Joden en Arabieren die gegeven de situatie samenwerking en verzoening nastreven (waar Voordewinds blog op focust), en diegenen die de ander alleen van het land weg willen hebben en van geen toenadering willen weten (aan Palestijnse zijde bijna onvoorwaardelijk gesteund door veel Israël-critici).
Wie de berichtgeving in Trouw over het conflict tussen Israëli's en Palestijnen nauwlettend volgt, komt al snel tot de conclusie dat er vrijwel nooit een woord van begrip voor de Israëlische positie vanaf kan. Het is daarom op het eerste gezicht opmerkelijk dat het weblog van Joël Voordewind over zijn bezoek aan verzoeningsgerichte projecten, op de website van Trouw wordt geplaatst. Buiten de gemeenschappelijke christelijke oriëntatie van Voordewind en Trouw, zal de reden dat men deze berichten plaatste gelegen zijn in het feit dat de Israëlische politiek en beleid niet direct aan bod komen op het weblog, maar enkel projecten vanuit de basis. Helaas zagen andere websites en blogs, en later ook Trouw, in deze berichten van Voordewind aanleiding tot ongemeen felle aanvallen.
De linkse opiniesite Joop.nl (verbonden aan de VARA) was er als de kippen bij om de goede intentie van Voordewind te tackelen. Helaas diende zich daar ook een gelegenheid voor aan. Onderweg naar de Palestijnse A-gebieden zag Voordewind aan de kant van de weg een bord staan met daarop de melding dat 'deze weg leidt naar Palestijns A-gebied, toegang is verboden voor Israëliërs en levensgevaarlijk'. Voordewind typeerde dit als 'Verboden voor Joden', en had dat ook zo op z'n weblog en Twitter gezet, waarin Joop een Godwin zag. Voordewind ging hier inderdaad enigszins de mist in. Het bord is namelijk door de Israëlische overheid geplaatst en niet door de Palestijnse Autoriteit. Israël zelf is degene die haar burgers (om veiligheidsredenen) sinds 2002 verbiedt om deze Palestijnse gebieden te betreden. Inmiddels heeft hij de tekst op zijn weblog aangepast (op Trouw was deze korte blogpost niet geplaatst). Toch kom ik nog even terug op de beschuldiging van een Godwin door Joop. Men wijst erop dat op het bord duidelijk 'Israëli's' te lezen is, en er zijn ook Arabische Israëliërs, net zoals er Palestijnse christenen zijn, dus van een 'verbod voor Joden' is in die zin geen sprake. Het multi-etnische aspect van de Israëlische samenleving komt in andere berichtgeving over Israël nauwelijks aan de orde. Nu wordt het wel expliciet genoemd, want het komt hier goed van pas om te kunnen gebruiken tegen Voordewind, die door dit ene akkefietje onheus zwaar wordt afgerekend op Joop. Joop erkent even verderop overigens zelf dat Arabische Israëli's sinds 2007 wel naar PA gebied mogen reizen (want zij lopen in principe geen gevaar daar). De facto is het dus wel degelijk (alleen) verboden voor Joden.
Blogger Jominee (predikant en sinds 2011 op zijn weblog klagend over het christen-zionisme), noemt dezelfde verkeerde typering door Joël Voordewind in zijn artikel 'Tegenwind voor Voordewind' een 'mooi' (lees: kwalijk) voorbeeld van framing. Naast framing ziet Jominee de onbedoelde misser van Voordewind ook als een `valse getuigenis spreken over de naaste'. Hij zou met zijn opmerking `verboden voor Joden' de Palestijnse Autoriteit ten onrechte hebben beticht van geïnstitutionaliseerde Jodenhaat. Net als in het artikel op Joop attendeert ook Jominee op het feit dat het waarschuwingsbord is geplaatst door de Israëlische overheid ter bescherming van Israëlische burgers. Opvallend is dat in alle genoemde berichten niet wordt stilgestaan bij noodzaak van dergelijke waarschuwingsborden langs wegen die naar Palestijnse A-gebieden leiden. Het is inderdaad levensgevaarlijk voor met name Joodse Israëli's om zich te begeven in Palestijnse gebieden. Kennelijk mag daar de focus niet op worden gelegd. Die hoort immers te liggen op het bouwen op Palestijns grondgebied door Joodse kolonisten?! Dat zou namelijk het ultieme struikelblok op de weg naar de vrede zijn. Jominee meldt ook dat er intussen "een e-mailactie op gang is gekomen om de ChristenUnie in al haar geledingen erop te wijzen dat de kritiekloze positieve discriminatie van de staat Israël door Joël Voordewind – inclusief zijn impliciete zwartmakerij van Palestijnen – ongepast is voor een Nederlandse volksvertegenwoordiger en bovendien de door de ChristenUnie met de mond beleden twee-staten-oplossing in de weg staat."
Oud-journalist Abu Pessoptimist komt in zijn weblog tot de opmerkelijke conclusie dat de inhoud van de boodschap van Voordewind is dat "de Palestijnen het feit moeten aanvaarden dat de Joden recht hebben op het hele land Israël. Als ze dat hebben gedaan dan moet er verzoening komen. Economische verzoening en verzoening van onderop." Dit is de eigen interpretatie van Maarten Jan Heijmans alias Abu Pessoptimist, want dit is nergens door Voordewind zo gezegd. Ook Heijmans maakt melding van de e-mailactie richting ChristenUnie tegen de "kritiekloze positieve discriminatie van de staat Israël door Joël Voordewind" Hier lijkt mij een bescheiden manier van jijbakken zeker op zijn plaats. Waar Heijmans en Jominee zich beklagen over de 'positieve discriminatie van de staat Israël', doen zij, Joop en vele anderen niets anders dan Israël bij elke gelegenheid zwart maken, op een schaal die veel eenzijdiger en onterechter is dan de positieve houding van Voordewind.
Jennifer van Werkhoven, vrijwilligster in het Ecumenical Accompanier Program in Palestine and Israel (EAPPI), stelt in een opiniestuk op Trouw van 27 oktober, in reactie op Voordewind, dat het grote conflict zich afspeelt in de Palestijnse dorpen en niet in de nederzettingen. Zij noemt als voorbeeld daarbij enkel het dorpje Yanoun dat ingeklemd zou liggen tussen vijf militaire posten en illegale buitenposten van de nederzetting Itamar. De nederzettingen zouden volgens haar grote negatieve economische consequenties hebben voor de Palestijnse bevolking, ondanks het feit dat 'een handjevol Palestijnen' in de nederzettingen werkt. Het aantal Palestijnen dat in Israëlische nederzettingen werkt, is echter in het 2e kwartaal 2013 gestegen naar 20.000. Ze verdienen bij Israëlische werkgevers tweemaal zoveel als bij Palestijnse, bleek uit een onderzoek van het Palestijnse Bureau voor de Statistiek in Ramallah. Het gaat dus niet om Israëlische informatie, en het aantal is zeker niet zomaar een handje vol.
Het is inmiddels duidelijk: de consensus in Nederland over het MO-conflict is dat Israël zich zou moeten terugtrekken uit geheel de Westelijke Jordaanoever en Oost Jeruzalem en dat de nederzettingen het grootste obstakel vormen voor de vrede. Ronny Naftaniël zegt (n.a.v. zijn afscheid als directeur van het CIDI) in het NIW van 1 november o.a. dat het nederzettingenbeleid weliswaar bijdraagt tot de beeldvorming, maar dat de Palestijnen tè hard roepen dat de nederzettingen het probleem zijn. Volgens Naftaniël lijkt het alsof de Palestijnen het probleem van de nederzettingen omarmen, wat ze maar beter los kunnen laten. Als er eenmaal een vredesregeling komt kan ook de nederzettingenproblematiek worden opgelost. De Israël-critici vergeten voortdurend dat het Palestijnse leiderschap Israël nooit als Joodse staat heeft geaccepteerd. Daar zou in de media-aandacht eens de focus op moeten worden gelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten