Door Wouter
Koos van der Bruggen van de Commissie Davids, die de Nederlandse positie in de Irak oorlog onderzocht, schreef vorige week een opiniestuk in Trouw onder de titel "Israël kan ongestoord een aanval op Iran voorbereiden". Zijn strekking is dat een dreigende Israelische aanval op de Iraanse atoominstallaties voorkomen moet worden door druk op Israel uit te oefenen.
Van der Bruggen wijst op parallellen tussen de inval in Irak in 2003 en een mogelijke aanval door Israel op Iran in de nabije toekomst. Die parallellen zijn er natuurlijk, maar minstens zovele verschillen. In Israel wordt alleen een gerichte aanval op atoominstallaties overwogen, geen invasie of grootschalige bombardementen die tot veel burgerdoden zouden leiden. De Verenigde Staten werden door Irak niet rechtstreeks bedreigd, terwijl het regime in Iran al jaren openlijk het einde van de Joodse staat bepleit en nastreeft, zowel mondeling als door wapenleveranties en financiële steun aan Hezbollah en Hamas, twee terreurgroepen die Israel al meermaals hebben aangevallen middels bomaanslagen en raketbeschietingen. Israel zal, indien het daadwerkelijk tot aktie overgaat, dan ook geen diplomatieke steun van de wereldgemeenschap afwachten, maar zich beroepen op zelfverdediging en een preventieve aanval uitvoeren op strategische lokaties waar Iran aan haar nucleaire programma werkt. Als Iran eenmaal een atoombom heeft, zal het immers te laat zijn. Andere middelen zijn al geprobeerd, zoals diplomatieke druk via de internationale gemeenschap, die na een eindeloze reeks onderhandelingen uiteindelijk sancties heeft ingesteld tegen Iran (met beperkt resultaat, omdat met name Rusland en China op dit punt dwarsliggen). Ook zal Israel waarschijnlijk, al dan niet samen met de VS, achter de Stuxnet computerworm zitten die in 2010 Iraanse atoominstallaties saboteerde, en achter aanslagen die sinds 2010 worden gepleegd op Iraanse atoomgeleerden en installaties.
Men hoeft weinig illusies te hebben over enig gezond verstand van het Iraanse regime, dat het zou kunnen doen afzien van de productie of het gebruik van kernwapens. Deze week nog weet Achmadinejad zelfs de droogte die zijn land teistert aan een sinister complot door de vijanden van het islamitische regime, en zijn verlangen om "het zionistische regime uit de pagina's van de tijd te wissen" is bij herhaling luid verkondigd. Het antisemitisme, van oudsher niet sterk aanwezig in het land, krijgt al jaren ruim baan van het regime, met Holocaust ontkenning door de regeringsleider zelf en bizarre complottheorieën die via boeken en tv-programma's worden verspreid.
Over een mogelijke Israelische aanval (al sinds 1993 zou Israel maatregelen treffen om dit mogelijk te maken) wordt al jaren gespeculeerd in de media, en ze is door commentatoren ook al meermaals voorspeld, met verschuivende deadlines zoals onheilsprofeten die het einde van de wereld voorspellen. (Dat geldt ook voor het moment waarop Iran over de atoombom zou beschikken.) Of die aanval er komt, is nog zeer de vraag, want ook Israel ziet de risico's ervan, zoals een tegenaanval door Iran met lange afstandsraketten of via haar vazal Hezbollah, die sinds 2006 weer een groot wapenarsenaal heeft opgebouwd in Libanon. Of het risico dat andere landen zich aan de kant van Iran zouden scharen en het ontaardt in een regionale oorlog.
Een aanval zou bovendien het gevaar niet echt elimineren maar alleen het atoomprogramma met enige jaren vertragen. Waarschijnlijk heeft men zowel diplomatieke en logistieke steun van de VS nodig, als stilzwijgende toestemming van een of twee Arabische buurlanden om over diens grondgebied te vliegen. Dat Israel dreigt met een dergelijke aanval kan ook erop duiden dat men deze juist niet gaat uitvoeren. Aan eerdere aanvallen op atoominstallaties in Irak en Syrië werd immers geen enkele ruchtbaarheid gegeven.
Van der Bruggen doet schamper over een vermeende dubbele moraal van Israel, dat zelf wel over kernwapens beschikt maar dit verzwijgt en hierop ook vrijwel niet zou worden aangesproken. Israel is echter het enige land waarvan het blote bestaansrecht wordt ontkend door veel andere landen, en dat meermaals met vernietiging is bedreigd door haar buren. Als er één land is waarvan het gerechtvaardigd of tenminste begrijpelijk is dat het kernwapens bezit, is het Israel wel. Zelf heeft het nooit gedreigd andere landen te vernietigen. Het is een gotspe te suggereren dat haar kernwapens "wellicht een van de belangrijkste redenen voor de mogelijke nucleaire ambities van Iran", zijn zoals Van der Bruggen doet.
Dat Israel een recht heeft op zelfverdediging, zonodig via een preventieve aanval op atoominstallaties, staat voor mij buiten kijf. Of dat verstandig is en of andere, minder risicovolle opties nog kansen bieden om Israels voortbestaan te verzekeren is een andere vraag. Het oordeel van een Commissie Davids zal echter de minste van Israels zorgen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten