donderdag 27 september 2012

De Holocaust: leedroof door Anton van Hooff (IMO)

 

IMO Blog, 2012

http://www.zionism-israel.com/blog/archives/00000700.html

Soms doet een column pijn. Ik had een tijdje niks meer van Anton van Hooff gelezen, en dat had ik misschien zo moeten houden. Maar ik werd op zijn column vorige week in de Gelderlander gewezen (jawel Van Hooff, de Joodse lobby aan het werk), en had de indruk dat hij zichzelf in venijn richting Israel en de Joodse gemeenschap in Nederland, overtrof. Ik citeer:

"Soms doet een woord pijn. Zo kreeg ik onlangs een steek van 'leedroof', deze term werd in 2011 gebruikt door rabbijn Rafael Evers. Hij beklaagde zich erover dat anderen het waagden hun verdriet te vergelijken met dat van Joden over de zogeheten holocaust. Elk jaar doen zich weer incidenten voor waarbij zelfbenoemde vertegenwoordigers van de Joodse gemeenschap het monopolie op herdenken opeisen."

Daarna volgt een tirade tegen leden van Federatief Joods Nederland, die naar de rechter waren gestapt om het voornemen van het Vier Mei Comité in Vorden om bij de dodenherdenking ook een rondje langs de daar begraven Duitse soldaten te maken, te laten verbieden. Je kunt het daar mee eens of oneens zijn, maar het lopen langs graven van Duitse soldaten op 4 mei is niet alleen kwetsend voor nabestaanden van Holocaust slachtoffers, maar evenzeer voor verzetsstrijders en anderen die in de oorlog onder de Duitse bezetter te lijden hadden. Joden eisen geen monopolie op, maar wel een belangrijke stem en zij zijn ook het hardst getroffen in de oorlog en het meest systematisch uitgemoord. De laatdunkende manier waarop Van Hooff zich uitlaat over hen en hun lijden relativeert, is grof en beledigend. Natuurlijk mag ook Israel in deze tirade niet ontbreken:
Telkens zien we weer dat critici van Israel de mond wordt gesnoerd met een beroep op het unieke lijden van Joden in de Tweede Wereldoorlog.

Hierop volgt de bekende riedel tegen Israel: landroof, etnische zuiveringen, waterdiefstal en het illegale bezit van atoomwapens. Hij vervolgt:
Mij is het inmiddels onmogelijk een herdenking bij te wonen waar de Israelische vlag wappert. Ook heb ik een gruwelijke hekel aan het woord holocaust, zeker als het op zijn vet Amerikaans als 'hollokost' wordt uitgesproken.

Ook hier weer die minachting voor zowel de Joodse staat als Joden die nog steeds worstelen met het onbeschrijflijke leed van de Holocaust. Hij schreef dit overigens jaren geleden ook al. Na een verhandeling over de Griekse betekenis van dit woord komt dan de uitsmijter:
Holocaust impliceert dus dat het om een uniek offer gaat; het zou beloond zijn door de stichting van de staat Israel. Daarom worden ook in alle grote Amerikaanse steden holocaustmusea gesticht. Gruwelijke foto's moeten de Joodse Amerikanen, die doorgaans geen familie-ervaringen met de shoah hebben, tot onvoorwaardelijke steun aan Israel bewegen.

De classicus Van Hooff kent zijn klassieke talen niet, want hij zou moeten weten dat 'Holocaust' in de Engelse taal al eeuwen gebruikt wordt om massale moordpartijen aan te duiden. De Joden zelf spreken juist bij voorkeur van '(Ha-)Shoah', een Hebreeuws woord voor '(de) ramp'.

Van Hooff suggereert via deze valse premisse dat de Joden hun lijden in de Holocaust exclusief willen houden en uitbuiten om daarmee de stichting van de staat Israel en haar misdragingen te legitimeren en kritiek af te weren. Die lijn doortrekkende was het een geluk bij een ongeluk voor de Joden, want nu hadden ze wel mooi een eigen staat, en dat op land waar ze helemaal geen recht op hadden. En wat is meer, ze kunnen in die staat voor eeuwig hun gang gaan en uitspoken met de lokale bevolking wat ze willen, en een ieder die er wat van waagt te zeggen wordt als antisemiet neergesabeld, of beter nog door de Mossad onschadelijk gemaakt. Joden trekken zich toch al zo weinig aan van wat de rest van de wereld vindt, en voelen zich als Uitverkoren Volk boven de wet en ons gojim verheven. Via de Holocaust kunnen ze lastige kritiek afweren zich verzekeren van steun. Die Holocaust kwam ze dus eigenlijk best goed uit, en was een aanvaardbaar offer; het deed even pijn, maar dan heb je ook wat. Dat is de hele tendens van Van Hooffs schrijfsel.

Ik hou niet van de antisemitisme beschuldiging, maar ik vind het moeilijk om deze column niet als antisemitisch te zien. Wat Van Hooff schrijft is niet alleen onjuist, maar ook kwaadaardig. Onjuist omdat Israel al lang voor de Holocaust 'in the making' was, en in de jaren 30 al als semi-staat functioneerde. Onjuist ook omdat de Volkenbond in 1922 Palestina als mandaatgebied aan de Britten toewees, met als provisie dat hier een Joods Nationaal Thuis gesticht zou worden. Onjuist omdat de Holocaust op bijzonder tragische wijze de noodzaak van Joodse zelfbeschikking aantoonde, maar deze juist bemoeilijkte omdat het zonder de miljoenen Joden uit Europa moeilijker zou worden om een Joodse meerderheid te vormen in Palestina.

De idee dat Israel is gesticht vanwege de Holocaust, dat de Palestijnen daardoor boeten voor Europese misdaden, en dat de Joden eigenlijk geen recht hadden op een staat, wint steeds meer aan terrein maar is pertinent onjuist. Terwijl de Joden er steeds vaker van worden beschuldigd de Holocaust te misbruiken, een in zichzelf al vrij walgelijke aantijging, wordt de Holocaust zo juist tegen de Joden ingezet: 'Zij moeten nu extra bescheiden zijn want vanwege de Holocaust kneep de rest van de wereld een oogje dicht terwijl ze de Palestijnen het land uit gooiden.' Dat er geen oog werd dicht geknepen en er ook niet zomaar Palestijnen werden verjaagd is van ondergeschikt belang. Daar komt dan vaak het cliché bij dat juist de Joden, die als geen ander weten wat het is vervolgd en vertrapt te worden, een ander volk nu niet mogen onderdrukken. Ook deze canard ontbrak niet in Van Hooffs column. Origineel zijn is ook een vak.

De 'leedroof' van rabbijn Evers sloeg erop, dat tijdens herdenkingen van de Holocaust en de oorlogsslachtoffers alle mogelijke doden uit de oorlog en andere conflicten erbij worden gehaald, en alle hedendaagse incidenten en gevallen van discriminatie en stigmatisering. Omgekeerd wordt bij hedendaagse bloedbaden te pas en te onpas de Holocaust als spook aangeroepen. De Holocaust op de Joden is inderdaad uniek, qua omvang en systematiek. Het heeft geen pas om bij een herdenking hiervan aandacht te vragen voor foute Nederlanders of Duitse soldaten die 'ook maar door de omstandigheden gedreven' aan de verkeerde kant stonden en daarbij het leven lieten. Of om vergelijkingen te trekken met Palestijnse doden of andere bloedbaden elders, evenmin als met discriminatie van moslims, met vermeende hetzes tegen ultra-orthodoxen en kolonisten, of met kritiek op Israël.

Zeker zijn er ook Joden die te pas en te onpas de Holocaust erbij halen, en iedereen die meer dan voorzichtige kritiek op Israel uit voor antisemiet uitmaken. Dat is deels begrijpelijk omdat het nou eenmaal zo'n enorm belangrijke gebeurtenis was voor de Joden, en ze hebben ervaren waar antisemitisme toe kan leiden. Er zijn ook Joden die zichzelf werkelijk als uitverkoren volk beschouwen en neerkijken op anderen. Arrogante zakken heb je nou eenmaal overal, en binnen iedere religie dreigt onverdraagzaamheid. Juist de Joden daarop aanspreken en juist van de Joden verwachten dat zij zich extra ethisch en bescheiden gedragen, is behoorlijk arrogant. Juist niet-Joden zouden uit het verleden lessen moeten trekken en een wat minder grote mond opzetten.

Ratna Pelle

Geen opmerkingen:

Een reactie posten