Conny Mus, verslaggever in Israel en de Palestijnse gebieden voor RTL Nieuws, heeft de afgelopen week meermaals negatief gereageerd op Israels laatste poging wat aan haar imago te doen. Hieronder mijn reactie daarop.
RP
-----------
IMO Blog, 2010
(....)
Zijn reactie op een recent initiatief van de Israëlische regering om de bevolking actiever te betrekken bij de promotie van Israël, is dan ook voorspelbaar. Het negatieve imago waar Israël mee kampt ligt natuurlijk niet aan de buitenlandse journalisten die bevooroordeeld te werk zouden gaan, maar aan Israëls beleid en agressie tegen de Palestijnen. Overigens kwam ik in de nieuwsberichten over het plan in o.a. Trouw en Ynet nauwelijks een verwijzing naar buitenlandse journalisten tegen. Mus dikt de zaak flink aan door te stellen dat Israël haar miljoenen inwoners gaat 'opleiden tot ambassadeurs van het Joodse land' die 'alle misverstanden die er bestaan over Israël tijdens vakantie of zakenreis in het buitenland maar even recht moeten zetten.'
Uit het feit dat op de website die Israëli's over de campagne informeert een filmpje staat met twee zogenaamde buitenlandse journalisten maakt hij op dat de campagne voornamelijk tegen buitenlandse journalisten is gericht, en dat vindt hij 'zorgwekkend'. Hij beweert in een interview met HP De Tijd onder de kop "Conny Mus: 'Israëlische campagne is kinderachtig'" dat 'onze lezers, kijkers en luisteraars' intelligent genoeg zijn om 'een goed beeld te hebben van Israël', juist dankzij de excellente verslaggeving van Mus cum suis. Ruik ik hier enige eigenwaan? Daarnaast beticht hij Israël ervan op deze manier burgers op te zetten tegen journalisten, en de toch al negatieve sfeer tegenover buitenlandse journalisten in Israël te verergeren. Hij beklaagt zich er voorts over dat burgers hem soms niet te woord willen staan en beweert vervolgens: "De sfeer in Israël is extreemrechts te noemen en het zal nog meer mensen motiveren om in het buitenland actief hun land te verkopen en te verdedigen." Ik zou een buitenlandse journalist die de sfeer in Nederland extreem-rechts noemt omdat Wilders nogal wat onzin uitkraamt en op grote winst staat, een tikkeltje ongenuanceerd vinden. Ook D66 staat op fikse winst, en dat juist met een fel anti-Wilders geluid. In de media en door andere partijen wordt hij continu tegengesproken en uitgedaagd, zoals dat hoort in een democratie. Conny Mus slaat in zijn column op de website van RTL, waarin hij eveneens de Israëlische campagne hekelt, helemaal door:
Uit het feit dat op de website die Israëli's over de campagne informeert een filmpje staat met twee zogenaamde buitenlandse journalisten maakt hij op dat de campagne voornamelijk tegen buitenlandse journalisten is gericht, en dat vindt hij 'zorgwekkend'. Hij beweert in een interview met HP De Tijd onder de kop "Conny Mus: 'Israëlische campagne is kinderachtig'" dat 'onze lezers, kijkers en luisteraars' intelligent genoeg zijn om 'een goed beeld te hebben van Israël', juist dankzij de excellente verslaggeving van Mus cum suis. Ruik ik hier enige eigenwaan? Daarnaast beticht hij Israël ervan op deze manier burgers op te zetten tegen journalisten, en de toch al negatieve sfeer tegenover buitenlandse journalisten in Israël te verergeren. Hij beklaagt zich er voorts over dat burgers hem soms niet te woord willen staan en beweert vervolgens: "De sfeer in Israël is extreemrechts te noemen en het zal nog meer mensen motiveren om in het buitenland actief hun land te verkopen en te verdedigen." Ik zou een buitenlandse journalist die de sfeer in Nederland extreem-rechts noemt omdat Wilders nogal wat onzin uitkraamt en op grote winst staat, een tikkeltje ongenuanceerd vinden. Ook D66 staat op fikse winst, en dat juist met een fel anti-Wilders geluid. In de media en door andere partijen wordt hij continu tegengesproken en uitgedaagd, zoals dat hoort in een democratie. Conny Mus slaat in zijn column op de website van RTL, waarin hij eveneens de Israëlische campagne hekelt, helemaal door:
"Dat Israël's imago er slecht voorstaat, heeft namelijk niets met ons, maar met Israël zelf te maken. Zijn wij verantwoordelijk voor de laatste twee oorlogen die Israël is begonnen in Libanon en Gaza met duizenden slachtoffers onder burgers in die landen? Zijn wij verantwoordelijk voor een Israëlische politiek die werkelijk alleen maar doet wat ze zelf goed vinden: gewoon doorbouwen met nog meer nederzettingen in palestijns gebied, het platwalsen van arabische huizen in Oost-Jeruzalem en joodse kolonisten in datzelfde arabische deel van de stad maar hun gang laat gaan? Zijn wij verantwoordelijk dat er iedere week palestijnen wel ergens op de Westelijke Jordaanoever of Gaza worden doodgeschoten? Zijn wij verantwoordelijk dat er een extreem-rechtse Israëlische regering in het zadel zit, die palestijnen alleen maar in de wielen rijdt, met nog meer tegenstrijdige maatregelen, waardoor palestijnen weinig zin hebben om met ze aan tafel te gaan zitten?"
Dit getuigt van een enorm gebrek aan zelfkennis en zelfreflectie als journalist. Mensen baseren hun beeld van - en oordeel over - conflicthaarden voornamelijk op de media. Als ze er zelf niet zijn geweest of er vrienden of familie hebben wonen, zijn de media hun voornaamste, in feite de enige, informatiebron. Tijdens de Gaza Oorlog lieten de media, inclusief het RTL nieuws, dag in dag uit beelden zien van gebombardeerde gebouwen, gewonde Palestijnen, 'civiele' politiemannen die op de grond creperend hun laatste gebed zeiden, een constante stroom van nieuwe gewonden die het Shiva ziekenhuis werd binnengevoerd en op de grond en in gangen werden gelegd vanwege ruimtegebrek, etc. etc. Wat we niet zagen waren de tientallen raketten die dagelijks op Israël werden afgevuurd of het feit dat scholen en andere voorzieningen in een gebied waar een miljoen Israëli's wonen gedurende de Gaza oorlog gesloten waren en mensen er de meeste tijd in schuilkelders doorbrachten. We zagen ook niet dat Hamas wapens in scholen en moskeeën had geplaatst, kinderen in de strijd gebruikte, raketten afschoot vanuit binnenplaatsen en nabij scholen en zich verschool tussen de burgerbevolking om minder kwetsbaar te zijn. Van veel van deze zaken waren beelden voorhanden, maar die werden niet uitgezonden. Zoals NRC Handelsblad geen enkel tegenstuk op de tirades van Mohammed Benzakour en Gretta Duisenberg plaatste, zo zonden de journaals en actualiteitenrubrieken de ene na de andere reportage vanuit Palestijns gebied en perspectief uit, liet men Palestijnen aan het woord en mensenrechtenorganisaties die vooral met Palestijnen werken en praten, en werd dit niet gebalanceerd met reportages of interviews van Israëlische kant.
Dit getuigt van een enorm gebrek aan zelfkennis en zelfreflectie als journalist. Mensen baseren hun beeld van - en oordeel over - conflicthaarden voornamelijk op de media. Als ze er zelf niet zijn geweest of er vrienden of familie hebben wonen, zijn de media hun voornaamste, in feite de enige, informatiebron. Tijdens de Gaza Oorlog lieten de media, inclusief het RTL nieuws, dag in dag uit beelden zien van gebombardeerde gebouwen, gewonde Palestijnen, 'civiele' politiemannen die op de grond creperend hun laatste gebed zeiden, een constante stroom van nieuwe gewonden die het Shiva ziekenhuis werd binnengevoerd en op de grond en in gangen werden gelegd vanwege ruimtegebrek, etc. etc. Wat we niet zagen waren de tientallen raketten die dagelijks op Israël werden afgevuurd of het feit dat scholen en andere voorzieningen in een gebied waar een miljoen Israëli's wonen gedurende de Gaza oorlog gesloten waren en mensen er de meeste tijd in schuilkelders doorbrachten. We zagen ook niet dat Hamas wapens in scholen en moskeeën had geplaatst, kinderen in de strijd gebruikte, raketten afschoot vanuit binnenplaatsen en nabij scholen en zich verschool tussen de burgerbevolking om minder kwetsbaar te zijn. Van veel van deze zaken waren beelden voorhanden, maar die werden niet uitgezonden. Zoals NRC Handelsblad geen enkel tegenstuk op de tirades van Mohammed Benzakour en Gretta Duisenberg plaatste, zo zonden de journaals en actualiteitenrubrieken de ene na de andere reportage vanuit Palestijns gebied en perspectief uit, liet men Palestijnen aan het woord en mensenrechtenorganisaties die vooral met Palestijnen werken en praten, en werd dit niet gebalanceerd met reportages of interviews van Israëlische kant.
Zie verder op IMO Blog: Conny Mus en het slechte imago van Israel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten