Dagblad De Pers en het slechte nieuws over Israël
http://missingpeace.eu/nl/2011/11/dagblad-de-pers-en-het-slechte-nieuws-over-israel/
VIDEO – Egged autobus met ultra orthodoxe vrouwen op de voorbanken naast de mannen op weg naar Beit Shemesh
Jeruzalem 22 november 2011
In een nieuw artikel met de titel 'Vrouwen graag op de achterbank'bewijst Eva Ludemann wederom dat dagblad De Pers de journalistieke normen geheel uit het oog verliest waar het om de verslaggeving over Israël gaat.
Een verschijnsel dat in een klein deel van de maatschappij voor komt, werd door Ludemann gepresenteerd als de norm in heel Israël.
Maar dat is niet alles, Ludemann verdraait in haar artikelen regelmatig de feiten en schroomt niet om grove leugens als de waarheid te presenteren. Eerder toonden wij dat al aan bij een artikel met de titel "Rupsje 'Nooit Genoeg' eet Palestijnse staat op", dat vorige maand in De Pers verscheen.
Dr. Manfred Gerstenfeld, de schrijver van vele boeken over Europees antisemitisme, stelt deze wijze van verslaggeving en de demonisering van Israël al jaren aan de kaak aan de hand van zijn blog 'Bad news about the Netherlands'. Op die blog publiceert hij louter negatieve artikelen over Nederland.
Ludemann stelt in haar artikel dat in Israel vrouwen uit het openbare leven verdwijnen en schrijft dat de intolerantie tegenover de vrouwen zienderogen toeneemt en wordt gedoogd door de Israëlische regering. Wanneer we nu deze vorm van berichtgeving toepassen op een artikel over de behandeling van homo's in Nederland dat door Gerstenfeld op zijn blog werd gepost, dan krijgen we het volgende beeld:
"In Nederland hebben homo's geen leven meer, overal worden zij vervolgd en gemolesteerd. De regering doet echter niets om dit verschijnsel te stoppen". Nederland is in verval; intolerantie is in, en normen en waarden zijn uit".
Stel dat De Pers dit bericht op deze wijze had gebracht, zou het dan geen reacties regenen waarin de redactie werd gewezen op de onjuistheden in het bericht en de schade die dat toebrengt aan het imago van Nederland?
De meeste De Pers lezers weten echter niets over de rol van vrouwen in de Israëlische samenleving, en nog minder over het orthodoxe Jodendom. Zij zullen dus al gauw Ludemann's berichten geloven en dat heeft negatieve gevolgen voor hun opinievorming over Israël.
Het is daarom zinnig om Ludemann's artikel puntsgewijs door te lopen op onwaarheden:
- Ludemann: Terwijl in de 'Arabische lente' vrouwen een prominente rol hebben…
Een Missing Peace analyse van Sharon Shaked die vorige week verscheen, geeft een geheel ander beeld. De positie van de vrouwen in de Arabische wereld is niet veranderd onder invloed van deze 'lente'.
- 'Vrouwen in Israël moeten op de achterste banken van de bus plaatsnemen…'
De werkelijkheid is dat slechts bepaalde bussen die de ultra orthodoxe delen van de bevolking bedienen, een dergelijke vervoersregeling hebben. Het Israëlische hooggerechtshof bepaalde al eerder dat dit alleen mag gebeuren wanneer de passagiers daarmee in stemmen. Dus wanneer vrouwen en mannen van deze gemeenschap akkoord zijn met een dergelijke regeling kan de vervoerder die zo uitvoeren. Wanneer dat niet zo is, is het verboden. In de praktijk blijkt dan ook dat de ultra orthodoxe Joden hun eigen buslijnen exploiteren en dat op de andere lijnen een dergelijke regeling verboden is. Dat wordt de passagiers ook duidelijk gemaakt via stickers in de bussen.
- Ze (vrouwen) mogen niet zingen, moeten gekleed gaan in alles bedekkende kleding etc.
Ironisch genoeg verscheen op de dag dat Ludemann's artikel werd gepubliceerd, een bericht over een groep Israëlische vrouwen die uit solidariteit met een Egyptische blogger uit de kleren was gegaan.
Zingen doen vrouwen in Israël massaal en er is geen gebrek aan goede zangeressen.
Ludemann doelt hier op een halachisch (volgens een bepaalde interpretatie van de Joodse wet) verbod dat wordt aangeduid als 'kol Ischa' en dat slechts door een deel van het orthodoxe publiek wordt nageleefd.
- 'De seksuele segregatie in de maatschappij neemt toe…… met goedkeuring van het ministerie van Onderwijs'.
Er is geen sprake van een toename van de seksuele segregatie in de maatschappij, maar van een verschijnsel van toenemende segregatie in bepaalde delen van de ultra orthodoxe gemeenschap.
De Israëlische maatschappij verwerpt dit verschijnsel massaal, zoals ook is gebleken uit een onderzoek van het Smith institute in opdracht van Hiddush.
Volgens dit onderzoek verwerpt zelfs 91% van het religieuze publiek de seksuele segregatie in openbare ruimtes en bussen. Bekende rabbijnen zoals Av Salem en Shlomo Riskin hebben zich ook tegen het verschijnsel uitgesproken.
Het ministerie van onderwijs heeft niets te maken met seksuele segregatie in het openbare domein. De verantwoordelijke minister is niet zoals Ludemann schrijft Menachem Eliezer Moses, maar Gideon Sa'ar van de Likoed partij.
- 'Sinds enige tijd dragen ultra-puriteinse Joodse vrouwen de boerka'
Joodse vrouwen dragen geen 'boerka's, slechts in het geval van een kleine sekte van enige ultra orthodoxe Joden die werd geleid door een nep Rabbijn in Beit Shemesh (die later werd gearresteerd), begonnen vrouwen zich van top tot teen te bedekken.
Rabbijnen uit de ultra orthodoxe gemeenschap in bijv. Jeruzalem hebben een verbod op de boerka uitgevaardigd.
- 'Vooral in Jeruzalem mogen vrouwen zich niet in bepaalde straten vertonen'.
Ludemann doelt hier op een stuk straat van enige honderden meters in de wijk Mea Sheariem dat tijdens een festival gedurende het Soekkot feest werd voorzien van een scheidingswand voor mannen en vrouwen. Het Israëlische Hooggerechtshof verbood deze praktijk echter in een vonnis van 17 oktober jl. Dit is dus een verschijnsel dat nergens anders in Israël wordt waargenomen.
- 'Jeruzalem, maar ook een groeiend aantal andere steden in Israël behoort alleen maar aan de mannen'
Dit is een grove onwaarheid. Alle Israëlische steden zijn net als in Nederland het domein van vrouwen en mannen, ook Jeruzalem. Ook in de ultra orthodoxe wijken en steden zijn mannen niet meer waard dan vrouwen. In deze gemeenschap is slechts sprake van een geheel andere rolverdeling dan in de Westerse moderne maatschappij normaal is. Deze rolverdeling zegt echter niets over een ondergeschikte positie voor de vrouw (de vrouw is bijvoorbeeld de baas in huis). Voor de Joodse wet zijn man en vrouw volledig gelijkwaardig.
- De afgelopen maanden demonstreerden duizenden vrouwen tegen hun onderdrukking en deze vrijdag betoogden in heel Israël ouders van kinderen op de orthodoxe staatsscholen tegen het religieuze extremisme.
Ook dit is geheel onjuist. De demonstraties waar vrouwen aan deelnamen waren voor meer sociale gerechtigheid in algemene zin en niet tegen 'onderdrukking'.
Ludemann vervormde eenartikel in Ha'aretz over een groep van 400 ouders die zich verenigd hebben tegen wat zij noemen 'de extreme koers op sommige religieuze scholen', om tot de conclusie te komen dat in heel Israël ouders demonstreerden.
Negatief
Het is duidelijk dat Ludemann bewust een negatief verschijnsel in een relatief klein deel van de Israëlische maatschappij opblies tot een probleem van nationale proportie.
Wie gaat kijken in een willekeurige Israëlische stad of dorp, krijgt echter een volledig ander beeld. Namelijk dat van een moderne en liberale samenleving.
Tegelijkertijd is Israël een land dat een enorme religieuze betekenis heeft voor grote groepen inwoners, zij het Joden, christenen of moslims.
Al deze groepen hebben een andere leefstijl dan de seculiere burgers. Dit leidt soms tot fricties en zelfs tot conflicten, net zoals dat in andere landen in de wereld gebeurt.
Maar in tegenstelling tot de andere landen in het Midden-Oosten, die door Ludemann opeens worden gepresenteerd als een toonbeeld waar het gaat om de vooruitgang van de positie van vrouwen, kan in Israel iedereen vrijelijk zijn eigen leefstijl volgen.
Wanneer er sprake is van pogingen om binnen te dringen in de leefstijl van de ander, dan volgt er een publiek debat en in sommige gevallen wordt de zaak voorgelegd aan het Hooggerechtshof.
Dit is ook gebeurd in het geval van de pogingen om in het openbaar vervoer de regels toe te passen die een deel van de ultra orthodoxe Joodse gemeenschap in Israël hanteert. Het gevolg was afwijzing van deze regels.
In vergelijking met vele Westerse landen, waar momenteel een debat heerst over soortgelijke problemen (moslims en Sharia), is er in Israël sprake van een veel meer gecompliceerde situatie. Desondanks heeft dat niet tot verboden op religieuze uitingen geleid en is er geen sprake van de intolerantie die Ludenmann aan haar lezers probeerde te verkopen.
Slecht nieuws
Nu dagblad De Pers voor de derde keer in één maand een artikel over Israël publiceerde dat niet aan de journalistieke normen voldeed, lijkt de conclusie gerechtvaardigd dat men niet geïnteresseerd is in het brengen van nieuws.
Waar het gaat om de Israël berichtgeving overtreft men de 'Bad News about The Netherlands' blog van Manfred Gerstenfeld.
De vraag dringt zich dan ook op of men de krant nog wel tot de pers kan rekenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten