"Excuse me, but you sound just like the far right in Israel. Are the Israelis not entitled to self-determination? Do Israelis only understand force? This kind of discussion hampers progress, because it fails to recognize the other side."
Aldus een Israëli op een tweedaagse conferentie over de 'een-statenoplossing'. De een-statenoplossing is per definitie eenzijdig en ontkent de rechten van één van beide partijen. Het idee is, zoals Ami Isseroff ook opmerkt, natuurlijk alles behalve nieuw. In de tijd van het Mandaat waren de Joodse communisten voor een binationale staat, maar waren tegelijkertijd deel van de Zionistische beweging die een 'Jewish home' in Palestina opbouwde.
Alle Arabieren, zowel binnen en buiten Palestina, waren voor een eenstatenoplossing en hebben er alles aan gedaan om Joodse zelfbeschikking te verhinderen. Na de stichting van Israël hebben de Arabische staten de stichting van een Palestijnse staat op de Westoever en de Gazastrook verhinderd, en geprobeerd Israëls stichting ongedaan te maken door oorlogen, boycots, afsluiting van waterwegen, droogleggen van de Jordaan door de loop van de rivieren die haar voeden te verleggen, enz.
Immer nog staat in het PLO National Charter dat Israël vernietigd moet worden en het gehele land een Arabische staat moet worden. Een kleine groep Israëlische en Joodse extremisten steunt dit streven, zoals de ultraorthodoxe Naturei Karteh, waarvan de leider vorige jaar nog de hand van Achmadinejad schudde, en mensen als Ilan Pappe, die het Palestijnse narratief geheel hebben overgenomen. Dit soort mensen, onterecht ook wel 'vredesactivisten' genoemd, zijn altijd prominent aanwezig op anti-Israël bijeenkomsten en krijgen onevenredig veel aandacht van de pers. In Nederland is Een Ander Joods Geluid er altijd als de kippen bij om Israël met de nazi's te vergelijken en iedere anti-Israël activiteit in te dekken tegen antisemitisme beschuldigingen.
Ook deze bijeenkomst in Londen werd mede georganiseerd door een Israëli en ook hier was Pappe prominent aanwezig.
De vraag is waarom de eenstatenoplossing, oftewel vernietiging van Israël, zo'n aantrekkingskracht heeft op de (radikaal) linkse beweging? Waarom ontkent men in de strijd voor Palestijnse zelfbeschikking, het recht van de Joden hierop? Waarom wordt, met de underdog positie van de Palestijnen in de bezette gebieden, vergeten dat de Joden als minderheid in een Arabische staat de underdog zullen worden? Dat ca. 900.000 Joden uit de Arabische staten zijn gevlucht en verdreven? Dat het virulente antisemitisme in Arabische staten en de Palestijnse gebieden, het op zijn zachtst gezegd onwaarschijnlijk zal maken dat Joden en Palestijnen als twee gelijkwaardige nationale groeperingen in een gedeelde staat kunnen leven?
De vraag is waarom de eenstatenoplossing, oftewel vernietiging van Israël, zo'n aantrekkingskracht heeft op de (radikaal) linkse beweging? Waarom ontkent men in de strijd voor Palestijnse zelfbeschikking, het recht van de Joden hierop? Waarom wordt, met de underdog positie van de Palestijnen in de bezette gebieden, vergeten dat de Joden als minderheid in een Arabische staat de underdog zullen worden? Dat ca. 900.000 Joden uit de Arabische staten zijn gevlucht en verdreven? Dat het virulente antisemitisme in Arabische staten en de Palestijnse gebieden, het op zijn zachtst gezegd onwaarschijnlijk zal maken dat Joden en Palestijnen als twee gelijkwaardige nationale groeperingen in een gedeelde staat kunnen leven?
De meeste staten die uit ongeveer even grote, duidelijk van elkaar verschillende etnische groeperingen bestaan, zijn door oorlog en etnische spanningen uit elkaar gevallen of dreigen dit te doen, zoals de landen van voormalig Joegoslavië, Congo, Irak, en Libanon. Zelfs in België kan men de boel nauwelijks nog bij elkaar houden, ondanks het feit dat Vlamingen en Walen dezelfde godsdienst, tradities en etniciteit hebben, en er geen wrok en haat is vanwege eerdere bloedige conflicten. De burgeroorlog waar een 'Israstine' of 'Palaël' toe zal leiden zal de 'Nakba' van 1948 in het niet doen vallen, en mogelijk tot een regionale oorlog leiden met miljoenen doden aan beide kanten.
Voor de duidelijkheid: de singuliere staat van de rivier tot de zee, waar alle Palestijnse vluchtelingen naar zullen kunnen terugkeren, zal binnen afzienbare tijd een Arabische meerderheid hebben. Provisies om beide volken echt evenveel rechten te geven zullen weldra door de Arabieren worden aangevochten, zoals nu in Libanon gebeurt. Maar ook met gelijke rechten voor beide bevolkingsgroepen zal zo'n staat een einde maken aan Joodse zelfbeschikking, en zal bijvoorbeeld Joodse immigratie afhankelijk worden van Arabische goedkeuring, zal de nieuwe staat het niet langer opnemen voor de Joden in de wereld en geen centrum meer zijn voor Joods leven.
Ik vraag mij geregeld af of mensen die een dergelijke 'oplossing' voorstaan en actief promoten, grenzeloos naief zijn of vinden dat beide kanten een dergelijke Armageddon verdienen. Of zijn het - ondanks de Joodse presentie - ordinaire antisemieten die de Joden geen vrijheid en onafhankelijkheid gunnen?
Ratna
----------
Last update - 10:56 21/11/2007
U.K. radical left wing sees one-state solution to Israel-Palestinian conflict
Ik vraag mij geregeld af of mensen die een dergelijke 'oplossing' voorstaan en actief promoten, grenzeloos naief zijn of vinden dat beide kanten een dergelijke Armageddon verdienen. Of zijn het - ondanks de Joodse presentie - ordinaire antisemieten die de Joden geen vrijheid en onafhankelijkheid gunnen?
Ratna
----------
Last update - 10:56 21/11/2007
U.K. radical left wing sees one-state solution to Israel-Palestinian conflict
By Assaf Uni, Haartez Correspondent
http://www.haaretz.com/hasen/spages/926542.html
http://www.haaretz.com/hasen/spages/926542.html
Over a decade after the Israeli right in effect abandoned the vision of a Greater Israel, the radical left in both Israel and Britain has come to favor the idea with a few essential changes.
On Sunday, London saw the conclusion of a conference on the so-called one-state solution for the Israeli-Palestinian conflict. While pro-Israel groups accused the organizers of staging a provocation aimed at bashing Israel's image, academics from Israel and the Palestinian Authority discussed possible models for the formation of a single state ranging from the Mediterranean to the Jordan River, and maybe even further east.
The conference, which attracted many academics as well as local activists from Palestinian solidarity groups, students and Arab activists, was perhaps the latest stage in a series of projects that have given London its image as one of Europe's most anti-Zionist capitals.
Indeed, the British left's attitude toward Israel has been characterized by warrants for the arrest of Israel Defense Forces officers, boycotts of Israeli products on the part of various trade unions, condemnations of Israel as an apartheid state by churches, and the recent academic boycott initiative.
The latest two-day event, at the University of London's School of Oriental And African Studies (SOAS), attracted no less than 300 people. The participants discussed establishing either a binational state or a "state of all its citizens", or a secular democracy that would include the entire population of the Palestinian Authority plus all the Palestinian refugees.
They also entertained the notion of an Israeli-Palestinian confederation and other creative solutions.
Among the notable guests were Palestinian civil rights activist Omar Barghouti, Israeli historian Ilan Pappe and one of the instigators of the academic boycott, Professor Haim Bereshit. The panel members discussed the status of Palestinians and Israelis in the would-be unified state, relying on historic precedents like South Africa and Northern Ireland.
The conference was organized by the London One State Group an association of about a dozen Israeli, Palestinian and Jewish students who are studying or have studied in London. The funding, they say, came from ticket sales.
Along with the lofty talk about political theory, visitors could hear radical views on Israel, which was regularly described as "a colonialist power" and "an apartheid state."
In the small conference hall, Zionism was not only a dirty word, but an immoral, inexcusably cruel utterance. "I don't believe the Jewish lie," one Arab representative said.
Yonni Eshpar, a young graphic designer from Tel Aviv who was among the conference's initiators, said that he put the event together because "Israel is a discriminatory and racist country and I am interested in seeing to my children's future." The group's main goal, Eshpar said, was to initiate a discussion of the one-state option.
Explaining why he wanted to include residents of the Palestinian Authority in his proposed "state of all its citizens," Eshpar said, adding "They are the citizens of this land. They were there before us. Besides, the nation-state system has concluded its historical role all over the world, from Singapore through Denmark to Israel."
Pro-Israel groups say that this initiative should not be taken seriously. "Our internal polls have shown that the majority of British people support the Balfour Declaration and the existence of the Jewish state," said Lorna Fitzsimons, CEO of the pro-Israeli organization BICOM, the Britain Israel Communications and Research Centre.
According to Fitzsimons, the one-state initiative which has recently gained popularity in academic circles should not be associated with the academic boycott of Israeli educational institutions.
"How do you propose to deal with the crimes the Israelis are perpetrating in the Occupied Territories?" a female Palestinian student asked panel members at the end of the conference's first day. "Should Israeli military commanders be put on trial for war crimes? Should truth and reconciliation committees be set up?"
It was then that an Israeli student remarked: "Excuse me, but you sound just like the far right in Israel. Are the Israelis not entitled to self-determination? Do Israelis only understand force? This kind of discussion hampers progress, because it fails to recognize the other side.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten