http://www.israel-palestina.info/actueel/2017/03/31/blinde-vlek-op-links/
= IMO Blog =
Op mijn twee recente stukken over Thierry Baudet kwam nogal wat kritiek. Ik had het al half verwacht, want hetzelfde gebeurde toen ik vorig jaar een kritisch stuk schreef over de campagne tegen het Oekraïne verdrag en eerder al eens over Wilders.
Meestal gaat het op mijn blog over mensen of organisaties die anti-Israel zijn, en waarom ik het daar niet mee eens ben en dit mijns inziens ook niet bijdraagt aan een oplossing daar. Ook kijk ik vaak kritisch naar mensen die zeggen voor vrede en een tweestatenoplossing te zijn, maar in feite organisaties en posities steunen die daarmee onverenigbaar zijn. Dit geldt voor veel mensen, organisaties en partijen aan de linkerkant: wat ze zeggen klinkt op het eerste gezicht misschien fraai, want wie wil nou geen einde aan het geweld en de onderdrukking, en een rechtvaardige vrede?
Maar achter die mooie woorden gaan vaak behoorlijk radikale ideeën schuil, zoals dat men een einde wil aan Joodse zelfbeschikking, dat geweld tegen alle Joden in Israel gerechtvaardigd is omdat dit land geen bestaansrecht heeft, dat antisemitisme de schuld is van de zionisten, van de Joden zelf dus, etc. Ik probeer dat helder te krijgen en door de praatjes heen te prikken. Mensen bedienen zich van eufemismen (zionisten in plaats van Joden, een staat met gelijke rechten voor Joden en Arabieren in plaats van een einde aan de staat Israel etc.), ze stellen hun ideeën mooier voor dan ze zijn en verdoezelen de nadelen ervan voor bepaalde groepen, of de minder fraaie implicaties. Abou Jahjah vindt zichzelf natuurlijk geen antisemiet maar een activist die voor rechtvaardigheid strijdt. En ongelofelijk veel van zijn sympathisanten (en anderen) nemen dat van hem aan. Baudet was kwaad dat hij in de kamer aan de rechterkant was ingedeeld, naast Wilders nog wel, want zijn FvD is helemaal niet rechts maar ‘een vooruitstrevende middenpartij’. Ik bedoel maar te zeggen, wat mensen en hun aanhangers over zichzelf zeggen moet je soms met een flinke korrel zout nemen.
Normaal gesproken krijg ik op deze methodes geen kritiek, integendeel. Mijn blogs worden waarschijnlijk vooral gelezen door mensen die het daar wel mee eens zijn en dan wik en weeg je niet kritisch ieder woord dat je leest. Als de conclusie in je straatje past, zullen de argumenten en de bronnen ook wel kloppen. Je bent blij dat iemand die foute partij/organisatie/activist eens goed heeft ontmaskerd. Maar als de conclusie of teneur van een stuk je niet aanstaat, ga je kijken waar je er gaten in kunt schieten. Dan zijn opeens mijn bronnen verdacht, mag ik iemand niet op grond van een dubieus boek afserveren, interpreteer ik te negatief en ben ik vooringenomen. Mij werd broddelwerk verweten, riooljournalistiek en een obsessie met Baudet, omdat maar liefst twee hele blogs (van de precies 1000 die ik er in totaal sinds 2005 heb geschreven) over hem gingen. Ook zou mij de ironie van Baudet zijn ontgaan wanneer hij zichzelf de grootste intellectueel van deze tijd noemt of in superlatieven grossiert, en mag ik wat hij in een roman over vrouwen schrijft niet te letterlijk nemen, ook al schrijft hij in een opiniestuk bijna hetzelfde.
De kritiek is niet allemaal per se onterecht, maar wel behoorlijk selectief. Joop is inderdaad een behoorlijk suggestieve en vooringenomen site, dus als zij iets schrijven moet je dat zeker kritisch bekijken. Sommige negatieve artikelen over Baudet op die site heb ik dan ook links laten liggen. Eén stuk kwam met veel voorbeelden en feiten waar ik van schrok, en daar heb ik er een paar uit gebruikt, zonder de conclusies geheel te onderschrijven. Misschien had ik de auteur kritischer moeten checken voordat ik hem instemmend aanhaalde, of op zijn minst moeten aangeven mij bewust te zijn van zijn mogelijk radikale achtergrond. Ik haalde ook een citaat uit de Volkskrant aan van Martijn de Koning over het ‘racialiseren’ van moslims, waardoor islamofobie racistische trekken krijgt. De schrijver van dat stuk stelt islamofobie op een lijn met antisemitisme, iets waar ik het niet mee eens ben. Maar dat had ik er niet bij gezet.
Voordat ik begon met schrijven was ik al van plan om kritisch over Baudet te schrijven, want ik had hem verschillende keren op tv gehoord en werd daar niet vrolijk van. Net als Abou Jahjah klinken zijn ideeën op het eerste gezicht interessant en meet hij zich een radikaal-intellectueel imago aan. Beiden zijn ook zeer overtuigd van de grote rol die voor hen is weggelegd in de geschiedenis, en iedere kritiek is alleen maar meer bewijs van hun gelijk. En beiden hebben een flinke schare bewonderaars om zich heen verzameld.
Vind ik Baudet nou even erg als Abou Jahjah? Nee, zeker niet. Abou Jahjah heeft een radikaal en gewelddadig verleden waarin hij voor o.a. Hezbollah heeft gevochten en poseert op internet trots met een geweer. Hij verdedigt alle ‘verzet’ tegen Israel en heeft de Joden in Israel zelfs met vernietiging gedreigd als ze niet vertrekken. Hij noemde de burgemeester van Antwerpen een ‘zionistenpijper’. Hij heeft demonstranten in België opgehitst tegen Joden. Nu zegt hij dat hij van dat radikale verleden afstand heeft gedaan, maar vorig jaar nog reageerde hij instemmend op een aanslag in Israel en beschreef die als ‘gerechtvaardigd verzet’. Het leidde tot zijn ontslag als columnist bij het Belgische De Standaard. Zo ver heb ik Baudet gelukkig nog niet horen gaan. Hij is ook gepolijster, minder rauw, geen straatvechter.
Veel mensen namen het me kwalijk dat ik Baudet afreken op een neonazistisch boek in zijn kast. Hier verweet Hans Moll me in een reactie ‘intellectuele benepenheid’. Op facebook schreven verschillende mensen zelf Mein Kampf in de kast te hebben staan (‘In de verboden 4e druk uit ca. 1976’, voegde iemand er zelfs nog aan toe), ‘dus ben ik nou ook verdacht?’ Nee, een zionistische Jood of pro-Israel activist die antisemitisme hekelt en bestrijdt is niet verdacht als hij/zij MK in de kast heeft staan, al zou ik het misschien toch even wegzetten voordat de cameraploeg van VPRO’s Dorst langs komt. Maar stel dat het bij Abou Jahjah in de kast zou staan? Of bij Appa met zijn ‘fuck the Talmoed’ en openlijke steun voor alles wat Hamas doet? Dan had ik dat zeker in mijn blogs geschreven, en was het zeker door zijn tegenstanders overal op internet verspreid en tegen hen gebruikt.
Naast een neonazistisch boek in zijn kast heeft Baudet een vertaling van een van zijn boeken in het Duits bij Kopp-Verlag uitgegeven, een uitgeverij waar allerhande samenzweringstheorieën welkom zijn en ook extreemrechtse schrijvers terecht kunnen. Hij werkt samen met de uitgeverij van de NPD, Deutsche Stimme Verlagsgesellschaft mbH. Ik wees al op de extreemrechtse kontakten van Baudet, o.a. in Amerika. Ik kwam toevallig nog een filmpje tegen van deze Milo Yiannopoulos van de alt right beweging. Hij legt uit waarom mannen meer moeten verdienen dan vrouwen, dat vrouwen minder van cijfers snappen en minder hard werken. Het is bijna hilarisch. De lijst met voorbeelden van dubieuze kontakten, websites en andere zaken is uiteraard nog veel langer, maar dat maakt niet uit voor de sympathisanten van Baudet. ‘Laten we afwachten hoe hij het gaat doen’. Het is echter een optelsom. Juist in combinatie met zijn eigen soms behoorlijk extreme uitspraken baart het me zorgen.
(Wordt vervolgd.)
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten