zaterdag 3 september 2011

David en Goliath in het Midden-Oosten

 

Bijna iedereen ziet een supersterk modern technologisch Israel tegenover machteloze Palestijnen, die alleen stenen, primitieve raketten en hun eigen lichaam als wapens hebben. Daarbij worden Israels buurlanden en Iran voor het gemak even vergeten, net als de hulp die bijvoorbeeld Hamas krijgt van Iran en dat Hezbollah, eveneens onder Irans leiding, is omgevormd tot een machtig en professioneel leger dat feitelijk de macht heeft in Libanon en Israel wil vernietigen zoals een parlementslid van Hezbollah onlangs zei. Ondertussen verslechtert de situatie in Egypte en blijken ook seculiere hervormers vol haat tegen Israel te zitten. De haat tegen Israel in de Arabische wereld zit diep en wordt niet in de eerste plaats gevoed door de bezetting (er zijn veel meer Palestijnen gedood door Arabieren dan door Israel) maar door de vaak nazi-achtige propaganda tegen Israel en de Joden. 

 

RP

---------

 

 

David

http://www.niw.nl/david/

Door Esther Voet

 

Woensdagochtend, Libië is waarschijnlijk heel snel een dictator armer. Het westen zegt te juichen om weer een overwinning voor de democratie. Maar de westerse wereld kijkt met westerse ogen naar de oriëntaalse.Deze wereld heeft een eigen manier van communiceren die de westerse wereld niet begrijpt en de berichten vanuit Egypte en Libië, die vooral via social mediaworden verspreid, zijn verwarrend en moeilijk te duiden. Zie bijvoorbeeld twee berichten uit Libië: de rebellen zouden zodra Kadhafi het veld ruimt, de sharia willen invoeren. Toen ik mijn zorg daarover uitsprak op Twitter, liet een uit Libië afkomstige Berber mij weten dat de Berbers van Libië dat nooit zouden toestaan. Een paar dagen later was daar het nieuws dat de leider van de Joods-Libische gemeenschap door de rebellen was benaderd om eventueel zitting te nemen in een nieuwe regering. Intussen neemt mijn twijfel over de Israëlisch-Arabische betrekkingen na de 'lente' alleen maar toe. In Egypte bijvoorbeeld, lijkt die zich in rap tempo te ontwikkelen in een Arabische winter. Sinds haar optreden in Nieuwsuur een aantal maanden geleden, volg ik op Twitter Gigi Ibrahim, Egyptes seculiere hoop in bange dagen. Gigi is intelligent, beeldschoon en meldde destijds in Nieuwsuur dat het Westen niet bang hoefde te zijn voor de stichting van een islamitisch Egypte. Ze was de redelijkheid zelve. Gigi die zich onder de naam @Gsquare86 suf twittert, laat zich inmiddels van een heel andere kant zien. Nog altijd is zij een van de hoofdrolspelers bij de aanhoudende demonstraties in Caïro, en ze ging volledig uit haar dak na de terroristische aanval op Israël en de daaropvolgende vergeldingsacties waarbij vijf Egyptische soldaten of politieagenten zouden zijn gedood – door wie en hoe is nog in het geheel niet duidelijk. Ze had meteen haar oordeel klaar: Israël had het natuurlijk gedaan. En Egypte deed nog wel zo zijn best. Want de terroristen hadden dan wel gemakkelijk de Egyptisch-Israëlische grens kunnen oversteken, maar twee wanhopige Soedanese vluchtelingen op zoek naar de vrijheid die Israël hen kon bieden, waren toch maar mooi door grensbewakers neergeschoten, die overigens bekendstaan als eersteklas rapaille. De ooit zo rationele studente Gigi ging inmiddels helemaal op in de hysterie die daarna ontstond en liet zich nu als volgt uit: 'F**K YOU ISRAEL!' 'Israëli fl ag on embassy down! Yes, we have been wanting this since 1979!' En dat zijn nog twee van haar mildere tweets. Ik vrees dat zij niet de enige is die daarmee het democratische en seculiere gezicht van Egypte toont. Ook werd door de Egyptische regering zelf gedreigd met terugtrekking van de ambassadeur en er moet worden aangenomen dat dat alleen vanwege uiterste druk van Amerika niet is gebeurd. Maar het belooft weinig goeds voor de toekomst. De jarenlang met valse propaganda gevoerde burgers van de Israëlische buurstaten zitten vol haat. Als Egypte in de toekomst daadwerkelijk de democratische stem zal laten zegevieren, zal de onderlinge verhouding met Israël op z'n minst nog verder bekoelen. Het enige land in dit deel van de wereld dat dan nog diplomatieke betrekkingen onderhoudt, zal dan niet achter kunnen blijven. Jordanië kan het zich niet veroorloven om als enige stand te houden. Israël is de afgelopen jaren afgeschilderd als Goliath, maar u en ik weten dat het nooit groter dan David is geweest. Laten we hopen dat David zich tegen deze toekomstige Goliath zal kunnen blijven verdedigen. En wie weet wordt een vrede met de Palestijnen de enige optie die Israël in verdedigend opzicht dan nog heeft.

 

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten