vrijdag 11 februari 2011

PLO wil bestaan en recht op zelfbeschikking van Joodse volk niet erkennen

 
De Palileaks laten interessante zaken zien die de Guardian en Al Jazeera niet de moeite waard vonden, en die de NOS, NRC of de Volkskrant ook niet op eigen houtje zijn gaan uitzoeken (waar is de echte onafhankelijke onderzoeksjournalistiek tegenwoordig nog? Oh ja, die mensen zitten allemaal in Sheikh Jarrah te wachten totdat er weer een paar Arabieren uit hun huis gezet worden nadat zij de huur niet betaalden, of in Hebron kolonisten te spotten die onaardige dingen over Arabieren zeggen). Gelukkig hebben we EoZ nog; zo iemand zou natuurlijk betaald moeten worden, want wie zoekt anders nog dit soort dingen uit en biedt wat tegengas tegen de Mainstream media en het heersende beeld dat er over Israel en de Palestijnen bestaat? Journalisten moeten niet alleen de macht ter discussie stellen, maar ook heersende ideeën en clichés, maar ik dwaal af.
De PLO schrijft in een discussiestuk over erkenning van Israel het volgende:
 
"Recognizing the Jewish state implies recognition of a Jewish people and recognition of its right to self-determination. Those who assert this right also assert that the territory historically associated with this right of self-determination (i.e., the self-determination unit) is all of Historic Palestine. Therefore, recognition of the Jewish people and their right of self-determination may lend credence to the Jewish people's claim to all of Historic Palestine."
 
Interessant, nietwaar?
 
RP
---------
 

Cynical PLO Denies the Undeniable–Jews Exist!

by Eldad Tzioni
Posted on February 10 2011 11:00 am
Eldad Tzioni blogs at http://elderofziyon.blogspot.com/

 

When The Guardian and Al Jazeera released "The Palestine Papers," they chose to write articles about a very small percentage of them — and then they twisted what the papers actually said to advance their agenda.

In fact, the papers have a lot of information that is quite newsworthy that the Guardian decided against publicizing — precisely because it makes the Palestinian Arab leaders look like fools, liars or both.

Here's just one example out of many.

One paper is called "Talking Points on Recogntion [sic] of Jewish State," where the PLO details its reasons for not accepting Israel as a Jewish state.

The paper includes an annex that discusses the implications of such recognition. One of them is:

Recognizing the Jewish state implies recognition of a Jewish people and recognition of its right to self-determination. Those who assert this right also assert that the territory historically associated with this right of self-determination (i.e., the self-determination unit) is all of Historic Palestine. Therefore, recognition of the Jewish people and their right of self-determination may lend credence to the Jewish people's claim to all of Historic Palestine.

There is no controversy over the existence of the Jewish people. The Jews have been recognized as a nation by the entire world for some 3000 years. (Here's an example from 1850, and an anti-Semitic example from 1743.) The Koran seems to say it as well. It is simply a fact.

Which means that the official PLO position is to deny an undeniable fact because that fact may makes their negotiating position weaker!

Also, note that while they use as their reason for denying Jewish peoplehood the possibility that it might be used against them in negotiations over the Green Line, that same denial can be (and is) used by Palestinian Arabs to deny the Jewish right to self-determination anywhere.

Yasser Arafat and other senior PLO officials used to tell everyone that there was never a Temple in Jerusalem. The official Palestinian Authority Ministry of Information website had an article last year that denied that there was any Jewish connection to the Western Wall, a claim that was repeated in official PA media.

The fact is that any recognition that Jews have historical ties to the land of Israel is threatening to a "people" who have only sprung up in the last century. The very existence of a Jewish people is a natural extension of that fear.

As a result, the Palestinian Arab leaders must go to great lengths to ensure that they can lie consistently about the non-existence of the Jewish nation. After all, if self-determination is a human right, then the Jews have that right as well — but only if the Jews are a people.

Here we can see that the Palestinian Arabs know that their proposition is absurd, but they willingly choose to lie about a historical fact because the truth is uncomfortable to them.

Why should we believe them about anything else?

Saeb Erekat gelooft niet dat Joden Palestijnen kunnen worden


Vaak wordt gezegd dat de Joodse kolonisten als zij dit willen toch Palestijns staatsburger zouden kunnen worden in een te vormen Palestijnse staat; het is aan hen de keuze te maken tussen deze mogelijkheid of naar Israel te verhuizen. Van Israels kant wordt daar tegenin gebracht dat zij onder Palestijns gezag niet veilig zullen zijn en op zijn best een tweederangsstatus zullen hebben zoals Joden die eeuwenlang hadden in de Arabische wereld. PA leiders hebben tegenstrijdige uitspraken gedaan over de mogelijkhied Joden in hun nieuwe staat op te nemen. In een interview in het confronterende Hardtalk van de BBC maakt Saeb Erekat duidelijk dat er voor Joden geen plaats is in de nieuwe staat. Hij zei:
 
I don't think Christian and Muslim Palestinians would convert to Judaism and become Israelis. I don't think that Jews would convert to Islam and Christianity and become Palestinians.
 
Moslims en christenen hoeven zich niet te bekeren om in Israel te wonen en het staatsburgerschap te verkrijgen; religie en staatsburgerschap zijn verschillende zaken. Blijkbaar ziet hij dat anders, ondanks het seculiere imago dat de PA in het westen heeft.
 
Overigens komen zulke bekeringen wel voor, zie bijv. recent: Israëlische bevalt in Palestijns ziekenhuis
 
RP
--------
 

Saeb Erekat admits that Jews could never become "Palestinians"

http://elderofziyon.blogspot.com/2011/02/saeb-erekat-admits-that-jews-could.html
 
 
Saeb Erekat was on Hardtalk this week. Unfortunately many countries cannot view the full interview at the BBC site.

But this clip is available, and it betrays the bigotry of even the moderate "Palestinian" leadership.

As Erekat dismisses the idea of a one state solution, he says:
I don't think Christian and Muslim Palestinians would convert to Judaism and become Israelis. I don't think that Jews would convert to Islam and Christianity and become Palestinians.
Since there are over a million non-Jews in Israel, his first statement betrays his hate for Israel and his propensity to slander Israel on British TV by implying that it is a Jewish-only state.

But the second statement shows that Erekat believes that Jews cannot ever be citizens of a Palestinian Arab state! Only Christians and Muslims could!

He could have framed it in national terms ("I don't think that Palestinians want to be citizens of Israel; I don't think that Israelis would want to become citizens of a Palestinian state") but instead his terminology shows that the entire Palestinian Arab national project is really about keeping Jews out of "Palestine," and in the short term limiting the areas that Jews could live, not building a state.
 
 

Anonieme groep op Facebook roept op tot groot protest tegen Hamas bestuur in Gaza

 
Hamas gebruikte de protesten in Egypte voor eigen propaganda doeleinden en noemde Abbas een mini-Mubarak, maar het kan natuurlijk ook andersom werken. Hamas is immers zeker zo repressief als de PA en heeft afgelopen jaar duizenden dissidenten opgepakt en zelfs verraders opgehangen. Onafhankelijke media hebben het zwaar of zijn geheel verboden (alleen Ma'an is meen ik nog toegestaan en staat ook onder druk) en ook onafhankelijke organisaties hebben het moeilijk. Onder PA bestuur hebben aan Hamas gelieerde organisaties het zwaar net als onafhankelijke journalisten. Onder beide is er impliciet of zelfs expliciet sprake van censuur.
 
Het is zeer de vraag of Hamas de aangekondigde demonstratie zal tolereren, gezien haar bloedige onderdrukkung van eerdere demonstraties. Helaas worden protesten tegen het Hamas regime (en überhaupt al het negatieve nieuws over Hamas) hardnekkig genegeerd door Westerse media die het beeld in stand houden dat Hamas door het volk is verkozen en nog steeds de wil van het volk vertolkt.
 
RP
-----------


Anonymous Facebook group calls for uprising against Hamas rule in Gaza Strip tomorrow
By yesterday afternoon, 2,338 people had joined the group, whose stated aim is to end the split between Gaza and the West Bank, which came about in June 2007 after Hamas seized sole control of the Strip.
http://www.haaretz.com/print-edition/news/anonymous-facebook-group-calls-for-uprising-against-hamas-rule-in-gaza-strip-tomorrow-1.342349
By DPA

 
GAZA CITY - A Facebook group created by anonymous people is calling on Palestinians to take part in a mass protest against Hamas in the Gaza Strip tomorrow.

The page, titled Honour Revolution (Thauret al-Karama, in Arabic ), is urging Gazans to take to the street after Muslim Friday prayers to topple the de-facto government of the Islamist movement. 

"The young people of the beloved Gaza Strip will carry out a grand act that will change the face of history," a message posted on the page reads. "We derived our inspiration from the revolutions in green Tunisia and Egypt of the pharaohs, which joined the struggle for freedom," it says.

By yesterday afternoon, 2,338 people had joined the group, whose stated aim is to end the split between Gaza and the West Bank, which came about in June 2007 after Hamas seized sole control of the Strip.

Eighteen months prior to that, Hamas won parliamentary elections, sparking a fierce power struggle with Palestinian President Mahmoud Abbas and his secular Fatah party.

The Facebook page, in Arabic only, appealed to the Hamas security forces not to use violence against the demonstrators.

"We will go out to end the split and gain back our national unity in a peaceful way. Our message to you: Don't cover your hands with our pure blood," the group said. "Don't obey your masters, the owners of the villas, the apartments, the lands, the cars and the jeeps."

The group added that the protests throughout Gaza would be a "pure popular revolution" of all political affiliations.

"It is the revolution of the mosques, the churches, the factories, the universities, the schools, the unemployed and the Internet cafes," organizers declared.

Fatah supporters were said to be among those Facebook users who launched the initiative.

Unsure of effectiveness

Observers in Gaza and the West Bank said they were unsure whether the call would mobilize huge numbers of protesters, adding that Gazans were afraid of Hamas' security apparatus, which has acted harshly against critics and has allegedly beaten up arrestees badly.

On Tuesday, the group Human Rights Watch said Hamas authorities in Gaza had quashed a solidarity demonstration with Egypt last week.

The international watchdog reported that police arbitrarily arrested six women and threatened to arrest another 20 people as soon as they arrived at the Park of the Unknown Soldier in Gaza City.

HRW said Abbas' Palestinian Authority police also used violence against peaceful demonstrators in the central West Bank city of Ramallah last week, by punching, kicking and detaining participants, as well as at least two journalists and an HRW research assistant.

Palestijnen willen 3.000 bomen kappen die 'te Joods' zijn


Ook bomen zijn tegenwoordig een onderdeel van de strijd van wie het land is en wie er thuis hoort, en ook bomen kunnen zionistisch of imperialistisch zijn. Dat u het maar weet. De nieuwe Palestijnse stad Rawabi moet uiteraard van alle Joodse smetten vrij zijn, en daarom worden ca. 3000 bomen gekapt die door het zionistische JNF zijn geplant. Ze zouden 'niet inheems' zijn, en net als de Joden, indringers van elders. Of dat werkelijk zo is valt zeer te betwijfelen, want deze bomen kwamen al in het land voor in Bijbelse tijden. Dit toont de Palestijnse hysterie over alles wat maar op een of andere manier met Joden verbonden is. Als men echter niet in een land wil leven dat met de Joden verbonden is en daarvan sporen draagt, moet men wellicht toch elders een staat gaan stichten....
 
RP
---------
 

Arabs to uproot 3000 trees - because they are too Jewish

http://elderofziyon.blogspot.com/2011/02/arabs-to-uproot-3000-trees-because-they.html
 
 
From JPost:
The developer of Rawabi, a new Palestinian city being built in the West Bank, said he will remove some 3,000 trees donated by the Jewish National Fund and replace them with indigenous olive trees, Palestinian news agency Ma'an reported Tuesday.

Bashar al-Masri said that the city's identity is meant to be Palestinian and that Israeli elements are trying "to manipulate the issue," according to the report.

Masri's move came in response to a scathing op-ed published by Ma'an a day earlier by Jewish Israeli-born convert to Islam and member of Fatah, Uri Davis. In the op-ed, he slammed the decision to accept the trees from an organization whose mission "is the 'redemption' of lands in 'Eretz Israel,' including Israel, the West Bank, Jerusalem, Gaza and beyond for Jewish settlement."

Davis further criticized the species chosen to be planted by the JNF. Non-indigenous pine trees, he said "add insult to injury." "Rather than plant indigenous" trees, he added, "the tree saplings planted by the JNF in the area designated for the Rawabi projects are typically political-Zionist pinera (conifers)."

Interestingly, there have been conifers in Israel since the Jurassic era. I think that might qualify as "indigenous."

The Gharqad tree is the Koran's "tree of the Jews" that will protect them when all the other trees and stones tell believing Muslims where Jews are hiding so the Jews can be slaughtered according to the will of Allah. Some identify it as a boxthorn.

But it appears that Davis believes that this heretical tree is the conifer.

Uri Rosenthal in Israel: eenzijdige erkenning Palestijnse staat helpt de vrede niet

 
Minister Rosenthal spreekt zich duidelijk pro-Israel uit, en al is hij ook duidelijk over een tweestatenoplossing en kritisch over de nederzettingen, dit is bij hem voor de afwisseling eens niet het enige of hoofdprobleem. Hij ligt inmiddels behoorlijk onder vuur vanwege zijn harde opstelling tegenover Iran, en SP-er Harry van Bommel legde gisteren op TV uit dat een boycot van Iran alleen de bevolking treft. We exporteren voor ca. een half miljard per jaar naar Iran, en dat zou door de verslechterde relaties onder druk komen te staan. Vreemd dat Van Bommel en co dat probleem nooit hebben waar het Israel betreft, en dan wel voor sancties pleiten. Het is waar dat Rosenthal met persoonlijk kontakt met zijn ambtsgenoot waarschijnlijk meer had kunnen bereiken, maar ik kan mij ook voorstellen dat het hem tegenstaat om bij de Iraanse minister voor buitenlandse zaken, die onderdeel is van een regime dat de Holocaust ontkent en Israel van de kaart wil vegen, te gaan smeken om de executie van Baghrami alstublieft toch nog even uit te stellen. Het is in feite toch een schurkenregime waarmee je dan onderhandelt en om de tafel gaat zitten. De moord op Baghrami en de manier waarop een en ander is gegaan bewijzen dat nog eens ten overvloede. Persoonlijk ben ik er niet rouwig om als de relaties met dit regime verder verslechteren, en mag Rosenthal wat dat betreft zijn poot stijf houden. Wel hoop ik dat er wat meer Europese steun komt voor Nederland in dit conflict. Als Europa wat eensgezinder op zou treden in kwesties als deze dan dwingt dat ook meer respect af elders in de wereld.
 
RP
--------
 

Dutch FM: Recognition of Palestinian state does no good




In interview with 'Post', Rosenthal also warns against exaggerating how bad things are for Israel inside EU.

The recent recognition by some countries of a Palestinian unilateral declaration of statehood "does not do any good whatsoever," Dutch Foreign Minister Uri Rosenthal told The Jerusalem Post Tuesday.

Rosenthal's comments during an interview with the Post came before an afternoon meeting with Prime Minister Binyamin Netanyahu, during which Netanyahu stressed that a unilateralist track will "kill negotiations with the Palestinians."

Netanyahu, in separate meetings with Rosenthal and visiting Spanish Foreign Minister Trinidad Jimenez, said that if the Palestinians believe that the unilateral option is getting closer, "then this will push negotiations further away."
 
While the Dutch parliament recently passed a resolution calling on the government to work against EU recognition of a Palestinian state, Spain is considered in Jerusalem as one of the countries who could conceivably follow the South American lead and take such a move.

Rosenthal said he has not heard of any European countries on the verge of following the Latin American lead.

"If that would be part of the discussion in the EU framework, I would definitely not be in favor of such steps," Rosenthal said. "We have to be very prudent and careful about what we are doing."  While saying that "on the one hand steps should be taken" to move the diplomatic process forward, Rosenthal said that the approach adopted by a number of Latin American countries "doesn't help at all to bring the Middle East  process to a higher level."

Rosenthal, who is Jewish and married to an Israeli, was characterized recently by Czech foreign minister Karl Schwarzenberg as one of the two most active supporters of Israel among EU foreign ministers – the other being Bulgarian Foreign Minister Nikolay Mladenov.

Rosenthal, who said he is not uncomfortable with that characterization, said he is "among the ones" inside the EU who "regularly try to warn against unnecessarily inflammatory language" regarding Israel. 

"We have seen over the last few months some events where some of the EU partners were eager to engage in straightforward initiatives, and I was among those who said, 'Lets keep a little bit more restrained attitude, and look especially at whether this will be conducive to the Middle East peace process at large'."

He said that this was the case concerning discussion about the situation in Gaza.

"If you take a positive stance toward Israel you might expect from Israel something "in return," he said." I'm happy to say that in the last few months Israel has taken an open attitude toward the requests made by the Dutch government to be more lenient on exports and goods from Gaza; that is a subtle game."

On Friday – as part of a package of steps taken after intensive consultation with  Quartet envoy Tony Blair -- Netanyahu announced a number of measures to improve the Palestinian economy, including easing exports from Gaza.

Rosenthal said his government was active in countering trends to delegitimize Israel, and countering Israel bashing and "the use of inflammatory language that is disproportionately expressed in the direction of Israel."

But at the same time, Rosenthal -- who arrived Monday for two days of meetings in Jerusalem and Ramallah -- rejected the description of Israel's standing now in the EU as being the lowest it has been in decades.

"I think this is an exaggeration," he said. "When you look at the conclusions of a series of consul of foreign affairs ministers' meetings you will see balanced conclusions vis-a-vis the Middle East peace process."

Rosenthal also dismissed reports that the US was interested in the EU taking a tough stand on Israel, since domestic political constraints prevented Washington from doing so itself -- a kind of good cop-bad cop arrangement.

"I hear that story over and over again," he said. "I would not like to be placed in the position of the bad cop; I don't think the Europeans like to placed in position of bad cops."

Rosenthal diplomatically declined to weigh in on the debate whether it was "undemocratic" for the Knesset to establish a committee to investigate where certain NGOs were getting their funds, saying this was "for the Knesset to decide". Holland is among the European countries that donate to NGOs operating in Israel and the PA.

"There is no reason to hide anything," he said of the establishment of the Knesset panel. "I am in favor of transparency."  He also said that a "vivid and lively civil society, where NGOs are a part of it, is very important."
 
 

donderdag 10 februari 2011

Palestijnse leiders hebben Jordaans staatsburgerschap gekregen

 
Een vreemde kwestie, maar een die vreemd genoeg nauwelijks internationale aandacht of kritiek krijgt, anders dan ideeën van sommige Israelische politici om Arabieren in Israel die in de 'Arabische driehoek' wonen met grond en al over te hevelen naar Palestijns gebied, of om Arabieren trouw te laten zweren aan de Joodse staat en ze anders hun Israelische nationaliteit af te nemen, zoals enfant terrible Avigdor Lieberman voorstelde. Mij lijkt het pas billijk om Jordaanse paspoorten in te nemen als er een Palestijnse staat is, en dan nog zouden de betroffenen de keus moeten hebben.
 
Wouter
____________
 

Abbas, Dahlan take out Jordanian citizenship

 



Move comes as Palestinian Authority urges Amman to stop giving Palestinians citizenship to "consolidate their identity."

Senior Palestinian Authority and Fatah officials, including President Mahmoud Abbas and his two sons, have been given Jordanian citizenship, a top Jordanian politician disclosed on Tuesday.

The Palestinian leaders were given Jordanian citizenship despite the fact that the authorities in Amman have been revoking the Jordanian citizenship of thousands of Palestinians.

Atef Tarawneh, deputy speaker of the Jordanian parliament, denounced the decision to revoke the citizenship of thousands of Jordanians of Palestinian origin.

Tarawneh said that the decision was "harmful" to national unity and the constitution in Jordan.

He added that he recently met with King Abdullah II and warned him against the repercussions of revoking the citizenships. He said that the decision has harmed investment in the kingdom because dozens of Jordanian-Palestinian businessmen living abroad were afraid to return home out of fear that the authorities would confiscate their passports.

According to the London-based Al-Quds Al-Arabi newspaper, a significant number of PA leaders are registered as full Jordanian citizens.

The paper pointed out that the leaders applied for Jordanian citizenship at a time when they were urging the Jordanian authorities to stop giving Palestinians Jordanian citizenship, in order to "consolidate their Palestinian identity." The Jordanian government had justified its decision to strip Palestinians of their citizenship by using the same argument.

However, the Jordanians have long seen the Palestinian majority in the kingdom as a demographic threat.

The decision to rescind the citizenship of tens of thousands of Palestinians is seen in the context of this fear.

Al-Quds Al-Arabi quoted sources in Amman as saying that Abbas and his entire family carry Jordanian passports.

Other PA leaders who carry Jordanian passports include former PA prime minister Ahmed Qurei, Abbas's spokesman Nabil Abu Rudaineh and Fatah's Muhammad Dahlan.

The paper did not say when the Palestinian officials were given Jordanian citizenship. PA spokesmen in Ramallah refused to comment on the report.

A Fatah official, however, said that he was not surprised to hear that Palestinian leaders were carrying Jordanian passports. He said he believed most of the PA leaders had applied for and received Jordanian passports in the past 15 years.

In an editorial, Al-Quds Al- Arabi criticized the Palestinian leaders who applied for Jordanian citizenship.

"This is shameful for them because they and their families should be proud of their Palestinian citizenship," the paper wrote. "If they don't believe in their own citizenship and are not proud of it, this means that they are not loyal to the Palestinian Authority and don't deserve to speak on its behalf."

The paper noted that it was the PA leaders who had asked for Jordanian citizenship, and not the Jordanians who had offered it.

"They were the ones who applied for it, and perhaps they had embarrassed senior Jordanian government officials with the requests," it wrote.

The Jordanians were unable to reject the applications "out of courtesy and generosity," the paper said.
 
 

woensdag 9 februari 2011

Moslimbroederschap best georganiseerde oppositiebeweging Egypte

 
Zie ook op IMO:
 
----------
 

Moslimbroederschap: best georganiseerde oppositiebeweging

http://www.refdag.nl/nieuws/buitenland/moslimbroederschap_best_georganiseerde_oppositiebeweging_1_531751
02-02-2011 11:55 | Mr. Richard Donk

APELDOORN – Analisten zijn bang dat de fundamentalistische Moslimbroederschap in het mogelijke machtsvacuüm in Egypte zal stappen. Wat is dit precies voor beweging?

Wanneer is de Moslimbroederschap ontstaan?

De Moslimbroederschap is in 1928 in Egypte opgericht door de islamitische docent Hassan al-Banna. Sindsdien is de broederschap in veel Arabische landen tot de invloedrijkste en best georganiseerde oppositiebeweging uitgegroeid.

Het credo van de beweging luidde destijds: „Allah is ons doel; de Koran is onze grondwet; de Profeet is onze leider; jihad is onze manier; en dood voor de zaak van Allah is de hoogste van onze aspiraties."

Waar staat de Moslimbroederschap voor?

De basisgedachte van de Moslimbroederschap is dat de Koran en de islamitische shariawetgeving „het enige referentiepunt" voor de ordening van het leven moeten zijn, zowel voor het gezin als voor de gemeenschap en de staat.

Het uiteindelijke doel is de wereld tot een islamitisch kalifaat om te vormen, waar het gezag van de islam in elk land heerst.

Hoe is de Moslimbroederschap georganiseerd?

Hoewel de Moslimbroederschap in de meeste Arabische landen verboden is, behoort zij tot de best georganiseerde bewegingen in de islamitische wereld. Niet alleen heeft ze een goed opgezette gezagsstructuur, de broederschap is ook actief op sociale medianetwerken als Facebook en beschikt over een wereldwijd nieuwsnetwerk onder de naam The Global Muslim Brotherhood Daily Report.

Hoeveel invloed heeft de Moslimbroederschap in een land als Egypte?

Bij de parlementsverkiezingen van 2005 sleepten leden van de Moslimbroederschap zo'n 20 procent van de stemmen in de wacht. Zij moesten zich als onafhankelijke kandidaten presenteren, omdat de broederschap officieel verboden is. Bij de verkiezingen van vorig jaar verloren de moslimbroeders fors. Zij weten dat zelf aan massale fraude en een electorale boycot die zij zelf afkondigden.

Hoe groot is het risico dat de Moslimbroederschap de macht in Egypte overneemt?

Die vrees is vermoedelijk niet geheel terecht. In landen als Afghanistan en Iran greep de radicale islam weliswaar in de jaren 70 en 80 na grote omwentelingen de macht. Egypte is echter een totaal ander land. De Egyptische economie is veel verder ontwikkeld dan de Iraanse en de Afghaanse. En Egypte kent een behoorlijk sterke middenklasse die vermoedelijk minder gevoelig is voor een radicaalislamitisch discours.

Hoe staat de Moslimbroederschap ten opzichte van Israël?

De broederschap staat ronduit vijandig ten opzichte van Israël. Een van de leiders van de Moslimbroederschap in Egypte, Mohammed Ghannem, verklaarde gisteren nog tegenover het Iraanse persbureau al-Alam dat hij graag zou zien dat de Egyptenaren zich klaarmaken voor een oorlog tegen Israël. Ook riep hij op tot directe sluiting van het Suezkanaal en het stopzetten van de Egyptische gasleveranties aan Israël. De fundamentalistische Palestijnse Hamas, die momenteel in de Gazastrook de scepter zwaait, is vanuit een vleugel van de Moslimbroederschap ontstaan.

Hoe kijken andere radicaalislamitische groeperingen tegen de Moslimbroederschap aan?

Radicale islamistische (terreur)groeperingen zoals al-Qaida hebben weinig met de Moslimbroederschap op. Zij vinden de beweging te gematigd, omdat ze officieel het gebruik van geweld afwijst en zich openlijk tegen terrorisme heeft uitgesproken. Desalniettemin kent ook de Moslimbroederschap een harde kern van fanatici die wel degelijk de jihad tegen alles wat niet islamitisch is steunen.

NRC Next: 'Obama is de woordvoerder van de joodse lobby'

 
"Barack Obama, president van de Verenigde Staten woordvoerder van de joodse lobby, benadrukte al eerder dat hij Egypte nog altijd beschouwt als een van de voornaamste bondgenoten doorvoerhavens van olie in de regio, alsmede een van de belangrijkste partners in de strijd tegen terrorisme bescherming van Israel. Obama sprak dan ook zijn onvoorwaardelijke steun uit voor de Egyptische oppositieleider westerse afgevaardigde Mohamed ElBaradei. Verder beloofde hij niet te zullen korten op de jaarlijkse 1,3 miljard dollar aan humanitaire hulp wapens en straaljagers van de VS aan Egypte."
 
Aldus Rob Wijnberg in een column op NRC Next, het hippere broertje van de NRC. Ondertussen hebben Bas Paternotte (HP De Tijd) en Joshua Liverstro (De Dagelijkse Standaard) er al reacties op geschreven, en de laatste eist het ontslag van Rob Wijnberg. Gezien het ontslag indertijd van J.J. van Doorn bij de NRC omdat hij Joodse verslaggevers van vooringenomenheid beschuldigde, is dat niet geheel uit de lucht gegrepen, maar de tijden zijn veranderd.
In de NRC is het al jaren normaal om Israel als de hoofdschuldige in het Midden-Oosten ocnflict neer te zetten, om Israels wandaden sterk uit te vergroten en er zonodig nog wat bij te verzinnen, om de eigen journalistieke principes van hoor en wederhoor, pluriformiteit en openheid en scheiding van feit en mening te negeren waar het Israel betreft en klakkeloos op partijdige pro-Palestijnse bronnen af te gaan. Als je jarenlang wel geregeld opiniestukken van bekende Israel critici plaatst maar nooit een tegenstuk, alleen Palestijnen of zeer kritische Israeli's interviewt en alleen 'deskundigen' die vooral erg kritisch zijn naar Israel toe, dan wil je zelf ook weleens een slippertje maken.
Wijnberg snapt waarschijnlijk zelf niet waar iedereen zo moeilijk over doet. Het is toch juist de bedoeling dat journalisten pijnlijke waarheden benoemen? De Joodse lobby is toch een feit? Ja meneer Wijnberg (en al die mensen die het voor hem opnemen) er is inderdaad een Israellobby in de VS en er zijn daarnaast een hoop Joodse organisaties waarvan sommige het ook duidelijk voor Israel opnemen. Dat is volkomen legitiem, zoals er ook een Arabische lobby is, een Iraanse, een Saoedische, etc. Maar achter de notie van een Joodse lobby gaat de idee schuil dat zij het beleid van de VS op onoorbare wijze van achter de schermen stuurt, en dat de Joden meer loyaal zijn aan Israel dan aan de VS. En zo was het in het stukje van Wijnberg ook bedoeld. Het is een aantijging, gesuggereerd wordt dat de Joodse lobby aan de touwtjes trekt en het beleid van de VS ten aanzien van Egypte bepaalt, en deze lobby bovendien in dienst staat van Israel. Alleen vanwege Israel zou de VS decennialang een dictator hebben gesteund en bewapend die zijn eigen volk bloedig onderdrukt. Het is nogal een aantijging. En hij past om een of andere reden erg goed in een lange traditie waarin de Joden ervan worden beschuldigd achter de schermen aan de touwtjes te trekken en anderen het vuile werk voor zich te laten doen. Wijnberg en sympathisanten kunnen nu niet opeens doen alsof die traditie er niet is, en alsof zij geen vreselijke gevolgen heeft gehad.
 
Zie over de berichtgeving van NRC Handelsblad over Israel: NRC berichtgeving Israel-Palestina
 
Hieronder de stukjes van Livestro en Paternotte.
 
RP
---------
 

Antisemitisme goes mainstream @NRCNext

He, lekker, eindelijk eens een doorwrochte analyse van de situatie in Egypte van de hand van NRCNext hoofdredacteur annex huisfilosoof Rob Wijnberg. FF kijken hoor, ja het gaat allemaal om het veiligstellen van westerse belangen. En om de olie, tuurlijk. Enneh, oh ja, de president van de Verenigde Staten is "woordvoerder van de joodse lobby". But of course he is.

Het zegt iets over de tijden waarin we leven dat de gerespecteerde hoofdredacteur van een gerespecteerde publicatie dit soort antisemtische vuilspuiterij mag publiceren zonder dat iemand bij zijn krant hem er op wijst dat hij dit beter niet op papier kan zetten. Het is niet minder interessant dat het twittervolk ter linkerzijde er schouderophalend op reageert als ik vraag of dat eigenlijk niet gewoon reden tot ontslag zou moeten zijn. Het zal wel ironisch bedoeld zijn, of het moet gewoon gezegd kunnen worden.

Nu kan ook wat mij betreft alles gezegd worden, zelfs dit soort ranzige zaken. Maar niet vanuit elke functie. Een krant als NRC zou dit soort uitlatingen niet op zijn pagina's moeten willen accepteren. Een man die dit soort dingen uit zijn pen krijgt, is voor de positie van hoofdredacteur duidelijk ongeschikt. Gaan we het dus meemaken dat de venerabele NRC een redacteur gaat ontslaan – of in ieder geval berispen – vanwege onacceptabele antisemitische uitspraken? Ik vrees dat ik het antwoord wel weet. Maar volgende week uiteraard wel weer een verontwaardigd hoofdcommentaartje over de asiel en immigratievoorstellen van het kabinet 'Bruin-I'. Dat is immers het werkelijke fascisme, nietwaar?

-------------
 
http://www.hpdetijd.nl/2011-02-08/nrc-next-obama-is-de-woordvoerder-van-de-joodse-lobby

Door Bas Paternotte   |  08 Februari 2011 - 14:24

De immer moeilijk kijkende hoofdredacteur van NRC Next, Rob Wijnberg, schept vanmorgen even wat orde in een chaotische wereld: de joodse lobby trekt aan de touwtjes. In de stijl grootgemaakt door het roze opinieweblog Geenstijl, inclusief zinnen met doorgetrokken streep, beschrijft hij hoe de Amerikaanse president Barack Obama 'woordvoerder' is van 'de joodse lobby'. Obama zou daarom de Nobelprijswinnaar Mohamed Elbaradei naar voren schuiven als nieuwe machthebber in Egypte. Voorwaar, een warrig verhaal.

Maar goed, het is een column en vrijheid van meningsuiting en zo. U kent het wel. Het is alleen wel bijzonder jammer dat met dergelijke insinuerende opmerkingen de antisemitische ratten weer uit hun holen tevoorschijn komen. Want zoals iedereen weet, hebben de joodse bankiers de macht in de Verenigde Staten: "Hierdoor zijn presidenten van de VS altijd voor Joden." Enfin, de column zal wel te maken hebben met Wijnbergs beleid voor minder duiding en achtergrond, maar meer context op pagina 3.

Sarah Palins adviseur Europese Zaken Joshua Livestro roept inmiddels op zijn weblog om het hoofd van Wijnberg. "Gaan we het dus meemaken dat de venerabele NRC een redacteur gaat ontslaan – of in ieder geval berispen – vanwege onacceptabele antisemitische uitspraken?"

In het verleden heeft NRC Handelsblad een columnist ontslagen vanwege vermeende antisemitische uitspraken: J.A.A. van Doorn. Van Doorn moest het veld ruimen nadat de huidige staatssecretaris van Buitenlandse Zaken Ben Knapen in zijn hoofdredactioneel afstand had genomen van een stuk van de columnist over zelfcensuur onder joodse journalisten. Van Doorn vond vervolgens onderdak bij HP/De Tijd. In 2005 keerde hij, na een spijtbetuiging van de hoofdredactie, terug bij de krant.

 

Arrestatiebevel tegen Israelische rabbijn die boek steunt dat doden niet-Joden goedkeurt

 
Het was een paar maanden geleden feest onder antiziosemieten toen er in Israel een boek verscheen waarin werd uitgelegd dat Joden volgens de Torah niet-Joden mochten doden. Zij hadden immers altijd al beweerd dat het jodendom een religie is die discrimineert en zich verheven voelt boven de goyem, en dat dat ook de 'Apartheid' in Israel mede verklaart. De vele kritiek op dit boek in Israel zelf werd vervolgens genegeerd, net als naar ik aanneem het feit dat tegen een belangrijke rabbijn die dit boek steunt een rechtszaak dient en zelfs een arrestatieverzoek is ingediend omdat hij weigerde om voor de rechter te verschijnen. Dus nee, niet alleen links wordt in Israel aangepakt wanneer het opruiende taal uitslaat en de vrijheid van meningsuiting wordt misbruikt om haat te prediken. Ik hoop dat men meer extremistische rabbijnen voor de rechter daagt.
 
RP
-----------

Police issue arrest warrant for rabbi that supported book which justifies killing non-Jews
 
Kiryat Arba Chief Rabbi Dov Lior, senior figure in religious Zionism wanted for questioning for his endorsement of the book 'Torat Hamelech.'
http://www.haaretz.com/print-edition/news/police-issue-arrest-warrant-for-rabbi-that-supported-book-which-justifies-killing-non-jews-1.341904
By Chaim Levinson


The police have issued an arrest warrant for Dov Lior, the head rabbi of Kiryat Arba and a senior figure in religious Zionism. The warrant follows the rabbi's refusal to appear for questioning on the support he gave for the controversial book "Torat Hamelech," which justifies killing non-Jews.
 
The commander of the Hebron police visited Lior's home several days ago and informed him that there was an arrest warrant against him. The rabbi told the officer that he will not take part in the dishonoring of the Torah and that he would not show up for questioning by the police, which he claimed was aimed at "silencing rabbis."

In November 2009, rabbis Yitzhak Shapira and Yosef Elitzur published "Torat Hamelech" which discusses the conditions according to Jewish law under which one may kill gentiles. A criminal investigation ensued as a result of the book's publication.

Both Lior and Rabbi (and former Shas MK ) Yaakov Yosef, who also supported the book, refused to cooperate with police, issuing a letter instead stating that the Torah is not subject to police investigations. People close to Lior expressed outrage at the arrest warrant.

"The state prosecution and police have the audacity to issue an arrest warrant for a great Torah figure," one person said. "The purpose of the questioning, like that of dozens of rabbis in recent months, is to silence them. Whoever closes the cases against the heads of the Arab community who call for the destruction of the State of Israel or leftist professors in academia who call for harming IDF soldiers should think twice before issuing an arrest warrant against Rabbi Lior."

Sources close to the rabbi said that "he is adamant about not appearing at the questioning on his own accord in order to put an end to the persecution of the Torah and bolster other rabbis."

MK Michael Ben-Ari (Habayit Hayehudi ) also backed the rabbi, calling the warrant "a travesty."

"This is a regime of fear and one wonders where have all the left wingers gone, who just a few days ago spoke of being silenced," he said. "The issuance of an arrest warrant against a great Torah figure of such magnitude, when all this is about is the backing he gave to a book, is a crossing of a red line, McCarthyism ... Would they have behaved this way against an academic of the left?"
 

Help Egypte met echte democratie, tegen de Moslimbroederschap

 
Twee vrouwen uit islam-sceptische hoek zijn beducht voor een machtsovername door de Moslim Broederschap in Egypte, en doen voorstellen hoe dat te voorkomen: Marthe Tholen is een nieuwe medewerkster van het CIDI, en ons aller Ayaan Hirsi Ali werpt zich op als ervaringsdeskundige.
 
Het is leuk bedacht dat juist de Westerse band met Israel een voorbeeld kan zijn voor Egypte, maar is die nou echt zoveel hechter dan de band met Libanon, Egypte, Marokko of Jordanië? Israel krijgt vooral meer steun van de VS, van de EU valt dat wel mee. Er zijn met de meeste mediterrane landen vergelijkbare associatieakkoorden met handelsvoordelen, alleen zijn er met Israel aanvullende akkoorden voor samenwerking op technologisch gebied, omdat Israel daarin voor de EU waardevoller is. Israel staat, evenals andere landen waarmee de EU een associatieakkoord heeft, afwijzend tegenover kritiek op en inmenging in haar beleid.
 
RP & WB
______________
 

Help Egypte met echte democratie

Marthe Tholen, 08-02-2011 08:00
 
Het Westen moet Egypte helpen een machtsovername van de Moslimbroederschap te voorkomen.

President Mubarak is niet weg, maar het ziet er wel naar uit dat het volksprotest tegen deze moderne farao op korte termijn zal leiden tot een democratischer Egypte. Om die ontwikkeling te stimuleren, moet het Westen Egypte dezelfde speciale relatie aanbieden, als nu al met Israël bestaat. Democratie - echte democratie en niet een slap aftreksel - garandeert immers welvaart en transparantie en zorgt voor grotere stabiliteit dan welk ander regeringssysteem ook. De gebeurtenissen in Egypte tonen aan dat hoe krachtig dictaturen ook lijken, ze niets meer zijn dan een kaartenhuis dat ieder moment kan instorten.

Deze ervaring ligt ten grondslag aan de speciale band die het Westen met Israël, als enige democratie in het Midden-Oosten, heeft. Het gaat daarbij niet alleen om gedeelde waarden en een gezamenlijke geschiedenis, maar vooral ook om de zekerheid dat een overeenkomst met de Israëlische regering een verbintenis is met het Israëlische volk. Dat kan geen enkele dictator bieden.

Buitenaf

De kans is klein dat er, zonder hulp van buitenaf, een volledige democratie zal verrijzen uit de as van Mubaraks regime. Het is in de eerste plaats onzeker of de komende presidentsverkiezingen echt eerlijk zullen verlopen, ook al doen Mubarak en zijn zoon niet meer mee.

Ook als dat wel zo zou zijn, biedt dat nog geen garantie voor een duurzaam democratisch Egypte. Er zijn namelijk te veel regimes die eerlijk gekozen zijn en die op deze manier hun dictatoriale bewind legitimeren. Ondanks het enthousiasme voor het volksprotest in Egypte moeten westerse regeringen dit niet uit het oog verliezen.

Hamas bijvoorbeeld, de Palestijnse afdeling van de Moslimbroederschap, geeft ons een verontrustend beeld van de werking van democratie in het Midden-Oosten. In 2006 won de organisatie de eerste en enige democratische verkiezingen in de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Die verkiezingszege wordt nu gebruikt om de onderdrukking van de bevolking in Gaza, onder meer door het verbieden van protesten en door willekeurige arrestaties, te rechtvaardigen. Hamas pleegde in 2007 een staatsgreep en nam het bestuur van Gaza over. Het feit dat de inwoners van Gaza nu geregeerd worden door de door hun gekozen partij maakt het gebied, met zijn shariarechtbanken en mysterieuze verdwijningen van politieke activisten, bepaald nog geen democratie.

Omwenteling
Wil Egypte een echte democratie worden, dan moeten degenen die deze omwenteling begonnen zijn, ervoor zorgen dat de Moslimbroederschap de wind uit de zeilen wordt genomen. De Moslimbroederschap is veruit de best georganiseerde politieke beweging in Egypte en de organisatie is al aan het meeliften op de politieke consequenties van het volksprotest. De leiders steunen de seculiere Mohamed ElBaradei, maar niet omdat zij het eens zijn met zijn politieke ideeën. Mensen zoals ElBaradei worden 'pakezels van de revolutie' (hamir al-thawra) genoemd: ze worden gebruikt en dan aan de kant gezet.

Als de Moslimbroederschap inderdaad aan de macht komt, zijn de consequenties voor de regio groot. In de laatste twee weken alleen al heeft de organisatie minstens drie keer laten weten dat het vredesverdrag met Israël ingetrokken moet worden. Een van de leiders, Mohammed Ghanem, ging verder en zei maandag 31 januari tegen het Iraanse tv-station Al Alam dat Egypte moet stoppen met het verstrekken van aardgas aan Israël en dat 'het Egyptische leger zich moet voorbereiden op een oorlog' met Israël.

Credo
Het credo van de Moslimbroederschap is niet veranderd sinds zijn oprichting in 1928: 'Allah is ons doel, de Koran is onze wet, de Profeet is onze leider, Jihad is ons middel en sterven voor Allah is ons grootste verlangen.' Democratie voor Egypte is wel het laatste dat de Broederschap wil.

De Egyptenaren, gesterkt door de kracht van internet en andere media, kijken vol verwachting naar het Westen. Dat biedt ons een kans hun alle steun te verlenen voor de totstandkoming van de eerste Arabische democratie. We kunnen hun helpen een getrapte machtsovername van de Broederschap, via verkiezingen of anderszins, te voorkomen en uitzicht bieden op meer samenwerking en investeringen. De economische en politieke band die het Westen met de enige andere democratie in het Midden-Oosten, Israël, heeft, kan daarbij als voorbeeld dienen.

Na zo veel jaren onderdrukking, mede mogelijk gemaakt met miljarden Amerikaanse dollars, is dat wel het minste wat we voor het Egyptische volk kunnen doen.

Marthe Tholen is medewerkster bij het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI). Het Westen moet Egypte dezelfde speciale relatie aanbieden die het heeft met Israël, de enige andere democratie in die regio.
 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
 
Ja tegen islam, nee tegen sharia

Ayaan Hirsi Ali, 07-02-2011 08:00

De seculiere oppositie in Egypte kan, mits georganiseerd, de concurrentie aangaan met de Moslimbroederschap.

In 1985 was ik als tiener in Kenia een fanatiek aanhanger van de Moslimbroederschap. 17 jaar later, in 2002, deed ik in Nederland voor de VVD mee aan de verkiezingen. De combinatie van deze ervaringen heeft mij bepaalde inzichten opgeleverd die volgens mij relevant zijn voor de huidige crisis in Egypte.

  • Ik denk dat het hoogstwaarschijnlijk is, maar niet onvermijdelijk, dat de Moslimbroederschap de verkiezingen in Egypte in september gaat winnen. Als kandidaat in een verkiezingscampagne heb ik een paar elementaire dingen geleerd:
  • De partij moet een programma hebben waar alle leden achter staan en een visie op hoe het land geregeerd moet worden tot aan de volgende verkiezingen. Met onenigheid binnen de partij verlies je de verkiezingen zeker.
  • Kandidaten moeten zich niet alleen uitspreken over wat zij voor het land willen doen, maar ook uitleggen waarom het programma van andere partijen rampzalig is voor het land.
  • De partij moet in zoveel mogelijk gemeenschappen geworteld zijn, ongeacht maatschappelijke klasse, religie en zelfs politieke opvatting. Kandidaten moeten bij potentiële kiezers voortdurend hameren op de successen van hun eigen partij en de mislukkingen van de tegenstanders.

De seculiere democratische groeperingen en mensenrechtenbeweging in Egypte en in de rest van de Arabische wereld lijken deze harde politieke feiten niet te beseffen.

De Moslimbroederschap snapt daarentegen in elk geval de eerste drie heel goed. Ze hebben weliswaar nooit geregeerd, maar ze hebben wel een politiek programma en een visie die niet alleen tot de volgende verkiezingen reikt, maar in hun ogen zelfs tot in het hiernamaals.

En ze wijzen de Egyptenaren er voortdurend op dat het beleid van de andere partijen goddeloos is en daarom rampzalig voor Egypte. Het belangrijkste is echter dat ze erin zijn geslaagd zichzelf dermate in te bedden in de Egyptische samenleving dat dat wel eens de doorslag zou kunnen geven.

Aanhanger
Toen ik 15 was en mezelf beschouwde als aanhanger van de Moslimbroederschap, waren er in Nairobi diverse niet-religieuze politieke groeperingen van Pakistanen, Jemenieten en Somaliërs die net als ons gezin als vluchtelingen in Kenia verbleven. Deze losjes georganiseerde groepen koesterden vage plannen voor de wederopbouw van hun landen tot vreedzame en welvarende naties. Het bleef bij dromen.

De Moslimbroederschap deed meer dan dromen. Met financiële steun uit Saoedi-Arabië en andere olierijke landen vestigden ze cellen in mijn school en andere instellingen in onze buurt. Ze organiseerden buitenschoolse activiteiten voor scholieren en bijeenkomsten met gebed en zang en gemeenschappelijke Koranlezingen.

We werden aangemoedigd om vrijwilligerswerk te doen, de behoeftigen te helpen, het woord van Allah te verspreiden. Er waren cursussen en activiteiten voor alle leeftijdsgroepen. Ze richtten liefdadigheidsorganisaties op waaraan we zakat (aalmoes) konden geven waarmee centra voor gezondheidszorg en onderwijs werden bekostigd.

Banksysteem
De Broederschap zorgde ook voor het enige functionerende banksysteem, gebaseerd op vertrouwen. Ze redden tieners van een leven van drugsverslaving en maakten ze enthousiast over een nuttige, rechtvaardige toekomst.

We moesten allemaal nieuwe mensen werven voor de Moslimbroederschap, in een campagne die nooit ophield. De moskeeën en centra voor moslims waren de belangrijkste plekken van samenkomst, maar wij werden ook thuis bezocht. Het belangrijkste was dat hun boodschap etnische identiteit, maatschappelijke klasse en onderwijsniveau oversteeg.

Het was ook een gewelddadige beweging, maar wij in het Westen hebben de neiging om te onderschatten hoe goed de Broederschap zich kan aanpassen en lering kan trekken uit ervaringen. Een voorbeeld hiervan is de voortdurende discussie binnen het netwerk over het gebruik van geweld. Daarin zijn twee stromingen te onderscheiden, die beide de profeet Mohamed als voorbeeld aanhalen.

Jihad
Degenen die onmiddellijk jihad willen, grijpen terug op de tijd toen de profeet kleine legers had die veel grotere tegenstanders versloegen, zoals in de veldslagen van Badr en Uhud. De geweldloze tak van de Broederschap benadrukt juist het doorzettingsvermogen en geduld van de profeet.

Zij richten zich vooral op da'wa (overreding door preken en het voorbeeld geven) en op een geleidelijk proces over meerdere generaties om de macht te veroveren en te behouden. Zij pleiten met name voor taqiyyah, een strategie waarbij je samenwerkt met je vijanden totdat de tijd rijp is om ze te verslaan of ze tot de islam te bekeren.

Waarom zijn de seculiere democratische krachten in Egypte zoveel zwakker dan de Moslimbroederschap? Daarvoor zijn een aantal factoren aan te wijzen.

Samenraapsel
In de eerste plaats vormen ze een samenraapsel van zeer uiteenlopende elementen: stamhoofden, vrije-marktaanhangers, socialisten, gestaalde marxisten en mensenrechtenactivisten.

Ze hebben dus geen gemeenschappelijke ideologische binding zoals de Broederschap die heeft. Daarbij is er een diepgewortelde angst dat iedere oppositie tegen de Moslimbroederschap, die zodra ze aan de macht zijn de sharia willen invoeren, door de massa zal worden opgevat als een afwijzing van de islam zelf.

De seculiere groeperingen zouden met een boodschap moeten komen die 'ja' zegt tegen de islam maar 'nee' tegen de sharia, dus met een campagne die de nadruk legt op een scheiding van religie en politiek.

Noodlot
Als Egypte en de andere Arabische landen willen ontkomen aan het noodlot van ofwel tirannie ofwel sharia, zullen ze een derde weg moeten zoeken die de religie gescheiden houdt van de politiek en toch zorgt voor een democratisch gekozen regering, een rechtsstaat en omstandigheden die handel, investeringen en werkgelegenheid bevorderen.

De seculiere groepen die zich nu verenigd hebben achter Mohamed ElBaradei zijn ontegenzeglijk moedig. Zij hebben de wereld verrast met hun succesvolle protest tegen een tiran. Mubarak kan zich wel doof houden, maar de boodschap is luid en duidelijk: hij moet vertrekken.

De volgende uitdaging voor de seculiere democraten is de Broederschap. Ze moeten het Egyptische electoraat er zo snel mogelijk van overtuigen dat een regering op basis van de sharia slecht voor hen is.

Voorbeeld
In tegenstelling tot de Iraniërs in 1979 kunnen de Egyptenaren kijken naar het voorbeeld van een volk dat voor de sharia koos − diezelfde Iraniërs van 1979 − en daar nu nog spijt van heeft.

De Groene Beweging in Iran keerde zich in 2009 niet tegen een sterke man, maar tegen de sharia. ElBaradei en zijn aanhangers kunnen er niet genoeg op hameren dat een op de sharia gebaseerd regime de eigen bevolking onderdrukt en zich agressief opstelt tegenover het buitenland. En nu de bevolking haar onvrede uit over de werkloosheid, de stijgende voedselprijzen en de corruptie, moeten de seculiere groeperingen van Egypte laten zien dat onder een op de sharia gestoelde overheid deze wantoestanden alleen maar zullen verergeren. De Moslimbroederschap zal roepen dat een stem op hen een stem voor de wet van Allah is. De machtsposities in de regering zullen echter niet worden bekleed door God en zijn engelen, maar door mannen die zo arrogant zijn dat zij op de stoel van Allah gaan zitten.

En zoals de Iraniërs in 2009 op pijnlijke wijze hebben ervaren, is het moeilijker om dergelijke mannen weg te krijgen dan op ze te stemmen.De regering van Obama kan de seculiere groepen helpen met het verkrijgen van de middelen en vaardigheden die nodig zijn om zich te organiseren, campagne te voeren en concurrerende economische en burgerlijke instellingen op te richten, zodat zij de Moslimbroederschap via de stembus kunnen verslaan. Ik heb door de jaren heen geleerd dat in de democratische politiek maar weinig dingen onvermijdelijk zijn, maar zonder effectieve organisatie zouden de seculiere, democratische krachten de ene tirannie weleens kunnen verruilen voor een andere.
 
De auteur is verbonden aan de Amerikaanse denktank het American Enterprise Institute in Washington. Ze stelt dat de oppositie een derde weg moet zoeken die religie en politiek gescheiden houdt.

Egypte jaren '70: Confrontatie in Caïro (en opiniepeilingen Nederland pro-Israel)

 
"De Groene had in kleine kring in de Arabische wereld een zekere vermaardheid verworven vanwege zijn kritische stellingname tegenover Israël tijdens de Zesdaagse Oorlog van 1967. Dat was destijds in het onverdroten pro-Israëlische Nederland zeer uitzonderlijk."
 
Hoe pro-Israel was Nederland vroeger eigenlijk echt? Ik wil best geloven dat een grote meerderheid van de Nederlanders tijdens de Zesdaagse Oorlog partij koos voor Israel, en ook in 1973 tijdens de Yom Kippoer Oorlog. Toch was in november 1974 volgens een NIPO onderzoek maar 37% pro-Israel en 56% neutraal; van de stemmers op de protestantse partijen was tweederde pro-Israel, van de VVD-stemmers de helft, PvdA een derde, KVP 29% en PPR 26%. Pro-Arabisch was maar 3% van de Nederlanders, bij de PPR 5%.
Andere jaren: pro-Israel was in 1969 51%, in februari 1973 36%, in april 1977 49%, en in 1988 30%. De Palestijnen, die in 1977 4% van de Nederlanders achter zich hadden, konden tijdens de Eerste Intifada in 1988 rekenen op steun van ruim 23%.
Deze cijfers komen uit het boek "Nederland en het Nabije Oosten" van Fred Grünfeld.
 
Hoe zou dit tegenwoordig uitvallen?
Met de stelling "Nederland dient Israël te steunen als deze wordt bedreigd door andere landen in het Midden-Oosten", was in 2007 31% van de Nederlanders het eens, 20% oneens en 49% neutraal. Dat lijkt niet noemenswaardig af te wijken van de cijfers uit 1988, hoewel 'steunen' een actievere en wellicht riskantere, maar ook urgentere inzet suggereert dan het wat passieve sympathie hebben of pro-Israel zijn in de oude enquetes.
Overigens vond in 2007 bijna de helft van de kiezers (en driekwart van de GroenLinks kiezers) dat Israel zich moet terugtrekken uit de bezette gebieden, inclusief Oost-Jeruzalem.
 
Wouter
_____________
 
 
Confrontatie in Caïro
 
Paul Brill, 04-02-2011 20:00

http://opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/7786/Confrontatie_in_Ca%C3%AFro

Alle vormen van verdwazing en repressie die het Midden-Oosten teisterden, kwamen in Egypte ook voor, maar op een of andere manier waren ze minder drukkend.

Kijkend naar de tv-beelden uit Caïro moest ik denken aan mijn eerste bezoek aan Egypte, begin jaren zeventig. Ik was piepjong medewerker van De Groene Amsterdammer en was via het weekblad in contact gekomen met een redelijk vooraanstaande Egyptische journalist, die me zou helpen en bij wie ik zelfs thuis mocht logeren.

Kritisch
De Groene
had in kleine kring in de Arabische wereld een zekere vermaardheid verworven vanwege zijn kritische stellingname tegenover Israël tijdens de Zesdaagse Oorlog van 1967. Dat was destijds in het onverdroten pro-Israëlische Nederland zeer uitzonderlijk. Redacteur Wouter Gortzak had Israël zelfs een 'onding' en een 'voortdurende bron van onrust' genoemd (al had hij eraan toegevoegd dat er wel een 'modus vivendi' tussen Israël en de Arabische staten moest worden gevonden – het Palestijnse probleem moest in '67 nog goeddeels worden ontdekt).

De betreffende kwalificaties hadden Gortzak en de Groene zelfs een eervolle vermelding opgeleverd in de Egyptische pers, zij het helaas in de verkeerde volgorde: '…. zoals de Groene Amsterdammer schreef in de Wouter Gortzak', aldus een krant in Caïro.

Mijn Egyptische gastheer heette Abdelsattar Attawila en was chef-redacteur van het weekblad Rose al-Yusuf. Hij had het duidelijk niet begrepen op de jaren-zestig-uitmonstering van zijn Nederlandse gast, hartelijkheid was hem vreemd, maar ik kreeg wel een nuttige stoomcursus in de dubbele bodems waarop het Egyptische leven zich afspeelde.

Rose al-Yusuf was destijds een links-nationalistisch blad waar nogal wat (oud-)communisten werkten. Het onderhield een onnavolgbare verhouding met het bewind. Onder Nasser was de communistische partij opgegaan in diens Arabische Socialistische Unie, maar hij bleef communisten en aanverwante lieden wantrouwen en liet ze op gezette tijden opsluiten.

Grens
Onder Sadat, die in 1970 aan de macht kwam, bleef dat zo. Het betekende voor Attawila en de zijnen dat ze nooit helemaal zeker wisten waar ze aan toe waren. Soms konden ze behoorlijk kritisch uitpakken, maar ergens lag een grens: dan gingen ze naar de smaak van het bewind te ver en werd het blad in beslag genomen of verdween een redacteur een tijdje in de gevangenis. Maar de interruptie duurde nooit lang, en dan begon het kat- en muisspel van voren af aan.

Dubbelzinnigheid kenmerkte ook Attawila's thuissituatie. Hij was erg voor de verheffing van de minder bedeelde medemens, maar toen ik een kleinigheid wilde geven aan de dienstmeid die het huishouden runde en verder was veroordeeld tot een verblijf op een keukenstoel, raadde hij dat ten sterkste af: dat zou haar op verkeerde gedachten brengen.

Seksuele moraal
Aan verkeerde of althans merkwaardige gedachten overigens geen gebrek. De cultuursector van Rose al-Yusuf werd bevolkt door een groep jongere medewerkers die een enorme fascinatie voor de westerse seksuele moraal (waarvan ze een uitzinnige voorstelling hadden) paarden aan uiterst traditionele noties over liefde en romantiek. Zeg maar Deep Throat meets Arabian Nights. Nog zo'n curieuze combinatie: er kon met vuur worden gesproken over het onrecht dat de Arabieren in het algemeen en de Palestijnen in het bijzonder werd aangedaan door het Westen – waarna even later minachtende kwalificaties volgden over 'die Arabieren', dat wil zeggen het ongepolijste volk dat de Golfstaten en Syrië en Irak bevolkte. Maar waren ze zelf dan geen Arabieren? Nee, ze waren in de eerste plaats Egyptenaren, hetgeen overigens niet wegnam dat ze Caïro als het onbetwiste centrum van de Arabische wereld zagen.

Ik memoreer dit omdat het voor een Nederlandse calvinist wel even slikken was om met die contradicties en dubbele bodems om te gaan, maar ik er geleidelijk ook waardering voor kreeg. Ze vormden een soort overlevingsstrategie in een land waar inmiddels zo'n 50 miljoen mensen, ongeveer 60 procent van de totale Egyptische bevolking, zit samengepakt in de Nijldelta, die qua oppervlakte even groot is als de helft van Nederland.

Minder drukkend
Alle vormen van verdwazing en repressie die het Midden-Oosten teisterden, kwamen in Egypte ook voor, maar op een of andere manier waren ze minder drukkend. Nasser en Sadat wisten wel raad met tegenstanders, maar ze waren heilig vergeleken met de staatsterreur die de Baath-regimes in Syrië en Irak uitoefenden. Het maakte het leven draaglijker, er was een grotere geestelijke lenigheid, de Egyptenaren leken inderdaad meer savoir-vivre te hebben dan 'die Arabieren'.

Het bewind-Mubarak heeft, naarmate de staatsdwang en de corruptie toenamen, een zware wissel getrokken op die eigenschappen. Ze ontluikten weer in de eerste dagen van de volksopstand. Maar na het grimmige tegfenoffensief van het Mubarak-kamp vraag ik me af of Egypte nog wel beter in zijn vel zit dan Syrië en Irak.

 

dinsdag 8 februari 2011

Het Westen moet oppassen voor de Moslim Broederschap in Egypte

 
Opiniepeilingen van de laatste 10 jaar lieten steun zien van 30-60% voor de Moslim Broederschap, volgens Benny Morris. Ik weet die peilingen niet zo snel te vinden op internet, maar ben de laatste week wel nieuwsgierig geworden hoeveel steun het regime van Mubarak eigenlijk heeft onder de bevolking. "Het volk komt in opstand" en "het volk wil van Mubarak af" is natuurlijk toch wat erg simpel gesteld, al is het een dictator die de oppositie met harde hand de kop indrukt en ook zichzelf en de zijnen aardig heeft verrijkt de afgelopen bijna 30 jaar. Ook in Oost-Europa scoren de (post-)communisten vaak nog tientallen procenten bij verkiezingen. Naast de velen die in dienst zijn van het huidige regime of er anderszins van profiteren, zullen er nog redelijk wat mensen zijn die het allemaal best vonden hoe het land bestuurd werd: een stabiel en redelijk seculier beleid zonder fratsen. De echte democraten zijn waarschijnlijk in de minderheid, en chaos of islamisme schrikken ook velen af. De meerderheid is arm en velen werkeloos en ontevreden, maar bij echt vrije verkiezingen zou het me niet verbazen als Mubaraks partij toch nog 20-30% van de stemmen zou halen.
 
Wouter
___________
 

The west must be wary of Egypt's Muslim Brotherhood

http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2011/feb/03/egypt-muslim-brotherhood-west-democracy

The Brotherhood's aim is to take over the Egyptian state through the democratic process – and then bring an end to democracy

Benny Morris guardian.co.uk,

Egypt's Muslim Brotherhood is playing a canny political game – and its objective – let no one doubt this – is to take power.

Opinion polls over the past decade have awarded the Brotherhood the support of between 30% and 60% of the populace, and it is the best organised and most powerful political party in the country. But while many of its supporters are taking part in the street demonstrations sweeping Egypt's cities, the organisation has kept a deliberately low profile. The Brotherhood has not published its calculations, but one may assume they include a desire to avoid the mass arrest by the security services of its leadership cadres and a clash with the army, whose general staff – like Iran's in 1978-79 – fear and detest the Islamists.

The Brotherhood also presumably wants to avoid deterring the secular middle class from participating in the popular upsurge, a participation that gives the popular revolt cachet abroad as well as at home (and in the greater Arab world). A display of Islamist leadership at the head of the crowds would alienate much of that middle class. So the Brotherhood has kept virtually out of sight.

But it has endorsed Mohamed ElBaradei as its choice to head a transitional regime. He is not exactly a household name in Egypt – he has lived abroad for the past three decades. As the head of the IAEA (International Atomic Energy Agency), a position he left in November 2009, he was frequently critical of the United States and Israel and was seen by some as an appeaser of Iran. No doubt his behaviour appealed to Egypt's Islamists. But ElBaradei is western-educated and appears to be a secularist, and he is likely to be shunted aside by the religious fanatics once they feel confident enough to emerge from the shadows. ElBaradei will then have filled the role of the Mensheviks, who paved the way for the eventual Bolshevik takeover of Russia in 1917.

For now, the Brotherhood will be satisfied with toppling the hated Mubarak regime, which, following the Gamal Abdel Nasser (1954-1970) and Anwar Sadat (1970-1981) regimes, has serially imprisoned and tortured the Brotherhood's cadres for decades. Above all, the organisation no doubt wants the prospective interim regime to organise and oversee free and fair general elections, say in six months' time.

But once the campaigning for these elections gets under way, we will see the country awash with Muslim Brotherhood activists and placards, broadcasts and sermons; perhaps even a measure of intimidation and violence. The Brotherhood's aim is to take over the state through the democratic process, and is likely, as one of its first acts, to annul Egypt's 1979 peace treaty with Israel.

It is possible that the movement will follow the model of Turkey's Islamists and try to follow democratic norms and adopt a stance of neutrality between Iran and the west. But it is more likely, given Egypt's position and history, and its own history, that the Brotherhood will follow the model of Iran and the Gaza Hamas. Both have employed extreme violence to crush their potential and real rivals to maintain power.

The Brotherhood is anything if not patient. It has looked to take over, and "purify", Egypt since the movement's foundation by Hassan al-Banna in 1928. Given the power of its enemies and the state's institutions, the movement's leadership has traditionally advocated a non-violent route to power (it was usually the movement's more impatient breakaways, like the Jama'a al Islamiyya, who murdered Sadat in 1981, who went in for blatant violence). But observers in the west should not delude themselves. This is not a movement for which democracy has any appeal, worth or value. Its leaders see democratic processes merely as means to an end, an end that includes an end to democracy.

Hamas en PA beschuldigen elkaar voor medicijnentekort in Gaza

 
De Israelische blokkade van de Gazastrook zou onder meer leiden tot een medicijnentekort, hoewel Israel zegt zulke zaken wel door te laten. Over andere mogelijke oorzaken van een medicijnentekort hoor je hier echter niets. Door Europa gedoneerde medicijnen worden door Hamas verkocht om hun partijkas te spekken.
 
Wouter
___________
 

Gaza, PA health ministries trade accusations

http://elderofziyon.blogspot.com/2011/01/gaza-pa-health-ministries-trade.html
 
 
From Ma'an:
Gaza's health sector is on the verge of collapse due to a lack of medicine, a Gaza hospital director said Sunday.

Medhat Abbas, general director of the Ash-Shifa medical complex in Gaza City, said medical care must be separated from political disputes.

Gaza's Health Ministry has blamed its counterpart in Ramallah for a shortage of medicine in the Strip.

Bassem Naim, health minister in the Hamas-led government, said Thursday that Gaza was lacking about 40 percent of basic medicines and accused the Palestinian Authority of withholding key stocks.

PA Health Minister Fathi Abu Mughli immediately rejected the charge, and said the shortage was the result of "mismanagement" by the Hamas health ministry which he said had sacked 1,600 ministry of health employees and replaced them with people "with no experience in dealing with or storing medicine."

Gaza medical director Medhat Abbas said hundreds of patients were at risk due to the shortage of medicines, particularly those needing cancer treatment, dialysis and insulin.
As we've reported in the past, there is evidence that Hamas confiscates medicines meant for Gaza hospitals and sells them to pharmacies at a profit:
"They are as big harami as Dahlan," he said, using the Arabic slang for "thieves". "They used to be mujaheddin, but today they are fat millionaires with nice cars," he added, pointing to his flat stomach. "Look, you can either be a millionaire or you can lead a resistance. But you if you take the medical aid sent by Europe to help the poor people of Gaza and sell it in your own pharmacies to make money for yourself and the government, you can't have both."

At this point he pulled a packet of antibiotics from his pocket; it is stamped: "A gift of the people of Norway. Not for resale."

"I just bought this from a Hamas-run pharmacy here in Rafah for my son," he said. "I had to go to a Hamas pharmacy to make sure the pills weren't fake or made from poor materials in Egypt. If you want real medicine, you have to buy the aid Europe sends us."
Meanwhile, at the very same time that Hamas' medical director said that "medical care must be separated from political disputes," he accused Israel of using illegal weapons in Gaza:
Abbas said doctors examined samples taken from the bodies of those killed in the 3-week war and found evidence that Israeli forces used internationally prohibited weapons against Gaza's residents.

He condemned the silence of the international community over what he described as Israeli war crimes.
Goldstone, about 8 HRW reports, a number of Amnesty reports, many art and photo exhibits on Gaza, massive anti-Israel demonstrations in Europe, daily incitement against Israel, and entire worldwide BDS movement, highly publicized "flotillas" ... and Hamas whines that they aren't getting enough publicity!

For big, bad mujahadeen, Hamas members sure act like babies!
 
 

maandag 7 februari 2011

Revolutie Egypte leidt waarschijnlijk tot radikaal regime

foto: leiderschap Moslim Broederschap
 
 
Weer een pessimistisch artikel van Barry Rubin over de opstand in Egypte, maar ook Afshin Ellian waarschuwde in Brandpunt dat revoluties vaak in tyrannie ontaarden. Een nieuw bewind zal waarschijnlijk haar positie proberen te consolideren door tegenstanders te kortwieken en (mond)dood te maken, en omdat men meestal niet kan voldoen aan de hoge verwachtingen om de levensstandaard te verbeteren, zoekt men naar externe vijanden om de schuld te geven.
 
Wouter
__________
 

The Region: Rulers by proxy




The Muslim Brotherhood will not take power and Egypt will not become an Islamist state overnight.

Arab League Secretary-General Amr Moussa went to Cairo's Tahrir Square to support the protests several days ago. The crowd cheered him. This is a symbol that the current government is sinking, but also a sign of what the next regime may become.

Moussa represents the worst demagogic forces of radical Arab nationalism.

Syria, Moussa and other forces in the Arab world represent that radical wing, while Mubarak followed policies that might be deemed more moderate and Egypt-centered. And as brutally repressive as Mubarak's regime was, Syria and Iraq – both radical regimes – were worse.

Let's be clear: Young Facebook users are not the entire population of Egypt. Let's speculate about the political blocs that might emerge post- Mubarak.

• "Establishment" Reformers: Mohamed ElBaradei has been practically coronated by foreign observers, yet his appeal is untested and his organization is almost nonexistent.

One of the most important "secrets" of Egypt today is his degree of dependence on the Muslim Brotherhood.

Of all the possible opposition candidates, he is about the closest to the Brotherhood. That's no coincidence; it's precisely why he has flourished.

And the Brotherhood will run on a joint ticket with him. If he has no strong opponent, he will win the presidency, and his party will be the largest in parliament.

• "Good Government" Reformers: A small party (or parties) of honest true advocates for genuine democracy.

These are the young people out demonstrating who have carried the weight of the revolution so far.

But how many votes would they get? Very few. That's the difference between a demonstration, even of tens of thousands of people, and voting by tens of millions of people.

• The Regime Supporters: This is a big question mark. The ruling NDP, even if it changes its name or appears in a totally new guise, could get anywhere from 0 to 25 percent. It seems unlikely now that it could be a factor, but even old communist parties have made comebacks in the ex-Soviet bloc.

• The Left: Quasi-Marxists and extreme nationalists who may fragment or produce a joint ticket. They might get 5% to 10%.

BUT SUPPOSE Egyptians don't want the Brotherhood and they band together to support a secular candidate who might win the presidential election? That brings us back to Moussa. He's far more popular than ElBaradei, knows how to be a demagogue, is familiar, seems to be more of a known quantity, and is anti- Israel and anti-American enough to galvanize the masses.

The problem is that both outcomes are bad: With ElBaradei you get the possibility of growing Islamism; with Moussa there is an updated form of radical Arab nationalism.

In either case, the Muslim Brotherhood will not take power and Egypt will not become an Islamist state overnight.

The Brotherhood is not stupid.

While wealthy, secularized, urban Egyptians may look at it as a peasant rabble, this group has maneuvered very skillfully in the past. Does it have different factions and tendencies? Certainly it does. Yet it's going to be more united than any other political factor.

My concern, at least for the next three years, is not an Islamist Egypt but a radical Egypt. The idea of a "Turkish model" has been raised – that is, an Islamist party in power that advances very slowly but steadily toward the goal. Such a government would show its militancy most clearly in foreign policy, which is what other countries are most concerned with, of course.

Yet if Moussa wins, there will also be a radical Egypt, closer to what existed in the decades before Mubarak, and before him Anwar Sadat, came to power.

Either way, a post-Mubarak Egypt is likely to move closer to Syria and Hamas, not Saudi Arabia and Jordan.

It will not be a good friend to Iran, but not very interested in combatting its influence. Terrorists, as long as they have other targets in mind, would pass freely through Egypt under the Muslim Brotherhood's protection or the regime's indifference.

Will the Egypt-Gaza Strip border be opened up? As with all potential dangers, we are told there is nothing to worry about. The new regime would not want to make Israel angry, lose US aid or defy the Egyptian army. But would the Obama administration really cut off aid if Egypt opened the border for everything, including weapons? ElBaradei has said he would end the blockade; Moussa would certainly do so.

AND IS the army going to be the bulwark of democracy in a new Egypt, Turkish style? Well, if the new republic is going to go to a coup, we may be back in 1952, which is how the regime got started in the first place.

But in discussing the army's role, observers are missing a key point.

It is conceivable that if the Muslim Brotherhood was going to take over the government and make Egypt an Islamist republic, the army would take action. But that does not apply to a radical Egypt, with which many officers would sympathize, or even an ElBaradei government in which he maintained the army's budget and left it alone.

It would accept a turn away from America (in which Egypt, like Turkey, could avoid any actual bilateral trouble with Washington), a high degree of hostility toward Israel, support for Hamas as long as it stays off Egyptian territory, and alignment with radical forces elsewhere, at least if they are Sunni.

Along with the Turkish model, there's a pattern attractive to Egyptian Islamists: the Lebanese model.

Hizbullah, for all practical purposes, is running Lebanon today. But it is doing so behind a screen of non- Islamist politicians and many political alliances.

Of course, Hizbullah has the advantage of help from Iran and Syria.

Yet in Lebanon the Shi'ites who form its base are only 30% of the population. In Egypt, Sunnis are 85% to 90%. Of course, many of them – probably a majority – would never support the Brotherhood, yet its political base is about the same size as Hizbullah's direct support.

And even that is an underestimate because, the Brotherhood will be cautious and try to rule through others, notably ElBaradei.

Once again, the problem is not an Islamist Egypt in a year or two, but a radical Egypt that will wreak havoc on regional politics. At home, the new government would face dreadful economic problems with no way to deliver higher living standards.

That's a formula for instability, demagoguery and foreign adventure.

One can also expect the development of small Islamist terrorist groups, coming out of the Brotherhood's impatient hard-liners, as happened in the 1990s, to assassinate secular or moderate figures and to attack Christians and possibly tourists.

I hope I am completely wrong and Egypt becomes a stable moderate republic, at peace with its neighbors and making its people happy and prosperous. But as the Oslo process and Iranian revolution have taught us, letting one's hopes guide one's judgment is the road to disaster.

The writer is director of the Global Research in International Affairs Center and editor of Middle East Review of International Affairs Journal and Turkish Studies. He blogs at www.rubinreports.blogspot.com