De Palestijnen en de Oekraïne vergelijking (slot)

De Palestijnen en de Oekraïne vergelijking (3)

www.israel-palestina.info/actueel/2022/12/10/de-palestijnen-en-de-oekraine-vergelijking-3/ 

 

= IMO Blog = 

Na de Russische aanval op Oekraïne in het voorjaar verschenen op pro-Palestijnse websites zoals 'The Rights Forum' (TRF), het 'Nederlands Palestina Komitee' (NPK) en 'DocP' tal van opiniestukken die een vergelijking maakten tussen die oorlog en het Israelisch-Palestijnse conflict, en vooral tussen de Westerse reacties op beide conflicten. Hierin klonk doorgaans weinig solidariteit met Oekraïne door. Men vond het vooral niet eerlijk dat Oekraïne op zoveel steun en sympathie kan rekenen en de Palestijnen niet. Hoewel The Rights Forum aangeeft dat men blij is met de steun voor Oekraïne en de Europese voortvarendheid in het isoleren van Rusland, is dit toch vooral een opmaat naar de kritiek dat er met twee maten wordt gemeten en 'militaire agressie en bezetting door de EU en Nederland niet langer worden getolereerd wanneer Rusland de dader is en de slachtoffers Europeanen zijn', maar wanneer de slachtoffers Arabieren zijn en moslim, zoals in Irak, Afghanistan of Palestina, dan kunnen zij niet op onze sympathie en bescherming rekenen. Men citeerde columniste Karin Spaink die dit punt toen ook in Het Parool maakte en het feit hekelde dat we Oekraïens verzet 'de hemel in prijzen' terwijl Palestijnen die geweld gebruiken terroristen zijn die terecht worden doodgeschoten.

TRF heeft twee gezichten: naar buiten toe presenteert het zich als redelijk en baseert het zich naar eigen zeggen op internationaal recht. Men ontkent niet openlijk Israels bestaansrecht en zou voor vrede zijn. Er zijn naast oud-premier Dries van Agt diverse bekende oud-politici aan verbonden, van gematigde partijen als het CDA, D66 en de PvdA. Op de website staan echter veel artikelen met een radikalere strekking, onder andere geschreven door stadsgids en historicus Jan Tervoort. Ik heb me eerder afgevraagd of de mensen die in het bestuur of de Raad van Advies zitten zich daar wel in kunnen vinden en of zij überhaupt weleens een kijkje op de website nemen.

Op de websites van DocP en het Nederlands Palestina Komitee is van solidariteit of sympathie richting Oekraïne weinig te merken en wordt direct overgeschakeld op het niet-eerlijk en twee-maten-repertoire.

Palestina Komitee

Bij het NPK zijn sommige artikelen zelfs pro-Russisch en anti-Oekraïens, met de bekende Kremlin propaganda over Westers imperialisme en neo-nazi's. Men is hier openlijk tegen Israels bestaansrecht: alle artikelen hebben het over Israel als apartheidsstaat en zionisme als racistisch en een koloniaal project. Palestijnen (veel artikelen zijn door Palestijnen geschreven en komen van websites als Mondoweiss, Middle East Monitor en Electronic Intifada) kunnen het slecht verkroppen dat Israel wel Oekraïne steunt, maar de parallellen niet ziet met wat ze de Palestijnen zouden aandoen. En wat hen bijzonder treft is dat het Westen niet alleen Rusland boycot en sympathie voor Oekraïne uitspreekt, maar ook actief hun 'gewapend verzet' steunt en ze zelfs wapens geeft. Dit laatste lijkt de schrijvers zeer te intrigeren: dat het Westen een volk steunt dat de wapens opneemt tegen de agressor die zijn land binnenvalt. Maar ook de zeer snelle en vergaande sancties tegen Rusland vallen op. 'Nu kan het opeens wel'. Palestijnen begrijpen werkelijk niet waarom zij in hun 'decennia van verzet tegen een wrede bezetter en kolonisator' niet meer gesteund worden. Het kan niet anders dan racisme zijn, en sommigen spreken de hoop uit dat nu het Westen richting Rusland zo voortvarend reageert, er ook momentum komt voor de Palestijnen, mits het Westen voldoende en duidelijk op deze 'dubbele standaard' wordt aangesproken.

Er wordt op gewezen dat, zeker in het begin, dit thema ook in sommige Westerse media werd opgepakt, zoals in The Guardian, waaruit hoop wordt geput dat er nu echt iets kan veranderen. Sommige schrijvers gaan erg ver in hun slachtofferschap en stellen dat de Palestijnen ook slachtoffer van de Oekraïne oorlog zijn: Israel heeft immers alle Joodse Oekraïners opgeroepen naar Israel te komen, en deze mensen worden nu gehuisvest - aldus sommige Palestijnen - op land dat van hen is en waar zij zouden moeten wonen. Het gaat hierbij voor de duidelijkheid (ook) om huisvesting binnen de Groene Lijn. Israel wordt ervan beticht op een cynische manier gebruik te maken van deze oorlog door zo hun demografie te verbeteren. "Oekraïense kinderen worden hier gebrainwashed om ons te haten." Juist dit is een cynische vorm van slachtofferschap over de hoofden van vele duizenden Oekraïense slachtoffers. Zoals men ook vindt dat de Palestijnen slachtoffer zijn van de Holocaust, want daardoor kwamen zoveel Joden naar Palestina (in feite kwamen er juist minder omdat er zoveel waren vermoord).

De collaboratie toen van Palestijnse leiders met de nazi's heeft een opvallende parallel met de banden die men nu heeft met Poetin. Palestijnse leiders en organisaties zwijgen veelal over de oorlog in Oekraïne, want je hierin openlijk aan de kant van Rusland scharen is slecht voor je imago. Tegelijkertijd ziet men Rusland wel als anti-imperialistisch tegenwicht tegen het Westen. Dat juist de oorlog in Oekraïne imperialistisch van aard is kan men niet zien door de blinde vlek die men heeft voor niet-Westers imperialisme. "Rusland staat voor rechtvaardigheid en internationaal recht", zei Abbas in oktober bij een ontmoeting met Poetin.

BDS Nederland

Dat geldt voor het gros van de artikelen hierover op (pro-)Palestijnse websites, die de oorlog zelf nauwelijks vermelden en direct naar hun stokpaardjes gaan. Toch klinkt een pro-Russische houding, begrip of sympathie hier en daar door, zoals in een verklaring op de website van BDS Nederland die ook op DocP staat, waarin men het onfair vindt voor die Russische artiesten en sporters die nu opeens ook niet meer welkom zijn, en beweert dat dit veel verder gaat dan wat de BDS beweging bepleit. Men beticht het Westen van racisme en chauvinisme en maakt de Russische boycot belachelijk:

De huidige hysterische, discriminerende westerse boycots die worden opgelegd aan gewone Russen op basis van hun identiteit of politieke opvattingen zijn daarom in tegenspraak met de ethische principes van de BDS-beweging. De reguliere westerse media, waaronder een verrassend eerlijk artikel in de New York Times, zijn dit feit gaan ontdekken, waarbij de "veel geavanceerdere" institutionele en op medeplichtigheid gebaseerde BDS-boycot van apartheid Israël gunstig wordt vergeleken met de alarmerend xenofobe, op identiteit gebaseerde, McCarthyitische boycots tegen gewone Russen.

Deze maatregelen, aangewakkerd door diep racistische, chauvinistische en bevooroordeelde westerse mainstream media, omvatten het boycotten van Russische films, culturele figuren (waaronder Tsjaikovski en Dostojevski, die beiden aan het eind van de 19e eeuw stierven!), academici (behalve degenen die publiekelijk de invasie afkeurden), en zelfs Russische katten. [...] Een ziekenhuis in Duitsland – een staat die de Israëlische apartheid blindelings verdedigt en bewapent en staat bol van anti-Palestijns racisme en anti-BDS McCarthyisme – heeft aangekondigd dat het geen Russische patiënten meer zou ontvangen, in een schandelijke schending van de eed van Hippocrates.

Het klopt dat de boycot van Rusland aanvankelijk soms ook emotioneel was, omdat veel mensen ontzet waren door de schaal van de verwoestingen en de wreedheid van de Russen. Dit is later minder geworden, en inmiddels hoor je er nauwelijks nog over, en wordt Tsjaikovski volgens mij gewoon gespeeld in het Concertgebouw. Ook Russische schilderijen en boeken zijn niet verwijderd (Even ter vergelijking: Rusland verbrandt Oekraïense boeken en heeft alle kunstinstellingen in de door hen bezette gebieden waaruit het is verjaagd compleet leeggeroofd; dit is onderdeel van de culturele genocide tegen het Oekraïense volk, dat volgens Rusland geen bestaansrecht heeft). Anders is dat met hedendaagse kunstenaars, vooral wanneer die openlijk het regime steunen en bevriend zijn met Poetin. In een totalitaire staat is kunst niet vrij, en is de officiële kunst onderdeel van de propaganda voor het land.

Dit is overigens precies het argument dat BDS gebruikt om boycots van Israelische artiesten en universiteiten te rechtvaardigen. Daarbij gaat men eraan voorbij dat zij, levende in een democratie met een pluriforme pers en kunstsector, vaak juist bijzonder kritisch zijn op de regering en de behandeling van de Palestijnen. Ook op de universiteiten is men vaak veel linkser dan de officiële politiek. Onder Netanyahu is Israel wel wat repressiever geworden, met name wanneer mensen of organisaties openlijk Israels bestaansrecht ontkennen.

Kremlinpropaganda

Dat BDS zich aan bepaalde 'ethische principes' houdt, terwijl de boycot van Rusland 'hysterisch' zou zijn, klinkt als je reinste Kremlinpropaganda. Er zijn diverse voorbeelden van behoorlijk hysterische reacties van BDS'ers op culturele Israelische voorstellingen of andere uitingen in Nederland, van mensen die werkelijk niks met Israels bezetting te maken hebben. Soms gaat dit gepaard met antisemitisme. Op campussen in de VS is dit nog een stuk extremer. Dit 'argument' is dus nogal lachwekkend (maar dat is Kremlinpropaganda wel vaker).

Het voorbeeld van 'een ziekenhuis' in Duitsland blijkt een privékliniek te zijn en hierop kwam felle kritiek. In sommige Oekraïense media wordt overigens wel gewezen op het imperialistische en koloniale karakter van Rusland (zowel vroeger onder de tsaren, tijdens de Sovjet tijd als nu), en dat ook veel kunstenaars in het verleden deze expansie en de onderdrukking van andere landen en volken die ermee gepaard ging ondersteunden. Dat is geen rechtvaardiging deze kunstenaars nu te boycotten, maar kan wel het ongemak aan het begin van de invasie verklaren.

Bij iedere boycot speelt de vraag hoe je voorkomt dat de gewone bevolking eronder lijdt (en soms ook in hoeverre je dat wilt voorkomen) zonder dat dit te zeer ten koste van de effectiviteit gaat. Veel gewone Russen stonden achter de oorlog of waren apathisch, al waren er aanvankelijk ook protesten. Omdat deze keihard werden neergeslagen en met een totaal gebrek aan vrije nieuwsgaring en kritische organisaties, waren die geen lang leven beschoren. In Israel waren er vroeger geregeld protesten en demonstraties tegen de bezetting. Er zijn tal van pro-Palestijnse organisaties die Palestijnen helpen en media als Haaretz staan vol met kritische artikelen. Een groot deel van de bevolking stond kritisch tegenover de nederzettingenpolitiek en zette de regering ertoe aan om serieus werk te maken van vrede. Deze pogingen zijn helaas gestrand en nu is men cynischer en steunt een groter deel van de bevolking het rechtse beleid van Netanyahu.

Protesterende Russen

Nog even over de 'hysterische sancties' tegen Rusland. Vanwege de dramatische impact van de Russische inval wilde het Westen dat de sancties snel effect zouden hebben en zo de oorlog zouden bekorten. Vandaar dat sanctie pakketten elkaar snel opvolgden en steeds verder gingen. Deze oorlog was natuurlijk niet de eerste oorlogsmisdaad van Poetin. In de jaren ervoor heeft hij Syrië, Tsjetsjenië, Georgië en Oekraïne aangevallen, steden met de grond gelijk gemaakt en gebied ingepikt, dit alles zonder grootschalige protesten.

Ook nu valt overigens op dat Russen in het buitenland, waar zij weinig te vrezen hebben, ook zelden demonstreren of een dissident geluid laten horen. Deskundigen hebben er vaak op gewezen dat veel Russen apathisch waren en weinig kritiek hadden op de steeds repressievere en agressievere machthebbers. Er was een soort deal dat de gewone Rus met rust werd gelaten als die zich niet met de politiek bemoeide, en dat leek velen redelijk te bevallen. Dit kwam pijnlijk aan het licht toen begin oktober een mobilisatie werd afgekondigd en er toen opeens wel weer allerlei protesten waren, die er zelfs toe hadden geleid dat Poetin tijdelijk naar zijn daskja ging en de mobilisatie een maand later als voltooid werd beschouwd en min of meer beëindigd. Ook gaf men toe dat er dingen verkeerd waren gegaan. Ook nu is er wel kritiek op de oorlog; op de slechte uitrusting die soldaten krijgen en de slechte voorbereiding voordat ze naar het front worden gestuurd waar ze nu bij bosjes omkomen, maar minder op het amorele karakter van de oorlog waarvoor men wordt gemobiliseerd.

Geen vrede

Ali Abunimah, een van de oprichters van 'Electronic Intifada', behoort tot de meest extreme Palestijnse commentatoren. Zelf is hij geboren en woonachtig in de USA. Hij noemt de Majdan revolutie een coup van neo-nazi's die door de CIA werd gesteund en beweert dat de USA het land nu opoffert aan zijn eigen belangen. Hij ziet de oorlog in Oekraïne als een conflict tussen twee grootmachten dat min of meer toevallig in Oekraïne plaatsvindt. De haat tegen en afkeer van het Westen en de decenniaoude banden met Rusland ontneemt veel Palestijnen het zicht op zowel wat er werkelijk gaande is in Oekraïne als de aard van het conflict dat zij hebben met Israel. Net als in pro-Russische propaganda ligt het altijd aan de ander, het Westen met name, dat koloniaal en expansionistisch is, en ziet men de balk in eigen oog niet.

Wat direct opvalt in alle artikelen die ik tegenkom waarin de vergelijking met Oekraïne wordt gemaakt (met uitzondering misschien van TRF), is dat de schrijvers tegen een tweestatenoplossing zijn, tegen vrede en onderhandelingen met Israel. Waar Oekraïne van Ali Abunimah maar stukken land moet opgeven voor vrede, mag 'zijn' Palestina geen centimeter land opgeven en is er geen ruimte voor Israel. Hier is vrede opeens niet het doel en moet gestreden worden totdat je je tegenstanders hebt verslagen.

Er zijn helaas veel misstanden in de door Israel bezette of deels gecontroleerde gebieden, die te vaak onbestraft blijven. Een bezetting, hoe legitiem in eerste instantie ook, leidt op den duur haast onherroepelijk tot onderdrukking. Het probleem is dat zonder vredesverdrag deze bezetting niet zo makkelijk opgeheven kan worden. Waar Rusland zonder enig gevaar voor de eigen veiligheid zich uit oost Oekraïne kan terugtrekken, wordt Israel zonder Westbank en met vijandige buren erg kwetsbaar. De landen verschillen nogal in grootte. Dat is nog geen rechtvaardiging voor de nederzettingenpolitiek en de vele fricties met Palestijnen die vooral de meer ideologische en dieper in de Westbank gelegen nederzettingen veroorzaken.

Van etnische zuiveringen en de identiteit, cultuur en geschiedenis uitwissen zoals Rusland probeert te doen in Oekraïne, is echter geen sprake. Daarom zijn er na 55 jaar 'bezetting' meer Palestijnen dan voorheen, die Arabisch praten, hun eigen cultuur beleven, hun eigen schoolboeken hebben (die vaak erg anti-Israel zijn), en die in hun media zelfs de meest rabiate anti-Israel en anti-Joodse propaganda spuien.

Ratna Pelle

De Palestijnen en de Oekraïne vergelijking (2)

https://www.israel-palestina.info/actueel/2022/12/08/de-palestijnen-en-de-oekraine-vergelijking-2/

 

= IMO Blog = 

Ik zoom nog iets meer in op een paar aspecten van de ‘Oekraïne-vergelijking’, omdat ze veel zeggen over hoe Palestijnen naar Israel en het conflict kijken en wat voor oplossing zij zien. Waar de PA officieel voor onderhandelingen en een tweestatenoplossing is, blijkt uit wat ze zeggen in relatie tot Rusland en Oekraïne dat men de oplossing ziet in gewapend ‘verzet’ en het verdwijnen van Israel. Dit vindt men zo vanzelfsprekend de enige rechtvaardige oplossing, dat men volkomen verbluft lijkt dat het Westen niet snapt dat het hypocriet is als Israel niet dezelfde behandeling krijgt als Rusland.

 

Verantwoordelijk voor de oorlog

De teneur van de artikelen op de pro-Palestijnse websites (DocP, Palestina Komitee en The Rights Forum) sluit redelijk aan bij de officiële Palestijnse posities over de oorlog in Oekraïne en een enquête door het Israeli Democracy Institute. Deze laat zien dat 75,8 % van de Joodse en 26,6 % van de Arabische Israeli’s Poetin aanwijzen als veroorzaker voor de oorlog in Oekraïne. Opvallend is dat ook 23,2 % van de Arabische Israeli’s van mening is dat de USA en de NAVO-landen verantwoordelijk zijn voor de oorlog. Dus bijna evenveel Arabieren in Israel zien het Westen als agressor in plaats van Rusland. Het ligt voor de hand dat dit in de Palestijnse gebieden eerder nog meer zal zijn, daar men daar eenzijdiger aan Arabische propaganda wordt blootgesteld.

Het CIDI geeft hier de volgende redenen voor: “De Palestijnen die de kant van de Russen kiezen doen dit vooral uit onvrede tegenover het Westen, dat altijd Israel zou hebben gesteund. Anderen geven hun steun aan Rusland naar aanleiding van een tweet van de Oekraïense president Zelensky waarin hij zijn afschuw uitte over de Palestijnse raketaanvallen op Israel en niet inging op het aantal Palestijnse slachtoffers die aan de andere kant vielen. Vanzelfsprekend zijn er ook veel Palestijnen die de kant van Oekraïne kiezen omdat zij zich zorgen maken over het lijden van de Oekraïense burgers.” Overigens zijn er nooit demonstraties van de Palestijnen voor Oekraïne geweest, wat wel in Israel gebeurde, en kwam ik op de pro-Palestijnse sites ook weinig solidariteit met Oekraïne tegen.

 

Net als de meerderheid van de bevolking ziet ook het Palestijnse leiderschap Poetin niet als de agressor en weigert de PA de invasie te veroordelen. Zowel Hamas als de PA hebben van oudsher goede banden met Moskou, aldus het CIDI. Rusland wees een nogal pro-Israelisch vredesplan van de regering Trump af en Abbas heeft ‘goede hoop dat Rusland een grote rol kan spelen in de vredesonderhandelingen tussen de Palestijnen en Israel’. Plaatsvervangend hoofd van het politieke bureau van Hamas Mousa Abu Marzouk zei dat “de oorlog tussen Rusland en Oekraïne laat zien dat het tijdperk van Amerika als unipolaire supermacht voorbij is”. Afgelopen oktober ontmoetten Abbas en Poetin elkaar op een conferentie in Azië en zei Abbas o.a.:

“Rusland staat voor rechtvaardigheid en internationaal recht en dat is genoeg voor ons. Als u zegt dat u staat voor internationale legitimiteit, is dat genoeg voor mij en dat is wat ik wil. Daarom zijn we blij en tevreden met het Russische standpunt. […] Wij vertrouwen Amerika niet en u kent ons standpunt. We vertrouwen het niet, we vertrouwen er niet op en onder geen enkele omstandigheid kunnen we accepteren dat Amerika de enige partij is bij het oplossen van een probleem.”

 

Abbas had eerder al gezegd in reactie op het Westerse verzoek de Russische invasie in Oekraïne te veroordelen, dat dat niet in het Palestijnse belang is. Verschillende PA functionarissen hebben op de zogenaamde ‘dubbele standaarden’ gewezen wat betreft de Westerse houding tegenover Rusland en Israel. Ook Hamas-leider Haniyeh heeft Moskou recent nog bezocht, in mei en in september, om ‘de betrekkingen met de Russen te verbeteren en de situatie in de Palestijnse gebieden te bespreken’, aldus Jonet. Dat is niet nieuw:

Lavrov heeft in de afgelopen jaren verschillende keren een ontmoeting gehad met Haniyeh, evenals met diens voorganger Khaled Meshaal. De twee zagen elkaar begin 2020 voor het laatst. Eind 2018 zou Israël naar verluidt protest hebben ingediend bij Moskou over een andere geplande ontmoeting tussen de twee, maar dat mocht niet baten. In mei ontketende Lavrov een diplomatieke storm nadat hij zei dat Adolf Hitler ‘Joods bloed had’ en dat Joden tot de ergste antisemieten behoren.

 

Gespannen relatie

Daarvoor maakte Lavrov overigens excuses, maar het laat wel zien dat de banden van Rusland met de Palestijnen beter zijn, terwijl de relatie met Israel een stuk gespannener is. Afgelopen zomer ruzieden Israel en Rusland over het agentschap voor Aliyah in Rusland, dat bijna werd gesloten door de Russen, waardoor Russische Joden worden belemmerd om naar Israel te emigreren. Ook stoort het Rusland dat Israel humanitaire en logistieke hulp aan Oekraïne geeft. In het begin van de oorlog probeerde de Israelische president Bennet te bemiddelen en wees daarbij op de banden die men met beide landen heeft. Israel heeft Rusland nodig omdat het er aanvallen op Hezbollah doelen in Syrië mee coördineert. De laatste tijd schuift Israel voorzichtig verder op richting Oekraïne, en heeft het Oekraïne inlichtingen en instructies gegeven om de Iraanse drones beter uit de lucht te kunnen schieten. Ook is een verbod opgeheven om in Rusland vervaardigde wapens in bezit van andere landen aan Oekraïne door te geven. Volgens sommige functionarissen zou Israel zich minder bedreigd voelen door Rusland sinds het een deel van zijn leger en luchtafweergeschut uit Syrië naar Rusland heeft verplaatst:

The New York Times said the development could open the door for Jerusalem to upgrade its level of support for Kyiv, as Russia’s presence in Syria has been a major consideration for Israel’s position on the matter. The three officials said the redeployment would decrease Russian leverage on Israel, and this may lead Jerusalem to reconsider its support for Ukraine.

Ook de levering van grote aantallen drones door Iran en Westerse druk zouden hieraan bijdragen.

Which is it?

Er zijn geen officiële banden of verklaringen van solidariteit tussen de PA en Oekraïne. Het is opvallend dat de Palestijnen enerzijds meer met Rusland sympathiseren en zich anderzijds zelf met de Oekraïners vergelijken. Men snapt niet dat het Westen de dubbele standaarden niet ziet en de Palestijnen niet actiever steunt in hun ‘vrijheidsstrijd’. Een schrijver bestond het zelfs te zeggen dat als Westerlingen zich afvragen welke volken dezelfde moed hebben als de Oekraïners, ze niet verder hoeven te zoeken want dat zijn de Palestijnen natuurlijk.

Anderzijds is die moed kennelijk toch niet zo groot en zijn de Oekraïners ‘door het Westen gesponsorde neo-nazi’s’ als we de Kremlin propaganda mogen geloven, overgenomen op websites als Electronic Intifada. Ik zou zeggen: Which is it? Als je graag de lieveling wil worden van het Westen en jezelf ziet als een soort Oekraïense vrijheidsstrijders die tegen een wrede bezetter vechten die uit is op je vernietiging, kun je niet tegelijk met die wrede agressor samenspannen en die prijzen als ‘staand voor rechtvaardigheid en internationaal recht’. Make up your mind please, voordat je ons verder lastigvalt met misplaatste vergelijkingen en verongelijktheid omdat de aandacht nu uitgaat naar een volk dat werkelijk slachtoffer is van wreedheid en genocide.

Israel stelt zich tot nu toe helaas wat halfslachtig op en de tijd is gekomen om echt partij te kiezen en Oekraïense levens te redden door het leveren van hoogstaande luchtverdediging, maar de hypocrisie van de Palestijnen slaat alles.

Ratna Pelle

 

De Palestijnen en de Oekraïne vergelijking (IMO)

 

De Palestijnen en de Oekraïne vergelijking

https://www.israel-palestina.info/actueel/2022/11/21/de-palestijnen-en-de-oekraine-vergelijking/

 

= IMO Blog =  

 

In mijn vorige artikel reageerde ik op Dorien Ballouts misplaatste vergelijking tussen Rusland en Israel. Even googelen maakt duidelijk dat deze vergelijking, vooral aan het begin van de Russische invasie van Oekraïne, veelvuldig werd gemaakt door Palestina activisten. Ik heb een aantal van die artikelen bekeken op de websites van het Nederlands Palestina Komitee, DocP en The Rights Forum. Met name het Palestina Komitee plaatste tientallen artikelen die de twee conflicten vergelijken, allemaal van eind februari en maart en doorgaans overgenomen van Engelstalige websites. De oorlog in Oekraïne was nog niet lang bezig en er werden snel allerlei sancties tegen Rusland afgekondigd, soms ook door bedrijven en organisaties zelf. De afschuw was groot, men had niet verwacht dat Rusland op die schaal zou huishouden in het buurland.

 

Heldhaftig

Deze artikelen laten veel zien over hoe Palestijnen naar Israel en het conflict kijken en wat men als gewenste oplossing ziet, namelijk niet vrede en onderhandelingen maar een Palestijnse overwinning zoals velen dat voor Oekraïne wensen. De felle veroordelingen van de Russische inval door (met name) het Westen en de vele daarop volgende sancties, gepaard met wapenleveringen aan Oekraïne, worden door veel Palestijnen als hypocriet beschouwd, omdat ‘hun bezetting’ door Israel niet tot zoveel Westerse verontwaardiging en steun leidde. Ook valt men er erg over dat Oekraïens verzet als goed en heldhaftig wordt gezien terwijl Palestijns ‘verzet’ wordt veroordeeld. De racisme kaart wordt veelvuldig getrokken: blonde blauwogige Oekraïners krijgen wel steun en sympathie en Arabieren niet. Zijn de Palestijnen immers niet even dapper als de Oekraïners en vechten ze niet tegen een soortgelijke vijand? Sommige Palestijnen waren geschokt dat de Israeli’s Oekraïne steunen terwijl ze zelf ook bezetters zijn. Een Palestijnse journalist op de website van het Palestina Komitee beschrijft (overgenomen van Al Jazeera) het als volgt:

“Thousands of Israelis also took to the streets in Tel Aviv “for Ukraine”. And as they marched with Ukrainian flags at hand and chanted “Free Ukraine”, Palestinian residents of the city watched on speechless. After all, that many Israelis have never taken to the streets in Israel to demand a “Free Palestine” or at least equal rights for Palestinians living under their state’s apartheid regime.

The shock experienced by the Palestinian people since the beginning of the war in Ukraine was not caused solely by the hypocritical actions and words of Israeli officials and citizens either.

Since February 24, they also came face to face with the inherent hypocrisy of the global community at large.

Indeed, for the past week, newspapers, websites and social media have been filled with stories of Ukrainian “heroism and resistance” – stories about soldiers blowing up bridges to delay the approach of Russian tanks and sacrificing themselves in the process, civilians attacking armed vehicles with whatever they have at hand, common people receiving weapons training and digging trenches. If any of these stories took place in Palestine rather than Ukraine they would of course not be perceived as acts of heroism – they would be classified and condemned as “terror”.”

 

Het geval is dat ‘none of these stories took place in Palestine’. De aard en context van de conflicten is onvergelijkbaar en de acties van de Oekraïners en de Palestijnen eveneens. Wanneer je werkelijk denkt dat de raketten op Sderot, aanvallen met messen op burgers, aanslagen in bussen of restaurants, auto’s die burgers overrijden, wanneer je echt denkt dat dit te vergelijken is met Oekraïners die geweren kregen uitgedeeld tegen de Russische agressors in Kyiv en andere steden, of het verdedigen van jouw stad tegenover een gigantische overmacht aan soldaten, totdat de meesten van de verdedigers bezwijken aan hun verwondingen en ondervoeding, dan is er iets mis met je beoordelingsvermogen. Dat is me wel vaker opgevallen bij de Palestijnen. Jezelf opblazen in een bus is niet heldhaftig, een huis in een nederzetting ‘s nachts binnensluipen en de hele familie, inclusief baby, vermoorden evenmin. Niet alle verzet tegen machthebbers of bezetters is legitiem, en niet alle bezettingen zijn verkeerd. Na WO2 werd Duitsland bezet in afwachting van zuiveringen en vrije verkiezingen. ‘Verzet’ door nazi’s daartegen was geen heldendaad. Niet alle geweld van afscheidingsbewegingen, zelfs als ze echt worden onderdrukt, is te rechtvaardigen. Geweld tegen willekeurige burgers is nooit gerechtvaardigd.

Sympathie

Overigens hebben de Palestijnen vaak genoeg sympathie gekregen voor hun ‘strijd’ tegen de bezetting, vooral op momenten dat die niet tegen Israelische burgers was gericht. Denk aan de Eerste Intifadah toen vooral soldaten met stenen werden bekogeld en demonstraties en stakingen werden gehouden. Denk aan de wekelijkse protesten in Nabi Salih tegen de muur/hek, waaraan de mediagenieke Ahed Tamimi (‘Shirley Temper’) meedeed en een Israelische soldaat in zijn gezicht sloeg. Het nederzettingenbeleid, de bouw van de afscheidingsbarrière en tal van militaire acties van Israel werden vrijwel unaniem veroordeeld door de internationale gemeenschap. Dat dit nooit leidde tot het soort sancties als we nu tegen Rusland hebben ingesteld ligt aan meerdere factoren, waaronder de vrij brede consensus dat het conflict door onderhandelingen en compromissen tussen beide partijen moet worden opgelost. Beide kanten zijn tot dusver onvoldoende bereid geweest die compromissen aan te gaan, waarbij de Palestijnen minstens zoveel tekort schoten met starre maximalistische eisen, het ontbreken van degelijke bestuurlijke en democratische instituties en het plegen van terreuraanslagen.

Er zijn in Israel in de jaren ’80 en ’90 grote demonstraties geweest tegen de bezetting en voor een vredesakkoord. Er was toen hoop op een vreedzame oplossing van het conflict en de oprechtheid van de Palestijnen om tot een vergelijk te komen dat aan beide kanten recht doet. Aan Palestijnse kant waren er overigens geen demonstraties tegen de vele terreuracties die de kansen op een vredesakkoord ondermijnden.

Erkenning

Ik legde in mijn vorige artikel uit dat een van de verschillen met Rusland-Oekraïne is, dat daar geen sprake is van een conflict maar van een oorlog van agressie en vernietiging van de een tegen de ander. Er is geen onenigheid over wat een rechtvaardige ‘oplossing’ zou zijn en wat de grenzen van beide landen zijn. Er zijn geen ingewikkelde kwesties zoals de vluchtelingen of Jeruzalem waarin van beide kanten compromissen nodig zijn om tot een enigszins werkbare en aan beide zijden rechtdoende oplossing te komen. Dat wil zeggen, als je vindt dat ook Israel bestaansrecht heeft en Joodse zelfbeschikking in Israel op zichzelf legitiem is. Dit wordt door de genoemde organisaties niet bepaald gesteund; Israel is volgens hen een koloniaal project en inherent racistisch. Zij zijn net als de BDS beweging die zij volop steunen tegen onderhandelingen, tegen vrede en tegen ‘normalisering’ met Israel. Dat de Palestijnen Israel niet erkennen staat voor hen gelijk aan dat Oekraïne de annexatie van de door Rusland bezette gebieden niet erkent, niet aan het feit of Oekraïne genoegen neemt met de eigen staat.

In een van de artikelen wordt een valse analogie opgevoerd tussen het narratief van Rusland over Oekraïne en dat van Israel over de Palestijnen. Beide erkennen de ander niet als natie en volk, ontkennen diens eigen geschiedenis en identiteit en willen deze vernietigen. Tot slot maken beide de ander voor nazi uit. Oppervlakkig gezien kun je er enige analogie in zien, al gaat het Kremlin veel verder. Maar het belangrijkste verschil zit hem erin dat de Palestijnen op hun beurt ook de Joodse nationale identiteit niet erkennen en deze wegzetten als racistisch. Een beetje zoals – precies – de Russen de Oekraïense wegzetten als nazistisch. En dat dat juist een belangrijke oorzaak is voor het voortduren van het conflict. Rusland noemde Oekraïne voor het er in februari binnenviel een bedreiging voor Rusland en verzon dat ze in de Donbas massaal etnische Russen aanvielen en ‘zuiverden’. Wat onzin is. Maar wanneer Israel zegt dat een soevereine Palestijnse staat op de Westbank een bedreiging voor haar veiligheid is, is dat veel minder vergezocht, gezien vele uitspraken van Palestijnse leiders, gezien het toejuichen van aanslagen op Israelische burgers, en gezien de daadwerkelijke Arabische nazi-sympathieën.

Oekraïne

Oekraïne daarentegen is een redelijk functionerend soeverein en democratisch land, dat geen enkele aanspraak maakt op Russisch grondgebied en geen bedreiging voor Rusland vormt. Israel is nooit een vreedzaam en democratisch soeverein Palestina binnen gevallen, want dat heeft nooit bestaan. Was dat wel gebeurd dan zou dat zeker ook fel zijn veroordeeld en tot isolatie van Israel hebben geleid. De bezetting door Israel van (delen van) de Westoever en die door Rusland in Oekraïne zijn van een totaal andere orde. De Russische agressie in Oekraïne en Poetins ontkenning van een Oekraïense identiteit en bestaansrecht als autonome staat, doen de Israeli’s eerder denken aan de Arabische aanval na het uitroepen van de staat Israel in 1948* dan aan hun eigen bezetting van de Westelijke Jordaanoever in een defensieve oorlog in 1967. Ze hebben in 1948 (en in mindere mate in 1967 en 1973) een wanhopige strijd moeten leveren voor hun land tegen een coalitie van agressoren, een beetje zoals Oekraïne nu moet doen.

Ratna Pelle

 

* Zie ook: ‘Vrijheid moet beter bewapend zijn dan tirannie’

 

Israel is geen Rusland (en Palestijnen geen Oekrainers)

082022

 

= IMO Blog =

In Het Parool van 31 oktober beklaagde Dorien Ballout, medewerkster van DocP en de BDS-beweging tegen Israël, zich over het feit dat aan Rusland na de invasie van Oekraïne allerlei sancties werden opgelegd, terwijl Israël nooit zulke sancties te vrezen heeft voor haar bezetting van Palestijns gebied. Ze verbaasde zich erover dat 'de dubbele standaard hiervan ons ontgaat'. Deze vergelijking gaat op werkelijk alle punten mank. Ik mocht in Het Parool kort reageren maar kan er hier wat uitgebreider op ingaan.

Rusland viel afgelopen februari een soeverein buurland binnen waardoor het op geen enkele manier werd bedreigd. Het doel was de gekozen president af te zetten en te vervangen door een Rusland gezind regime, en toen dat niet lukte een zo groot mogelijk deel van Oekraïne te annexeren. Dit ging vanaf het begin gepaard met grootschalig en doelbewust geweld tegen burgers. Op grote schaal zijn Oekraïners geëxecuteerd en gemarteld. Miljoenen mensen zijn al gedeporteerd naar Rusland, soms duizenden kilometers verderop, waar ze worden 'gerussificeerd'. Ook kinderen worden gedwongen bij hun ouders weggehaald en naar Rusland gebracht; zij krijgen te horen dat hun ouders hen niet meer terug willen. Dit alles komt gevaarlijk dicht bij genocide in de buurt. Rusland probeert met grootschalige aanvallen op onder andere civiele infrastructuur de wil van de bevolking te breken en schakelt energievoorzieningen uit om ze dood te laten vriezen. Honderden ziekenhuizen en andere burgerdoelen zijn getroffen. In gebieden waar de Russen zich terugtrekken wordt alles wat los en vast zit gestolen, van dure medische apparatuur en ambulances tot wc's uit restaurants en kunstschatten. Woningen en winkels worden geplunderd. Wat niet kan worden meegenomen wordt kapot gemaakt.

De wreedheid van de Russen in de bezette gebieden is ongekend. In ieder bevrijd dorp werden martelkamers aangetroffen, veel vrouwen zijn verkracht. De verschrikkingen van Bucha, waar een massagraf van honderden burgers is aangetroffen, velen met tekenen van marteling, is geen uitzondering maar eerder regel. Onlangs werd een vrouw opgehangen omdat zij zich tegen de bezetting had uitgesproken. Medisch personeel maar ook bijvoorbeeld personeel van de door Rusland ingenomen kerncentrale in Zaporizhja worden gedwongen in Rusland te werken. De lijst is nog veel langer. Roxanne van Iperen vergeleek het in Op1 afgelopen vrijdag met de genocide in Rwanda, waar zij eerder een boek over heeft geschreven. In dit artikel op de informatieve website Raam op Rusland, wordt goed uitgelegd waarom Rusland in feite een genocidale oorlog voert en welke huiveringwekkende plannen het Kremlin nog heeft.

Dit alles zou, volgens Ballout en sommige andere pro-Palestina activisten, vergelijkbaar zijn met de Israëlische bezetting van de Westelijke Jordaanoever en het geweld van Israël tegen de Palestijnen. Ballout komt met de bekende riedel van apartheid, landroof en bouw van nederzettingen, en beweert dat Israël ongewapende burgers zonder reden executeert. De bevolking van Gaza zou door Israël hermetisch worden opgesloten en regelmatig gebombardeerd. Wel, apartheid is er niet, want Arabieren kunnen in Israël stemmen en alle functies vervullen die Joden ook vervullen, met uitzondering van het leger. Joden en Arabieren werken op tal van gebieden samen, al is er ook veel discriminatie en racisme. Ongewapende burgers worden niet zomaar doodgeschoten; wel worden steekincidenten en aanslagen soms verijdeld door de dader dood te schieten voordat hij daadwerkelijk toeslaat.

Ballout noemt 2022 met 120 slachtoffers het dodelijkste jaar voor de Palestijnen op de Westoever sinds 16 jaar, maar vermeldt daarbij niet dat er ook veel Palestijns geweld was waarop het Israëlische meestal een reactie was. Zo waren er afgelopen voorjaar diverse aanslagen op Israëlische burgers, met zeker 15 doden tot gevolg. Israël probeerde daders te pakken en verdere aanslagen te voorkomen met invallen in met name Jenin en een 'militaire operatie' in de Gazastrook tegen de Islamitische Jihad, waarbij verschillende leiders en strijders van de terreurgroep werden gedood en helaas ook onschuldigen omkwamen. Dit in reactie op concrete inlichtingen over aanvallen door de Islamitische Jihad. Bij de meer dan 1000 Palestijnse raketten die als reactie werden afgevuurd richting Israel kwamen ook Palestijnen om door raketten die te vroeg neerkwamen.

In Oekraïne zijn al tienduizenden burgerdoden gevallen, waarschijnlijk meer dan sinds de oprichting van Israël in de Palestijnse gebieden omkwamen. Daarbij heeft nog geen Oekraïner zich in een Russische bar of bus opgeblazen, zijn sabotage (partizanen) acties uitsluitend gericht tegen militaire doelen en de bezettingsautoriteiten. De hele vergelijking raakt kant noch wal.

Waar Oekraïners zich in hun strijd tegen de Russen uitsluitend richten op militaire doelen, valt op dat het Palestijnse 'verzet tegen de bezetting' (geweld dat al begon vóór de stichting van Israël) zich vooral richt op burgers, vaak binnen Israël zelf: zelfmoordaanslagen, aanvallen met auto's, messen, raketten enz. En daarmee komen we bij het belangrijkste verschil met Ruslands oorlog tegen Oekraïne: volgens veel Palestijnen is heel Israël bezet gebied dat ze claimen voor hun toekomstige staat. Dit geldt ook voor de boycotbeweging waarvan  Ballout deel uitmaakt: verschillende leiders hiervan ontkennen Israëls bestaansrecht. Hun doel is geen Palestina op de Westelijke Jordaanoever dat in vrede met Israël leeft, maar een Palestina in de plaats van 'Israël'. Daarom is men ook tegen vrede en tegen onderhandelingen met Israël. Dit wil men onder meer bereiken met de terugkeer van miljoenen Palestijnse (nazaten van) vluchtelingen, één van de eisen van de BDS-beweging.

Maar ook de Israëlische bezetting van Palestijns gebied en de Russische van Oekraïens gebied is niet te vergelijken. Israël veroverde de Westelijke Jordaanoever in 1967 op Jordanië, toen dat zich in de oorlog van Israël met Egypte en Syrië mengde. Voorafgaand aan deze oorlog waren er concrete aanwijzingen dat Egypte (en Syrië) een aanval voorbereidde op Israël, en had Egypte al de vredesmacht in de Sinaï naar huis gestuurd en de Straat van Tiran geblokkeerd. Jordanië had de Westelijke Jordaanoever in 1949 zelf illegaal geannexeerd. Daarvoor was het onderdeel van het Britse Mandaatgebied Palestina en daarvoor een Ottomaanse provincie. De juridische status ervan is derhalve complex. Deze bezetting zelf, als gevolg van een gerechtvaardigde oorlog, is dan ook niet illegaal.

De status van de door Rusland bezette Oekraïense gebieden is allesbehalve complex: ze vallen onder het internationaal erkende grondgebied van Oekraïne. Deze grenzen zijn mede door Rusland erkend na de onafhankelijkheid in 1991 toen het van zowel Rusland als de VS veiligheidsgaranties kreeg in ruil voor het opgeven van zijn kernwapens.

Israël heeft nog altijd geen duidelijke internationaal erkende grenzen, die kunnen immers pas vastgesteld worden als er een vredesverdrag is met de Palestijnen en ook Syrië en Libanon, waarmee het officieel nog altijd in oorlog is. Men hanteert vaak de pre-1967 wapenstilstandslijnen oftewel de Groene Lijn, maar een grens is dit niet, en de Palestijnen, Syrië en Libanon erkennen Israël ook binnen deze lijnen niet.

Er is geen enkele Oekraïner die heel Rusland zou willen hebben, omgekeerd ontkent Rusland wel Oekraïens soevereiniteit en eigen identiteit en probeert die kapot te maken. Oekraïne wordt terecht gezien als David die tegen Goliath vecht; Ballout probeert op een doorzichtige en ongeloofwaardige manier de Palestijnen dit imago ook aan te meten.

Ratna Pelle

Kauthar Bouchallikht en het Gaza protest (IMO)

 

(foto: Alexander Bakker, 2014)

 

 

Kauthar Bouchallikht en het Gaza protest

http://www.israel-palestina.info/actueel/2020/12/21/kauthar-bouchallikht-en-het-gaza-protest/

= IMO Blog = 

 

Ik werd met mijn vorige post twee keer vermeld op GeenStijl, het moet niet gekker worden. Kauthar Bouchallikht is daar een veelbesproken onderwerp, en er zijn weer talloze nieuwe items over haar verschenen, foto’s opgedoken en andere connecties die nogal dubieus zijn. De meeste van deze zaken halen de ‘gewone media’ niet, al zijn daar ook nog wel een paar goede stukken verschenen.

 

Over het algemeen maakt men zich ter linkerzijde wat minder druk om de connectie van een links-progressieve partij met op zijn zachtst gezegd een conservatieve religieuze beweging. Vrijwel compleet activistisch links tekende binnen een week een steunverklaring voor Kauthar. Er waren een paar kritische tweets uit GroenLinkse hoek, en op VARA-opiniesite Joop.nl vond ik drie stukken over Kauthar: een kritisch artikel van GroenLinkser Meindert Fennema en twee artikelen van mensen die haar verdedigen: Theo Brand van NieuwWij (waar Kauthar ook voor schrijft) en Nourdin El Ouali van NIDA, die vindt dat GroenLinks geen afstand had mogen nemen van het gedachtengoed van Milli Görüs en de Moslimbroederschap, omdat dat zulke fijne organisaties zijn die ons land verrijken. Op de Volkskrant vond ik een wat oppervlakkig stukkie over hoe een foto op een demonstratie van 6 jaar geleden nu als een boemerang op je af kan komen (daarover verderop meer). En een paar dagen later een obligaat en voorspelbaar opiniestuk van Jaap Hamburger die het voor haar opneemt en uiteraard ook weer even de aandacht vestigt op hoe verderfelijk Israel wel niet is.

 

Bij GeenStijl gaat men lekker los op dit onderwerp op de bekende manier, maar eerlijk is eerlijk, men heeft ook uitgebreid geschreven over het antisemitisme bij Forum voor Democratie. En men draagt bronnen aan voor alles wat men haar aanwrijft, en geen racistische en vrouwonvriendelijke sneren naar haar, wel wat gesar richting GroenLinks en vooral Jesse Klaver. En ik wil hier nog maar eens benadrukken dat ik absoluut links niet wil bashen, zoals de kritiek op haar door velen ter linkerzijde wordt weggezet. Ik ben zelf links, maar ik maak me wel al jaren zorgen om de vaak erg kritiekloze houding van vooral GroenLinks tegenover de radikale tendensen in de islam, en erger me ook al jaren aan de eenzijdige anti-Israel opstelling ter linkerzijde.

 

Die twee zaken staan natuurlijk niet geheel los van elkaar. Men ziet in beide gevallen moslims meer als slachtoffers dan als daders, en heeft daardoor minder oog voor agressie en intolerantie vanuit de islam. Dat gaat zover dat dat soms compleet wordt doodgezwegen of ontkend. Daarbij lijkt men weinig tot geen onderscheid te maken tussen gematigde moslims, mensen met kritiek op de meer conservatieve islam en op veel wat er gebeurt in de Arabische wereld, en conservatieve moslims die voornamelijk strijden tegen ‘islamofobie’ en racisme (maar uiteraard nooit antisemitisme),en doen aan ‘democratisering’ binnen de eigen gemeenschap.

Partijen als Denk en NIDA worden volgens mij ook totaal onterecht doorgaans bij links ingedeeld terwijl het ten diepste conservatieve partijen zijn waar kritiek op de islam haast per definitie godslastering is. Nota bene NIDA nam het op voor Bouchallikht en hekelde Klaver die zich te duidelijk van de Moslimbroederschap distantieerde. Dat El Ouali een platform wordt geboden op VARA’s Joop vind ik wat dat betreft ook onbegrijpelijk, al hoeft het misschien inmiddels niet meer te verbazen.

Terwijl het volkomen normaal en vanzelfsprekend is om wel met progressieve christenen in zee te gaan maar geen actieve leden uit streng gereformeerde hoek op de lijst te zetten, geldt het maken van enig onderscheid tussen moslims al snel als stigmatiseren. Overigens uitten ook de Nederlandse Islamitische Federatie en Milli Görüs hun ongenoegen over het feit dat Bouchallikht zich distantieerde van de Moslimbroederschap. Deze uitspraken dragen volgens de organisaties bij aan ‘de demonisering van de moslimgemeenschap’.

 

Hakenkruisen, ontzettend stom

Vorige week doken er dus foto’s op van Bouchallikht op een pro-Gaza demonstratie 6 jaar geleden in Den Haag. Ze is er te zien onder een spandoek met de tekst ‘Do not do to others what Hitler did to you’, en vlakbij dragen mensen borden mee waarin de Israelische vlag met een hakenkruis-vlag wordt gelijkgesteld. Het lijkt een groep te zijn waar zij ook onderdeel van is, met rode en groene hoofddoeken en keffiyehs om de schouder. GeenStijl speculeert dat ze wellicht van Youth for Palestine zijn. Bouchallikht heeft een fotoserie van een andere pro-Gaza demo van hen op facebook geliked en staat daar zelf ook op.

Het mag niet verbazen dat een moslima uit de hoek van de Moslimbroederschap (ze was een paar jaar bestuurslid en zelfs vicevoorzitter van de Europese MB jongerenorganisatie FEMYSO, en haar vader was een leidende MB figuur in Nederland) er een pro-Palestina visie op nahoudt. GroenLinks zat hier wel mee in zijn maag. Nu geen ontkenningen zoals bij de band tussen FEMYSO en de Moslimbroederschap, maar een snelle reactie waarin Kauthar ondubbelzinnig afstand neemt van de foto’s:

“De foto van mij op een demonstratie in 2014 is ongelooflijk pijnlijk. De vergelijking tussen Israel en nazi-Duitsland is walgelijk. Ik verafschuw antisemitisme, het gaat in tegen alles waar ik voor sta.” Dan meldt ze dat het een demonstratie was tegen het geweld in Gaza, en dat hij pas kon starten nadat de “afschuwelijke vlaggen op last van de gemeente waren verwijderd, (…) een terecht besluit om te voorkomen dat de demonstratie werd gekaapt door antisemitisme.” Want het ging haar natuurlijk om de strijd ‘tegen onrecht en mensenrechtenschendingen’.

 

Kauthar had moeten weggaan, schrijft ze nu, maar als 20-jarige student had ze dat toen niet goed ingeschat, wat ze ‘ontzettend stom vindt’ en ze ‘enorm van baalt’. Klaver zei dat zijn maag zich omdraaide toen hij de foto zag. En dat hij haar ernaar had gevraagd, maar Kauthar zei zich er niet van bewust te zijn geweest. Voor hem was de zaak klaar, zo meldt RTL Nieuws, maar hij kon niet garanderen dat ze niet nog eens in opspraak zou komen.

 

Het spreekt voor Kauthar dat ze snel en duidelijk afstand nam, en ja ze was nog jong en dan doe of zeg je weleens iets doms, oké. Toch vraag ik me af of ze het allemaal meent. Fijn dat de demo pas mocht vertrekken toen de vlaggen waren opgeborgen, vanaf een podium hitste rapper Appa de demonstranten later op met precies dezelfde vergelijkingen. Maar dat zien we niet op de foto dus daar hoeven we het niet over te hebben.

 

Het lijkt er bovendien op dat ze bij de groep van het spandoek en de hakenkruizen hoort, ze staat bijvoorbeeld gearmd met iemand in dezelfde wit-groene kleding als de dragers daarvan (Kauthar heeft als enige een rode hoofddoek maar is verder in dezelfde stijl gekleed), allemaal jonge moslima’s, mogelijk dus Youth for Palestine. Ze liep vervolgens in dit blok mee met de demo, tussen een aantal andere jonge moslima’s met zowel rode als groene hoofddoeken, zie het filmpje in dit topic. Je ziet hier ook dat het gros van de demo niet wordt gevormd door het publiek dat ik ken van klimaatdemo’s maar door radikale types en veel allochtonen. Er wordt meermaals Allahu Akbar door de menigte gescandeerd, en diepgaande leuzen als ‘Israel terrorist en ‘Israel moordenaar’. Volgens het AD werden ook tijdens deze of een van de andere Gaza demo’s in Den Haag Joden bedreigd.

 

De demonstratie in Den Haag was op 12 juli 2014 en eigenlijk gericht tegen de Israelische ‘muur’ (10 jaar na de ICJ uitspraak), maar groeide door het Israelische offensief in Gaza uit tot een groot protest hiertegen, en werd de eerste van een reeks Gaza-demonstraties in diverse steden. Op 20 juli organiseerde Youth for Palestine ook een demo mee in Amsterdam. De foto’s daarvan heeft Bouchallikht geliked op facebook, ze zou er ook aanwezig zijn geweest. GeenStijl: “Wij waren trouwens ook present, er wapperden wat jihadvlaggen en aan het einde werden er vanaf bidmatjes wat fatwa’s richting het Amerikaanse consulaat geroepen. Veel hakbar, weinig geitenwol.”

 

In Rotterdam was op 27 juli ook een demo, mede georganiseerd door EAJG, GroenLinks, Youth for Palestine en NIDA. Daar zou Jaap Hamburger spreken maar dit ging niet door omdat het uitgelopen was. Ook Appa sprak er, over ‘zionistische honden’, ‘moderne Hitlers’ en ‘kapitalistische zwijnen’. Demonstranten riepen ‘Free Palestine’ en droegen borden met zich mee met teksten als ‘Palestina Vrij, boycot Israel, geen Nederlandse steun aan Apartheid’, en ‘Israel terror’. Er werden leuzen gescandeerd als ‘Shame on you, NOS’ en ‘Rutte schande bloed aan je handen’. Ook zou ‘Dood aan de Joden!’ en ‘Dood aan Israel!’ zijn gescandeerd en werd er een enkele Jihadvlag gesignaleerd.

 

Overigens verdedigen linkse hoogtepunten als Jaap Hamburger en Fransisco van Jole deze demonstraties als plekken waar het volk wordt verheven, maar het lijken meer manifestaties van haat. Bouchallikht stelt het dus waarschijnlijk niet helemaal eerlijk voor als ze nu met de vermoorde onschuld zegt die vergelijking van Israel met de nazi’s echt walgelijk en ook antisemitisch te vinden. Toen NIDA in Rotterdam met GroenLinks botste over een tweet waarin El Ouali Israel met IS vergeleek, schaarde Kauthar zich vierkant achter NIDA. Ook likete ze toen een bericht van een NIDA activist die op facebook schreef dat wie problemen had met die vergelijking, zoals Klaver, ‘een schurk, of laf’ is. Dat was in 2018, Kauthar was inmiddels 24.

 

Hamburger, moeilijke keuzen

Zoals gezegd kreeg ze alle steun van Jaap Hamburger, die werkelijk alles en iedereen die anti-Israel is steunt, en daarvoor altijd ruimte krijgt in de kolommen van de Volkskrant en andere media. Zijn opiniestuk is een slappe en clichématige verdediging van de demo en Bouchallikht, bedoeld om mensen het gevoel te geven dat zo’n demonstratie een plaats is waar keurig nette mensen hun oprechte verontwaardiging toonden over het Israelische geweld, en waar je toevallig nou eenmaal weleens naast een spandoek kunt belanden waar je het niet mee eens bent. Hamburger is geen domme jongen, hij was er in Rotterdam bij, dus hij weet dat het merendeel van die demo’s uit radikale moslims, moslima’s en anti-Israel activisten bestond die de vergelijking van Israel met de nazi’s van harte onderschreven.

Hoewel GeenStijl zijn stuk al van goede repliek heeft gediend (op een paar wat flauwe naamgrapjes na eigenlijk geheel zonder de ad hominems waarin GS vroeger grossierde), ga ik er hier ook even op in. Het valt allereerst op dat Hamburger de reden negeert waarom Bouchallikht onder een vergrootglas is komen te liggen: dat is niet zozeer om haar hoofddoekje of geloof, maar om haar connecties met de islamistische Moslimbroederschap. Ook Kauthars aanwezigheid bij het Gaza protest had zonder die connectie waarschijnlijk weinig stof doen opwaaien.

 

Hamburger vertelt quasi diepzinnig over de ‘moeilijke keuzen’ die je als demonstrant hebt: hoe ga je ermee om als er ook radikale groepen meelopen: “Die moeilijke keuzen ken ik uit ­eigen ervaring: welke organisaties behalve de mijne zijn hier nog meer aanwezig of vertegenwoordigd? Kan ik hier staan; kan ik hier meelopen; kan ik hier spreken; wil ik met deze persoon wel samen op het podium of op de foto; kan ik nog zonder risico voor mijzelf of mijn organisatie blijven of moet ik nu weggaan; wat winnen of verliezen we door te blijven of te vertrekken?”

 

Dan schrijft hij dat “het deelnemen aan bijeenkomsten in de openbare ruimte plaatsvindt onder het banier en de slogans van het comité dat de demonstratie bij gemeente en politie heeft aangemeld. Daar heb jij je achter geschaard, als eenling of als vertegenwoordiger van je organisatie. Daar mag je op worden aangesproken. Je hebt niet ingestemd met de tekst die een willekeurige deel­nemer scandeert of boven zijn of haar hoofd omhoog houdt.”

 

Vervolgens denkt de gemiddelde Volkskrant lezer: ja, die Bouchallikht heeft waarschijnlijk mee willen lopen met een breed gedragen demonstratie onder het motto ‘Staakt alle geweld in Gaza’ of zoiets, en kon ook niks doen aan die hakenkruisvlaggen en kreten. Kijk je echter naar de foto’s en de video van de demonstratie, dan krijg je een compleet ander beeld: daartoe aangespoord met een megafoon scandeerden de demonstranten massaal ‘Israel terrorist!’ en ‘Allahu Akbar!’. Hamburger gaat door met het zichzelf framen als de redelijkheid: “Ik heb mijzelf dit soort vragen vaak moeten stellen. Ik geef iets van mijn afwegingen, zonder de pretentie van volledigheid. (…) Ik zie amper oprechte pogingen om op zoek te gaan naar antwoorden op moeilijke keuzen, en naar maatstaven voor verantwoord gedrag. Barbertje Bouchallikht moet hangen, als het aan GeenStijl ligt.”

 

Natuurlijk vinden ze het bij GeenStijl leuk om hier flink in te blijven poken, ze houden daar niet zo van de politieke correctheid van GroenLinks en dit is voor hun natuurlijk gefundenes fressen. Maar ik zie bij Hamburger ook helemaal geen echte antwoorden op moeilijke keuzes; hij verschuilt zich nogal lafjes achter ‘het comité dat de demonstratie heeft aangemeld’, en noemt verder ook geen enkel voorbeeld.

 

Dus laat ik dat dan maar doen, zij het denkbeeldig. Als ik overweeg naar een antiracismedemo te gaan, maar ik weet dat er een redelijke kans is dat daar mensen met Palestijnse vlaggen gaan zwaaien en anti-Israel leuzen roepen, dan zou dat een goede reden zijn niet te gaan, ook al onderschrijf ik het officiële doel van de demo op zich wel. Ik wil daar niet mee geassocieerd worden. Daarbij is mijn ervaring dat veel mensen in de antiracisme hoek ook nogal antizionistisch zijn. Je maakt een inschatting op grond van verschillende dingen, waaronder wie de medestanders van een organisatie zijn en wat voor sprekers zijn uitgenodigd, niet alleen de mooie woorden van het organiserend comité.

Ratna Pelle

(Wordt vervolgd.)

 

Virusvrij. www.avast.com

Het maaiveld van Jesse Klaver en Kauthar Bouchallikht (IMO)

 

 

Het maaiveld van Jesse Klaver en Kauthar Bouchallikht

http://www.israel-palestina.info/actueel/2020/12/07/het-maaiveld-van-jesse-klaver-en-kauthar-bouchallikht/

 

= NIMO Blog =

 

Toen ik nog bezig was met het zoeken van meer achtergrondinformatie over de Moslimbroederschap en de duidelijke links met GroenLinks kandidaat Kamerlid Kauthar Bouchallikht, ontplofte de boel bij Forum voor Democratie en besloot ik daar eerst over te schrijven. Ik heb vaker geschreven over Baudets extreemrechtse ideeën, zijn kontakten met Erkenbrand, zijn retweets van en ontmoetingen met duistere figuren en antisemieten, en de antisemitische berichten in aan Forum gelinkte app-groepen. Het stonk allemaal al jaren, maar dat het zo erg zou zijn had niemand verwacht. Maar zoals ik mijn vorige blog afsloot: extremisme en antisemitisme komen zowel binnen links als rechts voor en doorgaans is de eigen kant er blind voor.

 

Bij GroenLinks kwam het niet tot een uitbarsting, geen splitsing, geen over elkaar buitelende ex-leden met sappige details en extreme uitspraken, en vooral geen partijleider die Soros de schuld geeft van corona en pocht dat hij zich vooral omringt met antisemieten en zij slimmer zijn. En niemand heeft Bouchallikht zelf op extreme uitspraken kunnen betrappen, dus ja, dan is het met de aandacht in de media snel gedaan. De ‘rel’ ging als een nachtkaars uit na een interview met Bouchallikht dat er niks aan de hand is en we over kunnen gaan tot de orde van de dag (waaronder corona en de val van Baudet, en je af en toe verbazen over een Amerikaanse president die na een maand nog niet doorheeft dat hij de verkiezingen heeft verloren).

 

Kapot checken

Toen ik meer las over deze inmiddels omstreden kandidate op de GroenLinks lijst, schoten mij deze woorden te binnen: ‘check een mooi verhaal niet kapot!’ Actief in de klimaatbeweging, moslim, jong, vrouw, zelfbewust en een goed netwerk. Wat wil je nog meer als linkse progressieve partij?

Dit staat er in de voordracht van Kauthar Bouchallikht:

“Met Kauthar haalt GroenLinks een icoon uit de nieuwe klimaatgeneratie naar Den Haag. Een indrukwekkende nieuwkomer met lef op plek negen. De commissie vond in Kauthar een verbindende, stabiele en charmante idealist met lef. Kauthar brengt weloverwogen activisme en praktische doelen bij elkaar met een frisse kijk op klimaatongelijkheid. Deze jonge publiciste maakte indruk op de commissie met haar inspirerende verhaal, haar zorgvuldige antwoorden en haar scherpe kijk op de link tussen groen en links. Kauthar heeft een relevant groen netwerk, slimme ideeën en overtuigingskracht. De commissie ziet in Kauthar een groot en wijs talent.”

 

Er is alleen een klein probleempje, een vlekje op het blazoen, waarvan men wellicht dacht dat het niet zou opvallen als men het zou verzwijgen: Bouchallikht was tot 1 december vicevoorzitter van een aan de Moslimbroederschap gelieerde organisatie, de FEMYSO, ofwel Federation of European Youth and Student Organisations. FEMYSO ontkent die verbondenheid in alle toonaarden, of beter gezegd, met het bekende jargon van dergelijke clubs, waar het allemaal om het bestrijden van marginalisatie van moslims gaat, van stigmatisatie, van islamofobie, en om verbinding van mensen met verschillende achtergronden. Het zou slechts gaan om kwaadaardige aanvallen van extreemrechtse groeperingen en ongeïnformeerde media organisaties, die slechts zijn bedoeld om de organisatie te ondermijnen en: “…are designed to intimidate and silence the voices of those who are working to promote a diverse and cohesive society which provides a place and opportunity for all regardless of background. It is worth noting that such attacks by the far right and others are a common means of seeking to undermine the work of many Muslim organisations and individuals who are working to make a positive contribution to their European societies and counter Islamophobia.” Aldus FEMYSO in een door Bouchallikht aangehaalde verklaring.

 

Macron

Als vicevoorzitter staat zij zeker achter de recente open brief aan de Franse president Macron, die na de brute moord op leraar Paty radicale islamitische organisaties en moskeeën wil doorlichten en mogelijk verbieden. In de FEMYSO-brief wordt dit beleid van Macron gehekeld zonder enig oog te hebben voor de ernst van de vele aanslagen uit radikaal islamitische hoek en de ontwrichtende werking hiervan op de Franse samenleving. FEMYSO noemt de moord ‘horrific’ maar distantieert zich niet van extremistische islamieten; integendeel ziet ze Macrons beleid tegen moslim-extremisme als een aanval op de hele islam.

Ook vergelijkt FEMYSO Macrons beleid voor het gemak maar even met – juist ja – de Joden in de oorlog: “Criminalising the work that is done to fight Islamophobia will set a dangerous precedent to cherry pick which religious and racialised groups to protect, and which ones to dehumanise and rob of their freedoms. All of us in Europe know very well the horrendous consequences at mass scale that can lead from such actions targeting a religious minority.”

Uitgepraat. Kritisch kijken naar verdacht extremisme wordt afgeweerd als een aanval op alle moslims, of het nu om Macron of GroenLinks gaat.

Verantwoording

Tussen alle retoriek van FEMYSO staat geen enkele verantwoording of bron, geen feitelijke info die relevant is en geverifieerd kan worden (dat de bestuursleden geheel onafhankelijk hun beleid bepalen en projecten uitvoeren etc. moeten we gewoon maar aannemen, net als dat men voor diversiteit is en mensen van allerlei achtergronden samen wil brengen etc. en blablabla). GroenLinks nam genoegen met deze verklaring, en Bouchallikht zelf houdt het ook bij het algemene verhaal over rechtse verdachtmakingen en dat ze niks met de Moslimbroederschap te maken heeft.

Het staat echter gewoon bij Wikipedia, en bij Clingendael, en bij de Verfassungsschutz, en de AIVD, en verschillende deskundigen en ex-Moslimbroeders bevestigen het ook. En de koepelorganisatie van de Moslimbroederschap in Europa, de Council of European Muslims (CEM) voorheen FIOE, schrijft zelf ook dat FEMYSO hun jongerenorganisatie is, nog in 2020. De FIOE noemde in 2004 al FEMYSO als een van haar 6 centrale organisaties. Op het degelijke weblog van oud-journalist Carel Brendel zijn alle links naar deze bronnen te vinden. Daarbij is het een bekende taktiek van aan de Moslimbroederschap verbonden organisaties dat ze daar zelf niet over naar buiten treden zoals bijvoorbeeld de bekende kenner van de Moslimbroederschap Lorenzo Vidino ook zegt, dus dat men dit zelf ontkent bij FEMYSO zegt echt helemaal niks, en voedt eerder juist het wantrouwen want wat heeft men te verbergen?

 

Nietszeggend

Naast haar bestuurswerk voor FEMYSO heeft Kauthar vorig jaar een training gegeven aan het zeer conservatieve Milli Görüs, en bij GeenStijl (dat tot mijn verrassing soms ook gewoon serieus onderzoek doet en dingen aan de kaak stelt ipv. mensen met botte spot in een hoek te zetten) dook een recent filmpje op waarin ze de Britse studententak van de Moslimbroederschap toespreekt en hun band met FEMYSO benadrukt. In een van haar trainingen voor studenten zou ze volgens columniste Daniela Hooghiemstra hebben gezegd dat “..gelovigen één lichaam vormen. Als een deel aan ziekte lijdt, is het hele lichaam betrokken”. In het lokaal zaten mannen en vrouwen gescheiden van elkaar, voegt Hooghiemstra daaraan toe. Zonder kontekst is het lastig duiden wat ze er precies mee bedoelt, maar het klinkt nogal benauwend.

Het is dus nogal zwak dat GroenLinks zich in haar verklaring geheel achter de FEMYSO verklaring verschuilt en nergens op in gaat. Ook gaat men niet in op de vraag (van o.a. Carel Brendel maar ik neem aan dat men die van meer mensen heeft gehad) hoe het streven van de Moslimbroederschap om de islam leidend te laten zijn in alle aspecten van het leven van moslims, zich verhoudt tot de beginselen van een progressief-seculiere partij als GroenLinks. Waarom is dat en hoe zit dat? Wat moeten mensen die sympathiek staan tegenover veel waar GroenLinks voor staat, zoals een andere verdeling van de welvaart, meer prioriteit voor de klimaatdoelen, schonere lucht, emancipatie van lgbti’ers, tegengaan van discriminatie en achterstelling van vrouwen en verschillende minderheden etc. maar in de Moslimbroederschap nou niet direct de organisatie zien waarmee op die punten wel samen gewerkt kan worden, hier nu mee?

 

In plaats van een eerlijk antwoord krijgen kritische stemmen een volkomen nietszeggend antwoord van Jesse Klaver en Bouchallikht. Er werd een stukje op de website geplaatst over “vrouwen, jongeren, mensen van kleur, mensen met welke achtergrond dan ook, die samen ‘het nieuwe Nederland zijn’.” En ‘wie daar moeite mee heeft moet er maar aan wennen’, voegt men daaraan toe. De critici zijn, zo suggereert Klaver, “blijkbaar bang vanwege de positieve verandering die gaande is in ons land. Mensen die heel lang niet op plekken van macht hebben gezeten, komen daar nu wel.”

 

Ik vind het helemaal prima dat nieuwe mensen op die plekken komen, maar dan is het toch niet meer dan logisch dat we hen, net zoals al die andere mensen op ‘plekken van macht’ kritisch bevragen? Meer willen weten over hun achtergrond, en twijfels hebben als ze gelieerd zijn aan clubs of actief zijn geweest in bewegingen die nogal haaks staan op kernwaarden in onze democratie? Vanwaar dan die geprikkelde en defensieve reactie?

Uiteraard volgt het obligate verhaal dat jonge moslims zich extra moeten bewijzen, en vrouwen nog eens dubbelop. Ja ja, zeker, klopt, maar in dit geval is het een slecht verhulde taktiek om de critici zelf in de verdachtenhoek te zetten en de mond te snoeren: een witte oudere man (zoals Brendel, of de ook kritische Meindert Fennema) mag een jonge moslima niet zo kritisch bejegenen, zo werd bijna letterlijk gezegd door haar verdedigers. Het is leuk en aardig dat er ‘een jonge generatie is die tegelijkertijd moslim, klimaatactivist, feminist, LHBTIQ+’er, Nederlander, en nog veel meer’ kan zijn, maar de vraag is nu juist of die ‘identiteiten’ die volgens Klaver ‘allemaal met elkaar verbonden’ zijn, elkaar niet juist ook kunnen bijten. En nogmaals, waarom worden serieuze vragen hierover niet beantwoord maar met een flauwe jijbak en cliché statement afgedaan?

 

Maaiveld

Jesse Klaver schrijft verder dat hij er bewondering voor heeft dat Kauthar het lef heeft getoond om haar hoofd boven het maaiveld uit te steken, en dat dit statement belangrijk is voor ‘al die andere jongeren in Nederland die twijfelen of ze hun dromen kunnen najagen of gewoon mogen zijn wie ze willen zijn’. En tot slot haalt hij zijn moeder erbij die hem leerde om je angst om te falen los te laten en dat alles mogelijk is.

Klaver vergeet dat er ook mensen zijn die hun hoofd boven het maaiveld uitsteken om dingen te doen waar je uiteindelijk toch niet achter kunt staan (Ik moet daarbij zomaar denken aan een zekere bedenkelijke collega-partijleider, maar dat is dan wel weer een witte man al is hij niet veel ouder dan Jesse). Dat er ook mensen zijn – jongeren, migranten, en andere groepen waar Klaver nogal op is gesteld – die jong, vlot, slim, activistisch en motiverend zijn maar niet bij jouw partij en idealen passen. Niet iedere droom juich ik toe, niet ieder ideaal wil ik werkelijkheid zien worden, en ik neem aan Klaver ook niet. Prima als Bouchallikht klimaatmarsen mee organiseert en moslims warm maakt voor het milieu, en je kunt ervoor kiezen op dat punt met haar samen te werken. Maar om nou gelijk in de Tweede Kamer jouw partij te vertegenwoordigen? Ben je het niet tegenover je potentiële kiezers verplicht daarvoor wat dieper op de zaak in te gaan? Haar nog eens kritisch aan de tand te voelen? Niet omdat ze moslima is, maar omdat ze bij een behoorlijk dubieuze club een belangrijke functie heeft? Dat zou je met een oudere witte man die afkomstig is van een dubieuze conservatieve organisatie toch ook doen? Men is blijkbaar zo politiek correct geworden dat men nauwelijks nog kritisch durft te zijn naar een getinte jonge vrouw met hoofddoek. Maar schiet je dan je doel niet gruwelijk voorbij?

Daarnaast en daarbij vind ik liegen nogal een zwaktebod. We zijn het enigszins gewend, na vier jaar feitenvrije Trump, dus misschien zou het niet moeten verbazen, maar van een mij sympathieke partij die wars is van populisme en het meer dan lompe gedrag van Trump, verwacht ik het niet.

Geen spat wijzer

Bouchallikht heeft nadien nog een paar interviews gegeven en wat getwitterd, maar daar kwam niks nieuws uit naar voren. Ze zou nu niet meer bij Milli Görüs op bezoek gaan, liet ze Trouw weten. Ook zei ze dat ze “zelf nooit iets heeft gemerkt van enige verbondenheid. Ik wil ook niets te maken hebben met dat gedachtegoed. Ik sta voor radicale gelijkwaardigheid.”

 

Precies hetzelfde dus als haar eerdere verklaringen op Twitter dat ze bij GroenLinks zit en niet bij de Moslimbroederschap. Ze zegt het te begrijpen dat ‘mensen die haar niet kennen vragen en zorgen kunnen hebben’. Mooi, zou je dan nu een poging willen doen daar ook serieus op in te gaan? “Ook omdat er allerlei stukken zijn verschenen waarin wordt beweerd dat ik antidemocratisch zou zijn en tegen abortus of LHBTIQ+-rechten.” Hoho, je ging toch vragen beantwoorden? Nee dus, weer wordt de bal teruggekaatst. Ik heb dat overigens nergens gelezen, wel dat men de MB en FEMYSO als antidemocratisch ziet. Daarna nog een nietszeggend tweetje dat ze eruit ziet zoals ze eruit ziet en denkt zoals ze zegt dat ze denkt, en dat dat verwarring en afwijzing oproept. Na deze ‘reflectie’ zijn we geen spat wijzer geworden.

Ik vind het zeer ongeloofwaardig dat zij, met de functies die ze drie jaar lang had bij FEMYSO, niks wist van de Moslimbroederschap en dat de CEM en de FOSIS daar belangrijke onderdelen van zijn. Verschillende van de FEMYSO leden zijn verbonden aan de MB en/of worden geleid door kinderen van prominente Moslimbroeders. Sterker nog, Kauthars vader schijnt Mostapha Bouchallikht te zijn, een van de oprichters van de Liga van de Islamitische Gemeenschap (LIGN), de allereerste (niet meer bestaande) koepelorganisatie van de Nederlandse Moslimbroeders. Hoe ze zelf tegenover de ideeën en doelen van de MB staat wordt dus niet duidelijk. Misschien wil ze de islam wel vernieuwen, misschien deed ze gewoon wat van haar werd verwacht, hoopt ze conservatieve moslims milieubewuster te kunnen maken, en misschien staat ze ook daadwerkelijk achter het doel om de islam in alle facetten van het leven van moslims leidend te laten zijn. We weten het gewoon niet want er wordt niks over gezegd. Lorenzo Vidino, in de Volkskrant:

 

“Voor onderzoekers is het moeilijk de muren van geheimzinnigheid te slechten. ‘Niemand zal ooit toegeven lid te zijn van de Moslimbroederschap. Als dat het criterium zou zijn, zou je tot de conclusie komen dat de Broederschap helemaal niet bestaat.’

Veel leden van de openlijke organisaties zijn geen lid van de Broederschap. Gewone leden weten zelfs lang niet altijd van de connectie af. ‘Het hangt af van de mate van betrokkenheid en naïviteit. Vooral in de liefdadigheid zitten veel goedbedoelende mensen. Maar degenen in leidende posities, ook bij Femyso, kennen die banden zeker wel’.”

“Femyso is altijd het oefenterrein geweest van jonge, veelbelovende activisten uit het Broederschap-milieu. Je krijgt een paar jaar workshops, je bekwaamt je in activisme. Het is een opstapje.”

 

Vizier

Dit alles wekt niet de indruk van een vrijblijvend informeel clubje. Ze was onderdeel van de MB structuur in Europa en wist daarvan. Dat betekent niet dat ze voor terrorisme is of tegen homo’s of wat dan ook, want dat weten we gewoonweg niet. En dat is precies het probleem. Volgens Vidino is de Moslimbroederschap goed georganiseerd:

‘Deze groepen hebben buitenproportioneel veel invloed. Ze zijn slim en goed opgeleid. Het is de elite van de moslimgemeenschappen. Bovendien hebben ze geld. Met die twee dingen samen hebben ze een stap voor op andere moslimgroepen.’

Dat ze daarbij niet onder hun werkelijke identiteit opereren, is daarom extra kwalijk. Lobbyen en opkomen voor je belangen is prima, maar wel met open vizier. Wanneer de politiek echter met de Moslimbroeders te maken heeft, heeft men dat vaak niet door omdat ze daar zelf nooit open over zijn. En dat is dus precies het probleem met GroenLinks en Bouchallikht. GroenLinks had nooit genoegen mogen nemen met de obligate en nietszeggende verklaring op de site van FEMYSO, en door tegen alle bewijs in daarin te blijven volharden doet men hetzelfde als waar men populistisch rechts van beschuldigt: de feiten minachten, en daarmee ook de kiezer.

Femyso zegt te strijden tegen islamofobie, waar voor het gemak veel, zo niet alle kritiek op de islam onder wordt gevat. Als belangenorganisatie is dat prima, niet als zogenaamde maatschappelijke bewustwordingsorganisatie. Het is alsof iemand van de tabaks- of de wapenlobby zo via een achterdeur op een hoge plaats op de VVD-lijst belandt. Waarbij de Moslimbroederschap qua doelen nog schadelijker is en mogelijk ontwrichtender.

Het gaat erom dat niet via een partij met invloed extremistisch gedachtengoed binnenkomt in de Tweede Kamer en in het besluitvormingsproces, en dat zo de MB in Nederland haar positie achter de schermen kan versterken. Het is naïef te denken dat alle connecties maar ook ideeën die Boutchallikht in dat milieu heeft opgedaan zijn vervlogen nu ze haar functie heeft opgegeven en ‘van GroenLinks’ is.

Ratna Pelle