De Palestijnen - En Darfur dan?

 

Israel bashers worden altijd erg boos als je ze wijst op al die andere conflicten waar, in tegenstelling tot Israel/Palestina, wel etnische zuiveringen plaatsvinden en mensen volkomen rechteloos zijn en meedogenloze alleenheersers of corrupte regeringen het internationale recht aan hun laars lappen. Kortom, conflicten of regio's waar er wel sprake is van een goede en een slechte partij, van dader en slachtoffer.

 

Natuurlijk, niet iedereen kan zich met alles bezig houden, maar die mensen die zozeer uit lijken op het veroordelen van een slechterik kunnen hun hart ophalen bij Darfur, Zimbabwe, Congo, Tibet etc. etc. Ook daar ligt de situatie soms ingewikkelder dan de leek op het eerste gezicht denkt, maar slachtoffer en dader zijn er duidelijker te onderscheiden, het onrecht is grover en de daders meedogenlozer.

Overigens wordt Afrika door zowel links als rechts minder interessant gevonden dan onderwerpen of conflicten waar ook het Westen of Israel bij is betrokken. Je kunt je dus net zo hard afvragen wat de andere politieke partijen voor Darfur hebben gedaan (de schrijver vraagt zich dit alleen af bij de linkse partijen).

 

RP

-----------
.
En Darfur dan?

Filantroop

16 september 2008
http://www.hetvrijevolk.com/?pagina=6971

 

Het wemelt in ons land van steunbetuigingen aan tal van verdrukte volken, en dat is een goed ding. Doorgaan daarmee. Maar toch valt op, als je tenminste niet doof, blind of gehersenspoeld bent, dat er altijd een paar volken ontbreken als de verontruste medemens zijn klaagzang laat weerklinken.

Al jaren steek ik mijn neus tussen de schuifdeuren als het over zo'n verdrukt volk gaat, en zeg ik: "En Darfur dan?"

Wat me namelijk zo steekt is dat je op linkse weblogs, binnen linkse politieke stromingen, en onder linkse opiniemakers en politici, zo weinig over Darfur hoort. Deze selectiviteit in de verontwaardiging over het schenden van mensenrechten is zeer opvallend.

Ik zou natuurlijk ook de Koerden kunnen noemen, die net als de Palestijnen, ook graag onder elkaar willen zijn, en gezien de eigen taal, de eigen cultuur en de historie, daar zeker niet minder recht op hebben dan de Palestijnen. Maar je kunt er vergif op innemen dat meteen de meute van Israël-hatende landen de muil opentrekt.

Maar dan zitten we nog steeds met Darfur. Het gebied waar het slachtofferaantal jarenlang op 200 000 bleef staan, hoewel de aanwijzingen dat het daar erger en erger werd op de gesloten deuren van de VN en het Westen bleven beuken.

Herhaaldelijk schreef ik op weblogs over het mankement van de rekenmachine van de VN. Werd er niet meer geteld, of was er een team dat uitblinkt in reanimeren richting Darfur afgereisd? Immers, jaren bleef de teller bij het magische getal 200 000 hangen. Maar dan toch ging het plotseling met een ruk omhoog, van 200 000 naar 300 000. Kennelijk was het niet langer te verdedigen dat de lege batterij van de rekenmachine van de VN niet vervangen werd.

Een tijdje terug kondigden RTL en Netwerk vol goede moed aan dat ze meer werk gingen maken van Darfur. Moest ook wel want jarenlang dezelfde beelden van Janjaweed op voorbijsnellende kamelen werden slaapverwekkend. En in de splinter Israël had RTL maar liefst twee journalisten met bezwete oksels klaarstaan om de hel en verdoemenis aldaar aan ons te verslaan.

Vaak dacht ik dan ook, kunnen er niet wat fotografen en journalisten rondom Israël richting Darfur. Ik bedoel maar, als ze toch over elkaar struikelen heb je weinig aan ze. Maar nee hoor. Te warm? Te droog? Te gevaarlijk?

Zelfs Jan Pronk smeekte:

We hebben meer beelden en verhalen nodig, want de wereld komt pas in beweging als het verhaal verteld wordt. Alsjeblieft, kom naar Soedan. We hebben buitenlandse journalisten nodig, want journalisten uit Soedan zelf hangt arrestatie boven het hoofd als ze naar waarheid berichten. Bovendien zijn ze door de gebrekkige middelen niet in staat om naar de plekken te reizen waar het om gaat. Alsjeblieft, kom naar Darfur om de beelden van de gruwelen op het netvlies van de wereldbevolking en haar leiders te branden. Kom, bericht en blijf berichten. (bron: Vrij Nederland)

Maar desondanks meed het journaille Darfur. Men bleef liever clusteren rondom de splinter Israël.

En Aart Zeeman van Netwerk, toch ook zo vaak met de Palestijnen in de weer:

Dat is een moeilijke vraag, waarop ik veel antwoorden kan geven. Een item over Darfur scoort niet. En kijkcijfers zijn in Hilversum tegenwoordig allesbepalend. Als je meer dan een miljoen kijkers hebt, komt er gebak op de redactie. Iedereen kijkt de ochtend na een uitzending op Internet hoe de cijfers waren.

Maar scoren items over de Palestijnen dan wel? En als morgen de door Dyab Abou JahJah verwachte holocaust op de moslims plaatsgrijpt, gaat Aart dan eerst even de kin krabben?

Dan maar even bij de buren gluren, zoals bij Stop de oorlog van Bart Griffioen, de Hamas- en Hezbollah-bezoeker. Gezocht maar niks gevonden. Wel over Joden en Amerikanen, maar negers vinden ze daar kennelijk geen mensen.

Hoopvol dan even bij Anja Meulenbelt, de koningin van het menselijke leed, aangewipt maar niks gevonden. Misschien ergens onder het karpet, maar 300 000 doden in een paar jaar horen toch niet onder het handgeknoopte vloerkleed. Dat moet ook een enorme bult zijn waar de mollige Anja menigmaal over struikelt.

Bij de verwante Internationale Socialisten dan maar gekeken. Heel veel Afghanistan, en iets over 100 burgerslachtoffers aldaar. Toch heel wat minder dan de 300 000 van Darfur, zou je denken.

Bij Groenlinks, met banddikte voorsprong de partij voor de mensenrechten, even gezocht. Ook niks, tenzij onder het bed van Wijnand Duyvendak, maar ja, daar kom ik liever niet.

Bij de Groenlinks-jugend Dwars ook maar even geneusd en met "niks gevonden" in hun zoekmachine afgedropen.

Toch ook maar even bij Stop de bezetting van de rode weduwe Gretta Duisenberg gekeken. Immers, van iemand die zo door compassie met de medemens gedreven is, mag je toch op een ietsepietsie Darfur hopen. Niets, zelfs onder de link "mensenrechten" niets. Geen Darfur, geen Tibet, geen Koerden.

De hoop nooit opgevend, de Andere Joden van EAJG nog eens bezocht. Wel wat superlatieven over Israël, zoals: 'Erger dan apartheid" en "Gaza een groot concentratiekamp" maar geen Darfur.

Bij de grote vriend van EAJG, de prins van Palestina, Dries van Agt wel een jammerende Hans Hamburger aangetroffen maar geen Darfur.

Tot slot de SP dan. Ik bedoel, iemand anders dan Anja Meulenbelt. Ja, eindelijk. Eerlijk is eerlijk, op het weblog van de SP aandacht voor Darfur. Een dagboekverslag van Ewout Irrgang, over het bezoek van een Kamerdelegatie aan Soedan.

En zelfs bij de meisjes en jongens van die partij, onder de bezielende titel Rood komt men er eindelijk achter dat Darfur bestaat, en waar deelnemers aan een discussie zich na vijf jaar van onbelemmerd moorden afvragen of er ook niet eens over Darfur gepraat moet worden. Misschien partijgenoten Anja Meulenbelt, Gretta Duisenberg en Harry de Winter er even over aanspreken?

Een aarzelende slotconclusie? De linkse compassie met de medemens is niet aan één oog maar aan beide ogen blind. Daarom de vraag of het geen tijd wordt een inzameling te houden voor de aanschaf van een blindengeleidehond. Ik stel een zeer agressieve, bijtgrage rottweiler voor.