Nederland en Israel: ongezonde vrienschap volgens Trouw
Daarmee beloont Nederland geen fout beleid van Israel, maar verzet zich tegen fout beleid van de VN. De Palestijnse strategie om zaken buiten onderhandelingen met Israel om te regelen, en Israel zo voor voldongen feiten te plaatsen, werkt averechts en daarmee ondermijnt men de onderhandelingen. Abbas is daarover zelf heel expliciet geweest; hij kan het zich permitteren zich in de onderhandelingen zo onverzoenlijk op te stellen omdat hij op brede steun in de VN en de EU kan rekenen. De noodzaak pijnlijke concessies te doen aan Israel in ruil voor bijvoorbeeld een bouwstop, overdracht van meer gebieden en meer bevoegdheden, is niet nodig nu de rest van de wereld deze zaken (en meer) van Israel verlangt als eenzijdige concessie. Het was dus verstandig van Nederland om deze strategie niet te steunen en een tegenstem te laten horen bij de VN en UNESCO.
De UNESCO staat overigens bekend om haar eenzijdige pro-Arabische beleid. Zo hekelde men Israelische werkzaamheden en archeologisch onderzoek bij de Mughrabi brug toen die in 2007 ingestort was, ook al is die ca. 60 meter van de Al Aqsa Moskee verwijderd en had deze op geen enkele manier in gevaar gebracht. Arabische werkzaamheden in de Tempelberg waarbij unieke Joodse artefacten bij het afval werden gedumpt negeerde zij echter. Ook heeft zij Rachels graf bij Bethlehem als moskee erkend (sinds 1996 pas zo genoemd door de Palestijnen) en dat gelijk gesteld met de millennia-oude Joodse betekenis van die plaats. UNESCO werkte verder ook mee aan de promotie van Oost Jeruzalem als culturele hoofdstad van de Arabische wereld. Daarmee werd de exclusief Arabische claim op dit deel van de stad, waar eeuwenoude Joodse gemeenschappen in 1948 met geweld werden verdreven, versterkt en de Joodse geschiedenis weggepoetst. Recentelijk bleek bovendien in een tijdschrift voor Palestijnse tieners dat UNESCO meefinancierde propaganda voor Hitler te staan. Kortom, de UNESCO is, alle mooie woorden ten spijt, helaas verworden tot een anti-Israelisch propaganda instituut.
Trouw zit er op meer punten naast. Israel annexeert geen delen van Oost Jeruzalem, maar heeft dat al in 1980 gedaan met de basiswet over Jeruzalem, zodat de gehele stad nu onder Israelisch civiel bestuur valt. Alle Arabieren die er woonden is het Israelische staatsburgerschap aangeboden, maar dat weigerden de meesten. Daarom hebben ze nu een 'residentie' status en mogen wel voor de lokale verkiezingen stemmen maar niet voor de Knesset. Ze kunnen vrij reizen door Israel en delen in de sociale voorzieningen, en daarom wil een grote meerderheid geen inwoner worden van een te vormen Palestijnse staat. Er worden overigens ook geregeld Joodse huizen afgebroken in Jeruzalem, en Arabische gebouwd, dus de idee dat Israel de Arabieren wegpest en zo de stad verder 'verjoodst' is een mythe. Er wordt wel meer in West Jeruzalem geïnvesteerd, en omdat veel Arabieren de lokale verkiezingen boycotten zijn ze niet goed vertegenwoordigd.
Trouw wijst er tot slot op dat Netanjahoe zelf gezegd zou hebben dat het conflict onoplosbaar is en hij er daarom niet zijn best voor doet. Dat mag zo zijn, maar geldt evenzeer voor Abbas, die zich in de Washington Post in 2009 in vergelijkbare bewoordingen uitliet. Beide partijen pretenderen dat de tijd aan hun kant staat en dat de ander met concessies over de brug moet komen. Achter de schermen lijkt men elkaar soms desondanks te zijn genaderd, zoals in 2008 toen Olmert de Palestijnen een vergaand voorstel deed, waarop nooit een duidelijke reactie kwam. Uit de Palestine Papers bleek dat de Palestijnen zelf ook met vergaande voorstellen waren gekomen, maar weigerden erover door te praten: het was slikken of stikken.
Het is daarnaast verontrustend dat de PA via haar eigen media een heel ander geluid laat horen, en terroristen nog steeds als helden worden geëerd. Zo werden Joden onlangs in een preek die op het officiële PA TV station werd uitgezonden de bron van alle kwaad genoemd. Ook riep de moefti van de PA nog op 9 januari op tot genocide op de Joden door de moslims, verwijzend naar een Hadith.
Netanjahoe zei donderdagavond in Nieuwsuur dat wanneer de veiligheid van Israel wordt gewaarborgd, er veel mogelijk is en de Palestijnen een grote kans laten liggen door niet te willen praten zonder voorwaarden vooraf. Ook zei hij dat beide partijen natuurlijk hun voorwaarden hebben waar een vredesverdrag aan moet voldoen, maar dat je die tijdens de onderhandelingen bespreekt. Dat klinkt plausibel, en het is zeker niet gebruikelijk dat juist de zwakkere partij met steeds weer nieuwe eisen en voorwaarden komt aanzetten voordat er überhaupt gepraat kan worden. Dat Israel ondertussen doorbouwt op land waar de Palestijnen een staat willen stichten is inderdaad niet erg bemoedigend, maar er is een bouwstop geweest buiten Jeruzalem en ook die heeft de Palestijnen niet tot onderhandelen gebracht. En Oost Jeruzalem al op voorhand 'weggeven' is voor Israel terecht onaanvaardbaar. Naast een bouwstop eist Abbas bovendien dat Israel op voorhand de pre-1967 wapenstilstandslijn als grens accepteert, en soms komt hij met nog andere eisen aanzetten, zoals het vrijlaten van een aantal gevangenen en wat al niet meer. Netanyahu wees er in het interview donderdag ook op dat een bouwstop tijdens eerdere besprekingen geen voorwaarde vooraf was. Ikzelf zou zeggen, dat wanneer de Palestijnen een bouwstop eisen, daar dan ook een voorwaarde vooraf van Israel tegenover mag staan, zoals erkenning als Joodse staat of echt eens een einde aan de opruiing en verering van kindermoordenaars in Palestijnse (PA gecontroleerde) media.
Ratna Pelle
IMO Blog, 2012
Trouw (donderdag 19 jan.) hekelt in haar hoofdredactionele commentaar de in haar ogen te kritiekloze houding van Nederland tegenover Israel. Het is een veelgehoord geluid tegenwoordig. Israel zou de stichting van een Palestijnse staat 'eindeloos uitstellen', Oost Jeruzalem verder annexeren, en een Palestijnse staat onmogelijk maken, en Rutte zou dit beleid aanmoedigen. Netanjahoe kwam, aldus Trouw, naar Nederland om ons te bedanken voor de steun in internationale organen, zoals de VN Algemene Vergadering en de UNESCO.Daarmee beloont Nederland geen fout beleid van Israel, maar verzet zich tegen fout beleid van de VN. De Palestijnse strategie om zaken buiten onderhandelingen met Israel om te regelen, en Israel zo voor voldongen feiten te plaatsen, werkt averechts en daarmee ondermijnt men de onderhandelingen. Abbas is daarover zelf heel expliciet geweest; hij kan het zich permitteren zich in de onderhandelingen zo onverzoenlijk op te stellen omdat hij op brede steun in de VN en de EU kan rekenen. De noodzaak pijnlijke concessies te doen aan Israel in ruil voor bijvoorbeeld een bouwstop, overdracht van meer gebieden en meer bevoegdheden, is niet nodig nu de rest van de wereld deze zaken (en meer) van Israel verlangt als eenzijdige concessie. Het was dus verstandig van Nederland om deze strategie niet te steunen en een tegenstem te laten horen bij de VN en UNESCO.
De UNESCO staat overigens bekend om haar eenzijdige pro-Arabische beleid. Zo hekelde men Israelische werkzaamheden en archeologisch onderzoek bij de Mughrabi brug toen die in 2007 ingestort was, ook al is die ca. 60 meter van de Al Aqsa Moskee verwijderd en had deze op geen enkele manier in gevaar gebracht. Arabische werkzaamheden in de Tempelberg waarbij unieke Joodse artefacten bij het afval werden gedumpt negeerde zij echter. Ook heeft zij Rachels graf bij Bethlehem als moskee erkend (sinds 1996 pas zo genoemd door de Palestijnen) en dat gelijk gesteld met de millennia-oude Joodse betekenis van die plaats. UNESCO werkte verder ook mee aan de promotie van Oost Jeruzalem als culturele hoofdstad van de Arabische wereld. Daarmee werd de exclusief Arabische claim op dit deel van de stad, waar eeuwenoude Joodse gemeenschappen in 1948 met geweld werden verdreven, versterkt en de Joodse geschiedenis weggepoetst. Recentelijk bleek bovendien in een tijdschrift voor Palestijnse tieners dat UNESCO meefinancierde propaganda voor Hitler te staan. Kortom, de UNESCO is, alle mooie woorden ten spijt, helaas verworden tot een anti-Israelisch propaganda instituut.
Trouw zit er op meer punten naast. Israel annexeert geen delen van Oost Jeruzalem, maar heeft dat al in 1980 gedaan met de basiswet over Jeruzalem, zodat de gehele stad nu onder Israelisch civiel bestuur valt. Alle Arabieren die er woonden is het Israelische staatsburgerschap aangeboden, maar dat weigerden de meesten. Daarom hebben ze nu een 'residentie' status en mogen wel voor de lokale verkiezingen stemmen maar niet voor de Knesset. Ze kunnen vrij reizen door Israel en delen in de sociale voorzieningen, en daarom wil een grote meerderheid geen inwoner worden van een te vormen Palestijnse staat. Er worden overigens ook geregeld Joodse huizen afgebroken in Jeruzalem, en Arabische gebouwd, dus de idee dat Israel de Arabieren wegpest en zo de stad verder 'verjoodst' is een mythe. Er wordt wel meer in West Jeruzalem geïnvesteerd, en omdat veel Arabieren de lokale verkiezingen boycotten zijn ze niet goed vertegenwoordigd.
Trouw wijst er tot slot op dat Netanjahoe zelf gezegd zou hebben dat het conflict onoplosbaar is en hij er daarom niet zijn best voor doet. Dat mag zo zijn, maar geldt evenzeer voor Abbas, die zich in de Washington Post in 2009 in vergelijkbare bewoordingen uitliet. Beide partijen pretenderen dat de tijd aan hun kant staat en dat de ander met concessies over de brug moet komen. Achter de schermen lijkt men elkaar soms desondanks te zijn genaderd, zoals in 2008 toen Olmert de Palestijnen een vergaand voorstel deed, waarop nooit een duidelijke reactie kwam. Uit de Palestine Papers bleek dat de Palestijnen zelf ook met vergaande voorstellen waren gekomen, maar weigerden erover door te praten: het was slikken of stikken.
Het is daarnaast verontrustend dat de PA via haar eigen media een heel ander geluid laat horen, en terroristen nog steeds als helden worden geëerd. Zo werden Joden onlangs in een preek die op het officiële PA TV station werd uitgezonden de bron van alle kwaad genoemd. Ook riep de moefti van de PA nog op 9 januari op tot genocide op de Joden door de moslims, verwijzend naar een Hadith.
Netanjahoe zei donderdagavond in Nieuwsuur dat wanneer de veiligheid van Israel wordt gewaarborgd, er veel mogelijk is en de Palestijnen een grote kans laten liggen door niet te willen praten zonder voorwaarden vooraf. Ook zei hij dat beide partijen natuurlijk hun voorwaarden hebben waar een vredesverdrag aan moet voldoen, maar dat je die tijdens de onderhandelingen bespreekt. Dat klinkt plausibel, en het is zeker niet gebruikelijk dat juist de zwakkere partij met steeds weer nieuwe eisen en voorwaarden komt aanzetten voordat er überhaupt gepraat kan worden. Dat Israel ondertussen doorbouwt op land waar de Palestijnen een staat willen stichten is inderdaad niet erg bemoedigend, maar er is een bouwstop geweest buiten Jeruzalem en ook die heeft de Palestijnen niet tot onderhandelen gebracht. En Oost Jeruzalem al op voorhand 'weggeven' is voor Israel terecht onaanvaardbaar. Naast een bouwstop eist Abbas bovendien dat Israel op voorhand de pre-1967 wapenstilstandslijn als grens accepteert, en soms komt hij met nog andere eisen aanzetten, zoals het vrijlaten van een aantal gevangenen en wat al niet meer. Netanyahu wees er in het interview donderdag ook op dat een bouwstop tijdens eerdere besprekingen geen voorwaarde vooraf was. Ikzelf zou zeggen, dat wanneer de Palestijnen een bouwstop eisen, daar dan ook een voorwaarde vooraf van Israel tegenover mag staan, zoals erkenning als Joodse staat of echt eens een einde aan de opruiing en verering van kindermoordenaars in Palestijnse (PA gecontroleerde) media.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten