Netanyahu als schaap in wolfskleren?

http://www.israel-palestina.info/actueel/2015/03/11/netanyahu-als-schaap-in-wolfskleren/

= IMO Blog =

Opvallend nieuws afgelopen vrijdag. Terwijl men in Jeruzalem weer eens werd opgeschrikt door een terrorist die bij een tramhalte met een auto over mensen heenreed, kondigde Obama aan dat hij het vredesproces nieuw leven wil inblazen. Amerika zou zich zorgen maken over de verslechterde relaties tussen Israel en de PA, en Obama hoopt de laatste twee jaar van zijn ambtstermijn alsnog een doorbraak te kunnen bereiken. Ook hoopt hij op een andere regering in Israel, die hopelijk meer wil doen voor vrede, al staat dat er niet letterlijk. Een Amerikaanse functionaris zei tegen Haaretz:

“We want to find the right timing to go for another push and try to promote something on the Israeli-Palestinian issue. I can’t believe we will not give it a try before the end of 2016.”

Op dezelfde dag echter meldde Ynet dat Netanyahu tijdens zijn tweede ambtstermijn (2009-2013) bereid was vergaande concessies te doen aan de Palestijnen. Een document dat door Israelische functionarissen zou zijn opgesteld meldt dat:

The sides agree that Palestine will be an independent and sovereign state in a sustainable territory which will correspond to the size of the territory controlled by Egypt and Jordan before the 4th of June 1967,” the script states.

“The agreement for the establishment of Palestine will resolve all final-status issues, including the issue of settlements. Israelis who choose to remain in their homes in the state of Palestine will live under Palestinian law,” it continues. “There will be a complete withdrawal in stages of Israeli forces from the territory of Palestine. The last Israeli forces will evacuate when the final stage of the agreement comes into effect.”

Hoewel men niet akkoord ging met Oost Jeruzalem als hoofdstad van Palestina, zou wel rekening worden gehouden met de historische, sociale, culturele en emotionele band die beide volken hebben met de stad, en zullen de heilige plaatsen worden beschermd. Bovendien zou er een beperkt individueel ‘recht op terugkeer’ worden geboden aan Palestijnen (en hun nakomelingen?) die in 1948 zijn gevlucht of verdreven. Netanyahu ontkent:

At no point did Prime Minister Benjamin Netanyahu agree to a return to the 1967 borders, to the partition of Jerusalem, or to the right of return. That has been – and remains – his position.

“The conversations of Yitzhak Molcho were conducted with American involvement and did not lead to any agreements. They dealt with an American attempt to restart negotiations, with each side reserving the right to oppose certain clauses.”

Aldus het buro van Netanyahu. Het zou om een Amerikaanse tekst gaan waarover geen overeenstemming werd bereikt, en Netanyahu zou van tevoren hebben gezegd dat hij niet zou instemmen met de passages die zijn positie tegenspreken. In Israel Hayom, een pro-Likoed krant, komen Likoed leden uitgebreid aan het woord om uit te leggen waarom dit verhaal niet kan kloppen, en beschuldigen zij ‘linkse journalisten’ ervan dit bewust vlak voor de verkiezingen te beweren om Netanyahu een hak te zetten:

The Likud party issued a response on behalf of the prime minister as well, declaring that “this is just more political drivel from Noni Mozes and Yedioth Ahronoth, with one obvious objective: to spread false claims against Prime Minister Netanyahu days before the elections, thereby diminishing the number of seats Likud will win and bringing the Left — led by Tzipi [Livni] and [Isaac Herzog] — to power, with the help of the Joint Arab List.”

En:

The misleading article Barnea ran three days ago serves Yedioth Ahronoth and the left-wing camp under the leadership of Tzipi Livni and Isaac Herzog. I’ll scratch your back, and you’ll scratch mine.

Daarbij zouden de Amerikaanse onderhandelaar Dennis Ross en een voormalig Palestijns minister Likoed gelijk geven dat men de genoemde concessies niet had gedaan en het om een Amerikaans voorstel ging.

“Over the years of our discussions, we came up with many drafts both before and after August 2013 but there was not an August 2013 draft. In any event, to my regret the exercise did not succeed,” Ross added.

Netanyahu’s associates pointed to remarks made by former Palestinian minister Ashraf al-Ajarmi, who told Army Radio over the weekend that “Netanyahu did in fact set conditions for continued peace talks in the last round — no return to 1967 borders, no negotiations on east Jerusalem or on Jerusalem at all, no Israeli withdrawal from the Jordan Valley, no evacuation of most of the settlements, including the settlement blocs that everyone used to talk about. In essence, under these conditions, no Palestinian refugee could return either. These conditions prevented any progress and that is why I do not believe that what Yedioth Ahronoth reported ever really happened.”

Een andere Palestijnse onderhandelaar zou echter hebben gezegd dat Netanyahu onder voorwaarden wel degelijk bereid was tot concessies:

Meanwhile, a senior Palestinian official said Sunday that Netanyahu had agreed to resume peace talks on the basis of 1967 borders with land swaps and a solution to the Palestinian refugee problem. In a conversation with Israel Hayom, the official said that Netanyahu conditioned the talks on Palestinian recognition of Israel as a Jewish state — a condition that could not possibly be met.

The official further confirmed Ross’ remarks in Israel Hayom Sunday, who explained that the so-called concessions document was actually an American draft proposal.

Het is lastig uit te maken voor een leek en buitenstaander wie hier gelijk heeft. Wanneer zo kort voor de verkiezingen iets uitlekt is dat meestal geen toeval, maar dat wil niet zeggen dat het daarom niet klopt. Ook als het een Amerikaans voorstel was en geen Israelisch, werd het blijkbaar serieus besproken en overwogen. In onderhandelingen gaat men vaak, vooral als de sfeer redelijk is, uiteindelijk verder dan de startpositie, anders zou er nooit overeenstemming kunnen worden bereikt. Israel heeft bij eerdere onderhandelingen laten zien bereid te zijn tot vergaande concessies. Barak ging in 2000 verder dan wat in de Knesset was besproken, Olmert bleek in 2008 zeer ver te willen gaan voor vrede en ook van Palestijnse kant zijn eerder vergaande concessies gelekt. Hoe definitief die waren, en wat voor voorwaarden er werden gesteld, daar kunnen uiteindelijk alleen de mensen die erbij waren over oordelen.

Daarbij heeft Netanyahu eerder laten zien een pragmaticus te zijn, die niet principieel tegen concessies aan de Palestijnen is en ook niet om religieuze of ideologische redenen tegen iedere opgave van land zou zijn. Hij heeft vooral geen enkel vertrouwen in het huidige Palestijnse leiderschap en wijst erop dat overal waar Israel land heeft opgegeven er radikale islamisten voor in de plaats kwamen. Hij is pessimistisch over de Arabische wereld en de kans dat de radikale islam binnen afzienbare tijd aan invloed zal inboeten en plaats zal maken voor redelijkere stromingen. Dat Netanyahu Palestijnse rechten of historische banden in Jeruzalem zou willen erkennen lijkt echter zeer onwaarschijnlijk. Overigens is er ook weinig kans dat Netanyahu’s eigen achterban of zijn rechtse coalitiepartners met dergelijke concessies akkoord waren gegaan.

Ratna Pelle

Zie vervolg in: Politiek en economie komen samen in krantenstrijd Israel