Israël met nazi-Duitsland vergelijken is razend populair. Daniël Teeboom vraagt zich af waarom dat gewoon mag, terwijl Geert Wilders beschuldigd wordt van 'haatzaaien' als hij kritiek uit op de politieke islam.
Onlangs kwam ik al zappend bij het programma 'Advocaat van de duivel' terecht. Daarin zag ik hoe Geert Wilders in een schijnproces werd aangeklaagd door Hassnae Bouazza en Thomas von der Dunk. Het tweetal moest een jury ervan overtuigen dat Geert Wilders niet deugt. Advocaat Theo Hiddema voerde de verdediging. Hij deed zijn best, maar hij kon niet verhinderen dat de jury zijn virtuele cliënt op alle belangrijke punten veroordeelde.
Het was een fascinerende uitzending. En ik was bijzonder tevreden met de uitspraak.
De jury was van oordeel dat Geert Wilders zich schuldig maakt aan discriminatie, dat hij oproept tot geweld tegen moslims en aanzet tot haat. Zijn vergelijking tussen de Koran en 'Mein Kampf' en zijn uitspraak dat hij de islam een afschuwelijke religie vindt, vond de jury zwaarder wegen dan het feit dat Wilders zegt geen hekel te hebben aan moslims individueel.
Ik zag hoe zijn aanklagers genoten van hun overwinning. En ook ik was in mijn nopjes. Niet omdat ik vind dat ze gelijk hebben, maar omdat het juist Thomas von der Dunk en – in mindere mate – Hassnae Bouazza waren die de taak op zich hadden genomen om de vloer aan te vegen met Geert Wilders.
Von der Dunk ken ik van zijn stukjes op de Volkskrant-site. Hij is een man die Israëlsympathisanten ervan beticht dat ze een Ich habe es nicht gewußt-houding aannemen tegenover de Israëlische mensenrechtenschendingen in de bezette gebieden. Ook heeft hij geschreven dat Israëliërs zich gedragen als het nieuwe Herrenvolk, en dat de Joodse staat oorlogszuchtig zou zijn.
Hassnae Bouazza doet het op een andere manier. Zij constateerde in Vrij Nederland dat de islamitische geestelijke Joesoef al-Karadawi – een man die zijn steun uitspreekt voor zelfmoordaanslagen tegen Israëlische burgers – eigenlijk heel gematigd is omdat hij onderscheid maakt tussen het zionisme en Joden in het algemeen.
Opvallende opmerkingen voor mensen die bereid zijn Wilders te beschuldigen van het aanzetten tot haat. Tijdens die televisierechtszaak stond het bestaan van de radicale islam en islamitisch terrorisme niet ter discussie. De jury werd niet gevraagd om een oordeel te vellen over het gelijk van Wilders. Het ging alleen om de vraag of Wilders de dingen mag zeggen op de wijze waarop hij dat doet – ongeacht of het klopt wat hij zegt. Hassnae Bouazza en Thomas Von Der Dunk waren van mening dat Geert Wilders dat niet mag. Dat vond ik leuk, want zo bevonden ze in feite zichzelf schuldig.
Mij is het namelijk een raadsel waarom een vergelijking tussen Israël en nazi-Duitsland niet bedreigend zou zijn voor Joden, terwijl een vergelijking tussen de Koran en 'Mein Kampf' dat wel is voor moslims. De Koran wordt immers niet met vernietiging bedreigd, dat kan ook helemaal niet. Terwijl Israël wel degelijk te maken heeft met een existentiële bedreiging.
Bovendien bestaat er een lange geschiedenis van geweld tegen Joden als gevolg van het Israëlisch-Palestijnse conflict, en niet alleen uit islamitische en Arabische hoek. Linkse organisaties als de Duitse Revolutionären Zellen en het Japanse Rode Leger hebben in het verleden aanslagen gepleegd tegen Joodse doelen binnen en buiten Israël. Als gevolg van dit anti-Joodse geweld, uit linkse, islamitische en Arabische hoek, moeten bijvoorbeeld synagogen in Nederland bewaakt worden, terwijl dat met moskeeën gelukkig niet het geval is. Ook al staat Wilders met dertig zetels in de peilingen en moet er op 4 mei ernstig gewaarschuwd worden tegen het opkomend fascisme.
Ik begrijp niet waarom er rekening dient te worden gehouden met de gevoelens van moslims als het gaat om hun Profeet en het boek dat hij geschreven zou hebben. En waarom tegelijkertijd Joden niet moeten zeuren als ze bezwaar maken tegen vergelijkingen tussen zionisten en nazi's, of tegen het gelijkstellen van de Israëlische bezetting aan de Shoah.
Op een of andere manier wordt altijd gedaan alsof het zionisme uit de lucht is komen vallen, en niets te maken heeft met het Jodendom. Maar het zionisme is niets anders dan het Jodendom in politieke vorm – in zekere zin te vergelijken met de radicale islam, dat immers de islam als politiek platform neemt.
Hoe is het mogelijk dat mensen het ene moment beweren dat er een onderscheid bestaat tussen Jodendom en zionisme, en het volgende moment Geert Wilders beschuldigen van aanzetten tot haat en geweld tegen álle moslims wanneer hij kritiek heeft op de radicale islam? Als Joden zich niet aangesproken hoeven te voelen bij kritiek op het zionisme, waarom is dat voor moslims anders bij de kritiek van Wilders?
Joden en Israëlsympathisanten hoeven van Von der Dunk en de zijnen geen begrip te verwachten. Wat wij wel mogen verwachten is de eeuwige beschuldiging dat „iedereen die kritiek op Israël heeft meteen antisemitisme wordt verweten".
Dat is raar. Het gaat hier om zaken die Joden 'nodeloos kwetsen', die aanzetten tot haat en mensen tegen ons opzetten. Onder welke noemer dit alles valt zal mij een zorg wezen. De voortdurende hetze tegen Israël, en het feit dat kritiek daarop wordt afgedaan als vervelend gezeur over antisemitisme is merkwaardig – zeker als je de storm van protest ziet uit vooral linkse kring zodra iemand kritiek levert op de islam. Dat heet dan 'racistisch'.
Ik denk dat er een behoefte bestaat om moslims te zien als een kleine, kwetsbare minderheid, een soort Ersatz-Joden, die in bescherming dienen te worden genomen tegen het Kwaad. Als Geert Wilders de Koran wil verbieden – wat ik overigens een uiterst verwerpelijk idee vind – dan komt Harry de Winter op televisie klagen over het Oude Testament en Israël. Telkens weer wordt in het islamdebat de vergelijking met Joden gemaakt, en vaak wordt het lot van de Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog in stelling gebracht.
Maar moslims zijn geen Joden. Ruim twintig procent van de wereldbevolking is islamitisch, zo'n anderhalf miljard mensen, terwijl Joden met hun dertien miljoen nauwelijks een half procent uitmaken. Natuurlijk hebben beide godsdiensten ook veel overeenkomsten. De islam is een soort combinatie van de universele boodschap van het christendom, gecombineerd met de zucht om voor alles regels te verzinnen – een neiging die we kennen uit het Jodendom. Maar het Jodendom is geen universele godsdienst, het wil maar op één plaats de dienst uitmaken: in Israël. Terwijl de islam, net als het christendom, zijn universele boodschap met iederéén wil delen. Je zou kunnen zeggen dat het Jodendom voor Palestijnen is wat de islam is voor de wereld.
Als Geert Wilders met zijn kritiek moslims in een hoek plaatst, en bovendien aanzet tot geweld, dan zet natuurlijk iedereen die kritiek heeft op Israël aan tot geweld tegen Joden. Hoe komt het dan dat Thomas von der Dunk Joden wél mag beledigen en kwetsen, en Israëliërs ervan mag beschuldigen dat ze zich gedragen als een Herrenvolk? Waarin onderscheiden Joden zich van moslims dat kritiek op de politieke islam álle moslims treft, maar kritiek op het politieke Jodendom géén aanval is op iedere Jood?
Omdat wij met weinigen zijn, en zij met velen. Omdat Leon de Winter Theo van Gogh voor de rechter sleepte, in plaats van zijn keel door te snijden. Omdat er 56 islamitische staten zijn en er maar één Israël bestaat. Omdat het een stuk makkelijker is de held te spelen als je zeker bent van de overwinning.
Dag Ratna
BeantwoordenVerwijderenIk vind het Zionisme te vergelijken met de radicale Islam hoofdzakelijk op basis dat het een godsdienstig idee neemt en dat gestalte wilt geven in de werkelijke wereld.
De Arabisch-Nationale bewegingen hadden bij mijn weten geen basis in de Islam. Zij waren nationalistische bewegingen, en hoewel het zionisme een vehicle is om het joodse nationalisme nieuw leven in te blazen ligt het in de aard van het Jodendom dat dit nationalisme van religieuze aard is.
De joodse staat heeft dan ook Hebreeuws als voertaal, gebruikt de Hebreewse kalender, ziet zichzelf in het verlengde van de joodse geschiedenis (die op religieuze basis geinterpreteerd wordt) en is van grote religieuze betekenis voor het Jodendom.
Ik snap alleen niet waarom een minderheid nog steeds genomen wordt als een voorbeeld waarom een hoofdzakelijk religieuze beweging niet religeus zou zijn. Of geen religieuze steun zou hebben.
Alle orthodoxe Joden zijn Zionistisch, de meeste ultra-orthodoxen varieren tussen extreem zionistisch (Chabad en Breslav) en niet erg enthausiast over het Zionisme.
De enige groep die het Zionisme echt helemaal afwijst is Satmer. Dat zijn ongeveer 100.000 mensen op een populatie van rond de 2 miljoen ultra-orthodoxen en orthodoxen. Chabad heeft 200.000 aanhangers en is super-zionistisch. Waarom worden zij niet als voorbeeld genomen?
De grootste groep Zionisten zijn de orthodox religieuzen. Het Zionisme is niet langer de seculaire socialistische beweging van Ben Gurion. Dat was ook te verwachten, gezien de aard van het Jodendom die innig met het land Israel is verbonden. De oorsprong van die religie zit weliswaar in Egypte, de vorm wordt gegeven door het klimaat en het gebied van Israel.
Ook in Mea Shearim is de groep ultra-orthodoxen die weigert Hebreeuws te spreken etc niet groter dan ongeveer 5000 mensen. Die zijn van Neturei Karta en gaan ook bij Achmadinjad op bezoek en leggen een krans bij het graf van Arafat. Moeten we die mensen nou echt serieus nemen?