http://www.israel-palestina.info/actueel/2017/02/18/reguleringswet-en-afscheid-tweestatenoplossing/
= IMO Blog =
In de Nederlandse berichtgeving over de aangenomen ‘Reguleringswet’ van Israel (zie: Een illegale legaliseringswet?”), moet je goed tussen de regels lezen om erachter te komen dat de wet nog langs het hooggerechtshof moet, en daar wellicht zal sneuvelen. Het enige dat de Volkskrant hierover schrijft is het volgende: “Procureur-generaal Avichai Mandelblit heeft de wet ongrondwettelijk genoemd en zei haar niet te zullen verdedigen in het Hooggerechtshof.” Wel is er ruimte om een zeer rechts Knessetlid te citeren, suggererend dat dit is hoe de meerderheid in de Israelische regering erover denkt:
‘Vandaag stemmen we over ons recht op land’, zo zei kabinetslid Ofir Akunis voorafgaand aan de stemming. ‘We stemmen vanavond over de connectie tussen het Joodse volk en zijn land. Het hele land is van ons, helemaal.’
Op dezelfde manier worden vaak hopen nederzettingen aangekondigd, terwijl de plannen niet allemaal uitgevoerd worden, soms jarenlang in de ijskast verdwijnen, om dan als ze eruit gehaald worden weer in onze media verschijnen alsof het om nieuwe plannen gaat.
Wanneer deze wet straks zeer waarschijnlijk door het hooggerechtshof wordt afgewezen, zal dat hooguit een klein eenkolommig berichtje op pagina 10 opleveren, als het de krant al haalt. Ook opvallend is dat nu in de media opeens voorzichtig doorklinkt dat Israel onder de regering Obama behoorlijk terughoudend was in het bouwen in de nederzettingen, terwijl toentertijd vaak werd geschreven over het maar doorbouwen door Israel. Likoed geeft hier een aantal voorbeelden van bij Trouw, maar alle media schetsten een beeld van een ultra rechtse regering die enthousiast nederzettingen bleef bouwen of uitbreiden, alle internationale kritiek naast zich neerlegde en de tweestatenoplossing had laten varen. Nu blijkt het allemaal iets genuanceerder te zitten en blijkt dat Israel zich wel degelijk wat aantrok van de kritiek van met name de VS, en niet aan de lopende band Obama liep te schofferen zoals gesuggereerd.
Rond Trump zie je iets vergelijkbaars. Aanvankelijk werd benadrukt dat Trump Netanyahu en zijn bouwlustige regering geen strobreed in de weg zou leggen. Zo schreef de Volkskrant op 1 februari dat Trump ‘al tijdens de verkiezingscampagne liet weten geen moeite te hebben met Joodse nederzettingen’, en ‘een uitgesproken voorstander tot ambassadeur in Israël benoemde’ die zelfs geld doneerde aan een fanatiek-religieuze nederzetting. Opvallend genoeg zegt de kop van het artikel dat Israel ‘de rem op bouw nederzettingen loslaat’, een rem die voorheen nooit werd vermeld.
En afgelopen week sprongen media er gretig op in toen een medewerker van het Witte Huis gezegd zou hebben dat Trump niet aan een tweestatenoplossing vasthoudt. Gesuggereerd werd dat de VS van de tweestatenoplossing waren afgestapt, omdat Trump zei dat “als Israël en de Palestijnen gelukkig zijn, ben ik gelukkig met de oplossing die zij het beste vinden”. Hiermee zou Trump breken met de koers van al zijn voorgangers. Ook zei Trump te willen werken aan een ‘geweldig vredesakkoord’ tussen beide partijen. Maar hij vroeg ook aan Netanyahu zich een beetje in te houden wat betreft de nederzettingenbouw, en een dag later lezen we opeens dat de Amerikaanse regering nog gewoon achter de tweestatenoplossing staat, en die niet ‘achterhaald’ is zoals een dag eerder gesuggereerd. Men wilde alleen ‘ook over andere dingen nadenken’, aldus Nikki Haley, de VS ambassadeur bij de VN. Trump had zelfs gezegd: “Doorgaan met nederzettingen is niet goed voor vrede. Iedere keer als je land neemt voor nederzettingen, blijft er minder over. Maar we kijken ernaar, en naar andere opties.” Aldus een artikel van Monique van Hoogstraten in Trouw.
Een verandering, zeker, maar niet een afscheid van de tweestatenoplossing. En Trump staat ontegenzeggelijk positiever tegenover Israel dan Obama, maar hij is niet zo kritiekloos als werd beweerd. Die verplaatsing van de ambassade blijkt bij nader inzien ook nog niet zo zeker te zijn. Het lijkt wel alsof voor nuance in de media geen plaats is. Israels regering is rechtser dan rechts, totdat er verkiezingen komen en er een nog rechtsere komt. Dan is de vorige regering opeens centrum-rechts en relatief gematigd. Israel bouwt zich suf, totdat er een nieuwe president in de VS komt. Dan blijkt dat de regering behoorlijk terughoudend was met bouwen en kolonisten steen en been klaagden. En Trump legt Israel geen strobreed in de weg, totdat hij dat opeens blijkt wel te doen. Etc.
In het Trouw artikel van Van Hoogstraten werd vervolgens weer eens benadrukt hoe havikachtig de regering in Israel is:
Dat was voor rechts flink slikken. De meeste ministers in het kabinet, inclusief de premier zelf, maken er allang geen geheim meer van dat ze de nederzettingen fors willen uitbreiden. Steeds vaker klinkt zelfs, dat het hele idee van een twee-staten-oplossing oudbakken is.
Er wordt inderdaad weer meer gepraat en nagedacht over de alternatieven voor twee staten, zowel aan de linker- als aan de rechterzijde van het politieke spectrum. Een reden daarvoor is de huidige impasse, die ook heeft bijgedragen aan de populariteit van rechts in Israel.
In de volgende blog bespreek ik een NRC artikel dat hier dieper op in gaat.
Ratna Pelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten