"De stijgende populariteit van deze vergelijking komt voort uit een ongelukkige samenloop van omstandigheden", zegt Pogrund. Hij emigreerde in 1997 naar Israel na diverse politieke rechtszaken tegen hem en een gevangenisstraf wegens zijn oppositie tegen de apartheid*. "Apartheid is een pakkende term die journalisten graag gebruiken. Bovendien doen belanghebbenden al het mogelijke om de vergelijking erdoor te krijgen. Hun doel is het verzwakken van Israel door internationale sancties. Het ontmaskeren van die belanghebbenden en hun verborgen agenda is een belangrijk middel om de vergelijking aan te pakken."
De stijgende populariteit van deze vergelijking komt vooral door de georganiseerde delegitimeringscampagne tegen Israel die door de Palestijnen wordt gevoerd sinds de tweede intifada. Zij hebben daarbij met succes de steun van linkse en progressieve bewegingen in het Westen gezocht. De term wordt gebruikt door mensen die Israels bestaansrecht ontkennen en vinden dat het Joodse recht op zelfbeschikking racistisch is. De vergelijking dient niet om een bepaald beleid van Israel te bekritiseren of oprechte woede te uiten, maar om Israel als staat te delegitimeren. Het land moet volgens hen net als Apartheid zuid-Afrifa ontmanteld en worden vervangen door een staat voor alle inwoners van Israel en de bezette gebieden. Om een of andere reden meent men dat die staat democratisch zal worden en de rechten van de Joodse minderheid zal respecteren, of dat is althans wat men zijn publiek voorhoudt. NRC Handelsblad doet daar al jaren fanatiek aan mee.
De stijgende populariteit van deze vergelijking komt vooral door de georganiseerde delegitimeringscampagne tegen Israel die door de Palestijnen wordt gevoerd sinds de tweede intifada. Zij hebben daarbij met succes de steun van linkse en progressieve bewegingen in het Westen gezocht. De term wordt gebruikt door mensen die Israels bestaansrecht ontkennen en vinden dat het Joodse recht op zelfbeschikking racistisch is. De vergelijking dient niet om een bepaald beleid van Israel te bekritiseren of oprechte woede te uiten, maar om Israel als staat te delegitimeren. Het land moet volgens hen net als Apartheid zuid-Afrifa ontmanteld en worden vervangen door een staat voor alle inwoners van Israel en de bezette gebieden. Om een of andere reden meent men dat die staat democratisch zal worden en de rechten van de Joodse minderheid zal respecteren, of dat is althans wat men zijn publiek voorhoudt. NRC Handelsblad doet daar al jaren fanatiek aan mee.
Zie verder ook: Israel boycot
(* Ter verduidelijking: Pogrund vertrok in 1985 naar London en vandaaruit in 1997 naar Israel.)
RP
---------------
Zuid-Afrikanen tegen foute vergelijking Israel-Apartheid
http://www.cidi.nl/Nieuwsberichten/Zuid-Afrikanen-tegen-foute-vergelijking-Israel-Apartheid.html
Fri 22-10-2010
Het intussen bijgestelde plan om een loyaliteitseed te vragen van nieuwe immigranten leidde op veel plaatsen, ook in Nederland, tot de foute vergelijking met de Apartheid.
De Joodse gemeenschap in Zuid-Afrika weet als geen ander wat daar mis mee is en bindt de strijd ermee aan.
=============
Zuid-Afrikaanse Joden tegen de Israel=Apartheid-vergelijking
Zuid-Afrikaanse anti-apartheidsstrijder: `Israel gelijkstellen aan het apartheidsregime, zoals onlangs NRC-Handelsblad deed, is absurd.'
De Joodse gemeenschap in Zuid-Afrika kan een unieke positie innemen in de bestrijden van de Israel=apartheid-vergelijking, verklaarden prominente Zuid-Afrikaanse Joden deze maand. Binnenkort verschijnt het eerste boek over deze kwestie.
"Wij zijn een grote Joodse gemeenschap met een gedegen kennis over de apartheid en Israel," zei Wendy Kahn, hoofd van de overkoepelende raad van de 70.000-koppige Joodse gemeenschap in Zuid-Afrika. "Naarmate de vergelijking vaker voorkomt, steken wij meer en meer energie in de bestrijding ervan."
Het boek van de vooraanstaande journalist en anti-apartheidsstrijder Benjamin Pogrund is de nieuwste bijdrage aan die strijd. Pogrund, vriend en bondgenoot van Nelson Mandela, deed een half jaar lang onderzoek in Zuid-Afrika voor zijn boek.
Het boek van de vooraanstaande journalist en anti-apartheidsstrijder Benjamin Pogrund is de nieuwste bijdrage aan die strijd. Pogrund, vriend en bondgenoot van Nelson Mandela, deed een half jaar lang onderzoek in Zuid-Afrika voor zijn boek.
"De stijgende populariteit van deze vergelijking komt voort uit een ongelukkige samenloop van omstandigheden", zegt Pogrund. Hij emigreerde in 1997 naar Israel na diverse politieke rechtszaken tegen hem en een gevangenisstraf wegens zijn oppositie tegen de apartheid. "Apartheid is een pakkende term die journalisten graag gebruiken. Bovendien doen belanghebbenden al het mogelijke om de vergelijking erdoor te krijgen. Hun doel is het verzwakken van Israel door internationale sancties. Het ontmaskeren van die belanghebbenden en hun verborgen agenda is een belangrijk middel om de vergelijking aan te pakken."
Absurd
De invoering van de loyaliteitseed in Israel leidde deze maand tot een nieuwe golf van apartheidsvergelijkingen, ook in Nederland. Het NRC Handelsblad stelde dat deze wet, die in eerste ontwerp alleen van niet-Joodse nieuwe immigranten een eed van trouw eist met Israel als Joodse en democratische staat, de vergelijking onontkoombaar maakt. "Ik vind die loyaliteitseed verkeerd en onnodig," zegt Pogrund - een uitgesproken voorstander van Israelische concesies in vredesbesprekingen met de Palestijnen. "Hij wrijft het de Palestijnen goed in en dient misschien als afleidingsmanoeuvre om de noodzakelijke voortgang naar vrede te ontwijken. Maar om hem gelijk te stellen aan apartheid, zoals het NRC-Handelsblad deed, is gewoonweg absurd en bagatelliseert het lijden van de slachtoffers van de apartheid."
Burgerrechten
Inmiddels is het voorstel gewijzigd, en wordt de belofte ook van Joodse immigranten gevraagd. Daarmee is het discriminerende element verdwenen. Maar zelfs de eerste versie rechtvaardigde de apartheidsvergelijking niet, zegt Pogrund.
Israel is niet het enige land dat zich opwerpt als staat van een bepaald volk. "Voor de journalist die dat stuk geschreven heeft, is het misschien interessant te weten dat Zuid-Afrika onder de apartheid geen loyaliteitseed kende: geen enkele zwarte kreeg daar burgerrechten." Van 1993 tot 2003 heeft Israel zo'n 100.000 Palestijnen opgenomen of genaturaliseerd die naar Israel kwamen door een huwelijk met een Israelische burger. Meestal ging het om een van de 1,3 miljoen Arabieren die de Arabisch-Palestijnse minderheid in Israel vormen.
Anti-vergelijkingsstrijd
Pogrunds boek lijkt deel uit te maken van een recente campagne door Zuid-Afrikaanse Joden. In juli organiseerde Telfed, de organisatie van Zuid-Afrikaanse Israeli's, een opvallend evenement ter bestrijding van de vergelijking met academici en prominente Israelische diplomaten, onder wie Professor Gideon Shimoni en Dore Gold, vroeger Israels ambassadeur bij de Verenigde Naties.
Absurd
De invoering van de loyaliteitseed in Israel leidde deze maand tot een nieuwe golf van apartheidsvergelijkingen, ook in Nederland. Het NRC Handelsblad stelde dat deze wet, die in eerste ontwerp alleen van niet-Joodse nieuwe immigranten een eed van trouw eist met Israel als Joodse en democratische staat, de vergelijking onontkoombaar maakt. "Ik vind die loyaliteitseed verkeerd en onnodig," zegt Pogrund - een uitgesproken voorstander van Israelische concesies in vredesbesprekingen met de Palestijnen. "Hij wrijft het de Palestijnen goed in en dient misschien als afleidingsmanoeuvre om de noodzakelijke voortgang naar vrede te ontwijken. Maar om hem gelijk te stellen aan apartheid, zoals het NRC-Handelsblad deed, is gewoonweg absurd en bagatelliseert het lijden van de slachtoffers van de apartheid."
Burgerrechten
Inmiddels is het voorstel gewijzigd, en wordt de belofte ook van Joodse immigranten gevraagd. Daarmee is het discriminerende element verdwenen. Maar zelfs de eerste versie rechtvaardigde de apartheidsvergelijking niet, zegt Pogrund.
Israel is niet het enige land dat zich opwerpt als staat van een bepaald volk. "Voor de journalist die dat stuk geschreven heeft, is het misschien interessant te weten dat Zuid-Afrika onder de apartheid geen loyaliteitseed kende: geen enkele zwarte kreeg daar burgerrechten." Van 1993 tot 2003 heeft Israel zo'n 100.000 Palestijnen opgenomen of genaturaliseerd die naar Israel kwamen door een huwelijk met een Israelische burger. Meestal ging het om een van de 1,3 miljoen Arabieren die de Arabisch-Palestijnse minderheid in Israel vormen.
Anti-vergelijkingsstrijd
Pogrunds boek lijkt deel uit te maken van een recente campagne door Zuid-Afrikaanse Joden. In juli organiseerde Telfed, de organisatie van Zuid-Afrikaanse Israeli's, een opvallend evenement ter bestrijding van de vergelijking met academici en prominente Israelische diplomaten, onder wie Professor Gideon Shimoni en Dore Gold, vroeger Israels ambassadeur bij de Verenigde Naties.
Deze initiatieven vullen de website LetsTalkIsrael.com aan, die in 2006 werd opgezet door de Zuid-Afrikaanse historicus David Saks voor de Joodse gemeenschap in dat land. De site, gebaseerd op Saks' onderzoek, moet dienen als database voor mensen die honderden ingezonden brieven en opiniestukken schrijven over de kwestie.
Maar anders dan Saks, wiens site Hebron, Jericho, Nablus en Bethlehem beschrijft als "Joods land dat in werkelijkheid is bezet door Arabieren", schrijft Pogrund een groot deel van het succes van de apartheidsvergelijking toe aan de Israelische bezetting van de Westbank.
"Door de bezetting stellen wij onszelf bloot aan kritiek, en omdat bezetting lelijk is, doen wij als onderdrukkers lelijke dingen," zegt hij.
Zuid-Afrika
Dit verklaart voor een groot deel waarom de vergelijking in Zuid-Afrika zelf voorkomt, zegt Pogrund, onder mensen die de apartheid hebben ondergaan. Een van hen is Desmond Tutu, een activist en christelijke geestelijke die in de jaren 1980 wereldberoemd werd als tegenstander van de apartheid. Hij heeft Israel herhaaldelijk `apartheid-achtig' genoemd en beweerde zelfs dat Israels behandeling van de Palestijnen `erger dan apartheid' was.
"Door de bezetting stellen wij onszelf bloot aan kritiek, en omdat bezetting lelijk is, doen wij als onderdrukkers lelijke dingen," zegt hij.
Zuid-Afrika
Dit verklaart voor een groot deel waarom de vergelijking in Zuid-Afrika zelf voorkomt, zegt Pogrund, onder mensen die de apartheid hebben ondergaan. Een van hen is Desmond Tutu, een activist en christelijke geestelijke die in de jaren 1980 wereldberoemd werd als tegenstander van de apartheid. Hij heeft Israel herhaaldelijk `apartheid-achtig' genoemd en beweerde zelfs dat Israels behandeling van de Palestijnen `erger dan apartheid' was.
" Het gelijkstellen van Israel aan apartheid wordt hier geaccepteerd door onwetendheid en woede," was Pogrunds commentaar. "De Zuid-Afrikaanse apartheid was een heel duidelijk geval van goed tegen fout. Dat heeft de manier waarop mensen erover denken bepaald. Israels geval is veel gecompliceerder en genuanceerder." Pogrund zegt dat zijn boek een eenvoudige manier aanreikt om de vergelijking kritisch te onderzoeken.
"Iedereen die zegt dat Israel een apartheidsstaat is, moet kunnen aangeven hoe dit het dagelijks leven van mensen treft, en hoeveeel levens het treft. De simpele waarheid is dat hiervan geen sprake is."
"Iedereen die zegt dat Israel een apartheidsstaat is, moet kunnen aangeven hoe dit het dagelijks leven van mensen treft, en hoeveeel levens het treft. De simpele waarheid is dat hiervan geen sprake is."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten