Gaza: "Het is geen oorlog, het is een holocaust" (IMO)

 

 

Gaza: “Het is geen oorlog, het is een holocaust”

http://www.israel-palestina.info/actueel/2015/07/23/gaza-het-is-geen-oorlog-het-is-een-holocaust/  

= IMO Blog = 

De andere sprekers op de Gaza-demo in Amsterdam waren niet beter dan Al-Jaberi en Appa. Er was een ex-Israelische vrouw die niks meer van haar land moest hebben en haar nationaliteit heeft afgezworen. Ze woont nu heel gelukkig met haar gezin in Gaza, waar ze alle vrijheden als westerse seculiere vrouw geniet. Oh nee, ze woont in Nederland, en gaat van hieruit tekeer tegen Israel. Ze zei onder andere:

Mijn naam is Ayala Levinger. Ik ben in de zionistische apartheidstaat Israël geboren en ik woonde daar 26 jaar. Ik heb negen jaar geleden afscheid genomen van mijn nationaliteit. Toen begon ook mijn bewustwordingsproces na jaren van indoctrinatie. Ik moest mijn geschiedenis helemaal opnieuw leren kennen, maar deze keer de waarheid: de geplande etnische zuivering, de nakba, de massacres, het pesten en mishandelen van Palestijnen en misdaden die al 68 jaren in mijn geboorteland plaats vinden. Ook in de tijd dat ik daar woonde, in mijn naam, zodat ik van privileges en supremacy kon genieten. En nog steeds. Ik kan bijvoorbeeld mijn familie bezoeken. Dat kunnen Palestijnen hier vaak niet.

Het is inderdaad best bijzonder te noemen dat Israel haar nog welkom heet om haar familie op te zoeken. Ik denk dat je dat in veel landen niet hoeft te proberen nadat je je nationaliteit om principiële redenen hebt afgezworen. Maar zij blijft welkom, ondanks haar radikale ideeën. Arabieren die de Israelische nationaliteit hebben kunnen hun familie ook bezoeken, Palestijnen kunnen inderdaad niet zomaar naar Israel. Tot de eerste intifada kon dat een stuk makkelijker, maar het vele geweld en de vele dodelijke aanslagen en tegenaanvallen die volgden hebben het klimaat verhard en de veiligheidsmaatregelen zijn enorm opgevoerd.

Levinger genoot in Israel het privilege om als Jood te leven in de enige staat waar Joden zelfbeschikking hebben en in de meerderheid zijn, in een staat waar een aantal Joodse gebruiken en tradities worden gedeeld en doorgegeven en ook in het straatbeeld en nationale symbolen zichtbaar zijn. Het privilege niet langer een minderheid te zijn, afhankelijk van de regels in het land waar men woont, met altijd het gevaar van antisemitisme zoals dat nu ook weer opspeelt in sommige Europese landen. Zij genoot daar ook het privilege in vrije verkiezingen te kunnen stemmen, en in de vrije pers haar mening te kunnen uiten, en om de ideeën en ideologie (‘kritisch zionisme’ noemt ze het zelf) waarmee ze is opgevoed te bekritiseren en af te wijzen.

Ik begrijp van haar dat ze afstand doet van dergelijke privileges en wil gaan leven in een ‘post-koloniale democratie met gelijkheid en rechtvaardigheid voor iedereen’. Ik denk dat in deze staat, waar Arabieren snel de meerderheid zullen vormen, van gelijkheid en rechtvaardigheid voor Joden geen sprake zal zijn, gezien de toestand van minderheden en Joden in het bijzonder in de Arabische wereld. Zij is bereid haar veiligheid en rechten op te geven voor zo’n hypothetisch land. Veel mensen in Israel zijn dat terecht niet, die genieten na 2000 jaar geschiedenis vol vervolging en discriminatie graag van het privilege een eigen land met een leger en politieke macht te hebben. Een privilege dat de meeste Arabieren overigens ook genieten, zij het niet met dezelfde vrijheden en levensstandaard. De positie van de Arabieren zal er niet noemenswaardig op vooruitgaan door Israel te elimineren. En veel Palestijnen leven stiekem liever onder Israelisch bestuur dan onder de PA, zo blijkt telkens weer uit enquêtes onder Arabische inwoners van Jeruzalem.

Die zionistische indoctrinatie valt wel mee, zeker in de media maar ook op de staatsscholen laat men niet alleen het zionistische perspectief zien en zijn Arabieren niet alleen maar de vijand. De ‘waarheid’ waar Levinger het over heeft is de waarheid van ideologen als Ilan Pappe, die zelf hebben toegegeven dat feiten ondergeschikt zijn aan het doel en de ideologie. En die door historicus Benny Morris op vele fouten betrapt is.

Maar er waren nog meer sprekers. Dyab Abu Jahjah, speciaal uit Belgie overgekomen, deed ook een duit in het zakje:

Palestina is ons bloed. Vanaf dat ik vijf jaar was heb ik betoogd voor Palestina. De eerste keer dat ik een gedicht heb geschreven, dat was niet voor een geliefde, dat was voor Palestina. De eerste keer dat ik een kalasjnikov heb gedragen dat was voor Palestina. Palestina is ons bloed. Maar, beste vrienden, we moeten ook beseffen, dat we naast Kno’Ledge straks moeten gaan staan als hij tegen Zwarte Piet gaat staan. We moeten ook daar gaan staan.

Over het verheerlijken van geweld gesproken. Anja Meulenbelt heeft het op haar weblog over ‘steengoede sprekers’, en heeft alle begrip voor de steun voor Palestijns geweld, in welke vorm dan ook.

Palestijnse activist Mohammed Matar zei over de Gaza oorlog: “Ik wil het geen oorlog noemen, het is genocide”. Waarna het publiek ‘verbeterde': “Het is een holocaust”, waarop hij zei: “Precies”.

Facebook

Op de Facebookpagina van het evenement (de demo) stond de volgende illustratie:

En de volgende reactie:

Ester Voet is via het fascistische CIDI de spreekbuis van Likud.nl en de PVV, nog doortrapter dan haar voorganger Ronnie Naftaniel.

Juist ja. – Die zionistenhonden moeten eens ophouden ons voor antisemieten uit te maken. We zijn alleen maar tegen de Joodse zionistische almacht zoals die ook in de Protocollen van de Wijzen van Zion uit de doeken wordt gedaan.

En deze, met een heel verhaal erbij waarom je Israel altijd tussen aanhalingstekens moet schrijven, als daad van verzet:

By keeping “Israel” between quotation marks, you declare your disagreement with a Polish immigrant’s presence in a Palestinian house whose owner ended up in a tent in the desert. Wrong cannot become right, not even in 70 decades’ time; the house will always be the Palestinian’s.

Waarom blijft een Jood die al 70 jaar in Israel woont of zijn kinderen, altijd een buitenlander volgens de antizionisten, terwijl een Egyptenaar of Syriër al na twee jaar een Palestijn werd met een onvervreemdbaar recht voor zijn nakomelingen om zich daar altijd te kunnen blijven vestigen? En waarom wordt altijd vergeten dat er ook een miljoen Joden uit Arabische landen zijn verdreven, en dat een groot deel van de Joden in Israel ook uit die landen afkomstig is? Dat Joden sowieso oorspronkelijk uit het Midden-Oosten kwamen, maar helaas werden verjaagd en zich noodgedwongen over de wereld verspreidden?

Palestina beweging anno nu

Waarom ik al deze shit hier aanhaal en bespreek, vraag je je misschien af. Simpel. Ik wil het laten zien. Dit is dus de Palestina beweging anno nu. Het is de tigste Gaza demonstratie, met grotendeels dezelfde sprekers, dezelfde steun voor Hamas en de Moslim Broederschap en alle Palestijns geweld tegen Israel, dezelfde ontkenning van Joodse rechten, dezelfde idiote beweringen over genocide en Israel als grootste schurkenstaat. Er worden weer openlijk holocaustvergelijkingen gemaakt. En wat verschijnt er een dag later op het Amsterdamse AT5?

Enkele honderden mensen zijn vandaag aanwezig bij een demonstratie tegen, wat ze noemen, de bezetting van Gaza. Met leuzen als ‘Stop de blokkade, stop de bezetting’, zullen ze stilstaan bij het conflict in de Gazastrook, dat een jaar geleden aan meer dan 2100 Palestijnen het leven kostte. Na toespraken op de Dam, loopt de menigte een mars door het centrum.

Een verslaggever van AT5 die bij het protest aanwezig is, spreekt van een gemoedelijke sfeer. Mensen droegen Palestina-sjaals en vlaggen en luisterden naar verschillende toespraken op het plein.

Waarom heeft men het niet over de vlaggen van de moslimbroederschap, de haat en ophitsing in de speeches, de vergelijking van Hamas met het verzet in het getto van Warschau? Vindt men dat normaal? Heeft men het niet gezien? Is men er inmiddels al aan gewend dat pro-Palestina activisten zich zo uitlaten? Ondertussen steunen vaak ook gematigdere partijen en organisaties de Gaza en Palestina protesten. Er waren nu geen andere politieke partijen, maar GroenLinks en de SP en soms ook de PvdA worden regelmatig bij dergelijke demo’s aangetroffen, net als de FNV en allerlei vrouwen- en antiracisme groeperingen.

Naast het aloude Palestina Komitee, dat Israels bestaansrecht ontkent maar oppast met het openlijk oproepen tot geweld en de grens met antisemitisme niet overschrijdt, zijn er een aantal nieuwe organisaties bijgekomen zoals Youth for Palestine, Back to Palestine en DocP.

Deze organisaties zitten naast de talloze Gaza demo’s met beroeps ophitser Appa en consorten ook achter de protesten tegen de stedenband met Tel Aviv, en de BDS campagne, waar DocP de spil in is. Ook deze acties zijn gericht tegen Israels bestaansrecht, tegen iedere vorm van toenadering of oplossing van het conflict. De manier waarop ‘Palestina’ ‘vrij’ (dat wil zeggen ‘Jodenvrij’ net als al algemeen gangbaar is om wat betreft de Westbank te eisen) moet worden, laat zich raden: door strijd. Dat kan via vreedzame acties, maar dat kan evengoed met geweld. De Joden zijn immers allemaal Europese kolonisten die maar ‘terug naar hun eigen land’ moeten en de Palestijnen zijn allemaal heroïsche verzetsstrijders. Maar wanneer iemand dat over Marokkaanse Nederlanders zegt die hier 30 of 40 jaar wonen, dan is de wereld te klein.

Het wordt tijd dat deze beweging gezien wordt voor wat zij is: een extreme beweging met extreme doelen die de gewapende strijd steunt en zelfs dreigt deze ‘naar de poorten van Amsterdam’ te brengen. Een beweging die haat en geweld predikt. Een beweging waar mensen met kritiek op (of zelfs afkeer van) Netanyahu en de nederzettingen niks te zoeken hebben.

Ratna Pelle